حرف آخر قافیه

شماره ۱: ای دور مانده از حرم خاص کبریا - سوی وطن رجوع کن از خطه خطا

شماره ۲: آن ما حی جلالت و حامی دین حق - آن والی ولایت جان شاه اولیا

شماره ۳: دامن همت برافشان ای دل از کبر و ریا - بعد از آن بر دوش جان افکن ردای کبریا

شماره ۴: گوهر درج جلالت ماه برج سلطنت - آفتاب اوج عزت شاه فوج اولیا

شماره ۵: من حسین وقت و نااهلان یزید و شمر من - روزگارم جمله عاشورا و منزل کربلا

شماره ۶: دلا تا کی پزی سودا درون گنبد خضرا - قدم بر فرق فرقد نه بهل بازیچه دنیا

شماره ۷: ز درد جور آن دلبر مکن ای دل شکایت‌ها - که دردش عین درمانست و جور او عنایت‌ها

شماره ۸: ای صفات کبریایت برتر از ادراک ما - قاصر از کنه کمالت فکرت و ادراک ما

شماره ۹: شه من بدرد عشقت بنواز جان ما را - که دلم ز درد یابد همه راحت و دوا را

شماره ۱۰: گشت مسلم ز عشق ملک معانی مرا - شهره آفاق کرد عشق نهانی مرا

شماره ۱۱: چون تو جان منی ای جان چه کنم جان و جهان را - چو منم زنده به عشقت چه کشم منت جان را

شماره ۱۲: دلا اگر نفسی می‌زنی به صدق و صفا - به جان بکوش که باشی غلام اهل وفا

شماره ۱۳: زندگانی بی‌رخ دلبر نمی‌باید مرا - دوست می‌باید کسی دیگر نمی‌باید مرا

شماره ۱۴: دوای درد دل خسته ام بکن یارا - بیا که نیست مرا بی تو زیستن یارا

شماره ۱۵: ای سوخته ز آتش عشقت جگر مرا - وی برده درد عشق تو از خود بدر مرا

شماره ۱۶: هر دم بناز میکشد آن نازنین مرا - ناگشته از کرم نفسی همنشین مرا

شماره ۱۷: ای بر دل شکسته ز درد تو داغ‌ها - در سینه‌ام ز آتش عشقت چراغ‌ها

شماره ۱۸: ای آنکه جانم سوختی با داغ محنت بارها - دارم من آشفته دل با سوز عشقت کارها

شماره ۱۹: ای روی دل‌آرایت آتش زده در جان‌ها - درد غم سودایت سرمایه دوران‌ها

شماره ۲۰: به صدر صفحه دولت کجا رسد اصحاب - اگر دری نگشاید مفتح الابواب

شماره ۲۱: زهره ام ساقی و مه جام مدام است امشب - فلکم چاکر و خورشید غلام است امشب

شماره ۲۲: تا بکی ناله و فریاد که آن یار کجاست - همه آفاق پر از یار شد اغیار کجاست

شماره ۲۳: خلق عالم بجمالت نگرانند ای دوست - وز غمت نعره زنان جامه درانند ای دوست

شماره ۲۴: الا ای کعبه دولت مرا خاک سر کویت - ندارد جان من قبله بجز محراب ابرویت

شماره ۲۵: خسته هجر گشته ام با تو وصالم آرزوست - تیره شده است چشم من نور جمالم آرزوست

شماره ۲۶: عشق است آتشی که بیکدم جهان بسوخت - در قصر دل فتاد و روان شاه جان بسوخت

شماره ۲۷: تا عشق توام بدرقه راه حجاز است - اندر حرم وصل دلم محرم راز است

شماره ۲۸: وای که از حال من دلبرم آگاه نیست - آه که از دست او زهره یک آه نیست

شماره ۲۹: ایکه جز حسن رخت پیرایه آفاق نیست - جز جمالت آرزوی خاطر مشتاق نیست

شماره ۳۰: من دلی دارم که در وی جز خیال یار نیست - خلوت خاص است و این منزلگه اغیار نیست

شماره ۳۱: هر که شد بنده عشق تو ز خلق آزاد است - جانم آن لحظه که غمگین تو باشد شاد است

شماره ۳۲: منم و شورش و غوغا ز غمت تا بقیامت - چو سلام تو شنیدم چه برم راه سلامت

شماره ۳۳: جانم بلب رسید چو جانان من برفت - دردم ز حد گذشت چو درمان من برفت

شماره ۳۴: تا چند ز دیدار تو مهجور توان زیست - تو جان عزیزی ز تو چون دور توان زیست

شماره ۳۵: چهره ات شمع شب افروزی خوش است - غمزه ات تیر جگردوزی خوش است

شماره ۳۶: عید در موسم نوروز بسی روح افزاست - روح جانبخش ریاحین چمن راحت زاست

شماره ۳۷: کدام جان گرامی که مبتلای تو نیست - کدام طایر قدسی که در هوای تو نیست

شماره ۳۸: ای لعل دلپذیر تو سرمایه حیات - ای روی بی نظیر تو خورشید کائنات

شماره ۳۹: نور جمال روی تو در آفتاب نیست - بوی شکنج زلف تو در مشک ناب نیست

شماره ۴۰: ما را نماند میل شکر با دهان دوست - وقت سخن چو گشت شکرخا دهان دوست

شماره ۴۱: روئی است روی دوست که هیچش نظیر نیست - زانرو بهیچ رویم از آن رو گزیر نیست

شماره ۴۲: دوش از حضور تو دل ما خوش سرور داشت - وز منظر تو چشم نظر باز نور داشت

شماره ۴۳: درد عشقت دامن جانم گرفت - بار دیگر غم گریبانم گرفت

شماره ۴۴: ترک من بار دیگر راه جفا پیش گرفت - بی گنه ترک من خسته درویش گرفت

شماره ۴۵: ای باد صبحدم گذری کن بکوی دوست - وز من ببر سلام و تحیت بسوی دوست

شماره ۴۶: رفتی و یاد تو ز دل ریش من نرفت - نقش خیال روی تو از پیش من نرفت

شماره ۴۷: این چه داغی است که از هجر تو بر جان من است - وین چه سوزیست که بر سینه بریان من است

شماره ۴۸: به یک لطیفه که دوشینه ذوالجلال انگیخت - میان ما و تو بنگر که چون وصال انگیخت

شماره ۴۹: گر در هلاک من بود الحق رضای دوست - بادم هزار جان گرامی فدای دوست

شماره ۵۰: کنون که کشور خوبی بنام تست ای دوست - بیا که دیده روشن بنام تست ای دوست

شماره ۵۱: جان من بی رخ تو جانم سوخت - تو روان گشتی و روانم سوخت

شماره ۵۲: مرا چو کعبه دولت حریم خانه اوست - براستان که سر من بر آستانه اوست

شماره ۵۳: بیا که جان من از داغ انتظار بسوخت - دلم ز آتش هجرانت ای نگار بسوخت

شماره ۵۴: عید شد قافله را عزم حرم ساختنی ست - وز سر خویش در این راه قدم ساختنی ست

شماره ۵۵: رنجورم و شفای دلم جز حبیب نیست - کاین درد را معالجه کار طبیب نیست

شماره ۵۶: دوست از حال دل آشفتگان آگاه نیست - آه کز دست غمش ما را مجال آه نیست

شماره ۵۷: اگر برد سوی دارالقرار ما را دوست - دلم قرار نگیرد در او مگر با دوست

شماره ۵۸: ای راحت جان از نفس روح فزایت - دارد نگه از چشم بداندیش خدایت

شماره ۵۹: کدام دل که گرفتار و مبتلای تو نیست - کدام سر که سراسیمه هوای تو نیست

شماره ۶۰: بقای عمر در این خاکدان فانی نیست - جهان پر از غم و امید شادمانی نیست

شماره ۶۱: مرا جز تو به عالم هیچکس نیست - ولی جانا به وصلت دسترس نیست

شماره ۶۲: دست همت بر جهان خواهم فشاند - آستین بر آسمان خواهم فشاند

شماره ۶۳: بر روی دل افروزت هر کو نظر اندازد - چون شمعش اگر سوزی با سوز درون سازد

شماره ۶۴: چو اهل دل بطواف تو عزم ره سازند - براق عشق ز میدان جان برون تازند

شماره ۶۵: چو عاشقان حرم کعبه لقا جویند - قدم چو سست شود در رهش بسر پویند

شماره ۶۶: بخت چون بنمود راهم جانب دلدار خود - آمدم تا سر نهم بر خاک پای یار خود

شماره ۶۷: دوش چشم جانم از دیدار شه پرنور بود - مطرب ما زهره و ساقی مجلس حور بود

شماره ۶۸: جان فدای آنکه ما را بی‌محابا می‌کشد - کشته را جان می‌دهد پنهان و پیدا می‌کشد

شماره ۶۹: دوستان جان مرا جانب جانان آرید - بلبلی از قفسی سوی گلستان آرید

شماره ۷۰: عاشقان جان و دل خویش بدلدار دهید - هر چه دارید بدان یار وفادار دهید

شماره ۷۱: بی نشان گردم اگر از تو نشانی نرسد - مرده باشم اگرم مژده جانی نرسد

شماره ۷۲: اهل دل با درد عشق او ز درمان فارغند - با جراحت‌های غم از راحت جان فارغند

شماره ۷۳: از من خبر به جانب جانان که می‌برد - پیغام عندلیب به بستان که می‌برد

شماره ۷۴: گر پریچهره مه پیکر من باز آید - روشنائی ببصر جان ببدن باز آید

شماره ۷۵: مرا ز مدرسه عشقت بخانقاه کشید - بصدر صفه دولت ز پایگاه کشید

شماره ۷۶: گر ترا عشوه چنان شیوه چنین خواهد بود - نی مرا فکر دل و نی غم دین خواهد بود

شماره ۷۷: نگار من چو بلعل شکر نثار آید - غذای طوطی طبعم سخن گذار آید

شماره ۷۸: دلم هوای چنان سرو نازنین دارد - که مشگ سوده بر اطراف یاسمین دارد

شماره ۷۹: صبا رسید در او بوی یار نیست چه سود - نسیم سنبل آن گلعذار نیست چه سود

شماره ۸۰: عشاق وفاپیشه اگر محرم مائید - از خود بدر آئید و در این بزم درآئید

شماره ۸۱: بهار و عید می‌آید که عالم را بیاراید - ولیکن بلبل دل را نسیم یار می‌آید

شماره ۸۲: دوست چون خواهد که عاشق هر نفس زاری کند - خانمانش سوزد و میل دل آزاری کند

شماره ۸۳: عجب که درد مرا هیچکس دوا سازد - مگر که چاره بیچارگان خدا سازد

شماره ۸۴: مه گلچهره من چون ز سفر بازآید - من دلسوخته را نور بصر باز آید

شماره ۸۵: نفخه سنبل گلچهره من می‌آید - یا نسیم سحر از سوی چمن می‌آید

شماره ۸۶: نگار سرو قد گلعذار من آمد - قرار جان و دل بیقرار من آمد

شماره ۸۷: کسی که شیفته روی آن صنم باشد - ز طعن و سرزنش دشمنش چه غم باشد

شماره ۸۸: علاج عاشق مسکین حبیب می‌داند - که داروی دل غمگین طبیب می‌داند

شماره ۸۹: یک لحظه مرا بی رخت آرام نباشد - دل را بجز از لعل لبت کام نباشد

شماره ۹۰: سلطان نگر که پرسش درویش می‌کند - اظهار لطف و مرحمت خویش می‌کند

شماره ۹۱: دردا که دوست هیچ رعایت نمی‌کند - مردیم از عتاب و عنایت نمی‌کند

شماره ۹۲: دلبر برفت و درد دلم را دوا نکرد - آن شوخ بین که بر من مسکین چه‌ها نکرد

شماره ۹۳: نظر کنید که آن شهسوار می‌گذرد - قرار جان من بی‌قرار می‌گذرد

شماره ۹۴: اگر طریقه تو جمله ناز خواهد بود - وظیفه من شیدا نیاز خواهد بود

شماره ۹۵: خرم دل آن کس که تمنای تو دارد - شادی کسی کو غم سودای تو دارد

شماره ۹۶: چون شب و روز مرا از تو عنایت باشد - من و ترک غم عشق این چه حکایت باشد

شماره ۹۷: دوش از جمال دوست شبم روز گشته بود - کان آفتاب شمع شب افروز گشته بود

شماره ۹۸: سلام من سوی آن شاه سرفراز برید - پیام من بر آن ماه دلنواز برید

شماره ۹۹: دل همیشه تکیه بر فضل الهی می‌کند - جان گدای او شده است و پادشاهی می‌کند

شماره ۱۰۰: رندان که مقیمان خرابات الستند - از غمزه ساقی همه آشفته و مستند

شماره ۱۰۱: هر که را سلطان ما بیچارگی روزی کند - بازش از روی عنایت چاره آموزی کند

شماره ۱۰۲: عاشقان چون با خیال یار خود پرداختند - خلوت دل را ز غیر دوست خالی ساختند

شماره ۱۰۳: سحرگه باد نوروزی چو از گلزار می‌آید - مرا از بهر جان‌بخشی نسیم یار می‌آید

شماره ۱۰۴: بر آستان خرابات عشق مستانند - که نقد هر دو جهان را بهیچ نستانند

شماره ۱۰۵: صباح عید ز بهر صبوح برخیزند - بر آتش دل ما آب زندگی ریزند

شماره ۱۰۶: ز شست عشق چو تیر بلا روان کردند - نخست جان من خسته را نشان کردند

شماره ۱۰۷: عید است و حریفان ز می عشق خرابند - ای دوست مپندار که سرمست شرابند

شماره ۱۰۸: دلا بنال که یاران نازنین رفتند - بغم نشین که رفیقان بیقرین رفتند

شماره ۱۰۹: امیر قافله کوس رحیل زد ای یار - چرا ز خواب بطالت نمیشوی بیدار

شماره ۱۱۰: زهی بوعده وصل تو جان ما مسرور - بیا که چشم بد از تو همیشه بادا دور

شماره ۱۱۱: ترا ز حال من زار مبتلا چه خبر - که شاه را ز غم و درد هر گدا چه خبر

شماره ۱۱۲: چشم عاشق کش او کشت مرا بار دگر - گوئیا نیست بجز قصد منش کار دگر

شماره ۱۱۳: ای خسرو خوبان لبت از شهد شیرین کاره تر - هم دیده نادیده ز تو عیاره ای عیاره تر

شماره ۱۱۴: سینه خلوتخانه یار است خالی کن ز غیر - ره مده در کعبه بت را زانکه کعبه نیست دیر

شماره ۱۱۵: اگر طریقه آن دلرباست عشوه و ناز - وظیفه من آشفته نیست غیر نیاز

شماره ۱۱۶: بیار ساقی گلرخ شراب ناب امروز - که همچو نرگس مستت شوم خراب امروز

شماره ۱۱۷: بگذار تا بمیرم بر خاک آستانش - جان هزار چون من بادا فدای جانش

شماره ۱۱۸: به چشم او نظر می‌کن دلا در ماه رخسارش - تو هم با دیده جان می‌توانی دید دیدارش

شماره ۱۱۹: خوشا جانی که بستاند بدست خویش جانانش - زهی عیدی که عاشق را کشد از بهر قربانش

شماره ۱۲۰: این منم ره یافته در مجلس سلطان خویش - جان دهم شکرانه چون دیدم رخ جانان خویش

شماره ۱۲۱: اگر تو محرم عشقی مگوی اسرارش - چو جان خویش ز خلق جهان نگهدارش

شماره ۱۲۲: دلی که عشق حقیقی کند سرافرازش - سزد که باز نگوید به هیچکس رازش

شماره ۱۲۳: دیوانه گشتم بی آن پریوش - دارم چو زلفش حالی مشوش

شماره ۱۲۴: ای ستمگر که نداری خبر از بیدل خویش - ز آتش هجر مسوزان دل ریشم زین بیش

شماره ۱۲۵: در کشتنم ار بود رضایش - کردم سر خویشتن فدایش

شماره ۱۲۶: سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش - اگر تو طالب یاری به جان و دل بخروش

شماره ۱۲۷: شوریده کرد حالم لعل شکر نثارش - آشفته ساخت کارم زلفین بیقرارش

شماره ۱۲۸: دوست در خانه و ما را خبری نیست دریغ - طالع دلشدگان را اثری نیست دریغ

شماره ۱۲۹: عید است و موسم گل و هنگام طرف باغ - لیکن مراست در دل غمگین چو لاله داغ

شماره ۱۳۰: ای ناوک بلای ترا سینه ها هدف - در یتیم عشق ترا جان ما صدف

شماره ۱۳۱: تافت بر جان و دلم انوار عشق - ای هزاران جان و دل ایثار عشق

شماره ۱۳۲: میبرد قد تو از سرو خرامان رونق - پیش روی تو ندارد مه تابان رونق

شماره ۱۳۳: عزیزان وفاپیشه مبارکباد این منزل - که می‌افزاید از نورش صفای جان اهل دل

شماره ۱۳۴: ای غمزه ات کشیده خدنگی بکین دل - ترک کمانکش تو گرفته کمین دل

شماره ۱۳۵: ز حد گذشت فراق تو ای فرشته خصال - بیا و تشنه دلان را بده زلال وصال

شماره ۱۳۶: ای که با سوز غم عشق تو می سازد دل - تا بکی ز آتش سردای تو بگذارد دل

شماره ۱۳۷: چون تیره گشت روزم بی آن چراغ محفل - بگذار تا بسوزم چون شمع ز آتش دل

شماره ۱۳۸: گر من سر از نشیمن دنیا برآورم - گرد از قمار طارم اعلی برآورم

شماره ۱۳۹: تا من خیال عارض تو نقش بسته‌ام - نقش هوا ز لوح دل خویش شسته‌ام

شماره ۱۴۰: ما که در بادیه عشق تو سرگردانیم - کعبه کوی ترا قبله دلها دانیم

شماره ۱۴۱: من آن آشفته مستم که آنساعت که برخیزم - ز سوز جان پر آتش قیامتها برانگیزم

شماره ۱۴۲: دل بیچاره‌ام گم شد به کوی یار می‌جویم - دل گم‌گشته خود را از آن دلدار می‌جویم

شماره ۱۴۳: منم که با تو زمانی وصال می‌بینم - به جای وصل همانا خیال می‌بینم

شماره ۱۴۴: بوئی ز گلستان تو ما چون بشنیدیم - از خود برمیدیم و بدانسوی دویدیم

شماره ۱۴۵: قفل در ما بستی و پندار تو دیدیم - با خویش مشو بسته که ما جمله کلیدیم

شماره ۱۴۶: ای گشته مست عشقت روز الست جانم - مستی جان بماند روزی که من نمانم

شماره ۱۴۷: رضا دادم بعشق او اگر غارت کند جانم - که جان صد چو من بادا فدای عشق جانانم

شماره ۱۴۸: وقت آنست که ما جانب میخانه شویم - چون پری ساقی ما شد همه دیوانه شویم

شماره ۱۴۹: من آشفته و شیدا چو تمنای تو دارم - از سر خویش گذشتم سر سودای تو دارم

شماره ۱۵۰: دو دیده بر سر راه امید می‌دارم - که کی بود که رسد قاصدی ز دلدارم

شماره ۱۵۱: چو قدر دلبر و آداب عشق ما دانیم - بیا که روی تو بینیم و جان برافشانیم

شماره ۱۵۲: من کیستم که طالب دیدار او شوم - یا چیست نقد من که خریدار او شوم

شماره ۱۵۳: روزی که من بداغ غمت از جهان روم - بد مهرم ار ز کوی تو سوی جنان روم

شماره ۱۵۴: ای شهریار حسن ترا تا شناختیم - اعلام عشق بر سر عالم فراختیم

شماره ۱۵۵: تو پادشاه و من از بندگان درگاهم - بغیر تو ز تو چیز دگر نمی خواهم

شماره ۱۵۶: در راه شهرستان جان از عشق شه رهبر کنم - وز خاک پای عاشقان بر فرق سر افسر کنم

شماره ۱۵۷: ساقی بزم خاص شه آمد که خماری کنم - در دور این ساقی چرا دعوی هشیاری کنم

شماره ۱۵۸: گرد زمین و آسمان من سال‌ها گردیده‌ام - روشن مبادا چشم من چون تو مهی گر دیده‌ام

شماره ۱۵۹: ز روی لطف اگر ای مه شبی آیی به مهمانم - سر و جان گرامی را بخاک پایت افشانم

شماره ۱۶۰: ما سر بر آستان در یار می‌نهیم - پا در حریم کعبه احرار می‌نهیم

شماره ۱۶۱: ای از فروغ روی تو روشن سرای چشم - وی خاک آستان درت توتیای چشم

شماره ۱۶۲: وقتی نظر بطلعت منظور داشتم - با آن پری فراغتی از حور داشتم

شماره ۱۶۳: بی تو چون طره تو حال مشوش دارم - همچو زلف تو وطن بر سر آتش دارم

شماره ۱۶۴: گرچه از دست غمت حال پریشان دارم - نکنم ترک غم عشق تو تا جان دارم

شماره ۱۶۵: در نامه حدیث دل درویش نویسم - یا قصه سوز جگر خویش نویسم

شماره ۱۶۶: تا به سودای تو از راه دراز آمده‌ایم - ناز می‌کن که به صد گونه نیاز آمده‌ایم

شماره ۱۶۷: ما ای صنم هوای تو از سر گرفته‌ایم - چون شمع ز آتش دل خود درگرفته‌ایم

شماره ۱۶۸: من که بر جان و دل از درد تو داغی دارم - با سر کوی تو از روضه فراغی دارم

شماره ۱۶۹: شکیبم از رخ جانان نمی شود چکنم - جدا شدن ز تو ای جان نمی شود چکنم

شماره ۱۷۰: ما بار تن ز کوی وصال تو می بریم - وز بهر توشه عشق جمال تو میبریم

شماره ۱۷۱: نبودم یکنفس طاقت که چشم از یار بربندم - کنون در خواب اگر بینم خیال دوست خورسندم

شماره ۱۷۲: یاری که ز جان دوسترش داشته بودم - وندر دل و جان تخم غمش کاشته بودم

شماره ۱۷۳: ما جگرسوختگان با غم دلدار خوشیم - سینه مجروح ولی با الم یار خوشیم

شماره ۱۷۴: گر برود هزار جان با غم عشق او خوشم - من که بعشق زنده ام منت جان چرا کشم

شماره ۱۷۵: سرگشته در این بادیه تا چند بپوئیم - ای کعبه مقصود ترا از که بجوئیم

شماره ۱۷۶: بیا بیا که من اندر جهان ترا دارم - جفا مکن که بجان بنده وفا دارم

شماره ۱۷۷: شبی اگر بکشد درد آرزوی توام - نسیم صبح دهد زندگی ببوی توام

شماره ۱۷۸: با درد غم عشق تو درمان نشناسم - آشفته یارم سر و سامان نشناسم

شماره ۱۷۹: تا خاک صفت معتکف آن سر کویم - بی دردم اگر روضه فردوس بجویم

شماره ۱۸۰: در ره عشق تو با درد و الم ساخته ایم - سینه سوخته را مجمر غم ساخته ایم

شماره ۱۸۱: گذشت عمر و خلاص از محن نمییابم - دوای درد دل ممتحن نمییابم

شماره ۱۸۲: دو چشم کز هوس روی دوست تر داریم - اگر ز گریه شود چشمه دوستتر داریم

شماره ۱۸۳: چمن شکفته و گلها ببار می بینم - ولیک بی رخ او گل چو خار می بینم

شماره ۱۸۴: مراد خاطر خود در جهان نمی یابم - دوای درد دل ناتوان نمی یابم

شماره ۱۸۵: الا ای طایر سدره نشیمن - چرا کردی در این کاشانه مسکن

شماره ۱۸۶: ای دل از وحشت سرای دار گیتی کن کران - بال همت باز کن بر پر بر اوج لامکان

شماره ۱۸۷: ماه من چون آگهی از ناله شب‌های من - رحمتی کن بر دل بیچاره شیدای من

شماره ۱۸۸: ای سر کویت بلای روضه رضوان من - درد روح افزای عشقت راحت و درمان من

شماره ۱۸۹: از باده دوشینت بس بیخبریم ای جان - وز شکر شیرینت در شور و شریم ای جان

شماره ۱۹۰: با کس حدیث عشق تو گفتن نمی توان - دریست در عشق که سفتن نمی توان

شماره ۱۹۱: نتوان لعل فرح بخش ترا جان گفتن - کانچه آید بدهان پیش تو نتوان گفتن

شماره ۱۹۲: بازم به نازی شاد کن ای نازنین دلدار من - مرهم ز زخم عشق نه بر سینه افکار من

شماره ۱۹۳: اگر چه شد دل ریشم ز دست هجر تو خون - نشد خیال وصال تو از سرم بیرون

شماره ۱۹۴: دور از رخ تو زیستن ای جان نمیتوان - از جان توان گذشت وز جانان نمیتوان

شماره ۱۹۵: ای رخت آرام جان عاشقان - وی قدت سرو روان عاشقان

شماره ۱۹۶: ای فاش کرده عشق تو راز نهان من - بالای تو بلای دل ناتوان من

شماره ۱۹۷: بدین کرشمه بهر جانبی نگاه مکن - بخون غمزدگان چشمها سیاه مکن

شماره ۱۹۸: باختیار نگشتم ز کوی دوست برون - ز آستانه لیلی کجا رود مجنون

شماره ۱۹۹: ای غم سودای تو خلوت نشین جان من - درد روح افزای تو سرمایه درمان من

شماره ۲۰۰: یارب مه تابان من یا نور ربانی است این - عیسی چارم آسمان یا یوسف ثانی است این

شماره ۲۰۱: روزی اگر گذار تو افتد بخاک من - فریاد بشنوی ز دل دردناک من

شماره ۲۰۲: ای در همه عالم پنهان تو و پیدا تو - هم درد دل عاشق هم اصل مداوا تو

شماره ۲۰۳: جان خود قربان به تیغ جان‌ستانش می‌کنم - تا بدین حیلت ببندم خویش بر فتراک او

شماره ۲۰۴: باز آتشی در جان من زد عشق شورانگیز تو - نو شد جراحتهای غم از غمزه خونریز تو

شماره ۲۰۵: بیا در بزم عشق ای دل حریف درد جانان شو - برافشان جان بروی یار و از سر تا قدم جان شو

شماره ۲۰۶: بر جگر آبم نماند از آتش سودای او - خاک ره گشتم در این سودا که بوسم پای او

شماره ۲۰۷: پای خیال سست شد در طلب وصال تو - کاش بخواب دیدمی یکنفسی خیال تو

شماره ۲۰۸: ای دل و جان عاشقان شیفته لقای تو - عقل فضول کی برد راه بکبریای تو

شماره ۲۰۹: ای که در ظاهر مظاهر آشکارا کرده ای - سر پنهان هویت را هویدا کرده ای

شماره ۲۱۰: گفته ای الیوم اکملت لکم دین الهدی - آن زمان کین رحمت مهداة اهدا کرده‌ای

شماره ۲۱۱: ای وجودت مظهر اسمای حسنی آمده - وی ز جودت عالم و آدم هویدا آمده

شماره ۲۱۲: ای ز ما و من شده فانی بهنگام شهود - پس ترا بر مقعد صدق احد جا آمده

شماره ۲۱۳: دست بختم کوته است از دامن وصلت که هست - پایه من سست قدرت بخت والا آمده

شماره ۲۱۴: دیده متاع قلب مرا صد هزار عیب - وانگه ز روی لطف خریدار آمده

شماره ۲۱۵: ساقی بیار جامی زان باده شبانه - عشاق را نوا ده مطرب بیک ترانه

شماره ۲۱۶: ای گنج سودای ترا کنج دلم ویرانه - شمع تجلای ترا شهباز جان پروانه

شماره ۲۱۷: دوش خوردم از شراب عشق او پیمانه‌ای - گشت عقلم بیقرار و بیدل و دیوانه‌ای

شماره ۲۱۸: ای آنکه در دیار دلم خانه کرده ای - گنجی از آنمقام بویرانه کرده ای

شماره ۲۱۹: ای همچو جان سوی بدن ناگه بر ما آمده - جانها فدای جان تو ای جان تنها آمده

شماره ۲۲۰: گر ماه من بتابد از بام تا بخانه - گردد جهانیان را پر آفتاب خانه

شماره ۲۲۱: باز این چه فتنه است که آغاز کرده ای - با عاشقان خویش مگر راز کرده ای

شماره ۲۲۲: بازم ای دوست چرا از نظر انداخته ای - با حسودان من دلشده پرداخته ای

شماره ۲۲۳: ما را چو عهد خویش فراموش کرده‌ای - گویا حدیث مدعیان گوش کرده‌ای

شماره ۲۲۴: ای ز دردت عاشقان خسته درمان یافته - وز جراحتهای تو دل راحت جان یافته

شماره ۲۲۵: دلا از جان روان بگذر اگر جویای جانانی - که واماندن بجان از دوست باشد بس گرانجانی

شماره ۲۲۶: دلا تا کی ز نادانی همه نقش جهان بینی - صفا ده دیده خود را که تا دیدار جان بینی

شماره ۲۲۷: گر تو روی دل خود آینه سیما بینی - چهره دوست در آن آینه پیدا بینی

شماره ۲۲۸: ای دل چه پای بسته بند علایقی - بگذر ز خلق اگر تو طلبکار خالقی

شماره ۲۲۹: از دست شر نفس از آن روی ایمنی - کاندر سپاه سایه خیرالخلایقی

شماره ۲۳۰: ای که در اقلیم دل‌ها حاکم و سلطان توئی - جمله عالم یک تن تنها و در وی جان توئی

شماره ۲۳۱: گر عشق ازل بدرقه راه نبودی - جانم ز حریم حرم آگاه نبودی

شماره ۲۳۲: فرخنده زمانی که تو دیدار نمائی - فرخ نفسی کز در عشاق درآئی

شماره ۲۳۳: اگر تو عاشق حسنی چرا وابسته جانی - روان بگذر ز جان ای دل اگر جویای جانانی

شماره ۲۳۴: بشارت باد ای عاشق که یار آمد بمهمانی - سبک جان را نثارش کن مکن دیگر گرانجانی

شماره ۲۳۵: بار دیگر فتنه ای در انس و جان انداختی - چهره بنمودی و آتش در جهان انداختی

شماره ۲۳۶: ای عشق منم از تو سرگشته و سودایی - واندر همه عالم مشهور به شیدایی

شماره ۲۳۷: چه حذر کنم ز مردن که توام بقای جانی - چه خوش است جان سپردن اگرش تو میستانی

شماره ۲۳۸: رخ خویش اگر نمائی دل عالمی ربائی - دو جهان بهم برآید ز نقاب اگر برآئی

شماره ۲۳۹: بیا ایکه جانرا مداوا توئی - که ما دردمند و مسیحا توئی

شماره ۲۴۰: دوش مرا رخ نمود دلبر روحانئی - داد بدست دلم سبحه سبحانئی

شماره ۲۴۱: روانی نقد جان درباز اگر سودای ما داری - چو شمع از تاب دل بگداز اگر پروای ما داری

شماره ۲۴۲: جانم بسوخت از غم و بی غم نمیکنی - دانی جراحت دل و مرهم نمیکنی

شماره ۲۴۳: ای کاشکی غم تو نصیب دلم شدی - تا با غم تو خاطر خود شاد کردمی

شماره ۲۴۴: هر جا که هست چون تو گلی سرو قامتی - از بلبلان خسته برآید قیامتی

شماره ۲۴۵: ایکاش در هوای تو من خاک گشتمی - باری ز ننگ هستی خود پاک گشتمی

شماره ۲۴۶: اگر شبی ز جمالت نقاب بگشائی - بچهره خلوت عشاق را بیارائی

شماره ۲۴۷: تو که شاه ملک حسنی و سریر و جاه داری - دل همچو من گدائی عجب ار نگاه داری

شماره ۲۴۸: شبی از روی دلداری اگر دیدار بنمایی - چو خورشید جهان‌آرا همه عالم بیارایی

شماره ۲۴۹: نظر بحال دل خسته ام نمی فکنی - اگر چه روز و شب ای دوست در درون منی

شماره ۲۵۰: من آن کسم که ندارم به جز گنه کاری - کجاست خود چو من اندر جهان گنه‌کاری؟

شماره ۲۵۱: ای سروناز رونق بستان ما توئی - ای نور دیده شمع شبستان ما توئی

شماره ۲۵۲: بسته ام دل بغم عشق پری رخساری - صنم سیمبری حور ملک کرداری

شماره ۲۵۳: بیا بیا و مترسان مرا ز جانبازی - که هست پیش تو جانبازیم کمین بازی

شماره ۲۵۴: روزم چو شب تیره شد از درد جدائی - ای روشنی دیده غمدیده کجائی

شماره ۲۵۵: مرا تا کی ز هجرانت بسوزد جان به تنهایی - چه شد ای جان شیرینم که یک ساعت نمی‌آیی

شماره ۲۵۶: گفتم دلا ببین که جفای که میکشی - وین درد دل ز بهر رضای که میکشی

شماره ۲۵۷: قد رعنا رخ زیبا لب شیرین داری - قصد غارتگری عقل و دل و دین داری

شماره ۲۵۸: حیف آیدم که چون تو نگار پریوشی - گردد ندیم و همنفس دیو ناخوشی

شماره ۲۵۹: ای در اقلیم معانی زده کوس شاهی - بنده امر و مطیع تو ز مه تا ماهی

شماره ۲۶۰: آه که از ره کرم یار نکرد یارئی - سوختم از غم و نشد رنجه بغمگسارئی

شماره ۲۶۱: تا ز حسن خویش عکسی در جهان انداختی - عاشقان را آتش اندر خانمان انداختی

شماره ۲۶۲: دلا چون در خم چوگان عشق دوست چون گوئی - اگر ضربت زند شاید که از خدمت سخن گوئی

شماره ۲۶۳: ای دوست سعی کن که بدست آوری دلی - گر بایدت ز عمر گرانمایه حاصلی

شماره ۲۶۴: اگر بگوشه چشمی بسوی ما نگری - ز جمع گوشه نشینان هزار دل ببری

شماره ۲۶۵: جان و جهان فدایت ای آنکه به ز جانی - ذوقی است جان سپردن چون جان تو می ستانی

شماره ۲۶۶: راه اگر سوی خرابات مغان دریابی - دارد امید که اسرار نهان دریابی

شماره ۲۶۷: خجسته عید من آندم که چهره بگشائی - هلال عید ز ابروی خویش بنمائی

شماره ۲۶۸: خرم از درد توام زانرو که درمانم توئی - رفتی از چشمم ولی پیوسته در جانم توئی

شماره ۲۶۹: هر دم ز پس پرده دل و دین بربائی - ای وای گر از پرده تجلی بنمائی

شماره ۲۷۰: ای سرو ناز رونق بستان عالمی - وی نور دیده شمع شبستان عالمی

شماره ۲۷۱: گلی نازک ز گلزار معانی - شکفته بود بر شاخ جوانی

شماره ۲۷۲: ای دل چه شد که خشک و تر غم بسوختی - جانهای ما ز آه دمادم بسوختی