ای که بردی تو به خوبی گرو از حور بهشت

مصحف روی تو را خامه تقدیر نوشت

آیتی از ورق حسن تو هر کس که بخواند

سر توحید عیان گشتش و تقلید بهشت

در ازل حق به چهل صبح به مهرت ای جان

گل ما را همه در مهر و محبت بسرشت

اهل تحقیق چو در صنع خدا می نگرند

هرچه بینند به نظرشان همه خوب است نه زشت

ساقیا فصل بهار است و گل و لاله خوش است

با حریفان غزلخوان و کنار و لب کشت

ما و جام می و رندی و خرابات مغان

صوفی و صومعه و زهد و ریا و سر و خشت

به امید لب شیرین تو ما را شده است

خاک درگاه تو، ای خسرو خوبان به کنشت (؟)

صوفی و مسجد و سالوسی و تزویر و ریا

کعبه روی تو ای ماه نسیمی و کنشت