قمر از روی تو دارد خبری، می‌گویند

هست خود، روی نکو چون قمری، می‌گویند

قصد زلف سیهت کار هواداران است

که به هریک سر مو، ترک سری می‌گویند

سورهٔ کوثر و نور است لب و رخسارت

گرچه این را گل و آن را شکری می‌گویند

عزت و سلطنت و قدر و شرف بس که مرا

بر سر کوی توام خاک دری می‌گویند

شیوهٔ چشم سیاه تو چه داند هرکس

راز این نکته ز صاحب‌نظری می‌گویند

(لب و دندان تو روح است و سخن‌های تو دُر

دیگران گرچه عقیق و گهری می‌گویند)

ذکر تسبیح رخ و زلف تو در خلوت دل

عاشقانت همه شام و سحری می‌گویند

کعبهٔ وصل چو دور است و سلامت منزل

قطع این راه به خوف و خطری می‌گویند

زعفران است رخ و گوهر اشکم یاقوت

گرچه این را دگران سیم و زری می‌گویند

در دل یار نکرد آه نسیمی اثری

گرچه هست آه سحر را اثری می‌گویند