ما شب و روز رند و و مَی خواریم
ساکن آستان خمّاریم
جام در دست و دوست پیش نظر
وز دو عالم فراغتی داریم
صبحدم چون نهیم مَی بر کف
عالم هست نیست پنداریم
دو جهان را به نیم جو نخریم
جام مَی را به جان خریداریم
روز و شب رند و مست و مدهوشیم
کس نبیند دمی که هشیاریم
ما صبوحی کشان سرمستیم
ما خراباتیان مَی خواریم
شامگه بر کنار صحراییم
صبحدم در میان گلزاریم
دل و دین گو برو ز دست که ما
شیوه خود ز دست نگذاریم
سلطنت دونِ ماست تا چو جلال
بنده خسرو جها نداریم
هر زمان نام شیخ ابواسحق
بر دل و دست و دیده بنگاریم
ما غلامان حلقه در گوشیم
بر جبین داغ بندگی داریم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زندگی مستی و رندی است. شاعر به بیان حالاتی می‌پردازد که در آن شیرینی می، عشق، و آزادی از دغدغه‌های دنیا را تجربه می‌کند. او به تصویر کشیدن زندگی carefree و دلنشین می‌پردازد، جایی که دوستانه به می‌نوشی و شادی می‌گذرانند و از هر گونه هشیاری و قید و بندی دور هستند. شاعر بر این باور است که این زندگی برای او ارزشی بیشتر از سلطنت و دنیا دارد و به تبعیت از شیوه‌ای خاص و سنتی ادامه می‌دهد، در حالی که به شخصیتی به نام شیخ ابواسحق ارادت دارد. در نهایت، او خود را غلام و بنده این شیوه معرفی می‌کند و بر عزمش برای ادامه این سبک زندگی تأکید می‌نماید.
هوش مصنوعی: ما در هر لحظه به شادمانی و نوشیدن مشغولیم و در دایره محبت و دوست داشتن مشغول زندگی هستیم.
هوش مصنوعی: در دستم جامی دارم و دوست در برابر چشمم است، و از دو جهان فارغ و آزاد هستیم.
هوش مصنوعی: در صبح زود، وقتی که جام می را در دست می‌گیریم، احساس می‌کنیم که جهان وجود ندارد و تنها خیال می‌کنیم.
هوش مصنوعی: ما به خاطر یک نیم‌جو، دو جهان را نمی‌خواهیم، بلکه عشق و سرزندگی را با تمام وجود می‌خریم.
هوش مصنوعی: ما به طور مداوم در حال خوش‌گذرانی و بی‌خیالی هستیم، و هیچ‌کس لحظه‌ای را نمی‌بیند که ما به حالتی از هوشیاری برگردیم.
هوش مصنوعی: ما به خوشحالی و شادی مشغولیم و در حال نوشیدن شراب هستیم، مانند افرادی که در میخانه به سر می‌برند.
هوش مصنوعی: در غروب، ما در کنار بیابان هستیم و در صبح‌گاه، در وسط باغ گل حضور داریم.
هوش مصنوعی: دل و دین را رها کن، چون ما هرگز روش و راه خود را ترک نخواهیم کرد.
هوش مصنوعی: سلطنت ما در سطح پایین‌تری است و تا زمانی که شکوه و عظمت بنده‌ای مانند خسرو وجود نداشته باشد، چنین سلطنتی معنایی ندارد.
هوش مصنوعی: هر بار که نام شیخ ابواسحق را بر دل، دست و چشم خود بنویسیم، احساس می‌کنیم که عشق و محبت او در وجود ما زنده است.
هوش مصنوعی: ما به نوعی خدمتگزارانی هستیم که در هنگام زندگی، خود را به بندگی دیگران درآورده‌ایم و نشان آن، علامتی است که بر پیشانی‌مان به چشم می‌خورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.