|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عشق و longing فرد به معشوق است. شاعر میگوید که وقتی زلف یار را در دست بگیرد، احساساتی عمیق به او دست میدهد و بوسیدن پای دوست زندگیاش را به لبش میآورد. او هر شب به دلیل دوری از معشوق به خداوند پناه میبرد و در شرایطی که معشوق را نمیبیند، غم او را تحصیل میکند. در نهایت، شاعر میگوید که تا وقتی که نشانهای از وصال دیده نشود، از غم معشوق فرار میکند، زیرا نمیتواند تحمل کند.
هوش مصنوعی: وقتی که زلف معشوق را در دست میگیرم، چنان حس و حال خوشی دارم که گویی جانم به لبم میرسد؛ این حس شوق و هیجان وقتی که پای دوست را میبوسم، بیشتر میشود.
هوش مصنوعی: هر شب به خاطر دوری او، به خداوند ناله میکنم و از شدت درد و غم، گویی خداوند هم سلب آرامش از من کرده است.
هوش مصنوعی: تا وقتی که صبح نو برسد، از غم او فرار میکنم. زیرا در آن زمان سفر کردن ممکن نیست، همانطور که وقتی ماه به دُم عقرب میرسد، کارها به هم میریزد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.