ای رخت شمع بُت پرستان شمع برون بر از شبستان
بر لب جوی و طرف بستان داد مستان زباده بستان
وی برخ رشگ ماه و پروین بشکر خنده جان شیرین
روی خوب تو یا مهست این چین زلف تو یا شبست آن
هندوی بُت پرست پستت آهوی شیر گیر مستت
رفته از دست من ز دستت برده آرام من بدستان
شکّرت شور دلنوازان مارت آشوب مهره بازان
سنبلت دام سرفرازان دهنت کام تنگ دستان
کفرت ایمان پاک دینان قامتت سرو راست بنیان
کاکلت شام شب نشینان پسته ات نقل مِی پرستان
مه مطرب بزن ربابی بُت ساقی بده شرابی
که ندارم بهیچ بابی سر سرو و هوای بستان
تا کی از خویشتن پرستی بگذر از بند خویش ورستی
همچو خواجو سزد بمستی گر شوی خاک راه مستان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذابیت معشوقه‌ای می‌پردازد که در میان بت‌پرستان درخشیده است. شاعر به وجود شمعی اشاره می‌کند که در شبستان می‌درخشد و از دل شوق و عشق خود به معشوق می‌گوید. او زیبایی‌های معشوق را با ماه و ستاره‌ها مقایسه می‌کند و به آرامش و شادی ناشی از عشق اشاره دارد. شاعر همچنین از احساسات عاشقانه، شور و شوق، و مستی ناشی از عشق یاد می‌کند، و به او توصیه می‌کند که از خودپرستی رها شود و در مسیر عشق و مستی گام بردارد. این شعر در مجموع حس عشق و زیبایی را به زیبایی بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: ای رخ تو مانند شمعی است که بر پرستشگران بت می‌تابد. از تاریکی بیرون بیا و کنار جوی و در حاشیه‌ی باغ فرشتگان را با نوشیدنی مشغول کن.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت چهره معشوق اشاره دارد. شاعر به نوعی از شکوه و دلپذیری چهره محبوبش سخن می‌گوید و می‌پرسد که آیا زیبایی او همانند ماه و ستاره‌هایی چون پروین است یا اینکه چین و شکن زلف او شبیه به شب است. در اینجا، شاعر در تلاش است تا با مقایسه معشوق با زیبایی‌های طبیعی، جذابیت و طراوت او را به تصویر بکشد.
هوش مصنوعی: هندو که بت‌پرست است و در مقام پایین‌تری قرار دارد، با گیرافتادن به آهو و شیر، در حال مستی است. او از دست من رفته و آرامشم را از من گرفته است.
هوش مصنوعی: شیرینی تو در دل نوازندگان لذتی را به وجود می‌آورد که مهره‌بازان را به هیجان می‌آورد. زیبایی تو ، مانند نمادهای باارزش، حسی گرانبها را به کسانی که در دام عشق گرفته‌اند، منتقل می‌کند. لب‌های تو به خاطر سختی عشق، به شدت تشنه‌ی طعم شیرین محبت هستند.
هوش مصنوعی: کافران تو را مانند موجودی می‌دانند که ایمان و دین پاک مؤمنان را به چالش می‌کشد. قامت تو همچون درخت سرو است که راست ایستاده و محکم است. موی سر تو به رنگ شب است و شبیه به میوه‌ی پسته، که در محافل عاشقان از شراب و لذت زندگی صحبت می‌شود.
هوش مصنوعی: ای ماه، ساز بزن و نوا کن، و ای ساقی، شرابی به من بده. چون من هیچ دلیلی برای جدایی و دوری از باغ و زیبایی آن ندارم.
هوش مصنوعی: تا کی درگیر خودپرستی خواهی بود؟ از قید و بند خود رها شو و مانند خواجو از زندگی لذت ببر. اگر به جمع مستان بپیوندی و خاک راه آنها بشوی، به سعادت خواهی رسید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.