در نامه حدیث دل درویش نویسم
یا قصه سوز جگر خویش نویسم
از هجر انیسان نکوخواه بنالم
با وصف جلیسان بداندیش نویسم
نزدیک تو شرح غم دوری بفرستم
یا خود ستم دور جفاکیش نویسم
دانم که دلت بر من بیچاره بسوزد
گر نکته ای از سوز دل خویش نویسم
ترسم که کند دشمن من طعنه ات ای دوست
در نامه اگر نام ترا پیش نویسم
کو همنفسی تا بر سلطان برساند
سطری چو حسین ار من درویش نویسم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دل‌تنگی و غم خود می‌گوید و تصمیم دارد داستان درویشانه و احساساتش را در نامه‌ای بنویسد. او از عشق و هجران انسان‌های نیکوخواه ناله می‌کند و به غم دوری از محبوبش اشاره می‌کند. هرچند می‌داند که دل دوستش برای او می‌سوزد، اما از ترس اینکه دشمنش به او طعنه بزند، از نام او در نامه‌اش یاد نخواهد کرد. شاعر در نهایت به دنبال همدمی است که پیغامش را به سلطان برساند.
هوش مصنوعی: می‌خواهم در نامه‌ام از احساسات و دردهای درونم بنویسم، یا اینکه داستان سوختن دل خود را روایت کنم.
هوش مصنوعی: از جدایی دوستان خوبم شکایت می‌کنم و در عین حال، از بداندیشان که در کنارم هستند، به بدی یاد می‌کنم.
هوش مصنوعی: آیا باید درد دوری‌ات را برایت بیان کنم یا اینکه خودم به توضیح ستم‌هایی که بر دل می‌گذرد بپردازم؟
هوش مصنوعی: می‌دانم که اگر چیزی از درد دل خود بنویسم، دل تو برای من بیچاره می‌سوزد.
هوش مصنوعی: می‌ترسم که اگر در نامه‌ام از تو نام ببرم، دشمن من به تو طعنه بزند و آسیبی برساند.
هوش مصنوعی: کسی را پیدا کن که بتواند نوشته‌ام را به پادشاه برساند؛ چون اگر من، یک درویش، چیزی بنویسم، باید کسی باشد که آن را به او برساند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.