مه گلچهره من چون ز سفر بازآید
من دلسوخته را نور بصر باز آید
دارم امید که ناگه ز شفاخانه غیب
مرهم سینه این خسته جگر بازآید
من دیوانه ز زنجیر بلا باز رهم
گر پریروی ملک سیرت من بازآید
سوزد از آه دلم طارم ماه و خورشید
گر نه آن رشک مه و غیرت خور بازآید
کی بود کان بت عیسی دم یوسف منظر
بمداوای دل اهل نظر بازآید
گل اقبال دمد از چمن عیش حسین
اگر آن سرو سخن گو ز سفر بازآید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره دلتنگی و امید به بازگشت محبوبی است که شاعر به شدت به او وابسته است. شاعر در انتظار است تا معشوقش از سفر برگردد و با بازگشت او، روشنایی و آرامش به زندگی‌اش بازگردد. او با اشاره به مشکلات و دردهای خود، امید دارد که محبوبش بتواند مرهمی بر زخم‌های دلش باشد. در این شعر، تصویرهایی از زیبایی و عشق به کار رفته که نشان‌دهنده دلتنگی و احساس فراق شاعر است. با بازگشت محبوب، همه چیز به حالت خوب و زیبا برمی‌گردد و شاعر بار دیگر طعم خوشبختی را تجربه خواهد کرد.
هوش مصنوعی: وقتی محبوب من با چهره‌ی زیبا و دلنشینش از سفر برگردد، مانند اینکه نور چشم من به زندگی‌ام بازمی‌گردد و من که دلسوخته‌ام، تازه شادی و آرامش می‌یابم.
هوش مصنوعی: امید دارم که ناگهان دارویی برای دردمندانه‌ام از دنیای پنهان به دستم برسد و دلبستگی‌ام را تسکین دهد.
هوش مصنوعی: اگر من در بند سختی‌ها و رنج‌ها باشم، دیوانه‌وار از آنها رها می‌شوم، زیرا اگر محبوب زیبا و دلربای من دوباره بازگردد، دیگر هیچ چیز برایم مهم نخواهد بود.
هوش مصنوعی: دل من به شدت می‌سوزد و حسرت می‌کشد، اگر زیبایی‌های ماه و خورشید دوباره به سراغم نیاید.
هوش مصنوعی: کیست آن چهره زرتشتی که مانند عیسی و با صفات یوسف، برای درمان و التیام دل‌های علاقمندان بازگردد؟
هوش مصنوعی: اگر گل شادی از باغ خوشحالی حسین شکوفا شود، اگر آن درخت خوش سخن دوباره از سفر برگردد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.