حرف آخر قافیه

شماره ۱: یارب چه شد آن دلبر عیاره ما را

شماره ۲: صبح از افق بنمود رخ، در گردش آور جام را

شماره ۳: می کشد چشم تو از گوشه به میخانه مرا

شماره ۴: بهشت و حور، بی وصلت، حرام است اهل معنی را

شماره ۵: در عالم توحید چه پستی و چه بالا

شماره ۶: این حضور عاشقان است، الصلا

شماره ۷ - ستایش فضل‌الله نعیمی: ای چون فلک از عشق تو سرگشته سر ما

شماره ۸: آنچه پیش است اگر جمله بدانید شما

شماره ۹: ساقیا آمد به جوش از شوق لعلت جان ما

شماره ۱۰: تا هوای طوبی قد تو دارد جان ما

شماره ۱۱: ای رخ جانفزای تو جام جم جهان نما

شماره ۱۲: ای رخت از روی حسن آیینه گیتی نما

شماره ۱۳: ای روز و شب خیال رخت همنشین ما

شماره ۱۴: ای ز سنبل بسته مویت سایبان بر آفتاب

شماره ۱۵ - ستایش فضل‌الله نعیمی: ای رموز لوح رویت عنده ام‌الکتاب

شماره ۱۶: ای شب زلفت که روزش کس نمی بیند به خواب

شماره ۱۷: چون گشودم فال بخت از مصحف روی حبیب

شماره ۱۸: ای صفات تو عین موجودات

شماره ۱۹: زهی جمال تو مستجمع جمیع صفات

شماره ۲۰: ای کعبه جمال توام قبله صلات

شماره ۲۱: اگرچه چشمه نوش تو دارد آب حیات

شماره ۲۲: مرا در آتش غم، عشقت آن زمان انداخت

شماره ۲۳: هیچ می‌دانی که عالم از کجاست؟

شماره ۲۴: عشق تو گرفتار تو داند که چه درد است

شماره ۲۵: زلف تو شب قدر من و روی تو عید است

شماره ۲۶: سالک عشق تو هر دم به جهان دگر است

شماره ۲۷: امشب از روی تو مجلس را ضیایی دیگر است

شماره ۲۸: من سر شادی ندارم با غم یارم خوش است

شماره ۲۹: گفتمش زلف تو مأوایی خوش است

شماره ۳۰: ای که از فکر تو پیوسته سرم در پیش است

شماره ۳۱: گرچه چشم ترک مستت فتنه و ابرو بلاست

شماره ۳۲: مطلع انوار زلفت مسکن جان و دل است

شماره ۳۳: سلطان غمت را دل پردرد مقام است

شماره ۳۴: مرغ عرشیم و قاف خانه ماست

شماره ۳۵: نقش هستی رقم صورت کاشانه ماست

شماره ۳۶: منم آن مجمع البحرین که پر لؤلؤی مرجان است

شماره ۳۷: بخت ابد یار آن که با تو قرین است

شماره ۳۸: عرش رحمان است رویش، علم الاسما گواست

شماره ۳۹: چشم بیمار تو تا مست و خراب افتاده است

شماره ۴۰: ساقی سیمین برم جام شراب آورده است

شماره ۴۱ - سرزنش گم‌کرده‌راهان: مسجد و میکده و کعبه و بتخانه یکی است

شماره ۴۲: تعالی الله از این صورت که عین ذات پرمعنی است

شماره ۴۳: آن که بر لوح رخت خط الهی دانست

شماره ۴۴: چشم تو فتنه ای است که عالم خراب اوست

شماره ۴۵: ای دل! بلا بکش چو دلت مبتلای اوست

شماره ۴۶: مطلع نور تجلی آفتاب روی اوست

شماره ۴۷: بیار باد صبا شمه ای ز طره دوست

شماره ۴۸: الله الله این چه نور است آفتاب روی دوست

شماره ۴۹: لوح محفوظ است پیشانی و قرآن روی دوست

شماره ۵۰: غرقه در دریای عشقش حال ما داند که چیست

شماره ۵۱: مشرک بی دیده کی احوال ما داند که چیست

شماره ۵۲: خلاق دو عالم بجز از فضل خدا نیست

شماره ۵۳: جز وصل رخت چاره درد دل ما نیست

شماره ۵۴: جانا بیا که صحبت جان بی تو هیچ نیست

شماره ۵۵: هر که با جام می لعل لبش همدم نیست

شماره ۵۶ - مهاجرت از باکو: خاک باد آن سر که در وی سر سودای تو نیست

شماره ۵۷: حیات زنده دلان جز به عشقبازی نیست

شماره ۵۸: نرنجم از تو گرت سوی ما نگاهی نیست

شماره ۵۹: خلاف خوی رضا، یار ما گرفت و گذاشت

شماره ۶۰: آرزومندی و درد هجر یار از حد گذشت

شماره ۶۱: ای که بردی تو به خوبی گرو از حور بهشت

شماره ۶۲: دل بی تو از نعیم دو عالم ملال یافت

شماره ۶۳: خون ببار از مژه ای دیده! که دلدار برفت

شماره ۶۴: هر که را اندیشه زلف تو در دل جا گرفت

شماره ۶۵: ای سایه الهی ظل همای زلفت

شماره ۶۶: ای شمع فلک پرتوی از روی چو ماهت

شماره ۶۷: ای نور رخت مطلع انوار هدایت

شماره ۶۸: گر به می تشنه شود آن لب باریک مزاج

شماره ۶۹: سی و دو خط رخت گنج ترا افتتاح

شماره ۷۰: می روم با درد و حسرت از دیارت، خیر باد

شماره ۷۱: رفتم اینک از سر کوی تو ای جان! خیر باد

شماره ۷۲: ز بند زلف تو جان مرا نجات مباد

شماره ۷۳: تا از لب و چشم تو به عالم خبر افتاد

شماره ۷۴ - استقبال از حافظ: تا پرده ز رخسار چو ماه تو برافتاد

شماره ۷۵: کس بدین آیین حسن از مادر گیتی نزاد

شماره ۷۶: دست قدرت بر عذارت خال مشکین تا نهاد

شماره ۷۷: ماه نو چون دیدم ابروی توام آمد به یاد

شماره ۷۸: دلی دارم که در وی غم نگنجد

شماره ۷۹: گل صدبرگ من سنبل بر اطراف سمن دارد

شماره ۸۰: شمع رویت صفت نور تجلی دارد

شماره ۸۱: احوال درد ما بر درمان که می‌برد؟

شماره ۸۲: کیست آن سرو که بر راه گذر می‌گذرد

شماره ۸۳: دلدار ما به عهد محبت وفا نکرد

شماره ۸۴: در کوی خرابات مناجات توان کرد

شماره ۸۵: از تو خوبی طمع مهر و وفا نتوان کرد

شماره ۸۶ - ستایش فضل‌الله نعیمی: قاصدی کو تا به جان پیغام دلدار آورد

شماره ۸۷ - استقبال از حافظ: دل از عشق پری‌رویان دل من برنمی‌گیرد

شماره ۸۸: گر سعادت نظری بر من زار اندازد

شماره ۸۹: دلم ز مهر تو آن دم چو صبح دم می زد

شماره ۹۰: مشتاق گل از سرزنش خار نترسد

شماره ۹۱: بر دلم هردم جفای بی‌وفایی می‌رسد

شماره ۹۲: ز تو چشم وفا داریم و هیهات این کجا باشد

شماره ۹۳: اگر گویم که مهر و مه، ز رخسارت حیا باشد

شماره ۹۴: مست شراب عشقش بی باده مست باشد

شماره ۹۵: شب قدر بی قراران سر زلف یار باشد

شماره ۹۶: مأوای غمت جز دل پردرد نباشد

شماره ۹۷: خوبی و بتا از تو جفا دور نباشد

شماره ۹۸: در سر غم تو دارم دستار و سر چه باشد

شماره ۹۹: چه نکته بود که ناگه ز غیب پیدا شد

شماره ۱۰۰: ندانم تا دگربار این دل ریشم چه شیدا شد

شماره ۱۰۱: ای که رخت به روشنی غیرت آفتاب شد

شماره ۱۰۲: مهر رخسار تو داغ عشق بر دل می‌کشد

شماره ۱۰۳: سلطنت کی کند آن شاه که درویش نشد

شماره ۱۰۴: آن آفتاب دولت بر چرخ ما برآمد

شماره ۱۰۵: روح القدس از کوی خرابات برآمد

شماره ۱۰۶: تا فضل خدا بر صفت ذات برآمد

شماره ۱۰۷: بهار آمد بهار آمد بهار سبزپوش آمد

شماره ۱۰۸: گشودم در ازل مصحف، رخ یارم به فال آمد

شماره ۱۰۹: چنین که چهره خوب تو دلبری داند

شماره ۱۱۰: دل زار از تو بیزاری تواند کرد، نتواند

شماره ۱۱۱: عارفان از دو جهان صحبت جانان طلبند

شماره ۱۱۲: تقلید روان از ره توحید بعیدند

شماره ۱۱۳: آنان که به تقلید مجرد گرویدند

شماره ۱۱۴: عشاق، هوای رخ زیبای تو دارند

شماره ۱۱۵: کیست که از ره کرم حاجت ما روا کند

شماره ۱۱۶: تشبیه رویت آن که به گل یاسمن کند

شماره ۱۱۷: دل فغان از جورت ای جان حاش لله چون کند؟

شماره ۱۱۸: یار ما صاحب حسن است جفا چون نکند

شماره ۱۱۹: چشمی که جز مطالعه روی او کند

شماره ۱۲۰: ماه بدر از روی خورشیدم حکایت می‌کند

شماره ۱۲۱: عقل را سودای گیسوی تو مجنون می‌کند

شماره ۱۲۲: صاحب نظران قیمت سودای تو دانند

شماره ۱۲۳: عارفان روی تو را نور یقین می‌خوانند

شماره ۱۲۴: آنجا که وصف سرو گل اندام ما کنند

شماره ۱۲۵: عابدان حق سجود قبله رویت کنند

شماره ۱۲۶: سر چه باشد که نثار قدم یار کنند

شماره ۱۲۷: دردمندان تو اندیشه درمان نکنند

شماره ۱۲۸: صور دمم تا همه بی جان شوند

شماره ۱۲۹: حق بین نظری باید تا روی مرا بیند

شماره ۱۳۰: قمر از روی تو دارد خبری، می‌گویند

شماره ۱۳۱: قبله عشاق عارف صورت رحمان بود

شماره ۱۳۲: آمد از کتم عدم این نطفه در ملک وجود

شماره ۱۳۳: بازآ که بی رویت شدم سیر از جهان و جان خود

شماره ۱۳۴: نیستم یک دم ز عشقت ای صنم پروای خود

شماره ۱۳۵: آفتاب روی یار از مطلع جان رخ نمود

شماره ۱۳۶: گر ماه من شبی چون تابان قمر برآید

شماره ۱۳۷: شبی که ماه من از مطلع جمال برآید

شماره ۱۳۸: به جان وصل تو می‌خواهم ولیکن برنمی‌آید

شماره ۱۳۹: مقام عشق مهرویان دل پردرد می‌باید

شماره ۱۴۰: مرا خون هست از چشمم، می و ساغر نمی‌باید

شماره ۱۴۱: بیا که بی‌تو مرا این جهان نمی‌باید

شماره ۱۴۲: آن کو نظر به روی تو کرد و خدا ندید

شماره ۱۴۳: کشته عشق ترا گر خونبها خواهد رسید

شماره ۱۴۴: جان به لب تا نرسید از تو به کامی نرسید

شماره ۱۴۵: ساقی سیمین برآمد باده می‌باید کشید

شماره ۱۴۶: شرح غم دل ما با یار ما که گوید؟

شماره ۱۴۷: روشن است این و راست می‌گوید

شماره ۱۴۸: کفر زلفت گر نهد بر سر مرا یکبار بار

شماره ۱۴۹: مست جام حسن یارم وز دو چشمش پرخمار

شماره ۱۵۰: در خرابات عشق وقت سحر

شماره ۱۵۱: دوش باز آمد به برج آن طالع ماهم دگر

شماره ۱۵۲: ای با دلم عشق تو را هر لحظه بازاری دگر

شماره ۱۵۳: ای گل روی تو را حسن و بهایی دگر

شماره ۱۵۴: رق منشور است انسان، رق نگر

شماره ۱۵۵: دلبری دارم بغایت شوخ چشم و فتنه گر

شماره ۱۵۶: اگر او او نماید ید رخ چون مه مه و خور خور

شماره ۱۵۷ - استقبال از حافظ: تکیه کن بر فضل حق، ای دل ز هجران غم مخور

شماره ۱۵۸: ای ز آفتاب رویت روز جهان منور

شماره ۱۵۹: بر سینه من ناوک مژگان زده‌ای باز

شماره ۱۶۰: بر سر کوی تو دارم سر سربازی باز

شماره ۱۶۱: زلف یارم را نه تنها دلبری کار است و بس

شماره ۱۶۲: ز من که طایر قافم نشان عنقا پرس

شماره ۱۶۳: ای صورت جمالت بر لوح جان منقش

شماره ۱۶۴: باطن صافی ندارد صوفی پشمینه پوش

شماره ۱۶۵: رشته پرتاب جان تا چند سوزانم چو شمع

شماره ۱۶۶: می‌کشد دل یک طرف خط تو کاکل یک طرف

شماره ۱۶۷: صراحی می‌زند هردم انالحق

شماره ۱۶۸: ای صبا هست رخ یار به غایت نازک

شماره ۱۶۹ - ستایش فضل‌الله نعیمی: تا شنیدم سخن فضل خدا در کپنک

شماره ۱۷۰ - ستایش فضل‌الله نعیمی: دولت وصل تو را یافته‌ام در کپنک

شماره ۱۷۱: ای از لب تو تنگ شکر آمده به تنگ

شماره ۱۷۲: این چه چشم است این چه ابرو این چه زلف است این چه خال؟

شماره ۱۷۳: در ضمیرم روز و شب نقش تو می‌بندد خیال

شماره ۱۷۴: خرامان میرود دلبر به بستان وقت گل گل گل

شماره ۱۷۵: ای ز رخسارت الی الرحمن ذوالعرش السبیل

شماره ۱۷۶: بر من جفا ز غمزه یار است والسلام

شماره ۱۷۷: لوح محفوظ است رویش زلف و خال و خط کلام

شماره ۱۷۸: صورت رحمان من آن روی نکو دانسته‌ام

شماره ۱۷۹: من به توفیق خدا، ره به خدا یافته‌ام

شماره ۱۸۰: تا منور شد ز خورشید رخ او دیده‌ام

شماره ۱۸۱: نظر برداشت از من تا حبیبم

شماره ۱۸۲: من شاهباز زاده شاه شریعتم

شماره ۱۸۳: من گنج لامکانم اندر مکان نگنجم

شماره ۱۸۴: به بوی زلف مشکینت گرفتار صبا بودم

شماره ۱۸۵: در خمارم ساقیا! جام جمی می‌بایدم

شماره ۱۸۶ - ستایش فضل‌الله نعیمی: من آن گنجم که در باطن هزاران گنج زر دارم

شماره ۱۸۷: قسم به مهر جمالت که جز تو ماه ندارم

شماره ۱۸۸: ترک شراب کی کنم من که چو رند فاسقم؟

شماره ۱۸۹: هر آن نقشی که می بندی نگارا ناقش آنم

شماره ۱۹۰: منم آن دو هفته ماهی که بر آسمان جانم

شماره ۱۹۱ - ستایش فضل‌الله نعیمی: پیش روی فضل حق جان را یقین قربان کنم

شماره ۱۹۲: شد ملول از خرقه ازرق دل من، چون کنم؟

شماره ۱۹۳ - ستایش فضل‌الله نعیمی: فضل اله یار شد یار دگر چه می‌کنم

شماره ۱۹۴: چشم مستش به خواب می‌بینم

شماره ۱۹۵: شبی چون شمع می خواهم که پیش یار بنشینم

شماره ۱۹۶: ما حاصل از حیات رخ یار کرده‌ایم

شماره ۱۹۷: علت غایی ز امر کن فکان ما بوده‌ایم

شماره ۱۹۸: ما مرید پیر دیر و ساکن میخانه‌ایم

شماره ۱۹۹: چشم ما بینا به حق شد، ما به حق بینا شدیم

شماره ۲۰۰: صلاح از ما مجو زاهد که ما رندیم و قلاشیم

شماره ۲۰۱: با روی او مگو که ز گلزار فارغیم

شماره ۲۰۲: ای که نگذشتی ز رویش بر صراط مستقیم

شماره ۲۰۳: گوهر گنج حقیقت به حقیقت ماییم

شماره ۲۰۴: شق شد سماوات دخان از وجه خوب دلبران

شماره ۲۰۵: ناوک غمزه هر دمم می زند از کمین کمان

شماره ۲۰۶: سر خدا که بود نهان در همه جهان

شماره ۲۰۷: ح ا ج یا خدای جهان!

شماره ۲۰۸: ای جمالت گشته پیدا در نهان خویشتن

شماره ۲۰۹: به کوی یار می‌باید به چشم خون‌فشان رفتن

شماره ۲۱۰: حدیث لعل تو نتوان بدین زبان گفتن

شماره ۲۱۱: تو رسم دلبری داری و دانی دلبری کردن

شماره ۲۱۲: بیار باده که عید است و روز می خوردن

شماره ۲۱۳: طالب توحید را باید قدم بر «لا» زدن

شماره ۲۱۴: گفته بودی با تو کار من به سر خواهد شدن

شماره ۲۱۵: طالب یار، اول او را یار می‌باید شدن

شماره ۲۱۶: من ز عشق یار نتوانم به جان بازآمدن

شماره ۲۱۷: نه چرخ دیده نه سیاره از بدایت حسن

شماره ۲۱۸: ساقی! نسیم وقت گل آمد شتاب کن

شماره ۲۱۹ - ستایش فضل‌الله نعیمی: گر طالب بقایی اول فنا طلب کن

شماره ۲۲۰ - در ستایش حافظ: بیا ای گنج بی پایان، چو خود ما را توانگر کن

شماره ۲۲۱ - نکوهش دزدان لباس روحانیت: ای دل ار پخته عشقی، طمع خام مکن

شماره ۲۲۲: قصد زلف یار داری در سر ای دل هی مکن

شماره ۲۲۳: با بخت سعد یارم چون هست یار با من

شماره ۲۲۴: گل ز خجالت آب شد پیش رخ نگار من

شماره ۲۲۵ - ستایش فضل‌الله نعیمی: گر شبی بازآید از در شمع جان افروز من

شماره ۲۲۶: ای دهانت پسته خندان من

شماره ۲۲۷: آن شهنشاهم که از نطق «هی العلیا»ی من

شماره ۲۲۸: ای در بلا فتاده دل مبتلای من

شماره ۲۲۹: با چنین حسن آن صنم گر بی حجاب آید برون

شماره ۲۳۰: گر شبی ماه من از ابر نقاب آید برون

شماره ۲۳۱: آن که ماه از شرم رویش بی نقاب آید برون

شماره ۲۳۲: روی خداست ای صنم روی تو، رای من ببین

شماره ۲۳۳: عاقل دانا بیاب آیت سحر مبین

شماره ۲۳۴: ای سر زلف شکن بر شکن و چین بر چین

شماره ۲۳۵: ماه اگر خوانم رخت را، نیست مه تابان چنین

شماره ۲۳۶: عشق اگر بازد کسی با روی دلداری چنین

شماره ۲۳۷: ندا آمد به جان از چرخ پروین

شماره ۲۳۸: آیینه دل پاک دار، ای طالب دیدار او

شماره ۲۳۹: زلفت شب است ای سیمتن! رویت مه تابان در او

شماره ۲۴۰: نگارا بی‌سر زلفت پریشانم، به جان تو

شماره ۲۴۱: عاشقم بر قامت رعنای تو

شماره ۲۴۲: دل مردم به جان آمد ز دست آن کمان ابرو

شماره ۲۴۳: دویی شرک است از آن بگذر، موحد باش و یکتا شو

شماره ۲۴۴: در عشق تو ای مهرو! عاشق چو منی کوکو؟

شماره ۲۴۵: ای جان عاشق از لب جانان ندا شنو

شماره ۲۴۶: با غیر مگو حالم، کاغیار نداند به

شماره ۲۴۷: باز آمد آن خورشید جان در رخ نقاب انداخته

شماره ۲۴۸: ای خیال چشم مستت خون صهبا ریخته

شماره ۲۴۹: ماییم دل ز عالم بر زلف یار بسته

شماره ۲۵۰: ای بر گل عذارت ریحان تر نوشته

شماره ۲۵۱: ای نوبت جمال تو در ملک جان زده

شماره ۲۵۲: ای رخ ماه پیکرت شاهد بر پری زده

شماره ۲۵۳: ای به میان دلبران زلف تو بر سر آمده

شماره ۲۵۴: ای جمالت نسخه اسماء حسنی آمده

شماره ۲۵۵ - نکوهش قضات رشوه‌خوار: دلیل ما شد آن ساقی به دارالعیش میخانه

شماره ۲۵۶: منم آن رند فرزانه که دادم جان به جانانه

شماره ۲۵۷: تا بر اطراف سمن مشک ختن ریخته‌ای

شماره ۲۵۸: ای ماه من چرا ستم از سر گرفته‌ای

شماره ۲۵۹: بر گل از عنبر تر نقطه سودا زده‌ای

شماره ۲۶۰: بر گرد مه ز مشک خطی برکشیده‌ای

شماره ۲۶۱: دلیل صبح سعادت، محمد عربی

شماره ۲۶۲: ای که حاجت ز در اهل ریا می‌طلبی

شماره ۲۶۳: گر شبی دولت به دستم زلف یار انداختی

شماره ۲۶۴: یارب، ای سرو من! امشب در کنار کیستی؟

شماره ۲۶۵: ای ز قیام قامتت هر طرفی قیامتی

شماره ۲۶۶: ای باغ جنت از گل روی تو آیتی

شماره ۲۶۷: ای ظاهر از مظاهر اشیا! خوش آمدی

شماره ۲۶۸: گر کنی قبله جان روی نگاری، باری

شماره ۲۶۹: منه بر مهر خوبان دل، نصیب از عقل اگر داری

شماره ۲۷۰: گمان مبر که به صد جور و صد دل آزاری

شماره ۲۷۱: ای بر دل پردردم هردم ز تو آزاری

شماره ۲۷۲: وصالت عمر جاوید است و بخت سعد و فیروزی

شماره ۲۷۳: با چنین رفتن، به منزل کی رسی؟

شماره ۲۷۴: عاشقانت گرچه بسیارند، ما زانها یکی

شماره ۲۷۵ - ستایش فضل‌الله نعیمی: دم حق دمید در ما، دم فضل لایزالی

شماره ۲۷۶ - ستایش فضل‌الله نعیمی: فضل حق می‌دهدم هردم از این می جامی

شماره ۲۷۷: گوهر دریای وحدت آدم است، ای آدمی

شماره ۲۷۸: بیار ای ساقی مهوش! می گلرنگ روحانی

شماره ۲۷۹: دل ما جای غم توست و تو هم می‌دانی

شماره ۲۸۰: به عشقت جان و دل دادم به غم زان گشتم ارزانی

شماره ۲۸۱: بیا ای احسن صورت! بیا ای اکمل معنی

شماره ۲۸۲: زلف را بر هر دو رخ جا می کنی

شماره ۲۸۳: جام شراب و ساقی زیبا و بانگ نی

شماره ۲۸۴: اگر میرم ز ناز نازنینی

شماره ۲۸۵: زهی چشم و زهی ابرو، زهی روی

شماره ۲۸۶: پاک دار آینه ات آینه اللهی

شماره ۲۸۷: گر تو عاشق می شوی بر «واو» شو بر «جیم » و «هی »

شماره ۲۸۸: از می عشقش کنون مستم نه هی

شماره ۲۸۹: ز سودای سر زلفش سرم دنگ است و سودایی

شماره ۲۹۰: ببرد آرام و صبر از من پری پیکر دلارایی