گنجور

 
رفیق اصفهانی

از آن در سینه از من کینه داری

که مهر دیگری در سینه داری

ز غیر من نمی دانم چه دیدی

که با او مهر و با من کینه داری

اگر نه عاشق رخسار خویشی

چرا دایم به کف آیینه داری

غم دیرین خورم تا چند ساقی

بیاور گر می دیرینه داری

بده می شنبه و آدینه تا چند

حساب شنبه و آدینه داری

چه حاصل گر نداری نقد عرفان

ز گوهر گر دوصد گنجینه داری

رفیق آخر روی عریان ز عالم

اگر اطلس اگر پشمینه داری