حرف آخر قافیه

شماره ۱: ای نام خوشت جوهر شمشیر زبان‌ها

شماره ۲: ای چراغ ماه تابان هر شب از کوی شما

شماره ۳: دوش آمد ببر آن ساقی مهوش ما را

شماره ۴: نه تنها خال هندویش رباید کفر و دین ما را

شماره ۵: بیا ساقی بیار آن جام می را

شماره ۶: گر دسترسی نبود بر دامن گلشن‌ها

شماره ۷: بینم چو خرامان بره آن سرو روان را

شماره ۸: خوش درآمد سحری مهوشی از در ما را

شماره ۹: جائی ار نیست دلا سوی مناجات مرا

شماره ۱۰: تا گل وصلت بدامان دسترس باشد مرا

شماره ۱۱: دل کند در سینه تنگی داد میباید مرا

شماره ۱۲: از دل و جان خلوتی بایار میباید مرا

شماره ۱۳: تا زند سینه ز صهبای غمت جوش مرا

شماره ۱۴: پر گل از گلزار وصلش گشته تا دامن مرا

شماره ۱۵: کردم چه از لا رخ سوی الا

شماره ۱۶: سروم دهد چه جلوه بشوخی خرام را

شماره ۱۷: صبحست ساقی خیز و ده آن ساغر دوشینه را

شماره ۱۸: دلا ز چنگ برآمد فغان به محفل‌ها

شماره ۱۹: تا مهر روی یار برآمد ز بام ما

شماره ۲۰: نسیم گلشن کوی تو صبحدم ما را

شماره ۲۱: ای حسن تو از چهره خوبان همه پیدا

شماره ۲۲: ای گشته ز تو سر نهان جمله هویدا

شماره ۲۳: صبح شد ساقی بیا بگشا در میخانه را

شماره ۲۴: ای زاب و رنگ عارضت شادابی گلزارها

شماره ۲۵: در خرابات مغان تا که مقامست مرا

شماره ۲۶: ای از رخ تو روشن انوار دوست ما را

شماره ۲۷: ای رخت مهر سپهر انما

شماره ۲۸: بحر بی انتهاست سید ما

شماره ۲۹: بیرون نکنی تا ز سر این کبر و منی را

شماره ۳۰: سالها در خود سفر کردیم ما

شماره ۳۱: تا گمان پاو سر کردیم ما

شماره ۳۲: باز ساز عشق سر کردیم ما

شماره ۳۳: بزم عشق است و همه شیشه و جامست اینجا

شماره ۳۴: خوش نور خدائیست عیان در نظر ما

شماره ۳۵: نقش بند طلسم اسما ما

شماره ۳۶: نفسی بی جمال دلبر ما

شماره ۳۷: دلبر ما نشسته بر در ما

شماره ۳۸: فکر اگر ای سیمتن داری بتذخیر طلا

شماره ۳۹: مست صهبای وحدتم امشب

شماره ۴۰: بسکه کرد آه وفغان در حسرت گل عندلیب

شماره ۴۱: این عرق باشد برویش یا گلاب

شماره ۴۲: صبحدم آن آفتاب مه نقاب

شماره ۴۳: صبح روشن گشته و مه در نقاب

شماره ۴۴: عین ما آبست و ما در وی حباب

شماره ۴۵: تن رها کن همچو ما جانی طلب

شماره ۴۶: تا شدم حلقه بگوش در سلطان غریب

شماره ۴۷: تا بکی دم زنی ای شیخ باکراه غریب

شماره ۴۸: بگذر از صومعه و خانه خمار طلب

شماره ۴۹: آب حیوان طلبی از در میخانه طلب

شماره ۵۰: زهی سلطان بحر و بر علی بن ابیطالب

شماره ۵۱: دل حریم حضور جانانست

شماره ۵۲: ز من مپرس دلت از چه روی خونینست

شماره ۵۳: دوش در بزم جنان ساقی جان سرشارو مست

شماره ۵۴: هرکه درد فراق یارش نیست

شماره ۵۵: عشق بیجور و جفائی هست نیست

شماره ۵۶: گلعذارا چون تو یاری هست نیست

شماره ۵۷: در جهان چون یار من یاری کجاست

شماره ۵۸: همچو آن دلدار دلداری کجاست

شماره ۵۹: بزم جان را جز تو جانانی کجاست

شماره ۶۰: شمعی از حسن تو هر جا که برافروخته است

شماره ۶۱: در مصطب تجرید مرا تا که مقامست

شماره ۶۲: عشق آمد در دلم منزل گرفت

شماره ۶۳: ساقی جان پرده ز جان برگرفت

شماره ۶۴: ای گشته صفاتت بجهان آیینه ذات

شماره ۶۵: می فراوانست لیکن جام نیست

شماره ۶۶: ما را که بجز بر رخ خوبت نظری نیست

شماره ۶۷: دل را که ز مهر رخت آرام گهی نیست

شماره ۶۸: اکنون که چمن بساط آراست

شماره ۶۹: در آینه تا که عکس پیداست

شماره ۷۰: روشن از نور رخش تا چشم ماست

شماره ۷۱: دراین منزل چه جای کاروانست

شماره ۷۲: اینکه ویران شده از سیل فنا خانه ماست

شماره ۷۳: در خرابات مغان مأوای ماست

شماره ۷۴: مرآت جمال حق دل ماست

شماره ۷۵: جای جانان در حریم جان ماست

شماره ۷۶: چشمه حیوان و کوثر جرعه از جام ماست

شماره ۷۷: یوسف مصر دلم از چه ز کنعان بگذشت

شماره ۷۸: یارب این ساغر پرجوش ز خمخانه کیست

شماره ۷۹: این گل گلشن دل یا رخ دلدار منست

شماره ۸۰: ای خوشا وقتیکه وقت ما خوش است

شماره ۸۱: ما عاشقان مستیم افتاده در خرابات

شماره ۸۲: ای صفاتت سربسر روپوش ذات

شماره ۸۳: ای لبت سرچشمه آب حیات

شماره ۸۴: ای صفاتت شده آئینه ذات

شماره ۸۵: گر نیازی بهر یار دلربا میبایدت

شماره ۸۶: راست گویم قد دلجوی تو بیچیزی نیست

شماره ۸۷: گرچه گستاخیست هر دم آمدن بر در گهت

شماره ۸۸: کوی دلدار بهشت است چمن نتوان گفت

شماره ۸۹: دوش رندی بخرابات مرا فاش بگفت

شماره ۹۰: بسته باشد تا بکی میخانه را در الغیاث

شماره ۹۱: روزگاری صرف شد در کلبه احزان عبث

شماره ۹۲: زهی گرفته جمالت ز ماه تابان باج

شماره ۹۳: دوشم بسحر ساقی پر کرد قدحی از راح

شماره ۹۴: ساقس بقدح چه میکنی راح

شماره ۹۵: لب شیرین تو که هست ملیح

شماره ۹۶: مرو مرو ببرش این چنین دلا گستاخ

شماره ۹۷: دوش از غمکده هجر نجاتم دادند

شماره ۹۸: دوش در مصطب جان باده ذاتم دادند

شماره ۹۹: بدل این نکته از جان می تراود

شماره ۱۰۰: روی تو چو ماه انور آمد

شماره ۱۰۱: مرا گر پای تا سر تن بسوزد

شماره ۱۰۲: روی او بی نقاب خوش باشد

شماره ۱۰۳: لب گلبرگ تو کش جان ز تکلم ریزد

شماره ۱۰۴: دل خلوت خاص دلبر آمد

شماره ۱۰۵: تا ز درس عاشقی دل نکته آگاه شد

شماره ۱۰۶: کسی کاو آشنای بحر ما شد

شماره ۱۰۷: هرکه در بحر جان نظر دارد

شماره ۱۰۸: یار از رخ خود نقاب بگشود

شماره ۱۰۹: تا عکس رخش در دل عشاق عیان شد

شماره ۱۱۰: افسر سلطان گل جانب بستان رسید

شماره ۱۱۱: ترسم ز روی کار چه این پرده واکنند

شماره ۱۱۲: چند از لب تو جانها مست شراب گردد

شماره ۱۱۳: عرقی از گل رویش چه ز بیداد چکد

شماره ۱۱۴: سرپا برهنگان که دم از کبریا زنند

شماره ۱۱۵: اگر چه عشرت و عیش جهان نخواهد ماند

شماره ۱۱۶: تا می صاف بمیخانه صفا خواهد بود

شماره ۱۱۷: سحر ساقی در میخانه وا کرد

شماره ۱۱۸: دوشم بخواب ساغر دولت بدست بود

شماره ۱۱۹: تامی از شیشه اقداح روان خواهد بود

شماره ۱۲۰: مژده ای دل پیک جانان میرسد

شماره ۱۲۱: نه هر که ماه بتان گشت دلبری داند

شماره ۱۲۲: نه هر که دل برد آئین دلبری داند

شماره ۱۲۳: ای گرفتار بزلف تو پریشانی چند

شماره ۱۲۴: هرکرا دیدن روی تو تمنا باشد

شماره ۱۲۵: ساقی ز روی دختر رز پرده باز کرد

شماره ۱۲۶: کنونکه لاله بگلشن پیاله نوش آمد

شماره ۱۲۷: مطلقی باز در قیود آمد

شماره ۱۲۸: ماه رویش بجام ساطع شد

شماره ۱۲۹: ساقیم باز مجلس آرا شد

شماره ۱۳۰: پسته او که نوشخند آمد

شماره ۱۳۱: دل که از لعل لبش جام شرابی دارد

شماره ۱۳۲: ابرویش از بام دل سرمیزند

شماره ۱۳۳: ما را که جمال فتح از جبهه مبین باشد

شماره ۱۳۴: کس در دل من ره بجز آن دیار ندارد

شماره ۱۳۵: زانروز که تا ماه رخش در نظر آمد

شماره ۱۳۶: دربرم یار دلنواز آمد

شماره ۱۳۷: مرا وقتی بکویش منزلی بود

شماره ۱۳۸: بی نشان در نشان نمی گنجد

شماره ۱۳۹: زانسان که بوسه از لب دلبر بود لذیذ

شماره ۱۴۰: دوشم از مهر آمد اندر بر

شماره ۱۴۱: کرده شهنشاه عشق درحرم دل ظهور

شماره ۱۴۲: دلم شد جلوه گاه آتش طور

شماره ۱۴۳: بر در دیرآن بت عیار

شماره ۱۴۴: تا دلم گشته مخزن اسرار

شماره ۱۴۵: ای دل بگشا چشم و ببین جلوه دلدار

شماره ۱۴۶: الا ای عندلیب گلشن یار

شماره ۱۴۷: کسی جز چشم بینای قلندر

شماره ۱۴۸: هر نقش که بر لوح قضا خامه تقدیر

شماره ۱۴۹: پرتو جامست این برسقف گردون جلوه گر

شماره ۱۵۰: ای زماه عارضت خورشید کرده کسب نور

شماره ۱۵۱: برمن مست ازنمائی ساقی انعامی دگر

شماره ۱۵۲: گر بسر منزل جانان برسم بار دگر

شماره ۱۵۳: در قدم اولین تا نشود ترک سر

شماره ۱۵۴: باز شدم جلوه گر ماه رخت در نظر

شماره ۱۵۵: ساقیا ساغر شراب آور

شماره ۱۵۶: مژده ای دل که دلبر آمد باز

شماره ۱۵۷: دوش رفتم بسوی میکده با عجز و نیاز

شماره ۱۵۸: ز آفتابت مها نقاب انداز

شماره ۱۵۹: آنکه رفت از برم گر آید باز

شماره ۱۶۰: ساقیا زان شراب شورانگیز

شماره ۱۶۱: چرا باشم دلا ناکام امروز

شماره ۱۶۲: هر صبح و شام نرگس مستت بخواب ناز

شماره ۱۶۳: بسکه بجان باشدم از غم جانانه سوز

شماره ۱۶۴: دل که ساکن شده بکوی نیاز

شماره ۱۶۵: دل که شد از باده عشق رخت مینای راز

شماره ۱۶۶: دراین گلشن ز خوبانم گلی بس

شماره ۱۶۷: زچشم سیاهی نگاهی مرا بس

شماره ۱۶۸: زاهد از تزویر تا کی افکنی دام هوس

شماره ۱۶۹: کی رسد بر دامن وصل تو دست بوالهوس

شماره ۱۷۰: صید وصلش توان بدام هوس

شماره ۱۷۱: حسن ازل برگرفت پرده ز رخسار خویش

شماره ۱۷۲: مهی دارم که انوار جمالش

شماره ۱۷۳: دل که عمریست در افتاده بچاه ذقنش

شماره ۱۷۴: باحضار ملک وضعی پری وش

شماره ۱۷۵: ترک چشم تو که از غمزه کند غارت هوش

شماره ۱۷۶: هر که در کوی او بود بارش

شماره ۱۷۷: ای فکر تو جستجوی درویش

شماره ۱۷۸: بیا و جام زرینی بکن نوش

شماره ۱۷۹: نقد دل جز بتوبه اخلاص

شماره ۱۸۰: ای جمالت مطلع انوار فیض

شماره ۱۸۱: عشق تو شط و دل ما هست بط

شماره ۱۸۲: دلا از نظم گوهر بار حافظ

شماره ۱۸۳: این عکس ساقیست در جام ساطع

شماره ۱۸۴: ساقیا برخیز و پیش آور ایاغ

شماره ۱۸۵: چهره یارم که باشد چون گل جنت لطیف

شماره ۱۸۶: ای خم ابروی تو قبله ارباب عشق

شماره ۱۸۷: ترا سزد که بگردش درآوری افلاک

شماره ۱۸۸: توئی جان و توئی جانانه دل

شماره ۱۸۹: ساقیا کو باده چون سلسبیل

شماره ۱۹۰: هر که واقف گشت از اسرار دل

شماره ۱۹۱: آئینه حق نماست این دل

شماره ۱۹۲: ای جلالت گشته مرآت جمال

شماره ۱۹۳: ای رخ نیکوی تو مهر جمال

شماره ۱۹۴: ای قدت سرو ناز و رویت گل

شماره ۱۹۵: چمن فرمود باز آرایش گل

شماره ۱۹۶: مطرب گل دمید در نی دم

شماره ۱۹۷: ما ابر گهر باریم هی هی جبلی قم قم

شماره ۱۹۸: من در تاج خسروان آن لؤلؤ لالا ستم

شماره ۱۹۹: موج و بحر و کشتی و طوفان منم

شماره ۲۰۰: چند یاد تو جفا کیش کنم

شماره ۲۰۱: هله مست دلبرستم هله مست بیخودستم

شماره ۲۰۲: هله مست کن فکانم هله جان جان جانم

شماره ۲۰۳: گاه ذاکر گاه مذکورم نمیدانم کیم

شماره ۲۰۴: ما محو تجلی الهیم

شماره ۲۰۵: چون ز دار فنا بقا گشتم

شماره ۲۰۶: وقت آن شد که دگر سر حق اظهار کنم

شماره ۲۰۷: باز آمدم موسی صفت ظاهر ید بیضا کنم

شماره ۲۰۸: ما خراباتیان بی باکیم

شماره ۲۰۹: نور رویش چو در نظر داریم

شماره ۲۱۰: ما ساقی مصطب صفائیم

شماره ۲۱۱: ما جلوه گه جمال یاریم

شماره ۲۱۲: ما هزاران گلشن اوئیم

شماره ۲۱۳: ما گهی یونس و گهی حوتیم

شماره ۲۱۴: ما مریدان سید خویشیم

شماره ۲۱۵: ما مقیمان تخت تحمیدیم

شماره ۲۱۶: جز جان و جنان که شد ز دستم

شماره ۲۱۷: منکه هر جای روم در قفس صیادم

شماره ۲۱۸: من مست جام وحدتم هذا جنون العاشقین

شماره ۲۱۹: ای جان و ای جانان من هذا جنون العاشقین

شماره ۲۲۰: ای ماه رویت چون مهر تابان

شماره ۲۲۱: ای دل از جان پیش جانان دم مزن

شماره ۲۲۲: ذره از مهر تابان دم مزن

شماره ۲۲۳: ساقی بیا و میکده را فتح باب کن

شماره ۲۲۴: خلوتی در سرای درویشان

شماره ۲۲۵: روی بهر چه هر دم سوی گلشن

شماره ۲۲۶: ای کار گه نقش خیالت بصر من

شماره ۲۲۷: دیوانه شو دیوانه شو از خویشتن بیگانه شو

شماره ۲۲۸: ایستاده شو ایستاده شو زین بیش منشین از طلب

شماره ۲۲۹: جز یار در بزم جهان دلدار کو دلدار کو

شماره ۲۳۰: دست در آفاق یافت نرگس فتان تو

شماره ۲۳۱: برخیز و بیا ساقی بگشا در میخانه

شماره ۲۳۲: سخنی از لب آن یار بگویم یا نه

شماره ۲۳۳: یارب آنمه کیست کز نو سوی بازار آمده

شماره ۲۳۴: شمعی ز رخت چه بر فروزی

شماره ۲۳۵: بیا و ساغر کامم لبالب کن ز می ساقی

شماره ۲۳۶: صبح عید است ساقیا جامی

شماره ۲۳۷: دوشم بصدر مصطبه ساقی مهوشی

شماره ۲۳۸: خوشا عشق و نیاز نازنینی

شماره ۲۳۹: چنان مستم ز یار نازنینی

شماره ۲۴۰: ای بجامت همان که میدانی

شماره ۲۴۱: بهر آئینه چون پیدا تو باشی

شماره ۲۴۲: نیست لایق منزلش در هر دلی

شماره ۲۴۳: منم آئینه وجه الهی

شماره ۲۴۴: صبح عید است و میدهد ساقی

شماره ۲۴۵: ای ز مهر روی تو صبح وصل نورانی