ما نوای خویش را در بینوائی یافتیم
فخر بر شاهان عالم در گدائی یافتیم
ز آشنا بیگانه گشتیم از جهان و جان غریب
در جوار قرب جانان آشنائی یافتیم
سالها بانگ گدائی بر در دلها زدیم
لاجرم بر پادشاهان پادشائی یافتیم
ای بسا شب کاندرین امّید روز آورده ایم
تا کنون از صبح وصلش روشنائی یافتیم
ترک دنیی گیر و عقبی زانگ در عین الیقین
زهد و تقوی را خلاف پارسائی یافتیم
چون ازین ظلمت سرای خاکدان بیرون شدیم
هر دو عالم روشن از نور خدائی یافتیم
سالکان راه حق را در بیابان فنا
از چهار و پنج و هفت و شش جدائی یافتیم
از جناب بارگاه مالک ملک وجود
هر زمان توقیع قدر کبریائی یافتیم
کفر و دین یکسان شمر خواجو که در لوح بیان
کافری را برتر از زهد ریائی یافتیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تجربه‌های خود در جستجوی معنای واقعی زندگی و نزدیک شدن به حقیقت می‌پردازد. او در فقر و گدایی به نوعی افتخار می‌کند و نزدیک شدن به خدا را نتیجه این تلاش‌ها می‌داند. او از جدایی از جهان مادی و آشنا شدن با معانی عمیق‌تر زندگی سخن می‌گوید. همچنین اشاراتی به حرکت در مسیر حق و دوری از دنیا و تقوا دارد. شاعر در نهایت بیان می‌کند که کفر و دین برای او یکسان شده و در این راه، حقیقتی فراتر از زهد نمایشی را یافته است.
هوش مصنوعی: ما در فقر و نیازمندی صدای خود را پیدا کردیم و از همین طریق به خود می‌بالیم که حتی در اوج گدایی و فقر نیز می‌توانیم بر دیگران فخر کنیم.
هوش مصنوعی: ما از دنیای خود و آشنایان دور شدیم و در کنار محبوب واقعی، حالتی آشنا و نزدیک را تجربه کردیم.
هوش مصنوعی: سالها ناله و درخواست کمک کردیم و به در خانه دلها رفتیم و در نتیجه به مقام والایی که شایسته پادشاهان است دست یافتیم.
هوش مصنوعی: بسیاری از شب‌ها را با امید به روز جدید گذرانده‌ایم و اکنون از روشنایی صبح وصال او بهره‌مند شده‌ایم.
هوش مصنوعی: اگر از دنیا و آخرت درک صحیحی داشته باشی، در حقیقت زهد و تقوی را در تضاد با پارسایی خواهی دید.
هوش مصنوعی: زمانی که از دنیای تاریک و مادی این کره خاکی خارج شدیم، هر دو جهان به نور الهی روشن شدند.
هوش مصنوعی: سالکان راه حقیقت را در دنیای فانی و بیابانی از دیگران متمایز و جدا تجربه کردیم.
هوش مصنوعی: از در بارگاه پروردگار جهان، همواره نشان و نشانه‌ای از عظمت و بزرگی دریافت کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: خواجو می‌گوید که در نظر او، کفر و دین هیچ یک بر دیگری برتری ندارند، زیرا در نوشته‌ها و بیان‌ها مشاهده کرده است که گاهی کسی که به ظاهر مذهبی و زاهد است، ممکن است در باطن از کافری برتر باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چشم روشن بادمان کز خود رهایی یافتیم
در مغاک خاک تیره روشنایی یافتیم
گر چه ما دور از طمع بودیم یک چندی کنون
از قناعت پایگاه پادشایی یافتیم
ما ازین باطل خوران آشنا بیگانه‌وار
[...]
ما سریر سلطنت در بینوائی یافتیم
لذت رندی ز ترک پارسائی یافتیم
سالها در یوزه کردیم از در صاحبدلان
مایهٔ این پادشاهی زان گدائی یافتیم
همت ما از سر صورت پرستی در گذشت
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.