دردمندان تو اندیشه درمان نکنند

مستمندان غمت فکر سر و جان نکنند

زمره ای را که بود خاک درت آب حیات

چون سکندر طلب چشمه حیوان نکنند

پیش چشم تو بمیرم که غرامت باشد

جان اگر صرف چنین گوشه نشینان نکنند

سفر کعبه کویت چو کنند اهل صفا

حذر از بادیه و خار مغیلان نکنند

بوی جمعیت از آن حلقه نیاید که در او

ذکر آن سلسله زلف پریشان نکنند

پیش روی تو کنم سجده که ارباب یقین

قبله جز روی تو، ای قبله ایمان نکنند

مفلسان حرم کوی تو از حشمت و جاه

چون نسیمی هوس ملک سلیمان نکنند