با درد غم عشق تو درمان نشناسم

آشفته یارم سر و سامان نشناسم

جان و دل من سوخته آتش عشق است

من سوخته دل روضه رضوان نشناسم

من طوطی شکر شکن مجلس انسم

بلبل چو نیم باغ و گلستان نشناسم

شادی طلبان از غم جانان بگریزند

من شادی جان جز غم جانان نشناسم

پروانه صفت سوختن طایر جان را

چون عارض تو شمع شبستان نشناسم

عمریست که در روضه جان ایگل خندان

جز قامت تو سرو خرامان نشناسم

جز موی سمن سای تو در روی دلارام

اندر شب تیره مه تابان نشناسم

عشقست کز او زنده جاوید شود جان

جز عشق دگر چشمه حیوان نشناسم

گفتی که حسین از همه کس سینه بپرداز

والله که در او غیر تو ای جان نشناسم