حرف آخر قافیه

غزل شماره ۱: ای آتش سودای تو خون کرده جگرها

غزل شماره ۲: طبع تو دم‌ساز نیست عاشق دل‌سوز را

غزل شماره ۳: خوش خوش خرامان می‌روی، ای شاه خوبان تا کجا

غزل شماره ۴: رفتم به راه صفت دیدم به کوی صفا

غزل شماره ۵: ز خاک کوی تو هر خار سوسنی است مرا

غزل شماره ۶: به زبان چرب جانا بنواز جان ما را

غزل شماره ۷: به سر کرشمه از دل خبری فرست ما را

غزل شماره ۸: گرنه عشق او قضای آسمانستی مرا

غزل شماره ۹: ای پار دوست بوده و امسال آشنا

غزل شماره ۱۰: اری فی‌النوم ما طالت نواها

غزل شماره ۱۱: جام می تا خط بغداد ده ای یار مرا

غزل شماره ۱۲: درد زده است جان من میوه جان من کجا

غزل شماره ۱۳: سر به عدم درنه و یاران طلب

غزل شماره ۱۴: گر مدعی نه‌ای غم جانان به جان طلب

غزل شماره ۱۵: مست تمام آمده است بر در من نیم شب

غزل شماره ۱۶: به یکی نامه خودم دریاب

غزل شماره ۱۷: ترک خواهش کن و با راحت و آرام بخسب

غزل شماره ۱۸: رویم ز گریه بین چو گلین کاه زیر آب

غزل شماره ۱۹: کار عشق از وصل و هجران درگذشت

غزل شماره ۲۰: انصاف در جبلت عالم نیامده است

غزل شماره ۲۱: پای گریز نیست که گردون کمان‌کش است

غزل شماره ۲۲: تا جهان است از جهان اهل وفائی برنخاست

غزل شماره ۲۳: دل پیشکش تو جان نهاده است

غزل شماره ۲۴: کار گیتی را نوائی مانده نیست

غزل شماره ۲۵: اهل بر روی زمین جستیم نیست

غزل شماره ۲۶: آگه نه‌ای که بر دلم از غم چه درد خاست

غزل شماره ۲۷: در این عهد از وفا بوئی نمانده است

غزل شماره ۲۸: از کف ایام امان کس نیافت

غزل شماره ۲۹: ز آتش اندیشه جانم سوخته است

غزل شماره ۳۰: زخم زمانه را در مرهم پدید نیست

غزل شماره ۳۱: چه آفتی تو که کمتر غم تو هجران است

غزل شماره ۳۲: حصن جان ساز در جهان خلوت

غزل شماره ۳۳: بخت بدرنگ من امروز گم است

غزل شماره ۳۴: طره مفشان که غرامت بر ماست

غزل شماره ۳۵: در جهان هیچ سینه بی‌غم نیست

غزل شماره ۳۶: مرا دانه دل بر آتش فتاده است

غزل شماره ۳۷: من ندانستم که عشق این رنگ داشت

غزل شماره ۳۸: چه نشینم که فتنه بر پای است

غزل شماره ۳۹: آن کز می خواجگی است سرمست

غزل شماره ۴۰: فرمان ملک چه ساحری ساخت

غزل شماره ۴۱: ای قول دل به رفیع‌الدرجات

غزل شماره ۴۲: عیسی‌لب است یار و دم از من دریغ داشت

غزل شماره ۴۳: دست قبا در جهان نافه‌گشای آمده است

غزل شماره ۴۴: ای باد صبح بین که کجا می‌فرستمت

غزل شماره ۴۵: لعل او بازار جان خواهد شکست

غزل شماره ۴۶: دیدی که یار چون ز دل ما خبر نداشت

غزل شماره ۴۷: رخ تو رونق قمر بشکست

غزل شماره ۴۸: از حال خود شکسته دلان را خبر فرست

غزل شماره ۴۹: زان زلف مشک رنگ نسیمی به ما فرست

غزل شماره ۵۰: روی تو دارد ز حسن آنچه پری آن نداشت

غزل شماره ۵۱: به باغ وصل تو خاری رقیب صد ورد است

غزل شماره ۵۲: تیره‌زلفا باده روشن کجاست

غزل شماره ۵۳: دردی است درد عشق که درمان‌پذیر نیست

غزل شماره ۵۴: شمع شب‌ها به جز خیال تو نیست

غزل شماره ۵۵: سر سودای تو را سینه ما محرم نیست

غزل شماره ۵۶: ما به غم خو کرده‌ایم ای دوست ما را غم فرست

غزل شماره ۵۷: بس لابه که بنمودم و دل‌دار نپذرفت

غزل شماره ۵۸: شوری ز دو عشق در سر ماست

غزل شماره ۵۹: دل شد از دست و نه جای سخن است

غزل شماره ۶۰: آن نازنین که عیسی دل‌ها زبان اوست

غزل شماره ۶۱: عیسی‌لبی و مرده دلم در برابرت

غزل شماره ۶۲: گر هیچ شبی وصل دلارام توان یافت

غزل شماره ۶۳: چه گویی ز لب دوست شکر وام توان خواست

غزل شماره ۶۴: کیست که در کوی تو فتنه روی تو نیست

غزل شماره ۶۵: عشق تو قضای آسمانی است

غزل شماره ۶۶: می‌ خور که جهان حریف‌جوی است

غزل شماره ۶۷: دل را ز دم تو دام روزی است

غزل شماره ۶۸: ای دل به عشق بر تو که عشقت چه درخور است

غزل شماره ۶۹: خاکی‌دلم که در لب آن نازنین گریخت

غزل شماره ۷۰: خه که دگرباره دل، درد تو در برگرفت

غزل شماره ۷۱: به دو میگون لب و پسته دهنت

غزل شماره ۷۲: هر که در عاشقی قدم نزده است

غزل شماره ۷۳: جو به جو عشقت شمار دم زدن بر من گرفت

غزل شماره ۷۴: سر و زر کو که منت یارم جست

غزل شماره ۷۵: یارب آن خال بر آن لب چه خوش است

غزل شماره ۷۶: در عشق تو عافیت حرام است

غزل شماره ۷۷: به جائی رسید عشق که بر جای جان نشست

غزل شماره ۷۸: چرا ننهم؟ نهم دل بر خیالت

غزل شماره ۷۹: هر که به سودای چون تو یار بپرداخت

غزل شماره ۸۰: دلم در بحر سودای تو غرق است

غزل شماره ۸۱: بگشا نقاب رخ که ز ره بر در آیمت

غزل شماره ۸۲: علم عشق عالی افتاده است

غزل شماره ۸۳: فلک در نیکوئی انصاف دادت

غزل شماره ۸۴: بتی کز طرف شب مه را وطن ساخت

غزل شماره ۸۵: آن‌ها که محققان راهند

غزل شماره ۸۶: با او دلم به مهر و محبت نشانه بود

غزل شماره ۸۷: طریق عشق رهبر برنتابد

غزل شماره ۸۸: عقل در عشق تو سرگردان بماند

غزل شماره ۸۹: دل کشید آخر عنان چون مرد میدانت نبود

غزل شماره ۹۰: دولت عشق تو آمد عالم جان تازه کرد

غزل شماره ۹۱: دل پیش خیال تو صد دیده برافشاند

غزل شماره ۹۲: صد یک حسن تو نوبهار ندارد

غزل شماره ۹۳: تب دوشین در آن بت چون اثر کرد

غزل شماره ۹۴: هر تار ز مژگانش تیری دگر اندازد

غزل شماره ۹۵: عذر از که توان خواست که دلبر نپذیرد

غزل شماره ۹۶: عشق تو چون درآید شور از جهان برآید

غزل شماره ۹۷: عشق تو به گرد هر که برگردد

غزل شماره ۹۸: آن زمان کو زلف را سر می‌برد

غزل شماره ۹۹: سر نیست کز تو بر سر خنجر نمی‌شود

غزل شماره ۱۰۰: هر زمانی بر دلم باری رسد

غزل شماره ۱۰۱: عشاق به جز یار سرانداز نخواهند

غزل شماره ۱۰۲: نگارینا به صحرا رو که صحرا حله می‌پوشد

غزل شماره ۱۰۳: عشق تو به هر دلی فرو ناید

غزل شماره ۱۰۴: فروغ جمالت نظر برنتابد

غزل شماره ۱۰۵: خوی او از خام‌کاری کم نکرد

غزل شماره ۱۰۶: ذره نماید آفتاب ار به جمال تو رسد

غزل شماره ۱۰۷: حاشا که مرا جز تو در دیده کسی باشد

غزل شماره ۱۰۸: با یاد تو زهر بر شکر خندد

غزل شماره ۱۰۹: جانا لب تو پیشکش از ما چه ستاند

غزل شماره ۱۱۰: مهر تو بر دیگران نتوان نهاد

غزل شماره ۱۱۱: پرده نو ساخت عشق، زخمه نو درفزود

غزل شماره ۱۱۲: مرا وصلت به جانی برنیاید

غزل شماره ۱۱۳: دل که در دام تو افتاد غم جان نبرد

غزل شماره ۱۱۴: دل زخم تو را سپر ندارد

غزل شماره ۱۱۵: بوسه‌گه آسمان نعل سمند تو باد

غزل شماره ۱۱۶: با کفر زلفت ای جان ایمان چه کار دارد

غزل شماره ۱۱۷: آوازه جمالت چون از جهان برآمد

غزل شماره ۱۱۸: وصل تو به وهم در نمی‌آید

غزل شماره ۱۱۹: چشم ما بر دوخت عشق و پرده ما بردرید

غزل شماره ۱۲۰: دوست مرا رطل عشق تا خط بغداد داد

غزل شماره ۱۲۱: دل رفت و می‌ندانم حالش که خود کجا شد

غزل شماره ۱۲۲: لعلت اندر سخن شکر خاید

غزل شماره ۱۲۳: دل از آن راحت جان نشکیبد

غزل شماره ۱۲۴: لب جانان دوای جان بخشد

غزل شماره ۱۲۵: اول از خود بری توانم شد

غزل شماره ۱۲۶: دل عاشق به جان فروناید

غزل شماره ۱۲۷: دل از آن دلستان به کس نرسد

غزل شماره ۱۲۸: عشق تو دست از میان کار برآورد

غزل شماره ۱۲۹: ازین ده‌رنگ‌تر یاری نپندارم که کس دارد

غزل شماره ۱۳۰: می وقت صبوح راوقی باید

غزل شماره ۱۳۱: تو را نازی است اندر سر که عالم برنمی‌تابد

غزل شماره ۱۳۲: چه روح‌افزا و راحت‌باری ای باد

غزل شماره ۱۳۳: چشم دارم که مرا از تو پیامی برسد

غزل شماره ۱۳۴: باغ جان را صبوحی آب دهید

غزل شماره ۱۳۵: دل نام تو بر نگین نویسد

غزل شماره ۱۳۶: فراقت ز خون‌ریز من درنماند

غزل شماره ۱۳۷: آتش عشق تو دید صبرم و سیماب شد

غزل شماره ۱۳۸: دل بسته زلف تو شد از من چه نویسد

غزل شماره ۱۳۹: آتش عیاره‌ای آب عیارم ببرد

غزل شماره ۱۴۰: خاکی دلم به گرد وصالش کجا رسد

غزل شماره ۱۴۱: اندرآ ای جان که در پای تو جان خواهم فشاند

غزل شماره ۱۴۲: سخن با او به موئی درنگیرد

غزل شماره ۱۴۳: دلم آخر به وصالش برسد

غزل شماره ۱۴۴: سر زلفت چو در جولان بیاید

غزل شماره ۱۴۵: دل دادم و کار برنیامد

غزل شماره ۱۴۶: مرا غم تو به خمار خانه باز آورد

غزل شماره ۱۴۷: مکن کز چشم من بر خاک سیل آتشین خیزد

غزل شماره ۱۴۸: بر دل غم فراقت آسان چگونه باشد

غزل شماره ۱۴۹: شور عشق تو در جهان افتاد

غزل شماره ۱۵۰: عقل ز دست غمت دست به سر می‌رود

غزل شماره ۱۵۱: روی تو را در رکاب شمس و قمر می‌رود

غزل شماره ۱۵۲: دل سکه عشق می‌نگرداند

غزل شماره ۱۵۳: تا مرا عشق یار غار افتاد

غزل شماره ۱۵۴: دلبر آن به که کسش نشناسد

غزل شماره ۱۵۵: نقش تو خیال برنتابد

غزل شماره ۱۵۶: روی تو چون نوبهار جلوه‌گری می‌کند

غزل شماره ۱۵۷: زین وجودت به جان خلاص دهند

غزل شماره ۱۵۸: روزم به نیابت شب آمد

غزل شماره ۱۵۹: ماه را با نور رویش بیش مقداری نماند

غزل شماره ۱۶۰: ز خوبان جز جفاکاری نیاید

غزل شماره ۱۶۱: خار غم تو گل طرب دارد

غزل شماره ۱۶۲: زهر با یاد تو شکر گردد

غزل شماره ۱۶۳: عشقت چو درآمد ز دلم صبر بدر شد

غزل شماره ۱۶۴: آن را که غم‌گسار تو باشی چه غم خورد

غزل شماره ۱۶۵: آنچه تو کردی بتا نه شرط وفا بود

غزل شماره ۱۶۶: رخ به زلف سیاه می‌پوشد

غزل شماره ۱۶۷: آواز حسنت ای جان هفت آسمان بگیرد

غزل شماره ۱۶۸: آنچه عشق دوست با من می‌کند

غزل شماره ۱۶۹: مرد که با عشق دست در کمر آید

غزل شماره ۱۷۰: عشق تو اندر دلم شاخ کنون می‌زند

غزل شماره ۱۷۱: نی دست من به شاخ وصال تو بررسید

غزل شماره ۱۷۲: این عشق آتشینم دود از جهان برآرد

غزل شماره ۱۷۳: دلم ز راه هوای تو بر نمی‌گردد

غزل شماره ۱۷۴: صبح چون جیب آسمان بگشاد

غزل شماره ۱۷۵: آن دم که صبح بینش من بال برگشاد

غزل شماره ۱۷۶: زان بخششی که بر در عالم شد

غزل شماره ۱۷۷: آباد بر آن شب که شب وصلت ما بود

غزل شماره ۱۷۸: عافیت کس نشان دهد؟ ندهد

غزل شماره ۱۷۹: دل از گیتی وفاجویی ندارد

غزل شماره ۱۸۰: دل جام جام، زهر غمان هر زمان کشد

غزل شماره ۱۸۱: آمد نفس صبح و سلامت نرسانید

غزل شماره ۱۸۲: آن کو چو تو دلربای دارد

غزل شماره ۱۸۳: چون زلف یار گیرم دستم به یارب آید

غزل شماره ۱۸۴: با درد تو کس منت مرهم نپذیرد

غزل شماره ۱۸۵: آوازه جمالت اندر جهان فتاد

غزل شماره ۱۸۶: در خوشاب را لبت سخت خوش آب می‌دهد

غزل شماره ۱۸۷: عشقت آتش ز جان برانگیزد

غزل شماره ۱۸۸: پیش لب تو حلقه به گوشم بنفشه‌وار

غزل شماره ۱۸۹: پیش صبا نثار کنم جان شکوفه‌وار

غزل شماره ۱۹۰: دل پرده عشق توست برگیر

غزل شماره ۱۹۱: خون‌ریزی و نندیشی، عیار چنین خوش‌تر

غزل شماره ۱۹۲: خیز و به ایام گل باده گلگون بیار

غزل شماره ۱۹۳: بر سر من نامده است از تو جفاجوی تر

غزل شماره ۱۹۴: رحم کن رحم، نظر باز مگیر

غزل شماره ۱۹۵: حدیث توبه رها کن سبوی باده بیار

غزل شماره ۱۹۶: آن خال جو سنگش ببین، آن روی گندمگون نگر

غزل شماره ۱۹۷: سرهای سراندازان در پای تو اولی‌تر

غزل شماره ۱۹۸: فتاده‌ام به طلسم کشاکش تقدیر

غزل شماره ۱۹۹: روز عمرم در شب افتاده است باز

غزل شماره ۲۰۰: ای دل آن زنار نگسستی هنوز

غزل شماره ۲۰۱: دهان شیشه گشا صبح شد شراب بریز

غزل شماره ۲۰۲: از این ده‌رنگ‌تر یاری نپندارم که دارد کس

غزل شماره ۲۰۳: بوی وفا ز گلبن عالم نیافت کس

غزل شماره ۲۰۴: مه نجویم، مه مرا روی تو بس

غزل شماره ۲۰۵: کشد مو بر تن نخجیر تیر از شوق پیکانش

غزل شماره ۲۰۶: هر دل که غم تو داغ کردش

غزل شماره ۲۰۷: عقل ما سلطان جان می‌خواندش

غزل شماره ۲۰۸: چو به خنده بازیابم اثر دهان تنگش

غزل شماره ۲۰۹: خسته‌ام نیک از بد ایام خویش

غزل شماره ۲۱۰: بس سفالین لب و خاکین رخ و سنگین جانم

غزل شماره ۲۱۱: از دو عالم دامن جان درکشم هر صبح‌دم

غزل شماره ۲۱۲: کو صبح که بار شب کشیدم

غزل شماره ۲۱۳: نه رای آنکه ز عشق تو روی برتابم

غزل شماره ۲۱۴: از دهر غدر پیشه وفائی نیافتم

غزل شماره ۲۱۵: از گشت چرخ کار به سامان نیافتم

غزل شماره ۲۱۶: بر سریر نیاز می‌غلطم

غزل شماره ۲۱۷: با بخت در عتابم و با روزگار هم

غزل شماره ۲۱۸: در سایه غم شکست روزم

غزل شماره ۲۱۹: در سینه نفس چنان شکستم

غزل شماره ۲۲۰: ز خاک پاشی در دستخون فروماندیم

غزل شماره ۲۲۱: گر به عیار کسان از همه کس کمتریم

غزل شماره ۲۲۲: تا چند ستم رسیده باشم

غزل شماره ۲۲۳: نماند اهل رنگی که من داشتم

غزل شماره ۲۲۴: از هستی خود که یاد دارم

غزل شماره ۲۲۵: گرچه به دست کرشمه تو اسیرم

غزل شماره ۲۲۶: منم آن کز طرب غمین باشم

غزل شماره ۲۲۷: دردی که مرا هست به مرهم نفروشم

غزل شماره ۲۲۸: خون دلم مخور که غمان تو می‌خورم

غزل شماره ۲۲۹: ما از عراق جان غم آلود می‌بریم

غزل شماره ۲۳۰: الصبوح ای دل که ما بزم قلندر ساختیم

غزل شماره ۲۳۱: به کوی عشق تو جان در میان راه نهم

غزل شماره ۲۳۲: ای قوم الغیاث که کار اوفتاده‌ایم

غزل شماره ۲۳۳: یک نظر دوش از شکنج زلف او دزدیده‌ام

غزل شماره ۲۳۴: دل بشد از دست دوست را به چه جویم

غزل شماره ۲۳۵: زنگ دل از آب روی شستیم

غزل شماره ۲۳۶: این خود چه صورت است که من پای‌بست اویم

غزل شماره ۲۳۷: گفتم آه آتشین بس کن، نه من خاک توام

غزل شماره ۲۳۸: نام تو چون بر زبان می‌آیدم

غزل شماره ۲۳۹: از تف دل آتشین دهانم

غزل شماره ۲۴۰: کفر است راز عشقت پنهان چرا ندارم

غزل شماره ۲۴۱: نازی است تو را در سر، کمتر نکنی دانم

غزل شماره ۲۴۲: به میدان وفا یارم چنان آمد که من خواهم

غزل شماره ۲۴۳: گفتم به ری مراد دل آسان برآورم

غزل شماره ۲۴۴: مرا گوئی چه سر داری، سر سودای او دارم

غزل شماره ۲۴۵: چون تلخ سخن رانی تنگ شکرت خوانم

غزل شماره ۲۴۶: گر رحم کنی جانا جان بر سرت افشانم

غزل شماره ۲۴۷: ما پیشکش تو جان فرستیم

غزل شماره ۲۴۸: دیده در کار لب و خالش کنم

غزل شماره ۲۴۹: دل به سودای بتان دربسته‌ام

غزل شماره ۲۵۰: جانا ز سر مهر تو گشتن نتوانم

غزل شماره ۲۵۱: به صفت، عاشق جمال توایم

غزل شماره ۲۵۲: امروز دو هفته است که روی تو ندیدم

غزل شماره ۲۵۳: طبع تو دمساز نیست چاره چه سازم

غزل شماره ۲۵۴: ای جفت دل من از تو فردم

غزل شماره ۲۵۵: خوش خوش از عشق تو جانی می‌کنم

غزل شماره ۲۵۶: من در طلب یارم ز اغیار نیندیشم

غزل شماره ۲۵۷: دل را به غم تو باز بستیم

غزل شماره ۲۵۸: خیز تا رخت دل براندازیم

غزل شماره ۲۵۹: یارب از عشق چه سرمستم و بی‌خویشتنم

غزل شماره ۲۶۰: نزل عشقت جان شیرین آورم

غزل شماره ۲۶۱: نیم شب پی گم کنان در کوی جانان آمدم

غزل شماره ۲۶۲: در عشق ز تیغ و سر نیندیشم

غزل شماره ۲۶۳: ما دل به دست مهر تو زان باز داده‌ایم

غزل شماره ۲۶۴: تا من پی آن زلف سرافکنده همی دارم

غزل شماره ۲۶۵: تو را در دوستی رائی نمی‌بینم، نمی‌بینم

غزل شماره ۲۶۶: دست از دو جهان کشیده خواهم

غزل شماره ۲۶۷: ز باغت به جز بوی و رنگی نبینم

غزل شماره ۲۶۸: ز باغ عافیت بوئی ندارم

غزل شماره ۲۶۹: طاقتی کو که به سر منزل جانان برسم

غزل شماره ۲۷۰: دارم سر آنکه سر برآرم

غزل شماره ۲۷۱: از گلستان وصل نسیمی شنیده‌ام

غزل شماره ۲۷۲: دلا زارت برون نتوان نهادن

غزل شماره ۲۷۳: خرمی کان فلک دهد غم دان

غزل شماره ۲۷۴: برون از جهان تکیه جایی طلب کن

غزل شماره ۲۷۵: سوختم چون بوی برناید ز من

غزل شماره ۲۷۶: ای صبح مرا حدیث آن مه کن

غزل شماره ۲۷۷: غصه آسمان خورم دم نزنم، دریغ من

غزل شماره ۲۷۸: دلا با عشق پیمان تازه گردان

غزل شماره ۲۷۹: رخش حسن ای جان شگرفی را به میدان درفکن

غزل شماره ۲۸۰: دلم دردمند است باری برافکن

غزل شماره ۲۸۱: آب و سنگم داد بر باد آتش سودای من

غزل شماره ۲۸۲: ترک سن سن گوی توسن خوی سوسن بوی من

غزل شماره ۲۸۳: از عشق دوست بین که چه آمد به روی من

غزل شماره ۲۸۴: ای باد بوی یوسف دلها به ما رسان

غزل شماره ۲۸۵: بر سر بازار عشق آزاد نتوان آمدن

غزل شماره ۲۸۶: ای لعل تو پرده‌دار پروین

غزل شماره ۲۸۷: روی است بنامیزد یا ماه تمام است آن

غزل شماره ۲۸۸: تا مرا سودای تو خالی نگرداند ز من

غزل شماره ۲۸۹: تا دل غم او دارد نتوان غم جان خوردن

غزل شماره ۲۹۰: در یک سخن آن همه عتیبش بین

غزل شماره ۲۹۱: شب من دام خورشید است گوئی زلف یار است این

غزل شماره ۲۹۲: درد دل گویم از نهان بشنو

غزل شماره ۲۹۳: آخر چه خون کرد این دلم کامد به ناخن خون او

غزل شماره ۲۹۴: تو چه دانی که از وفا چه نمودم به جای تو

غزل شماره ۲۹۵: سینه پر آتشم چو میغ از تو

غزل شماره ۲۹۶: شد آبروی عاشقان از خوی آتش‌ناک تو

غزل شماره ۲۹۷: گرچه جانی از نظر پنهان مشو

غزل شماره ۲۹۸: چه کرده‌ام بجای تو که نیستم سزای تو

غزل شماره ۲۹۹: پشت پایی زد خرد را روی تو

غزل شماره ۳۰۰: در عشق داستانم و بر تو به نیم جو

غزل شماره ۳۰۱: بسته زلف اوست دل، ای دل از آن کیست او

غزل شماره ۳۰۲: ای تماشاگه جان بر طرف لاله‌ستان تو

غزل شماره ۳۰۳: رخت تمنای دل بر در عشاق نه

غزل شماره ۳۰۴: افدی بنفس من بدت فی‌المهد عنی غافله

غزل شماره ۳۰۵: خیال روی توام غم‌گسار و روی تو نه

غزل شماره ۳۰۶: هست به دور تو عقل نام شکسته

غزل شماره ۳۰۷: در دستت اوفتادم چون مرغ پر بریده

غزل شماره ۳۰۸: ای از پی آشوب ما از رخ نقاب انداخته

غزل شماره ۳۰۹: سرمستم و تشنه، آب در ده

غزل شماره ۳۱۰: در صبوح آن راح ریحانی بخواه

غزل شماره ۳۱۱: ای برقرار خوبی، با تو قرار من چه

غزل شماره ۳۱۲: ای دل به جفات جان نهاده

غزل شماره ۳۱۳: ای زیر نقاب مه نموده

غزل شماره ۳۱۴: ای چشم پر خمارت دلها فگار کرده

غزل شماره ۳۱۵: درا تا سیل بنشانم ز دیده

غزل شماره ۳۱۶: ماه نو و صبح بین پیاله و باده

غزل شماره ۳۱۷: از زلف هر کجا گرهی برگشاده‌ای

غزل شماره ۳۱۸: روی درکش ز دهر دشمن روی

غزل شماره ۳۱۹: زین تنگنای وحشت اگر باز رستمی

غزل شماره ۳۲۰: غم بنیاد آب و گل چه خوری

غزل شماره ۳۲۱: روز دانش به ازین بایستی

غزل شماره ۳۲۲: ای دل ای دل هلاک تن کردی

غزل شماره ۳۲۳: خاک بغداد، در آب بصرم بایستی

غزل شماره ۳۲۴: شوریده کرد ما را عشق پری جمالی

غزل شماره ۳۲۵: ای راحت جان‌ها به تو، آرام جان کیستی

غزل شماره ۳۲۶: ای سرو غنچه لب ز گلستان کیستی

غزل شماره ۳۲۷: ای ترک دلستان ز شبستان کیستی

غزل شماره ۳۲۸: کردی نخست با ما عهدی چنان که دانی

غزل شماره ۳۲۹: یکی بخرام در بستان که تا سرو روان بینی

غزل شماره ۳۳۰: زره زلف بر قبا شکنی

غزل شماره ۳۳۱: این چه شور است آخر ای جان کز جهان انگیختی

غزل شماره ۳۳۲: جان بخشمت آن ساعت کز لب شکرم بخشی

غزل شماره ۳۳۳: تا بیش دلم خراب داری

غزل شماره ۳۳۴: تب‌ها کشم از هجر تو شب‌های جدائی

غزل شماره ۳۳۵: گلی از باغ وفا آمده‌ای

غزل شماره ۳۳۶: باز از کرشمه زخمه نو در فزوده‌ای

غزل شماره ۳۳۷: تا حلقه‌های زلف به هم برشکسته‌ای

غزل شماره ۳۳۸: چه کرده‌ام که مرا پایمال غم کردی

غزل شماره ۳۳۹: آن لعل شکر خنده گر از هم بگشایی

غزل شماره ۳۴۰: تاطرف کلاه برشکستی

غزل شماره ۳۴۱: یا وصل تو را نشانه بایستی

غزل شماره ۳۴۲: بر دیده ره خیال بستی

غزل شماره ۳۴۳: عالم افروز بهارا که تویی

غزل شماره ۳۴۴: گر زیر زلف بند او باد صبا جا یافتی

غزل شماره ۳۴۵: چه کردم کاستین بر من فشاندی

غزل شماره ۳۴۶: جان از تنم برآید چون از درم درآئی

غزل شماره ۳۴۷: هر زمان بر جان من باری نهی

غزل شماره ۳۴۸: دیدی که هیچگونه مراعات من نکردی

غزل شماره ۳۴۹: ز بدخوئی دمی خو وانکردی

غزل شماره ۳۵۰: کاشکی جز تو کسی داشتمی

غزل شماره ۳۵۱: درآ کز یک نظر جان تازه کردی

غزل شماره ۳۵۲: دوست داری که دوستدار کشی

غزل شماره ۳۵۳: تا لوح جفا درست کردی

غزل شماره ۳۵۴: ز دلت چه داد خواهم که نه داور منی

غزل شماره ۳۵۵: خاک توام مرا چه خوری خون به دوستی

غزل شماره ۳۵۶: دل نداند تو را چنان که توئی

غزل شماره ۳۵۷: بانگ آمد از قنینه کباد بر خرابی

غزل شماره ۳۵۸: دلم که مرغ تو آمد به دام باز گرفتی

غزل شماره ۳۵۹: به خرد راه عشق می‌پوئی

غزل شماره ۳۶۰: خود لطف بود چندان ای جان که تو داری

غزل شماره ۳۶۱: صید توام فکندی و در خون گذاشتی

غزل شماره ۳۶۲: به رخت چه چشم دارم که نظر دریغ داری

غزل شماره ۳۶۳: زین نیم جان که دارم جانان چه خواست گوئی

غزل شماره ۳۶۴: مرا روزی نپرسی کآخر ای غم‌خوار من چونی

غزل شماره ۳۶۵: هرگز بود به شوخی چشم تو عبهری

غزل شماره ۳۶۶: گر قصد جان نداری، خونم چرا خوری

غزل شماره ۳۶۷: خطی بر سوسن از عنبر کشیدی

غزل شماره ۳۶۸: هدیه پای تو زر بایستی

غزل شماره ۳۶۹: ناز جنگ‌آمیز جانان برنتابد هر دلی

غزل شماره ۳۷۰: دشوار عشق بر دلم آسان نمی‌کنی

غزل شماره ۳۷۱: گرنه تو ای زود سیر تشنه خون منی

غزل شماره ۳۷۲: چه کرد این بنده جز آزادمردی

غزل شماره ۳۷۳: مرا تا جان بود جانان تو باشی

غزل شماره ۳۷۴: گر بر در وصالت امید بار بودی

غزل شماره ۳۷۵: با هیچ دوست دست به پیمان نمی‌دهی

غزل شماره ۳۷۶: دلم غارتیدی ز بس ترک‌تازی

غزل شماره ۳۷۷: خاک شدم در تو را آب رخم چرا بری

غزل شماره ۳۷۸: هر روز به هر دستی رنگی دگر آمیزی

غزل شماره ۳۷۹: از بوالعجبی هردم رنگ دگر آمیزی

غزل شماره ۳۸۰: ای دیده ره ز ظلمت غم چون برون بری

غزل شماره ۳۸۱: عتاب رنگ به من نامه‌ای فرستادی

غزل شماره ۳۸۲: ز من گسستی و با دیگران بپیوستی

غزل شماره ۳۸۳: یک زبان داری و صد عشوه‌گری

غزل شماره ۳۸۴: تو را افتد که با ما سر برآری

غزل شماره ۳۸۵: در عشق، فتوح چیست؟ دانی

غزل شماره ۳۸۶: گویم همه دل منی و جانی

غزل شماره ۳۸۷: خاکم که مرا منی نیابی

غزل شماره ۳۸۸: ماهی که مه از قفای او بینی

غزل شماره ۳۸۹: داور جانی، پس این فریاد جان چون نشنوی

غزل شماره ۳۹۰: ای رخ نورپاش تو پیشه گرفته دلبری

غزل شماره ۳۹۱: دلم خاک تو شد گو باش من خون می‌خورم باری

غزل شماره ۳۹۲: اذا ما الطیر غنت فی‌الصباح

غزل شماره ۳۹۳: تعاطی الکاس من شان الصبوح

غزل شماره ۳۹۴: ما انصف ندمانی لو انکر ادمانی

غزل شماره ۳۹۵: یارب لیل مظلم قد قلت یارب ارحم

غزل شماره ۳۹۶: قم بکرة و خذها با کورة الحیات

غزل شماره ۳۹۷: از روی تو فروزد شمع سرای عیسی

غزل شماره ۳۹۸: چو عمر رفته تو کس را به هیچ کار نیایی

غزل شماره ۳۹۹: دیوانه شوم چون تو پری‌وار نمایی

غزل شماره ۴۰۰: لاله‌رخا، سمن‌برا، سرو روان کیستی؟

غزل شماره ۴۰۱: باز از نوای دلبری، سازی دگرگون می‌زنی