حرف آخر قافیه

شماره ۱: سبحان من یسبحه الرمل فی القفار

شماره ۲: می رود آب رخ از باده ی گلرنگ مرا

شماره ۳: ساقیا وقت صبوح آمد بیار آن جام را

شماره ۴: دست گیرید درین واقعه کافتاد مرا

شماره ۵: آب آتش می برد خورشید شب پوش شما

شماره ۶: همچو بالات بگویم سخنی راست تو را

شماره ۷: مگذار مطرب را دمی کز چنگ بنهد چنگ را

شماره ۸: یاد باد آنکه بروی تو نظر بود مرا

شماره ۹: آن نقش بین که فتنه کند نقش بند را

شماره ۱۰: رام را گر برگ گل باشد نبیند ویس را

شماره ۱۱: وقت صبوح شد بیار آن خور مه نقاب را

شماره ۱۲: ای ماه قیچاقی شب است از سر بنه بغطاق را

شماره ۱۳: آن ماه مهر پیکر نامهربان ما

شماره ۱۴: رحم بر گدایان نیست ماه نیمروزی را

شماره ۱۵: گوئیا عزم ندارد که شود روز امشب

شماره ۱۶: ای چشم نیمخواب تو از من ربوده خواب

شماره ۱۷: ای لب لعلت ز آب زندگانی برده آب

شماره ۱۸: طمع مدار که دوری گزینم از رخ خوب

شماره ۱۹: دیشب در آمد آن بت مه روی شب نقاب

شماره ۲۰: ای ز چشمت رفته خواب از چشم خواب

شماره ۲۱: مغنی وقت آن آمد که بنوازی رباب

شماره ۲۲: ای کرده مه را از تیره شب نقاب

شماره ۲۳: ای خط سبز تو همچون برگ نیلوفر در آب

شماره ۲۴: طره مشکین نباشد بر رخ جانان غریب

شماره ۲۵: سحر بگوش صبوحی کشان باده پرست

شماره ۲۶: زلفش نافه ی تاتار تاریست

شماره ۲۷: شعاع چشمه ی مهر از فروغ رخسارست

شماره ۲۸: دلبرا سنبل هندوی تو در تاب چراست

شماره ۲۹: وه که از دست سرزلف سیاهت چه کشیدست

شماره ۳۰: این باد کدامست که از کوی شما خاست

شماره ۳۱: لب شیرین تو هر دم شکرانگیزترست

شماره ۳۲: کاف و نون جزوی از اوراق کتب خانه ماست

شماره ۳۳: ای که شهد شکرین تو برد آب نبات

شماره ۳۴: پیش اسبت رخ نهم ز آنرو که غم نبود زمات

شماره ۳۵: رخسار تو شمع کایناتست

شماره ۳۶: سنبلش برگ ارغوان بگرفت

شماره ۳۷: چو طلعت تو مرا منتهای مقصودست

شماره ۳۸: ایکه از سرچشمه ی نوشت برفت آب نبات

شماره ۳۹: ای قمر تابی از بنا گوشت

شماره ۴۰: هر که مجنون نیست از احوال لیلی غافلست

شماره ۴۱: فروغ عارض او یا سپیده سحرست

شماره ۴۲: ترا که طره ی مشکین و خط نگاریست

شماره ۴۳: خطی کز تیره شب برخور نوشتست

شماره ۴۴: آن حور ماه چهره که رضوان غلام اوست

شماره ۴۵: ز کفر زلفت ایمان می توان یافت

شماره ۴۶: از لعل آبدار تو نعلم بر آتشست

شماره ۴۷: هنوزت نرگس اندر عین خوابست

شماره ۴۸: کدام دل که گرفتار و پای بند تو نیست

شماره ۴۹: هیچ دل نیست که میلش بدلارائی نیست

شماره ۵۰: ترا که نرگس مخمور و زلف مهپوشست

شماره ۵۱: یاقوت روان بخش تو تا قوت روانست

شماره ۵۲: منزلگه جانست که جانان من آنجاست

شماره ۵۳: مشنو که مرا با لب لعلت هوسی نیست

شماره ۵۴: در سر زلف سیاه تو چه سوداست که نیست

شماره ۵۵: برمه از سنبل پرچین تو پرچین بگرفت

شماره ۵۶: جان من جان مرا چون ضرر از بیماریست

شماره ۵۷: کفر سر زلف تو ایمان ماست

شماره ۵۸: از روضه ی نعیم جمالش روایتیست

شماره ۵۹: دلبرا خورشید تابان ذره ئی از روی تست

شماره ۶۰: آن نه رویست مگر فتنه ی دور قمرست

شماره ۶۱: بوستان طلعتش را نو بهاری دیگرست

شماره ۶۲: گفتمش روی تو صدره ز قمر خوبترست

شماره ۶۳: ماهم از شب سایبان بر آفتاب انداختست

شماره ۶۴: در خنده آن عقیق شکر ریز خوشترست

شماره ۶۵: ای جان جهان جان و جهان برخی جانت

شماره ۶۶: بیمار چشم مست تو رنجور خوشترست

شماره ۶۷: دردا که یار در غم و دردم بماند و رفت

شماره ۶۸: سحرگه ماه عقرب زلف من مست

شماره ۶۹: ای پیک صبا حال پریچهره ی ما چیست

شماره ۷۰: بهار روی تو بازار مشتری بشکست

شماره ۷۱: عنبرست آن دام دل یا زلف عنبرسای دوست

شماره ۷۲: تا کی ندهی داد من ای داد ز دستت

شماره ۷۳: جانم از غم بلب رسیده ی تست

شماره ۷۴: ترا که موی میان هم وجود و هم عدمست

شماره ۷۵: ز عشق غمزه و ابروی آن صنم پیوست

شماره ۷۶: آنچه نماز زنده دلان جز نیاز نیست

شماره ۷۷: این چنین صورت گر از آب و گلست

شماره ۷۸: رخش با آب و آتش در نقابست

شماره ۷۹: گره ی زلف بهم برزده کاین مشک تتارست

شماره ۸۰: ایکه از دفتر حسنت مه تابان بابیست

شماره ۸۱: شکنج زلف سیاه تو بر سمن چه خوشست

شماره ۸۲: ایکه زلف سیهت بر گل روی آشفتست

شماره ۸۳: ای من زدو چشم نیم مستت مست

شماره ۸۴: چو از برگ گلشن سنبل دمیدست

شماره ۸۵: آنزمان مهر تو می جست که پیمان می بست

شماره ۸۶: اهل دل را از لب شیرین جانان چاره نیست

شماره ۸۷: بتی که طره او مجمع پریشانیست

شماره ۸۸: هیچ روئی نیست کز چرخ سیه رو زرد نیست

شماره ۸۹: مرا یاقوت او قوت روانست

شماره ۹۰: دلم با مردم چشمت چنانست

شماره ۹۱: گفتم که چرا صورتت از دیده نهانست

شماره ۹۲: با منت کینه و با جمله صفاست

شماره ۹۳: سپیده دم که جهان بوی نوبهار گرفت

شماره ۹۴: گر از جور جانان ننالی رواست

شماره ۹۵: آن ترک پریچهره مگر لعبت چینست

شماره ۹۶: ایکه لبت آب شکر ریختست

شماره ۹۷: ابروی تو طاق است که پیوسته هلالست

شماره ۹۸: گل بستان خرد لفظ دلارای منست

شماره ۹۹: زلف لیلی صفتت دام دل مجنونست

شماره ۱۰۰: دیشب درآمد از درم آن ماه چهره مست

شماره ۱۰۱: هیچ می دانی چرا اشکم ز چشم افتاده است

شماره ۱۰۲: کار ما بی قد زیبات نمی آید راست

شماره ۱۰۳: میانش موئی و شیرین دهان هیچ

شماره ۱۰۴: حیات‌بخش بود باده خاصه وقت صبوح

شماره ۱۰۵: بنوش لعل مذاب از زمردین اقداح

شماره ۱۰۶: سپیده دم که صبا دامن سمن بدرد

شماره ۱۰۷: هر کرا یار یار می افتد

شماره ۱۰۸: چه کسانند که در قصد دل ریش کسانند

شماره ۱۰۹: کسی کو دل بر جانان ندارد

شماره ۱۱۰: نقش رویت بچه رو از دل پر خون برود

شماره ۱۱۱: ماه من مشک سیه در دامن گل می کند

شماره ۱۱۲: ز چشم مست تو آنها که آگهی دارند

شماره ۱۱۳: ما بر کنار و با تو کمر در میان بماند

شماره ۱۱۴: ماه من دوش سر از جیب ملاحت بر کرد

شماره ۱۱۵: یارب این هدهد میمون ز کجا می آید

شماره ۱۱۶: کاروان ختنی مشک ختا می آرد

شماره ۱۱۷: دوش کز طوفان اشکم آب دریا رفته بود

شماره ۱۱۸: گویی بت من چون ز شبستان بدر آید

شماره ۱۱۹: صوفی اگرش باده ی صافی نچشانند

شماره ۱۲۰: ترک من گوئی که بازش خاطر نخجیر بود

شماره ۱۲۱: کسی که پشت بر آن روی چون نگار کند

شماره ۱۲۲: صبح چون گلشن جمال تو دید

شماره ۱۲۳: یاد باد آنکو مرا هرگز نگوید یاد باد

شماره ۱۲۴: یارش نتوان گفت که از یار بنالد

شماره ۱۲۵: وفات به بود آنرا که در وفای تو نبود

شماره ۱۲۶: مردان این قدم را باید که سر نباشد

شماره ۱۲۷: دوش چون در شکن طره ی شب چین دادند

شماره ۱۲۸: باش تا روی تو خورشید جهانتاب شود

شماره ۱۲۹: آنزمان کز من دلسوخته آثار نبود

شماره ۱۳۰: زهی لعل تو در درج منضود

شماره ۱۳۱: چون ترک من سپاه حبش برختن زند

شماره ۱۳۲: خدنگ غمزه ی جادو چو در کمان آرد

شماره ۱۳۳: پری رخان که برخ رشک لعبت چینند

شماره ۱۳۴: در آن مجلس که جام عشق نوشتند

شماره ۱۳۵: سریست مرا با تو که اغیار نداند

شماره ۱۳۶: دلا سود عالم زیانی نیرزد

شماره ۱۳۷: لب چو بگشود ز تنگ شکرم یاد آمد

شماره ۱۳۸: خسرو انجم بگه بام برآمد

شماره ۱۳۹: جز ناله کسی مونس و دمساز نیاید

شماره ۱۴۰: سنبلش غارت ایمان نکند چون نکند

شماره ۱۴۱: جان وطن بر در جانان چه کند گر نکند

شماره ۱۴۲: از باد صبا در سر زلفش چو خم افتد

شماره ۱۴۳: انکو بشکر ریزی شور از شکر انگیزد

شماره ۱۴۴: شبی با یار در خلوت مرا عیشی نهانی بود

شماره ۱۴۵: شام خون آشام گیسو را اگر چین کرده اند

شماره ۱۴۶: ترکم از غمزه چو ناوک بکمان درفکند

شماره ۱۴۷: خورشید را ز مشک زره پوش کرده اند

شماره ۱۴۸: آن پریچهره که جور و ستم آئین دارد

شماره ۱۴۹: چو مطربان سحر آهنگ زیر و بام کنند

شماره ۱۵۰: آخر از سوز دل شبهای من یاد آورید

شماره ۱۵۱: بلبل دلشده از گل به چه رو باز آید

شماره ۱۵۲: دل مجروح مرا آگهی از جان دادند

شماره ۱۵۳: بمهر روی تو در آفتاب نتوان دید

شماره ۱۵۴: عجب دارم گر او حالم نداند

شماره ۱۵۵: اگر دو چشم تو مست مدام خواهد بود

شماره ۱۵۶: دل من زحمت جان برنتابد

شماره ۱۵۷: مرا وقتی نگاری خرگهی بود

شماره ۱۵۸: دیگرانرا عیش و شادی گرچه در صحرا بود

شماره ۱۵۹: دلم دیده از دوستان برنگیرد

شماره ۱۶۰: این چه نامه ست که از کشور یار آوردند

شماره ۱۶۱: وهم بسی رفت و مکانش ندید

شماره ۱۶۲: مهره ی مهر چو از حقه مینا بنمود

شماره ۱۶۳: ماه فرو رفت و آفتاب برآمد

شماره ۱۶۴: چون صبا نکهت آن زلف پریشان آرد

شماره ۱۶۵: چون برقع شبرنگ ز عارض بگشاید

شماره ۱۶۶: عجب از قافله دارم که بدر می نشود

شماره ۱۶۷: این دلبران که پرده برخ در کشیده اند

شماره ۱۶۸: توئی که لعل تو دست از عقیق کانی برد

شماره ۱۶۹: مرا ای بخت یاری کن چو یار از دست بیرون شد

شماره ۱۷۰: شکر تنگ تو تنگ شکر آمد

شماره ۱۷۱: وقت صبوح آنزمان که ماه بر آمد

شماره ۱۷۲: مه را اگر از مشک زره پوش توان کرد

شماره ۱۷۳: گل اندامی که گلگون می دواند

شماره ۱۷۴: اندم که نه شمع و نه لگن بود

شماره ۱۷۵: گر مرا بخت درین واقعه یاور نشود

شماره ۱۷۶: چون طره عنبر شکنش در شکن افتد

شماره ۱۷۷: ماجرائی که دل سوخته می پوشاند

شماره ۱۷۸: من خاک آن بادم که او بوی دلارام آورد

شماره ۱۷۹: چون خط تو گرد رخ گلرنگ بگیرد

شماره ۱۸۰: عید آمد و آن ماه دلافروز نیامد

شماره ۱۸۱: کسی را از تو کامی بر نیاید

شماره ۱۸۲: جان توجه بروی مهوش کرد

شماره ۱۸۳: سوی دیرم نگذارند که غیرم دانند

شماره ۱۸۴: باز عزم شراب خواهم کرد

شماره ۱۸۵: چون سایبان آفتاب از مشک تاتاری کند

شماره ۱۸۶: گل نهالی ببوستان آورد

شماره ۱۸۷: دوش چون موکب سلطان خیالش برسید

شماره ۱۸۸: چون سنبل تو سلسله بر ارغوان نهاد

شماره ۱۸۹: پیغام بلبلان بگلستان که می برد

شماره ۱۹۰: چه بادست اینکه می آید که بوی یار ما دارد

شماره ۱۹۱: خیمه ی نوروز بر صحرا زدند

شماره ۱۹۲: سبزه پیرامن سرچشمه ی نوشش نگرید

شماره ۱۹۳: بر سر کوی تو اندیشه ی جان نتوان کرد

شماره ۱۹۴: ز حال بی خبرانت خبر نمی باشد

شماره ۱۹۵: ای نغمه ی خوشت دم داود را شعار

شماره ۱۹۶: دامن خرگه برافکن ای بت کشمیر

شماره ۱۹۷: ماه یا جنتست یا رخسار

شماره ۱۹۸: با عقیق لب او لعل بدخشان کم گیر

شماره ۱۹۹: بیار باده که شب ظلمتست و شاهد نور

شماره ۲۰۰: برافکن سایبان ظلمت از نور

شماره ۲۰۱: حبذا پای گل و صبحدم و فصل بهار

شماره ۲۰۲: دوری از ما مکن ای چشم بد از روی تو دور

شماره ۲۰۳: شمسه ی چین را طلوع از طرف بغتاقش نگر

شماره ۲۰۴: ما را ز پرده ی تو دل از پرده شد بدر

شماره ۲۰۵: منم ز مهر رخت روی کرده در دیوار

شماره ۲۰۶: بیدلی گر دل ز دلبر بر نگیرد گو مگیر

شماره ۲۰۷: ایا صبا گرت افتد بکوی دوست گذار

شماره ۲۰۸: طره بفشان و مرا بیش پریشان مگذار

شماره ۲۰۹: مائیم و عشق و کنج خرابات و روی یار

شماره ۲۱۰: ای خوشا وصل یار و فصل یار

شماره ۲۱۱: خادمه ی عود سوز مطربه ی عود ساز

شماره ۲۱۲: ای شده بر مه ز شبه مهره ساز

شماره ۲۱۳: روز عیش و طرب و عید صیامست امروز

شماره ۲۱۴: بگشا بشکر خنده لب لعل شکرریز

شماره ۲۱۵: ای دل ار صحبت جانان طلبی جان درباز

شماره ۲۱۶: در جهان قصه حسن تو نشد فاش هنوز

شماره ۲۱۷: ز لعل عیسویان قصه مسیحا پرس

شماره ۲۱۸: دگر وجود ندارد لطیفه ئی ز دهانش

شماره ۲۱۹: ای شبت غالیه آسا و مهت غالیه پوش

شماره ۲۲۰: یار ما را گر غمی از یار نبود گو مباش

شماره ۲۲۱: ای شب زلفت غالیه‌سا وی مه رویت غالیه‌پوش

شماره ۲۲۲: سخنی گفتم و صد قول خطا کردم گوش

شماره ۲۲۳: مستم زدو چشم نیمه مستش

شماره ۲۲۴: گرچه تنگست دلم چون دهن خندانش

شماره ۲۲۵: کارم از بی سیمی ار چون زر نباشد گو مباش

شماره ۲۲۶: ترک خنجرکش لشکر شکن ترلک پوش

شماره ۲۲۷: مبرید نام عنبر بر زلف چون کمندش

شماره ۲۲۸: الوداع ای دلبر نامهربان بدرود باش

شماره ۲۲۹: بیرون ز کمر هیچ ندیدم ز میانش

شماره ۲۳۰: رقیب اگر بجفا باز دارم ز درش

شماره ۲۳۱: چو جام لعل تو نوشم کجا بماند هوش

شماره ۲۳۲: زهی مستی من ز بادام مستش

شماره ۲۳۳: آنک جز نام نیابند نشان از دهنش

شماره ۲۳۴: حسد از هیچ ندارم مگر از پیرهنش

شماره ۲۳۵: سرو را پای بگل می رود از رفتارش

شماره ۲۳۶: آن ماه بین که فتنه شود مهر انورش

شماره ۲۳۷: گلزار جنتست رخ حور پیکرش

شماره ۲۳۸: ای حلقه زده افعی مشکین تو بر دوش

شماره ۲۳۹: ای دو چشم خوش پر خواب تو در خوابی خوش

شماره ۲۴۰: به بزمگاه صبوحی کنون به مجلس خاص

شماره ۲۴۱: بده آن راح روان بخش که در مجلس خاص

شماره ۲۴۲: طفل بود در نظر پیر عشق

شماره ۲۴۳: ای برده عارضت بلطافت ز مه سبق

شماره ۲۴۴: چو حرفی بخوانی ز طومار عشق

شماره ۲۴۵: باز بر افراختیم رایت سلطان عشق

شماره ۲۴۶: سری بالعیس أصحابی ولی فی العیس معشوق

شماره ۲۴۷: دیدم از دور بتی کاکلکش مشکینک

شماره ۲۴۸: نکهت روضه ی خلدست که می بیزد مشک

شماره ۲۴۹: وه چه شیرینست لعل اندرو پنهان نمک

شماره ۲۵۰: ای روان از شکر تنگ تو شکر تنگ تنگ

شماره ۲۵۱: زهی زلفت شکسته نرخ سنبل

شماره ۲۵۲: ای دل من بسته در آن زنجیر سمن سا دل

شماره ۲۵۳: رحمتی گر نکند بر دلم آن سنگین دل

شماره ۲۵۴: چو هیچگونه ندارم بحضرت تو مجال

شماره ۲۵۵: ای ماه تو مهر انور دل

شماره ۲۵۶: زهی ز باده ی لعلت در آتش آب زلال

شماره ۲۵۷: ای غم عشق تو آتش زده در خرمن دل

شماره ۲۵۸: گشت معلوم کنون قیمت ایام وصال

شماره ۲۵۹: دلم ربودی و رفتی ولی نمی روی از دل

شماره ۲۶۰: ای سواد خط تو شرح مصابیح جمال

شماره ۲۶۱: گر می کشندم ور می کشندم

شماره ۲۶۲: بزن بنوک خدنگم که پیش دست تو میرم

شماره ۲۶۳: روزی بسر کوی خرابات رسیدم

شماره ۲۶۴: ما بنظاره ی رویت بجهان آمده ایم

شماره ۲۶۵: گر من خمار خود ز لب یار بشکنم

شماره ۲۶۶: ما حاصل از جهان غم دلبر گرفته ایم

شماره ۲۶۷: خوشا به مجلس شوریدگان درد آشام

شماره ۲۶۸: ای روی تو چشمه ی خور چشم

شماره ۲۶۹: ما مست می لعل روان پرور یاریم

شماره ۲۷۰: چو چشم مست تو می پرستم

شماره ۲۷۱: ما سر بنهادیم و بسامان نرسیدیم

شماره ۲۷۲: شمع بنشت زباد سحری خیز ندیم

شماره ۲۷۳: نشان روی تو جستم به هر کجا که رسیدم

شماره ۲۷۴: رخشنده تر از مهر رخش ماه ندیدم

شماره ۲۷۵: از عمر چو این یک دو نفس بیش نداریم

شماره ۲۷۶: می درم جامه و از مدعیان می پوشم

شماره ۲۷۷: بدانک بوی تو آورد صبحدم بادم

شماره ۲۷۸: وقتست کز ورای سراپرده ی عدم

شماره ۲۷۹: ما نوای خویش را در بینوائی یافتیم

شماره ۲۸۰: نکنم حدیث شکر چو لبت گزیدم

شماره ۲۸۱: من آن مرغ همایونم که باز چتر سلطانم

شماره ۲۸۲: رند و دردی کش و مستم چه توان کرد چو مستم

شماره ۲۸۳: با روی چون گلنارش از برگ سمن باز آمدم

شماره ۲۸۴: خیزید ای میخوارگان تا خیمه بر گردون زنیم

شماره ۲۸۵: خرم آن روز که از خطه کرمان بروم

شماره ۲۸۶: ای نسیم سحری بوی بهارم برسان

شماره ۲۸۷: ای رخت شمع بت پرستان شمع برون بر از شبستان

شماره ۲۸۸: ای می لعل تو کام رندان

شماره ۲۸۹: جان بده یا دگر اندیشه ی جانانه مکن

شماره ۲۹۰: چه خوش باشد میان لاله زاران

شماره ۲۹۱: دلا از جان زبان درکش که جانان

شماره ۲۹۲: چو چشم خفته بگشودی ببستی خواب بیداران

شماره ۲۹۳: زهی روی تو صبح شب نشینان

شماره ۲۹۴: ای سر زلف تو لیلی و جهانی مجنون

شماره ۲۹۵: بر اشکم کهربا آبیست روشن

شماره ۲۹۶: آن لب شیرین همچون جان شیرین

شماره ۲۹۷: نرگس مستت فتنه ی مستان

شماره ۲۹۸: ای بت یاقوت لب وی مه نامهربان

شماره ۲۹۹: ای لب و گفتار تو کام دل و قوت جان

شماره ۳۰۰: ای چشم می پرستت آشوب چشم بندان

شماره ۳۰۱: ای رخ تو قبله ی خورشید پرستان

شماره ۳۰۲: ببوستان می گل بوی لاله گون مستان

شماره ۳۰۳: در تابم از دو هندوی آتش پرستشان

شماره ۳۰۴: مرا ز هجر تو امید زندگانی کو

شماره ۳۰۵: آب آتش می رود زان لعل آتش فام او

شماره ۳۰۶: خوشا کشته بر طرف میدان او

شماره ۳۰۷: صبحست ساقیا می چون آفتاب کو

شماره ۳۰۸: ای طبیب دل ریش از سر بیمار مرو

شماره ۳۰۹: بساز چاره ی این دردمند بیچاره

شماره ۳۱۰: ای ملک دلم خراب کرده

شماره ۳۱۱: زهی ربوده خیال تو خوابم از دیده

شماره ۳۱۲: ای روانم بلب لعل تو آورده پناه

شماره ۳۱۳: ای خوشه چین سنبل پرچینت سنبله

شماره ۳۱۴: قدحی ده، ای بر آتش تتقی ز آب بسته

شماره ۳۱۵: برآمد ما هم از میدان سواره

شماره ۳۱۶: ای از گل رخسار تو خون در دل لاله

شماره ۳۱۷: این چه بویست ای صبا از مرغزار آورده ئی

شماره ۳۱۸: از مشک سوده دام بر آتش نهاده ئی

شماره ۳۱۹: من کیم زاری نزار افتاده ئی

شماره ۳۲۰: گرد ماه از مشک چنبر کرده ئی

شماره ۳۲۱: گرفتمت که بگیرم عنان مرکب تازی

شماره ۳۲۲: اگر تو عشق نبازی بعمر خویش چه نازی

شماره ۳۲۳: دلا تا طلعت سلمی نیابی

شماره ۳۲۴: ای سر زلف ترا پیشه سمن فرسائی

شماره ۳۲۵: چون نئی سرگشته چوگان چو گوی

شماره ۳۲۶: شبست و خلوت و مهتاب و ساغر ای بت ساقی

شماره ۳۲۷: گر آن مه در نظر بودی چه بودی؟

شماره ۳۲۸: ای میان تو چو یک موی و دهان یکسر موی

شماره ۳۲۹: خرامنده سروی برخ گلستانی

شماره ۳۳۰: ای دلم ز زلف سیهت زناری

شماره ۳۳۱: تو آن ماه زهره جبینی و آن سرو لاله عذاری

شماره ۳۳۲: بخوبی چو یار من نباشد یاری

شماره ۳۳۳: ای آفتاب رویت در اوج دلفروزی

شماره ۳۳۴: گهم رانی و گه دشنام خوانی

شماره ۳۳۵: باده ی گلگون مرا و طلعت سلمی

شماره ۳۳۶: برخیز که بنشیند فریاد ز هر سویی

شماره ۳۳۷: دلکم برد بغارت ز برم دلبرکی

شماره ۳۳۸: گر تو شیرین شکر لب به شکر خنده درآیی

شماره ۳۳۹: ای آینه قدرت بیچون الهی

شماره ۳۴۰: ای لاله زار آتش روی تو آب روی

شماره ۳۴۱: چون پیکر مطبوعت در معنی زیبائی

شماره ۳۴۲: خودپرستی مکن ار زان که خدا می‌طلبی

شماره ۳۴۳: ای که بر دیده صاحب‌نظران می گذری

شماره ۳۴۴: مهست یا رخ آن آفتاب مهرافزای

شماره ۳۴۵: چگونه سرو روان گویمت که عین روانی

شماره ۳۴۶: ترک صورت کن اگر عالم معنی طلبی

شماره ۳۴۷: حریفان مست و مدهوشند و شادروان خراب از می

شماره ۳۴۸: گر آفتاب نباشد تو ماه چهره تمامی

شماره ۳۴۹: مگر بدیده مجنون نظر کنی ورنی

شماره ۳۵۰: ای سبزه دمانیده بگرد قمر از موی

شماره ۳۵۱: ای ترک پریچهره بدین سلسله موئی

شماره ۳۵۲: گر به فریب می‌کشی ور به عتاب می‌کشی

شماره ۳۵۳: گفتا تو از کجایی کآشفته می‌نمایی

شماره ۳۵۴: پرده ابر سیاه از مه تابان بگشای

شماره ۳۵۵: از برای دلم ای مطربه ی پرده سرای

شماره ۳۵۶: ای مقیمان درت را عالمی در هر دمی

شماره ۳۵۷: در دلم بود کزین پس ندهم دل به کسی

شماره ۳۵۸: ز زلف و روی تو خواهم شبی و مهتابی

شماره ۳۵۹: ز تو با تو راز گویم بزبان بی زبانی

شماره ۳۶۰: چون نیست ما را با او وصالی

شماره ۳۶۱: شاید آن زلف شکن برشکن ار می‌شکنی

شماره ۳۶۲: ای رفته پیش چشمه ی نوش تو آب می

شماره ۳۶۳: ای شمع چگل دوش در ایوان که بود

شماره ۳۶۴: چه خوش باشد دمی با دوستداری

شماره ۳۶۵: روی تو گر بدیدمی جان بتو برفشاندمی

شماره ۳۶۶: یا باری البرایا یا ذاری الذراری

شماره ۳۶۷: سقی الله ایام وصل الغوانی

شماره ۳۶۸: أروض الخلدام مغنی الغوانی

شماره ۳۶۹: یا حادی النیاق قد ذبت فی الفراق

شماره ۳۷۰: طوبی لک ای پیک صبا خرم رسیدی مرحبا