نقش بند طلسم اسما ما
نقد گنجینه مسمی ما
باده نوشان بزم وحدت را
از می لعل باده پیما ما
گاه مجنون صفت بیابان گرد
گاه محمل نشین چو لیلی ما
گه بگردون چو ماه تابنده
گه چه ماهی غریق دریا ما
نه فلک یکصدف ز بحر دلست
واندر آن همچو در یکتا ما
خوش بنور علی عالیقدر
چشم و دل کرده ایم بینا ما
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی معنای وجود و نقش افراد در ارتباط با عشق و وحدت است. شاعر به تأثیرات مثبت باده‌ای که نماد وحدت و عشق است اشاره می‌کند و از دو شخصیت مجنون و لیلی به عنوان نمادهای عشق و پیوند بین انسان‌ها یاد می‌کند. همچنین، شاعر به مقامات آسمانی و زمین اشاره دارد و بر این نکته تأکید می‌کند که دل انسان مانند دریایی عمیق است که چیزهای ارزشمندی در آن نهفته است. در نهایت، به نور و معرفت علی اشاره می‌شود که بینایی و دل‌نگری را برای انسان به ارمغان می‌آورد.
هوش مصنوعی: نقش و تصویر جادو و اسرار نام‌های ما، در واقع گنجینه‌ای از معارف و مفاهیم حقیقی ماست.
هوش مصنوعی: نوشندگان شراب در جشن اتحاد، ما را با می سرخ آشنا کن.
هوش مصنوعی: گاهی مانند مجنون در بیابان سرگردانم و گاهی مانند کسی که در محمل نشسته، در کنار لیلی آرامش دارم.
هوش مصنوعی: گاه همچون ماه درخشان در آسمان می‌درخشد و گاه مانند ماهی در دریا غرق می‌شود.
هوش مصنوعی: آسمان مانند دریا به وسعت دل است و در این وسعت، ما تنها یک در هستیم.
هوش مصنوعی: ما با نور علی با ارزش، چشمان و دل‌هایمان را بینا کرده‌ایم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اوست چون کارساز و مولی ما
او نه بس دین ما و دنیی ما
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.