دیدن آن سرو نازم آرزوست
دیده ام صد بار و بازم آرزوست
قد او را گفته ام عمر دراز
از خدا عمر درازم آرزوست
پیش شمع روی او پروانه وار
عمرها سوز و گدازم آرزوست
هست نازم آرزو زان نازنین
پیش ناز او نیازم آرزوست
پیش آن محراب ابر روز و شب
گه نماز و گه نیازم آرزوست
دشمنند این دوستان با من رفیق
زین رفیقان احترازم آرزوست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ عشق و وفا است. شاعر از ارتباط عمیق خود با معشوق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که محبت او برایش الهام‌بخش و جفاهای او بخشی از واقعیت زندگی‌اش است. اگرچه عشق و غم در زندگیش intertwined هستند، اما این غم به او صبر و تسلی می‌بخشد. شاعر احساس می‌کند که شادی‌اش در غم معشوقش نهفته است و تنها کسی که از درونش خبردار است، معشوقش است؛ درست مانند شمعی که در دلش روشنی می‌بخشد. در نهایت، غیبت روی معشوق را مربوط به تیره شدن روزگارش می‌داند.
هوش مصنوعی: دیدن آن دختر خوب و خوش‌هیکل برایم یک آرزوست. حتی اگر صد بار او را دیده‌ام، باز هم آرزو دارم که دوباره ببینمش.
هوش مصنوعی: من به او گفته‌ام که از خدا عمر طولانی بخواهد، چون من هم آرزوی عمر طولانی دارم.
هوش مصنوعی: من مثل پروانه‌ای هستم که در کنار شمع زیبایی او می‌سوزم و آرزو دارم عمری را در این راه بگذرانم.
هوش مصنوعی: من به خاطر عشق و زیبایی او دل‌باخته‌ام و برای رسیدن به محبت و توجه او، نیاز و خواسته‌ام را در نظر دارم.
هوش مصنوعی: در مقابل آن محراب، در طول روز و شب، به یاد نماز و درخواست‌های خود، آرزوی من است.
هوش مصنوعی: این دوستانی که به ظاهر با من رفیق هستند، در واقع دشمنانی هستند. من آرزو می‌کنم که از این رفاقت‌ها دوری کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.