حرف آخر قافیه

شماره ۱: به سر انگشت نما زاهد انگشت نما را

شماره ۲: پیش دلسوزان درآر آن شمع بزم‌افروز را

شماره ۳: چون پریشان می‌کند آن زلف عنبربیز را

شماره ۴: ساقیا! خیز و بیار آن آب رنگ آمیز را

شماره ۵: پیش تو عرضه می کنم حال تباه خویش را

شماره ۶: خبرت هست که از خویش خبر نیست مرا

شماره ۷: روز اول که به چشمت نظر افتاد مرا

شماره ۸: نمی کنی نظری بیدلان غمگین را

شماره ۹: زلفی که چو دود است بر آتش وطن او را

شماره ۱۰: هر آن کس که دیده ست آن خاک پا

شماره ۱۱: ای جبینت ماه و رویت آفتاب

شماره ۱۲: حدیث عشق میسر کجا شود به کتابت

شماره ۱۳: چو گل بگشاد لب را در ملاحت

شماره ۱۴: بس که جانم ز تمنای رخ یار بسوخت

شماره ۱۵: دل که از من گشت ناپیدا کجاست؟

شماره ۱۶: این چه شمع است که در مجلس مستان برپاست

شماره ۱۷: هر آن نفس که نه با دوست می زنی باد است

شماره ۱۸: یاقوت شکربار ترا لذت قند است

شماره ۱۹: عاشق سوخته دل زنده به جانی دگر است

شماره ۲۰: سر معشوق بر بالین ناز است

شماره ۲۱: دلم متاب که هجران سینه تاب بس است

شماره ۲۲: می گزی لب را که طعم لعل خندانت خوش است

شماره ۲۳: خط تو که در عین خرد عین جمال است

شماره ۲۴: گهی با ما خوش و گه سرگران است

شماره ۲۵: آن چه شمع است که از چهره برافروخته است

شماره ۲۶: شب رو خونی که از چشمم به دور افتاده است

شماره ۲۷: ای از می عشق تو دلم مست

شماره ۲۸: پایم مبند از آنکه سرم زیر دست تست

شماره ۲۹: کجا گوهر وصلش آرم به دست

شماره ۳۰: چو سلطان فلک را بار بشکست

شماره ۳۱: من سر زلفش نمی دادم ز دست

شماره ۳۲: برادران و عزیزان! نگار من اینست

شماره ۳۳: یا رب آن ماه است یا رخسار دوست

شماره ۳۴: بگذار تا بمیرم بر آستان دوست

شماره ۳۵: نگویم در تو عیبی ای پسر هست

شماره ۳۶: کسی را در دو عالم حاصلی هست

شماره ۳۷: ساقیا! عقل مرا مست کن ار جامی هست

شماره ۳۸: از رخت ارغوان نموداری ست

شماره ۳۹: سوخته ای بر درت شب همه شب می گریست

شماره ۴۰: در این ایام کس غمخوار ما نیست

شماره ۴۱: چون تو گلی در همه گلزار نیست

شماره ۴۲: به بالین غریبانت گذر نیست

شماره ۴۳: از تو تا مقصود چندان منزلی در پیش نیست

شماره ۴۴: جلوه حسن ترا محرم به جز آیینه نیست

شماره ۴۵: عمری ست که بر منتظرانت نظری نیست

شماره ۴۶: درون خلوت ما جز من و تو هیچ کسی نیست

شماره ۴۷: مونس ما ای صبا بجز تو کسی نیست

شماره ۴۸: «یعلم الله» که مرا از تو شکیبایی نیست

شماره ۴۹: دل از هوای تو دشوار بر توانم داشت

شماره ۵۰: عمرم همه در آرزوی روی تو بگذشت

شماره ۵۱: دوش در سودای او بر من به بیداری گذشت

شماره ۵۲: جان ما دوری ز خاک کوی جانان برنتافت

شماره ۵۳: آن سرو گل اندام که در زیر قبا رفت

شماره ۵۴: شوق توام باز گریبان گرفت

شماره ۵۵: رفت عمر و غم عشقش ز دل ریش نرفت

شماره ۵۶: هر شب از هجر تو تا روز نمی یارم خفت

شماره ۵۷: راز غم دوستان به کس نتوان گفت

شماره ۵۸: ماییم و غم عشق و سر کوی ملامت

شماره ۵۹: دست ما کی رسد به بالایت

شماره ۶۰: از دوست به دشمن نتوان کرد شکایت

شماره ۶۱: بویی ز سر زلف به عالم نفرستاد

شماره ۶۲: چون مرا بر رخ خوبت نظر افتاد

شماره ۶۳: چه فتنه ای ست که ناگاه در جهان افتاد

شماره ۶۴: در میان چشم و دل خون اوفتاد

شماره ۶۵: گل رنگ نگار ما ندارد

شماره ۶۶: تا کی اندر طلبت دل به جهان در گردد

شماره ۶۷: دل نیست که در کوی تو در خاک نگردد

شماره ۶۸: از آن سنبل که بر گلنار دارد

شماره ۶۹: شوریده دل ما سر بهبود ندارد

شماره ۷۰: آن چه مشک است که در طره پرچین دارد

شماره ۷۱: سالها شد که دلم مهر نگاری دارد

شماره ۷۲: نه ترا پند سود می دارد

شماره ۷۳: تو مپندار که دوران همه یکسان گذرد

شماره ۷۴: هوای باده و آهنگ جام خواهم کرد

شماره ۷۵: عشق آمد و از سینه من جوش برآورد

شماره ۷۶: صبا ز زلف تو بویی به عاشقان آورد

شماره ۷۷: صبا آمد به من بوی تو آورد

شماره ۷۸: با لبت اتفاق خواهم کرد

شماره ۷۹: چند دلم ز آتش فراق بسوزد

شماره ۸۰: باد صبا به نافه چینت نمی رسد

شماره ۸۱: دلم تا کی چنین افگار باشد

شماره ۸۲: مرا به وصل تو گر زان که دسترس باشد

شماره ۸۳: خطی که قرین خال باشد

شماره ۸۴: گل همچو رویت زیبا نباشد

شماره ۸۵: مه را چو تو رخ باز کنی تاب نباشد

شماره ۸۶: چمن را رنگ و بو چندین نباشد

شماره ۸۷: هر که را خال عنبرین باشد

شماره ۸۸: طاعت ما جز می مغانه نباشد

شماره ۸۹: در شهر فتنه ای شد می دانم از که باشد

شماره ۹۰: برقی از حسن تو پیدا شد و ناپیدا شد

شماره ۹۱: جانم از عشق تو بی صبر و سکون خواهد شد

شماره ۹۲: مگر فتنه عشق بیدار شد

شماره ۹۳: هر که را دلدار باید، درد بی درمان کشد

شماره ۹۴: گدای کوی تو از پادشا نیندیشد

شماره ۹۵: شب چو به سر رفت و آفتاب برآمد

شماره ۹۶: باده بیاور که نوبهار آمد

شماره ۹۷: من سرو ندیدم که به بالای تو ماند

شماره ۹۸: سرو را خطه کمال نماند

شماره ۹۹: عهد ما مشکن و بر باد مده خاکی چند

شماره ۱۰۰: معاشران که مقیمان کوی خمارند

شماره ۱۰۱: من نشنیدم که خط بر آب نویسند

شماره ۱۰۲: چون مرغ سحر در غم گلزار بنالد

شماره ۱۰۳: آن را که غمی باشد و گفتن نتواند

شماره ۱۰۴: باز در سودای او امروز جان خواهم فشاند

شماره ۱۰۵: اگر نسیم صبا زلف او برافشاند

شماره ۱۰۶: عشاق ز دل درد ترا دام نهادند

شماره ۱۰۷: ای زده در مشک ناب صد گره و بند

شماره ۱۰۸: بتم باز قصد جفا می‌کند

شماره ۱۰۹: شوخی نگر که آن بت عیار می‌کند

شماره ۱۱۰: زلف تو خورشید را در سایه پنهان می‌کند

شماره ۱۱۱: آنان که طالب تو نگشتند جاهلند

شماره ۱۱۲: عاشقان اول قدم بر هردو عالم می‌زنند

شماره ۱۱۳: گرچه یاران وفادار جفا نیز کنند

شماره ۱۱۴: چشم و ابرویت به دل بردن قیامت می‌کنند

شماره ۱۱۵: چند جانم پس زانوی عنا بنشیند

شماره ۱۱۶: دوش شبم را صفت روز بود

شماره ۱۱۷: ازین دیار برفتیم و خوش دیاری بود

شماره ۱۱۸: مرا خیال وصالش ز سر به در نرود

شماره ۱۱۹: دل از بند زلفت رها کی شود

شماره ۱۲۰: یک لحظه درد عشق تو از دل نمی‌شود

شماره ۱۲۱: شب نیست کز غمت دل من خون نمی‌شود

شماره ۱۲۲: عشق تو هر لحظه فزون می‌شود

شماره ۱۲۳: تیری کز آن دو غمزه پرفن برون جهد

شماره ۱۲۴: عاشق آن باشد که بر خود سخت و سست آسان نهد

شماره ۱۲۵: بی روی دل افروزت عمرم به چه کار آید

شماره ۱۲۶: گر از لعل تو کام جان برآید

شماره ۱۲۷: هیهات که نامم به زبان تو برآید

شماره ۱۲۸: بویی ز سر زلف نگارین به من آرید

شماره ۱۲۹: چون سرانگشت آن نگارین دید

شماره ۱۳۰: دردمندی ز تو هرگز به دوایی نرسید

شماره ۱۳۱: ای از فروغ روی تو خورشید رو سپید

شماره ۱۳۲: ای درج ثمین تو گهربار

شماره ۱۳۳: هر شبی بر خاک کویت جای سازم تا سحر

شماره ۱۳۴: تا که آمد دیده را بالای جانان در نظر

شماره ۱۳۵: چشم مستت می‌زند هر لحظه‌ام تیری دگر

شماره ۱۳۶: زلف و رخ تو شب است و هم نور

شماره ۱۳۷: زهی کشیده دل ما به زلف در زنجیر

شماره ۱۳۸: سیه چاهی ست زلفت تار و دلگیر

شماره ۱۳۹: افکند گل ز چهره خود روی پوش باز

شماره ۱۴۰: ای ز رخ چون مه و زلف دراز

شماره ۱۴۱: نازنینان و چار بالش ناز

شماره ۱۴۲: گشت خط بر گرد آن رخسار چون گلنار سبز

شماره ۱۴۳: دردی از هجر تو دیدم، که ندیدم هرگز

شماره ۱۴۴: دلبر نرفت بر سر عهد و وفا هنوز

شماره ۱۴۵: در خشم رفت و خوش نشد آن تندخو هنوز

شماره ۱۴۶: باز می ناید دل ما از پریشانی هنوز

شماره ۱۴۷: ای زلف و رخ تو چون شب و روز

شماره ۱۴۸: ماییم و به جان مهر تو ورزیدن ازین پس

شماره ۱۴۹: مرد این میدان نه‌ای همچون زنان در خانه باش

شماره ۱۵۰: آن کآتشی اندر دل خلق است ز یادش

شماره ۱۵۱: می دهم جان ز پی لعل زمرد پوشش

شماره ۱۵۲: وقت صبوحی آن شوخ سرکش

شماره ۱۵۳: ای لعل تو کان آفرینش

شماره ۱۵۴: ای گلستان روی تو چون نوبهار خوش

شماره ۱۵۵: دزدانه در آمد از درم دوش

شماره ۱۵۶: گل خودروی و شمشاد قصب پوش

شماره ۱۵۷: آن دم که می گذشتی ای سرو سبزپوش

شماره ۱۵۸: به سر طواف کنم بر در شراب فروش

شماره ۱۵۹: تا کی از دست جفایت تیره بینم روز خویش

شماره ۱۶۰: زلف تو بر ماه نهد پای خویش

شماره ۱۶۱: آتش دل چند سوزد رشته جانم چو شمع؟

شماره ۱۶۲: ما بریدیم به دوران تو از کام طمع

شماره ۱۶۳: سزد که رنجه کنی یک زمان قدوم شریف

شماره ۱۶۴: باز به بستان شکفته گشت شقایق

شماره ۱۶۵: مدعی در عشق او گر طعنه زد بر من چه باک

شماره ۱۶۶: ای ز دوری رخت جامه صبرم شده چاک

شماره ۱۶۷: غلغل میخوارگان و غلغله چنگ

شماره ۱۶۸: اگرچه روز و شبم با تو در خیال خیال

شماره ۱۶۹: ز بس که در نظر آمد مرا خیال خیال

شماره ۱۷۰: دامن کشان رسید سوی جویبار گل

شماره ۱۷۱: دور نشاط آمد و دوران گل

شماره ۱۷۲: ای به ما نزدیک همچون جان و دور از ما چو دل

شماره ۱۷۳: رسید وقت صبوحی بیار ساقی جام

شماره ۱۷۴: در میان موج بحری بیکران افتاده‌ام

شماره ۱۷۵: تو آفتاب بلندی و من چنین پستم

شماره ۱۷۶: دوش جان را در فضای کوی جانان یافتم

شماره ۱۷۷: صبحدم بر بوی جانان سوی گلزار آمدم

شماره ۱۷۸: باز از چمن غیب برآورد صبا دم

شماره ۱۷۹: منم کز درت سر به راهی نکردم

شماره ۱۸۰: دوش می‌رفت و آه می‌کردم

شماره ۱۸۱: در آرزوی وصالت اگرچه با غم و دردم

شماره ۱۸۲: در ره کعبه مقصود و بیابان حرم

شماره ۱۸۳: وقت است که در بر رخ اغیار ببندم

شماره ۱۸۴: ترا از هر دو عالم برگزیدم

شماره ۱۸۵: به دستی دل، به دستی سنگ دارم

شماره ۱۸۶: آشکارا کنم این درد که در جان دارم

شماره ۱۸۷: به جز ذکر لبت کاری ندارم

شماره ۱۸۸: مرا دردی‌ست اندر دل، ولی گفتن نمی‌یارم

شماره ۱۸۹: گرچه غریق بحر مضایق چو لنگرم

شماره ۱۹۰: بخت برگشت ز من تا تو برفتی ز برم

شماره ۱۹۱: در پایت اوفتادم ای دوست! دست گیرم

شماره ۱۹۲: تو مپندار که از عشق تو دل برگیرم

شماره ۱۹۳: من شمع طلعتت را پروانه ای حقیرم

شماره ۱۹۴: همی خواهم که تا من زنده باشم

شماره ۱۹۵: خیال روی تو مأوا گرفت در بر چشم

شماره ۱۹۶: شکر است که سجاده درافتاد ز دوشم

شماره ۱۹۷: ساقی بده به باده خلاصم ز چنگ غم

شماره ۱۹۸: از دوری کنار تو هستم میان غم

شماره ۱۹۹: المنة لله که برآمد همه کامم

شماره ۲۰۰: ز سودای غم عشقت چنانم

شماره ۲۰۱: من بنده آن قامت و بالا و میانم

شماره ۲۰۲: ای قامت تو سرو روانم

شماره ۲۰۳: روزی کزین سراچه سفلی گذر کنم

شماره ۲۰۴: هر شام شمع چرخ ز طارم درافکنم

شماره ۲۰۵: کی دهد دستم که در پایت سراندازی کنم

شماره ۲۰۶: دارم غم نهانی و پیدا نمی‌کنم

شماره ۲۰۷: در هجر تو زین گونه که بی صبر و سکونم

شماره ۲۰۸: ما سر بر آستانه دلبر نهاده‌ایم

شماره ۲۰۹: به رخ خاک درت رفتیم و رفتیم

شماره ۲۱۰: دادیم بسی جان و به جانان نرسیدیم

شماره ۲۱۱: ما شب و روز رند و و می خواریم

شماره ۲۱۲: من غریب که در هجر یار می‌گریم

شماره ۲۱۳: بیا که داد صبوح از بهار بستانیم

شماره ۲۱۴: پدید نیست دگر ره دل بلا جویم

شماره ۲۱۵: دردی که مراست با که گویم

شماره ۲۱۶: سحر چون غنچه بگشاید گریبان

شماره ۲۱۷: که می‌برد به سوی دوستان سلام غریبان؟

شماره ۲۱۸: آن ابرو و رخ نیست هلال و قمر است آن

شماره ۲۱۹: مکن وز مهربانان رو مگردان

شماره ۲۲۰: از آن ساعت که افتادم جدا از صحبت یاران

شماره ۲۲۱: چون سایه منم فتان و خیزان

شماره ۲۲۲: ای چشم نیم مست تو خمار عاشقان

شماره ۲۲۳: ای حریم آستانت مسکن آوارگان

شماره ۲۲۴: از سر کوی تو با دل باز نتوان آمدن

شماره ۲۲۵: درد تو در سینه دارم دم نمی‌یارم زدن

شماره ۲۲۶: امروز درین شهر هر آن دل که شود گم

شماره ۲۲۷: ای زلف تو بخت تیره من

شماره ۲۲۸: ای بت سرو قد سیمین تن

شماره ۲۲۹: ای وصالت آرزوی جان غم پرورد من

شماره ۲۳۰: الا ای گل لاله رخسار من

شماره ۲۳۱: چند خوری خون دلم، چیست ترا با دل من؟

شماره ۲۳۲: باز برآمد اختر میمون

شماره ۲۳۳: چه نکهت است مگر بوی بوستان است این

شماره ۲۳۴: چرا گل می کند بیداد چندین؟

شماره ۲۳۵: درد ما دوری درمان برنتابد بیش ازین

شماره ۲۳۶: گرچه رفت آب رخ من در سر یاری او

شماره ۲۳۷: گر عاقلی در عشق او، دیوانه شو دیوانه شو

شماره ۲۳۸: ای صبا! احوال من با او بگو

شماره ۲۳۹: نمی کنی نفسی سوی من به لطف نگاه

شماره ۲۴۰: آهی که من خسته برآرم ز جگرگاه

شماره ۲۴۱: ای سایبان شاهی بر آفتاب بسته

شماره ۲۴۲: زهی زلف تو نرخ سنبل شکسته

شماره ۲۴۳: ای بی سببی ز بنده برگشته

شماره ۲۴۴: ماییم و دلی به غم نشسته

شماره ۲۴۵: قدحی نوش کن و جرعه به مخموران ده

شماره ۲۴۶: ای از آن طره سرافکنده

شماره ۲۴۷: ای جمال رخ تو تا بوده

شماره ۲۴۸: معشوقه به چنگ آر و می و چنگ و چغانه

شماره ۲۴۹: ای ز نور رخت افتاده به شک پروانه

شماره ۲۵۰: بیاور ای بت ساقی شراب دوشینه

شماره ۲۵۱: ای سهی قد ترا سرو و صنوبر بنده‌ای

شماره ۲۵۲: ای یار! دوش همدم و یار که بوده‌ای؟

شماره ۲۵۳: جانا! تو سوز و درد دل ما ندیده‌ای

شماره ۲۵۴: من کیم، بر آستانت خسته بیچاره‌ای

شماره ۲۵۵: ای ز چشمان تو در دیده بختم خوابی

شماره ۲۵۶: ما کرده ایم نامه هستی خویش طی

شماره ۲۵۷: به یاد آور که در ایام خردی

شماره ۲۵۸: چه جرم رفت که یکباره مهر ببریدی

شماره ۲۵۹: ز سودای گل سوری ز عشق روی گلناری

شماره ۲۶۰: در زمستان بر امید آنکه باز آید بهاری

شماره ۲۶۱: آیم که رخت بینم و دیدن نگذاری

شماره ۲۶۲: بکوش تا دل آزرده ای به دست آری

شماره ۲۶۳: صبحدم می گفت نالان بلبلی بر شاخساری:

شماره ۲۶۴: چنین کرشمه کنان گر به شهر برگذری

شماره ۲۶۵: من صورتی چنین نشنیدم به دلبری

شماره ۲۶۶: ای برگ گل سوری! از خار مکن دوری

شماره ۲۶۷: بزن تیغ و مکن تندی و تیزی

شماره ۲۶۸: بده ساقی شراب لایزالی

شماره ۲۶۹: ای چشم و دهان تو به هم خواب و خیالی

شماره ۲۷۰: خیز که شب رفت و صبح کرد تجلی

شماره ۲۷۱: سرگذشتی بشنو از من داشتم وقتی دلی

شماره ۲۷۲: بیاور ساقیا! در ده من دل خسته را جامی

شماره ۲۷۳: هر کجا بشکفد گلستانی

شماره ۲۷۴: جهان پیر را نو شد جوانی

شماره ۲۷۵: [چه] موجب است که با ما بجز جفا نکنی؟

شماره ۲۷۶: ای به بازار غم عشق تو صد جان به جوی

شماره ۲۷۷: ای حسن ترا مثال شاهی

شماره ۲۷۸: تا بدو کرده ام تولایی

شماره ۲۷۹: خوش آن زمان که چو بخت از درم فراز آیی

شماره ۲۸۰: گر گریه من بشنوی ای یار بگریی

شماره ۲۸۱: هر کس به جست و جویی هر گوشه گفت و گویی

شماره ۲۸۲: نگارا! با هواداران ز بیزاری چه می‌گویی