گنجور

 
حسین خوارزمی

مرا چو کعبه دولت حریم خانه اوست

براستان که سر من بر آستانه اوست

اگر چه محض گناهم امیدواری من

بفیض شامل الطاف بی کرانه اوست

هزار طایر قدسی باختیار چو من

اسیر طره خال چو دام و دانه اوست

اگر چه نیست یکی ذره بی نشان رخش

هنوز دیده ما طالب نشانه اوست

بروز حشر نیاید بخویشتن آری

کسیکه مست و خراب از می شبانه اوست

کجاست مطرب ما تا نوای ساز کند

که رقص حالت عشاق از ترانه اوست

مسیح خسته دلان گوئیا نمیسازد

که خسته همچو من زار از زمانه اوست

اگر بکلبه احزان ما نهد تشریف

سزد که خانه این بنده بنده خانه اوست

بیا که طبع حسین از پی نثار آورد

از آن جواهر غیبی که در خزانه اوست

 
 
 
امیر شاهی

مرا سری است که بر خاک آستانه اوست

چو تیر غمزه کشد جان و دل نشانه اوست

شب دراز چه پرسی که چیست حالت شمع؟

دلیل سوز دلش رنگ عاشقانه اوست

در این صحیفه نخواندم خط خطا، زانرو

[...]

شاهدی

خوشا دلی که به مهر وی و نشانه اوست

خوشا سری که سرانجامش آستانه اوست

به کشتنم ز چه رو دم به دم بهانه کند

چو کشتنم به حقیقت در آن بهانه اوست

ترا چه زانکه دل از درد و داغ او پرشد

[...]

میلی

زپا فتاده‌ام و سر بر آستانه اوست

فسانه گشته‌ام و بر زبان فسانه اوست

گمان آنکه ز عشقم هنوز بی‌خبر است

مرا زهمرهی بی‌تکلّفانه اوست

به هر طرف که نمایم عزیمت رفتن

[...]

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه