ما را نماند میل شکر با دهان دوست

وقت سخن چو گشت شکرخا دهان دوست

سودائیان عارض خود را بیک نفس

از روی لطف کرد مدارا دهان دوست

گوئی مفرح از در و یاقوت ساخته است

از بهر دفع علت سودا دهان دوست

پاشد گه تکلم و پوشد گه سکوت

در ثمین و عقد گهر را دهان دوست

چون لاله داغ بر دل یاقوت می نهد

با لعل پر ز لؤلؤ لالا دهان دوست

عمر دوباره کس به تمنا ندید و ما

هر لحظه میکنیم تمنا دهان دوست

آنکو ز اهل ذوق سلیم است کی کند

وصف نبات و ذکر شکر با دهان دوست

گفتیم شعر نازک و شیرین و آبدار

چون شد ردیف شعر تر ما دهان دوست

شکر شود ز شرم حدیث حسین آب

گر شکر لعل یار کند یا دهان دوست