نه چرخ دیده نه سیاره از بدایت حسن
ملک صفت بشری چون تو در نهایت حسن
چه صورتی! چه جمالی! علیک عین الله
کمال حسن همین است و حد غایت حسن
از آفتاب جمالت زوال بادا دور
کز او به اوج رسید آفتاب رایت حسن
ز خسروان ملاحت تویی بعون الله
شهنشهی که بر او ختم شد ولایت حسن
مرا ز دانش و عقل این قدر کفایت بس
که تابع سخن عشقم و کفایت حسن
رخ چو ماه تو است آن که هست در شأنش
نزول سوره لطف و در او روایت حسن
کجا برم من بیدل ز جور خوبان داد
که خوبرو همه جا هست در حمایت حسن
خرد به توبه مرا ره نمود و عشق به حسن
زهی ضلالت عقل و زهی هدایت حسن
ملولم از دم واعظ، کجاست اهل دلی؟
که همچو گل ورقی خواند از روایت حسن
ز عشق مست شوی چون نسیمی ای زاهد!
اگر به سمع رضا بشنوی حکایت حسن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به وصف جمال و زیبایی بی‌نظیر انسانی می‌پردازد که شخصیتی ملکوتی و God-like دارد. او زیبایی را در نهایت و کامل‌ترین شکلش توصیف می‌کند و از آفتاب به عنوان نمادی از روشنایی و کمال یاد می‌کند که از جمال این انسان تابش می‌کند. شاعر به تاثیر عشق و دانش در زندگی انسان اشاره دارد و به دنباله‌روی از عشق و زیبایی واقعی تاکید می‌کند. همچنین، او از کلام واعظان و سخنان آنان ناامید است و به دنبال اهل دل می‌گردد که مانند گل از زیبایی حقیقی بگویند. در پایان، شاعر به زاهد توصیه می‌کند تا از زیبایی عشق به حسن مست شود. این شعر به‌طور کلی ستایش Beauty و عشق را در زندگی انسانی به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: نه چرخ و نه سیاره‌ای وجود دارد که بتواند زیبایی تو را وصف کند، زیرا از آغاز خلقت، زیبایی انسانی مانند تو در اوج کمال است.
هوش مصنوعی: چه چهره‌ای! چه زیبایی! به تو نگاه خداوند کامل ترین جمال است و اوج زیبایی همین است.
هوش مصنوعی: از تابش زیبایی تو هیچ نشانه‌ای باقی نماند، چون آفتاب زیبای تو به اوج درخشش خود رسید.
هوش مصنوعی: تو، زیباترین از شاهان هستی و به لطف خدا، پادشاهی که زمامداری او با ولایت حسن پایان می‌یابد.
هوش مصنوعی: من آنقدر از دانش و عقل برخوردارم که فقط نیاز دارم به پیروی از کلام عشق و زیبایی.
هوش مصنوعی: چهره‌ات مانند ماه است و این چهره آنقدر زیبا و با شکوه است که به حق شایسته‌ی نزول سوره‌ای از رحمت و لطف خداوند است و در مورد تو، روایت‌هایی نیکو از صفات خوبت وجود دارد.
هوش مصنوعی: من نمی‌دانم به کجا بروم و از دست ظلم زیبایان فرار کنم، چرا که زیبایی در هر جا حضور دارد و همیشه در حمایت خوبی‌هاست.
هوش مصنوعی: عقل با توبه راه را به من نشان داد و عشق به زیبایی، هم نشان‌دهنده‌ی گمراهی عقل است و هم راهنمایی به سوی فضیلت.
هوش مصنوعی: از صحبت‌های موعظه‌کننده خسته‌ام، و جالب اینجاست که اهل دل کجا هستند؟ چرا که کسی همچون گل، که زیبا و دلنشین است، از روایت خوشی و خوبی سخن بگوید.
هوش مصنوعی: ای زاهد! اگر داستان زیبایی و محبوبیت عشق را بشنوی، به گونه‌ای شبیه نسیم ملایم و خوشبو در عشق مست خواهی شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.