حرف آخر قافیه

شماره ۱: بود که درگذرند از گناهکاری ما

شماره ۲: به سر دارم هوای سجده خاک آستانی را

شماره ۳: رخت ای ماهرخ، ماهست، ماه دلفریب اما

شماره ۴: اگر بودی اثر فریاد ما را

شماره ۵: با غیر دیدم آن صنم سیم ساق را

شماره ۶: شب هجران همه دیدند یاران حال زارم را

شماره ۷: ای روی نکرده سوی دل‌ها

شماره ۸: کجا میل گلستان است ما را

شماره ۹: جفاکاری، چه می دانی تو یارا

شماره ۱۰: ای دلبری کز دلبران همتا نمی‌بینم تو را

شماره ۱۱: برد آن نامسلمان گر دل و جان اینچنین ما را

شماره ۱۲: هستم ز کوی آن بت گل پیرهن جدا

شماره ۱۳: تا کی خبر ز روز سفر می دهی مرا

شماره ۱۴: راضیم هر چه می داری به این خواری مرا

شماره ۱۵: از بهر یار دیده به کار است بس مرا

شماره ۱۶: از آن مژگان تر جاروب کردم آستانش را

شماره ۱۷: حیف از تو ای پری که شوی یار با رقیب

شماره ۱۸: تا ماه رسیده آهم امشب

شماره ۱۹: اهل وطن بهم همه یارند و من غریب

شماره ۲۰: ای به زیبائی رخت چون آفتاب

شماره ۲۱: بود اگر با قد موزون آفتاب

شماره ۲۲: گر نیست به یاران ز وفا یار، مصاحب

شماره ۲۳: آن را که نیست آگهی اصلا ز سر غیب

شماره ۲۴: در موسمی که خیمه زند در چمن سحاب

شماره ۲۵: طغیان چو کرد عشق به دل فکر خانه نیست

شماره ۲۶: گلستان خرم است و گل ببار است

شماره ۲۷: نگار من عجب زیبا نگاری است

شماره ۲۸: نگار من چو تو زیبا نگار بسیار است

شماره ۲۹: مر مکش که ترا می کنند خلق ملامت

شماره ۳۰: تو را میخانه ای بت تا مقام است

شماره ۳۱: از هر رهی که دیده ام آن مه گذشته است

شماره ۳۲: نه ماه من ز پری رسم دلبری آموخت

شماره ۳۳: این چین فکنده در جبین کیست

شماره ۳۴: بعد عمری کاری پسر می بینمت

شماره ۳۵: مرا تا جان بجسم ناتوان است

شماره ۳۶: به من هر کار آن پرکار کرده است

شماره ۳۷: به تن تا جان غم فرسود من هست

شماره ۳۸: گر رفت جان و جسمم شد خاک آستانت

شماره ۳۹: درد من از تو دوا گشت؟ نگشت

شماره ۴۰: با آنکه وفادارتر از من دگری نیست

شماره ۴۱: تا دست می دهد می و معشوق می پرست

شماره ۴۲: همین نه در دل من صبر، دلستان نگذاشت

شماره ۴۳: عاشق مگو که عاقل و فرزانه خوشتر است

شماره ۴۴: یار اگر بیگانه از اغیار باشد خوشتر است

شماره ۴۵: زاهد به جرم مستی عشقم، شتاب چیست

شماره ۴۶: جانم ز تن درآمد و در سر هوای تست

شماره ۴۷: تو گر خون ریزیم ممنونم ای دوست

شماره ۴۸: بود هر درد را درمان شکی نیست

شماره ۴۹: بی قرارم از فراق یار یار من کجاست

شماره ۵۰: جز جفاکار تو با من ز جفا کاری نیست

شماره ۵۱: صد جفا بر دلم از یار جفاکاری هست

شماره ۵۲: به جان و دل مرا پیوند از آن است

شماره ۵۳: آنکه از عار به یاران نشود یار اینست

شماره ۵۴: آن را که به کف سیمی و در دست زری نیست

شماره ۵۵: ز خلق تا اثر و از جهان نشانی هست

شماره ۵۶: نه روی گل چو روی دل آرای دلبر است

شماره ۵۷: منم که مهره بخت مرا گشادی نیست

شماره ۵۸: برده دل از من پری‌رویی نمی‌گویم که کیست

شماره ۵۹: کسی چون تو بلا هرگز ندیده است

شماره ۶۰: دیدن آن سرو نازم آرزوست

شماره ۶۱: کار من مهر تو و پیشه تو کین منست

شماره ۶۲: با کوی یار روضه ی دارالقرار چیست

شماره ۶۳: بهر تو مرا پیشکشی جز دل و جان نیست

شماره ۶۴: بیمار درد را که دوا درد دیگر است

شماره ۶۵: فصل گل شد، سیر باغ و بوستانم آرزوست

شماره ۶۶: ماهی تو و جات طرف بامت

شماره ۶۷: دریغ یار عزیزم که از وفا عاری است

شماره ۶۸: چنان گشته کامم ز ایام تلخ

شماره ۶۹: کی به حسن آن که پریچهره و مهوش باشد

شماره ۷۰: چه باشد گر ترا ویرانه ی من خانه ای باشد

شماره ۷۱: مرا در جسم تا جان آفریدند

شماره ۷۲: هر کس به ره وفا نشیند

شماره ۷۳: دلدار من به زاری اگر یار من شود

شماره ۷۴: با غیر یار ترسم اگر یار من شود

شماره ۷۵: نه خود با من جفا آن بی وفا کرد

شماره ۷۶: چه می در جام من پیر مغان کرد

شماره ۷۷: به من یارم سر یاری ندارد

شماره ۷۸: غمش جا در دلم تنها ندارد

شماره ۷۹: به دل هر کس غم جانان ندارد

شماره ۸۰: مرا دیوانه آن جانانه دارد

شماره ۸۱: به عالم شادمان رندی زید کز هر غمی خندد

شماره ۸۲: مرا خاطر از آن بی غم نباشد

شماره ۸۳: از برم ای نگار حور نژاد

شماره ۸۴: تا کی ای زیبا صنم تا چند ای حوری نژاد

شماره ۸۵: مرا به باده کشی کاش آنکه عیب کند

شماره ۸۶: هر که یک لحظه حدیث غم من گوش کند

شماره ۸۷: نمی خواهی دلم چون شاد [و] می خواهی غمین باشد

شماره ۸۸: زین پریشانان مکش دامن که حیران تواند

شماره ۸۹: ترک تو چون ز دل کسی ای دلستان کند

شماره ۹۰: دلش دادم که با او همدم و هم خانه خواهم شد

شماره ۹۱: گر چرخ فلک با همه کس جور و جفا کرد

شماره ۹۲: خوش آنکه شب غمم سر آید

شماره ۹۳: فغان که مدعیان از منت جدا کردند

شماره ۹۴: دلم به وصل تو روزی که شادمان باشد

شماره ۹۵: کی جز تو در دل من دلدار دیگر آید

شماره ۹۶: غنچه و سرو کار آن قد و دهن نمی کند

شماره ۹۷: ز کوی یار به من زان خبر نمی آید

شماره ۹۸: آنچنان از تب عشق تو تنم می‌سوزد

شماره ۹۹: خوشا کسی که کباب و شراب با تو خورد

شماره ۱۰۰: آن جفا پیشه که منعش ز جفا نتوان کرد

شماره ۱۰۱: نه مهر، خوبی روی ترا نه مه دارد

شماره ۱۰۲: مگر از سینه ی من دل برآید

شماره ۱۰۳: دانی که از هجران تو بر ما چه شب‌ها بگذرد

شماره ۱۰۴: مرا با یار خود ای کاش بگذارند و کار خود

شماره ۱۰۵: گر ناله ی زارم اثری داشته باشد

شماره ۱۰۶: چند روزی از سر کویت سفر خواهیم کرد

شماره ۱۰۷: به من هر روز آن پیمان گسل پیمان از آن بندد

شماره ۱۰۸: سوی آن کز تو دلش خوش به نگاهی باشد

شماره ۱۰۹: عاشق یاری جفا بسیار می‌باید کشید

شماره ۱۱۰: کی به من رحم دگر خواهی کرد

شماره ۱۱۱: بینم اگر به جز تو زیانم بدیده باد

شماره ۱۱۲: شوخی که آشنا بکسی غیر ما نبود

شماره ۱۱۳: نکویان را وفا آئین پسندند

شماره ۱۱۴: دلم با ناتوانی پاس چشم یار هم دارد

شماره ۱۱۵: ای کرده ز خود بی خبرت یاد خداداد

شماره ۱۱۶: به رهی چو پادشاهان گذر آن پسر ندارد

شماره ۱۱۷: هرگز به دلم یاد تو ای ماه نیامد

شماره ۱۱۸: کو عاشق آزاری چو او تا عاشق زارش کند

شماره ۱۱۹: گفتم آن لعل لب از شیره جان ساخته‌اند

شماره ۱۲۰: این ماه که جا به بام دارد

شماره ۱۲۱: نه ضعف تن ز جانم سیر دارد

شماره ۱۲۲: لعل جانان یارب از جان ساختند

شماره ۱۲۳: گر نسوزد دل دلدار به من جا دارد

شماره ۱۲۴: گر چنین دلبر من آفت جان خواهد شد

شماره ۱۲۵: هر که را یاد تو در دل نفسی می آید

شماره ۱۲۶: گر جهان از ماه تا ماهی از آن من شود

شماره ۱۲۷: خوش آنکه مرا کشته به میدان تو یابند

شماره ۱۲۸: شاه من با خیل خوبان چون ز راهی بگذرد

شماره ۱۲۹: گل به گلشن زان گل رخسار یادم می دهد

شماره ۱۳۰: گلعذاران نگار من نگرید

شماره ۱۳۱: چکنم که باز آمد شب و یار من نیامد

شماره ۱۳۲: گر از دل و جان صبر و سکون شد شده باشد

شماره ۱۳۳: دایم به تو این گرمی بازار نماند

شماره ۱۳۴: ندانستی گرم شاد از نگاه گاه گاه خود

شماره ۱۳۵: آنکه ما را شیوه تعلیم جز یاری نداد

شماره ۱۳۶: قاتل من ترک قتل بی گناهی هم نکرد

شماره ۱۳۷: شاد باد آنکه ز ناشادی من یاد نکرد

شماره ۱۳۸: لب تشنه ایم افغان زان نوش لب که دارد

شماره ۱۳۹: ز ما ترک سهی‌قدان رعنا برنمی‌آید

شماره ۱۴۰: گر مصور مه من نقش تو دلخواه کشد

شماره ۱۴۱: خوشا بادی که با آن باد گرد کوی یار آید

شماره ۱۴۲: نمی‌گویم ترا مهر و وفا اصلا نمی‌باشد

شماره ۱۴۳: بی وفائی که علاج دل پرخونم کرد

شماره ۱۴۴: بهار آمد و یار کسی نمی‌آید

شماره ۱۴۵: آن که لطفش گره از خاطر ما بگشاید

شماره ۱۴۶: در نیکوئی آفت جهان شد

شماره ۱۴۷: غمین عشق غم روزگار کم دارد

شماره ۱۴۸: جلوه که آن تازه جوان می کند

شماره ۱۴۹: نهادم بهر شرح شوق هر گه خامه بر کاغذ

شماره ۱۵۰: دل به نازی برد از من باز طناز دگر

شماره ۱۵۱: بی وفا یار من از یاری من عار مدار

شماره ۱۵۲: خواهم شکست زاهد چون در بهار دیگر

شماره ۱۵۳: دیدن قاصد خوش و خوشتر از آن پیغام یار

شماره ۱۵۴: ما را چو تو نیست یار دیگر

شماره ۱۵۵: روی تو یا آفتابست ای پسر

شماره ۱۵۶: هر دم ای یار ز تو می کشم آزار دگر

شماره ۱۵۷: زان نور دو دیده تا شوم دور

شماره ۱۵۸: از جان بهر صد بار اگر گویند جانی ای پسر

شماره ۱۵۹: نمی شوم ز سگ کوی او جدا هرگز

شماره ۱۶۰: روزم سیاه شد ز نگاه کلاه دوز

شماره ۱۶۱: بوده است ترا داغ نگاری نه و هرگز

شماره ۱۶۲: به سینه خون شد و دلدار غافلست هنوز

شماره ۱۶۳: شد سبزه ی خط از لب آن ماه لقاسبز

شماره ۱۶۴: گر دهد بلبل ز شوق روی گل جان در قفس

شماره ۱۶۵: غیر از سگ درش ز کسی حال ما مپرس

شماره ۱۶۶: نمود چون مه نو رخ ز طرف بام افسوس

شماره ۱۶۷: گر بهای می ستاند خرقه پیر می‌فروش

شماره ۱۶۸: شکر کز انجام خوب و خوبتر ز آغاز خویش

شماره ۱۶۹: ای همه جای تو خوش ای همه اعضای تو خوش

شماره ۱۷۰: دل هر کس به کاری خوش من و عشق نگاری خوش

شماره ۱۷۱: مهی دارم ندیده کس مثالش

شماره ۱۷۲: اگر روزی دهم صد بار جان نادیده دیدارش

شماره ۱۷۳: دلارامی که غافل نیستم یک لحظه از یادش

شماره ۱۷۴: به صورت ماه را گفتم شبی چون روی نیکویش

شماره ۱۷۵: ترا یک بار اگر گیرم در آغوش

شماره ۱۷۶: منم آن عاشق سرگشته که بر خاک درش

شماره ۱۷۷: از عشق تو در ملالتم کاش

شماره ۱۷۸: با ناله و آه همنشین باش

شماره ۱۷۹: به گلشن بگذرد گر با چنین قد و چنان عارض

شماره ۱۸۰: صبر کردم بر جفای او غلط کردم غلط

شماره ۱۸۱: بی تو ای رخشنده اختر زاختر رخشان چه حظ

شماره ۱۸۲: منم از چشم سیاهی به نگاهی قانع

شماره ۱۸۳: با رقیب از سر نو عهد و وفا بست دریغ

شماره ۱۸۴: صدق و کذب من و اغیار نمی‌دانی حیف

شماره ۱۸۵: ای دلبر نازنین شمائل

شماره ۱۸۶: کشد بهر وفا تا کی جفا دل

شماره ۱۸۷: رفتی و رفت از غمت ای غمگسار دل

شماره ۱۸۸: تو رشک گلشنی با کاکل و رخسار و قد ای گل

شماره ۱۸۹: داند کدام سنگدلم کرده تنگدل

شماره ۱۹۰: باور کس نشود قصه ی بیماری دل

شماره ۱۹۱: ز تیغ ناز شوخی می‌تپد دل

شماره ۱۹۲: آمدی رفتی از برم غافل

شماره ۱۹۳: نثار راه جانان کی سزد جانی که من دارم

شماره ۱۹۴: عیانست از رخ کاهی، ز اشک ارغوانی هم

شماره ۱۹۵: چه حسن است اینکه گر صد بار رویت هر زمان بینم

شماره ۱۹۶: بیا ای مونس شبهای تارم

شماره ۱۹۷: گرفتم ز نادیدنت خون نگریم

شماره ۱۹۸: پاک و پاکیزه است اصل گوهرم

شماره ۱۹۹: همه از عشق من مات و من از عشق تو حیرانم

شماره ۲۰۰: نیاید تا به لب از ضعف جانم

شماره ۲۰۱: چنان ز عشق تو بدنام خلق ایامم

شماره ۲۰۲: ای کرده جوانی تو پیرم

شماره ۲۰۳: روزگاری روز خوش از وصل یاری داشتم

شماره ۲۰۴: به حسرت ای پری می دانی از کویت چسان رفتم

شماره ۲۰۵: پیاله داد بدستم سبو نهاد به دوشم

شماره ۲۰۶: تا چند جدا ز یار باشم

شماره ۲۰۷: به کوی یار باشد مدعی را راه و مسکن هم

شماره ۲۰۸: نداده هیچ جایی شور عشقی هیچ کس یادم

شماره ۲۰۹: چگونه از سر کوی کسی بار سفر بندم

شماره ۲۱۰: نمی‌کرد از غم جان دادن آزادم چه می‌کردم

شماره ۲۱۱: من دوستی به غیر برای تو می‌کنم

شماره ۲۱۲: به قربان قد و بالات گردم

شماره ۲۱۳: هر جا به خاک پا نهم از گریه تر کنم

شماره ۲۱۴: امروز بی تو خاک چنین گر به سر کنم

شماره ۲۱۵: بر آن سرم که دل به دلبری ندهم

شماره ۲۱۶: ما را نه چشم یاری نه یار مهربان هم

شماره ۲۱۷: زار از سر کوی یار رفتیم

شماره ۲۱۸: به جانم از غم جانان چه سازم

شماره ۲۱۹: از کوی تو غیر رفت و ما هم

شماره ۲۲۰: بود صیاد خوشدل تا من ناشاد می‌نالم

شماره ۲۲۱: دل چیست تا به دست تو ای دلستان دهم

شماره ۲۲۲: شب تا به روز بر سر کویت فغان کنم

شماره ۲۲۳: نه تنها در ره یاری جفا زان بی وفا دیدم

شماره ۲۲۴: چو در کنار رقیبان ترا نظاره کنم

شماره ۲۲۵: چو من از هجر آن لیلی لب شیرین دهن میرم

شماره ۲۲۶: تا از تو دور ای در نایاب مانده ام

شماره ۲۲۷: به عالم حاصلی جز غم ندارم

شماره ۲۲۸: شود چون شب بروزو روزگار خویشتن گریم

شماره ۲۲۹: مگذار که از حسرت دیدار بمیرم

شماره ۲۳۰: من توبه ز صهبا چکنم گر نتوانم

شماره ۲۳۱: بی تو جانا زندگانی چون کنم

شماره ۲۳۲: شنیدمت که به حسنی فزون ز ماه چو دیدم

شماره ۲۳۳: به از عشق و گدایی منصب و جاهی نمی‌دانم

شماره ۲۳۴: دوستان را به خود از بهر تو دشمن کردم

شماره ۲۳۵: خوش آنکه جان به پایت ای دلستان فشانم

شماره ۲۳۶: ز جور دوست گر خود را به کام دشمنان دیدم

شماره ۲۳۷: از درت امروز و فردا ای دلارا می روم

شماره ۲۳۸: حال بسیار ناخوشی دارم

شماره ۲۳۹: به کار مشکل خود یاری از یاری نمی‌بینم

شماره ۲۴۰: زان دم که با تو عهد گسل عهد بسته ام

شماره ۲۴۱: به بلا زار و مبتلا که منم

شماره ۲۴۲: رخت جنت قدت طوبی است گفتم

شماره ۲۴۳: از لطف نمی بینی سویم چه خطا کردم

شماره ۲۴۴: به عالم حاصلی جز غم ندارم

شماره ۲۴۵: چند از دست تو سوزد جان من

شماره ۲۴۶: پس از کشتن گذاری بر مزارم می‌توان کردن

شماره ۲۴۷: بیا ای بت دمی در کعبه از بتخانه مسکن کن

شماره ۲۴۸: شد جان پاکان در رهت از بسکه خاک ای نازنین

شماره ۲۴۹: دلم خواهد که جان در راه خوبان

شماره ۲۵۰: رخ مانند گلبرگ ترش بین

شماره ۲۵۱: دور شد از یکدگر دور ز جانان من

شماره ۲۵۲: ز خوناب دل و از دیده خونابه بار من

شماره ۲۵۳: نداند کاش قدر مهر من مهرآزمای من

شماره ۲۵۴: با من آن نامهربان مه مهربان خواهد شدن

شماره ۲۵۵: خوشم بسایه ات ای سرو نازپرور من

شماره ۲۵۶: به غیر دل که کند تا سحر فغان با من

شماره ۲۵۷: صید سگان ایندرم تیع جفا بر من مزن

شماره ۲۵۸: عاشقان را به جفا خوار مکن

شماره ۲۵۹: به عمر خضر جدا از تو نیستم خرسند

شماره ۲۶۰: من نه در پیری ز هجر آن جوانم ناتوان

شماره ۲۶۱: دل نه همین می برد از من حسن

شماره ۲۶۲: به کار عشق خوشم خود چه کار بهتر ازین

شماره ۲۶۳: بیندیش ای پسر از آفت چشم بداندیشان

شماره ۲۶۴: خوش است در سرمه روی نیکوان دیدن

شماره ۲۶۵: آن می که هست آب خضر شرمسار از آن

شماره ۲۶۶: شد چو شب روزم سیاه از دست تو

شماره ۲۶۷: کس را اگر یاری بود ای یار یاری همچو تو

شماره ۲۶۸: نه صبر دارم و نه تاب و نه توان بی تو

شماره ۲۶۹: دو دلستان که بلای دلند و جان هر دو

شماره ۲۷۰: با این همه بی وفائی تو

شماره ۲۷۱: گر سر ببرندم نکشم پا ز در تو

شماره ۲۷۲: دشمنی آن قدر که با ما تو

شماره ۲۷۳: گل خوار بود چو خار بی تو

شماره ۲۷۴: جان و دلم راست صد رخنه هر سو

شماره ۲۷۵: خوش تر ز طوبی است به خوبی نهال تو

شماره ۲۷۶: افکند مرد چنین گر نگه پرفن تو

شماره ۲۷۷: آمد ز خانه بیرون در دست جام باده

شماره ۲۷۸: این همه الفت به غیر از من جدایی این همه

شماره ۲۷۹: ای می فروش آزادیم زین سبحه صددانه ده

شماره ۲۸۰: تا لاله و گل هست میان گل و لاله

شماره ۲۸۱: تنی دارد بنامیزد ز جان به

شماره ۲۸۲: بی‌جهت توسن کین تاخته‌ای یعنی چه؟

شماره ۲۸۳: تا کلک قضا رقم کشیده

شماره ۲۸۴: عادت به این مکن که کنی جور و کین همه

شماره ۲۸۵: جان می کندم ز تن کناره

شماره ۲۸۶: به چرخ اگر چه فزونست از شماره ستاره

شماره ۲۸۷: کشم جور از غمت ای نازنین ماه

شماره ۲۸۸: دقیقه فهم و ادا دان و نکته دان شده ای

شماره ۲۸۹: بازم چو شمع آتش به جان زد آتشین‌رخساره‌ای

شماره ۲۹۰: ای خوی بد ای دلبر بدخو که تو داری

شماره ۲۹۱: کی تو چو من ای نگار داری

شماره ۲۹۲: نظر سوی دل افگاری نداری

شماره ۲۹۳: بخشم از من گذر کردی و رفتی

شماره ۲۹۴: ز تست ما را امید یاری به توست ما را امیدواری

شماره ۲۹۵: خوش آنکه کشی باده و از خانه برآیی

شماره ۲۹۶: مرا محروم از آن آستان کردی نکو کردی

شماره ۲۹۷: به غیر آن ماه را بی‌مهر با من مهربان کردی

شماره ۲۹۸: خوشا روزی و حبذا روزگاری

شماره ۲۹۹: شد روزها که دارم بی مهر روی ماهی

شماره ۳۰۰: بسی ز اهل وفا گرچه از جفا کشتی

شماره ۳۰۱: در چمن جلوه گر ای سرو قد ساده کنی

شماره ۳۰۲: پیام من برسان ای نسیم صبح به جایی

شماره ۳۰۳: از آن در سینه از من کینه داری

شماره ۳۰۴: به لب رسیده مرا جان ز محنت دوری

شماره ۳۰۵: ز می نام و نشان تا هست باقی

شماره ۳۰۶: اگر رود سر من چون حباب بر سر می

شماره ۳۰۷: ای قد تو سرو سهی روی تو گلبرگ طری

شماره ۳۰۸: بندم از بند جدا گر تو جفا پیشه نمایی

شماره ۳۰۹: جفاکارا به یاران جز جفا کاری نمی‌دانی

شماره ۳۱۰: جفاکاری تو یارا جز جفاکاری چه می‌دانی؟

شماره ۳۱۱: تو نامهربان مه همانی که بودی

شماره ۳۱۲: برای مدعی ترک من ای پیمان شکن کردی

شماره ۳۱۳: چنان گشته ام ناتوان از جدایی

شماره ۳۱۴: دمی هزار جفا می کشم ز خوی فلانی

شماره ۳۱۵: خوش آن محفل که هر دم ساغر می

شماره ۳۱۶: ای دل ز تو خوش سالی و ماهی به نگاهی

شماره ۳۱۷: نگاه دلکش و رفتار دلستان که تو داری

شماره ۳۱۸: حیف از تو که با اهل وفا یار نباشی

شماره ۳۱۹: جان من گر دل به دست دلستانی داشتی

شماره ۳۲۰: وعده لطف و کرم‌ها کردی

شماره ۳۲۱: برد از دست دلها آورد چون پیش رو دستی

شماره ۳۲۲: جور با ما می کنی تا می کنی