دل فغان از جورت ای جان حاش لله چون کند؟
بنده داد از دست سلطان حاش لله چون کند؟
جان ما با مهر رویت بست پیمان در ازل
نقض آن پیوند و پیمان حاش لله چون کند؟
آنچه با من می کند چشم سیاهت با اسیر
کافر اندر کافرستان حاش لله چون کند؟
درد عشقت در دل من چون ز درمان خوشتر است
دل هوای وصل و درمان حاش لله چون کند؟
هر که را شد دیده مأوای خیال عارضت
آرزوی خلد و رضوان حاش لله چون کند؟
گرچه هست آشفته تر هردم ز زلفت حال دل
ترک آن زلف پریشان حاش لله چون کند؟
آرزومند گل روی تو ای گلزار حسن
یاد نسرین و گلستان حاش لله چون کند؟
عاشق روی تو غیر از خاک پایت جوهری
توتیای چشم گریان حاش لله چون کند؟
مدعی گوید نسیمی روی خوبان قبله کرد
قبله‌ای جز روی خوبان حاش لله چون کند؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عواطف عمیق عاشقانه و سختی‌های عشق است. شاعر از درد و رنج ناشی از دوری معشوق می‌نالد و می‌گوید که عشقش به او جز آزار چیز دیگری برایش به ارمغان نمی‌آورد. او می‌گوید که هیچ‌کس نمی‌تواند محبت و پیوندی که با معشوقش دارد را نقض کند، و درد عشق در دلش عزیزتر از درمان است. شاعر همچنین به زیبایی و جذابیت معشوق اشاره می‌کند و به این نکته می‌پردازد که عاشق فقط طالب وصال اوست و هیچ چیز دیگری برایش مهم نیست. در نهایت، او از عشق و حسرتی که به معشوقش دارد سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که هیچ جایگزینی برای عشق او وجود ندارد.
هوش مصنوعی: دل به شدت از رفتار تو ناله می‌کند، ای جان، چگونه می‌توان آن را تحمل کرد؟ بنده چطور می‌تواند ظلم سلطان را ببیند و دم نزند؟
هوش مصنوعی: روح ما به عشق چهره‌ات گره خورده است. چگونه ممکن است که این عهد و پیمان شکسته شود که در آغاز شکل گرفته است؟ این کار به هیچ وجه درخور شایستگی نیست.
هوش مصنوعی: چشم سیاه تو با من چه می‌کند، وقتی که این حال را به اسیر کافر در سرزمین کافران نشان می‌دهد؟ حاشا که چنین چیزی ممکن باشد!
هوش مصنوعی: درد عشق تو در دل من، حتی بیشتر از درمانش برایم لذت‌بخش است. دل من فقط به وصل و درمان تو فکر می‌کند، اما چطور می‌تواند این خواسته را داشته باشد؟
هوش مصنوعی: هر کسی که چهره‌ی تو را در خیال خود بیند، آرزوی بهشت و نعمت‌های آن را در دل دارد، اما چگونه می‌تواند از آن چشم‌پوشی کند؟
هوش مصنوعی: هرچند حال دلم هر لحظه از زلف تو آشفته‌تر می‌شود، ولی من هرگز نمی‌توانم آن زلف‌های پریشان را ترک کنم. الهی چه کنم؟
هوش مصنوعی: آرزو دارم که چهره زیبای تو را ببینم، ای باغ سرشار از زیبایی. یاد نسرین و باغ‌ها چه تأثيری بر این آرزو خواهد گذاشت؟
هوش مصنوعی: عاشق چهره تو، جز خاک پای تو، چیزی ندارد. این چشم گریان، مانند مرواریدی در آن، هیچ گاه نمی‌تواند ارزش تو را نشان دهد!
هوش مصنوعی: مدعی می‌گوید که نسیمی از چهره زیبا و دلنشین معشوقان وزیده و توجهش را جلب کرده است. اما او این را قبول ندارد و می‌گوید که چگونه می‌توان به غیر از چهره خوبان توجه کرد؟ این نشان می‌دهد که زیبایی‌های واقعی فقط در چهره محبوبان وجود دارد و دیگر هیچ چیزی قابل اعتنا نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.