روشن است این و راست می‌گوید
آن که «مه روی ماست» می‌گوید
سرو را، یار، «اگر نه عاشق ماست
پای در گل چراست؟» می‌گوید
سنبلش گفت «ملک حسن مراست»
کج نشسته است و راست می‌گوید
گفتم ای دل ز عشق یکتا شو
«سر زلفش دوتاست» می‌گوید
بر در دل، غمش، چو می‌گویم:
کیستی؟، «آشناست» می‌گوید
من « میانت کجاست؟» می‌گویم
او «میانم کجاست» می‌گوید
صورتش را ز هرکه پرسیدم
«جام گیتی‌نماست» می‌گوید
هرکه او را به چشم معنی دید
«به حقیقت خداست» می‌گوید
چین زلفش به مشک می‌خوانم
«همه فکرت خطاست» می‌گوید
گفتمش: حاجتم برآر از لب
«حاش لله رواست» می‌گوید
«همچو چشم خوش نگار از خواب
فتنه‌ای برنخاست» می‌گوید
دلبرم، یک نفس وصالش را
هردو عالم بهاست» می‌گوید
با من ابرو و خط و زلف و رخش
«روز هر وصل و لقاست» می‌گوید
لب جان‌پرورش نسیمی را
«مست آن چشم‌هاست» می‌گوید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر عشق و زیبایی را توصیف می‌کند و به احساسات عمیق شاعر در برابر معشوق می‌پردازد. شاعر با بیان درست و روشن، از زیبایی‌های معشوق، مانند سرو و سنبل، سخن می‌گوید و احساساتش را نسبت به او بروز می‌دهد. او در جستجوی آشنایی و نزدیکی با معشوق است و به زیبایی ظاهری و باطنی او اشاره می‌کند. با تأکید بر عشق یکتا و تمایل به وصال، شاعر غم و شادی‌های ناشی از این عشق را به تصویر می‌کشد و در نهایت نشان می‌دهد که معشوق نماد الهی و حقیقت است. به‌طور کلی، این شعر به زیبایی و عمق عشق در زندگی انسان اشاره دارد.
هوش مصنوعی: واضح است که شخصی که می‌گوید «چهره‌ی ماهی در کنار ماست»، این را به درستی عنوان می‌کند و حق مطلب را ادا می‌کند.
هوش مصنوعی: سرو، یار، می‌پرسد: اگر او عاشق ما نیست، پس چرا پایش در گل است؟
هوش مصنوعی: سنبل به زیبایی و حسن خود اشاره می‌کند و می‌گوید که این زیبایی و خوش‌اندامی از آن اوست. اگرچه در حالت خاصی نشسته، اما هنوز هم درستی و زیبایی خود را حفظ کرده است.
هوش مصنوعی: به دل گفتم که فقط به عشق یک نفر توجه کن، اما دل می‌گوید که او دو حالت دارد.
هوش مصنوعی: وقتی از دل خود می‌پرسم که غم تو کیستی؟، او پاسخ می‌دهد که من آشنا هستم.
هوش مصنوعی: من از او می‌پرسم که کجاست و او از من می‌پرسد که کجایم.
هوش مصنوعی: هر کس که درباره زیبایی و چهره‌اش سوال کردم، گفت این چهره مانند جامی است که تمام زیبایی‌های جهان را در خود دارد.
هوش مصنوعی: هرکسی که توانسته باشد معنای واقعی او را درک کند، در حقیقت به خداوند پی برده است.
هوش مصنوعی: موهای زیبای او را با عطر مشک توصیف می‌کنم، اما او با بی‌توجهی می‌گوید: «همه چیزهایی که در ذهنت دارم، اشتباه است.»
هوش مصنوعی: به او گفتم: حاجتم را برآور، او از لبش گفت که «این کار حاشا از خداوند جایز است».
هوش مصنوعی: چشمان زیبا و جذاب او از خواب بیدار نشده و هیچ نوع مشکلی ایجاد نکرده است.
هوش مصنوعی: عشق و وصال محبوبم برای من بسیار ارزشمند و گرانبهاست، به طوری که حتی یک لحظه از آن برایم از کل دنیا مهم‌تر است.
هوش مصنوعی: او با ابرو، خط، زلف و چهره‌اش می‌گوید که هر روزی که به هم می‌رسیم، روز وصال و دیدار است.
هوش مصنوعی: لب جان‌پرورش نسیمی را به گونه‌ای توصیف می‌کند که تحت تأثیر زیبایی چشم‌هاست. به بیان دیگر، زیبایی و جذابیت آن چشم‌ها باعث شده تا احساسی عمیق و دلنشین در دل او ایجاد شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سرو را هرکه راست می‌گوید
قامت بار ماست می‌گوید
چون دهانت کجاست می‌گویم
چون دهانم کجاست می‌گوید
خبری ز آن میان چو می‌پرسم
[...]
دل قدت را بلاست می‌گوید
کج نگویم که راست می‌گوید
هرکه را دیده شد غبار درت
دیده را توتیاست می‌گوید
درد خود بی‌تو هرکه را گفتم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.