هرکه درد فراق یارش نیست
در حریم وصال بارش نیست
روزگارش خوش آنکه جز با یار
سرو کاری به روزگارش نیست
زاهد ار عیب باده نوشان کرد
خبر از لطف کردگارش نیست
شاهبازیست عشق شیرافکن
که بجز صید دل شکارش نیست
آنکه از ناله میکند منعم
خبری از دل فکارش نیست
هرکه نور علی ندید بدل
او ز روشندلان گذارش نیست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان درد و رنج جدایی از معشوق می‌پردازد و به عواطف عاشقانه اشاره دارد. شاعر می‌گوید که کسی که درد فراق یار را ندارد، در حقیقت در وصال او نیست. برای کسی که به جز معشوق با هیچ‌کس دیگر ارتباطی ندارد، روزگارش خوش است. همچنین، شاعر به انتقاد از زاهدانی می‌پردازد که عیب نوشیدن باده‌نوشان را می‌گویند، در حالی که از رحمت الهی بی‌خبرند. عشق را به شاهبازی تشبیه میکند که تنها هدفش شکار دل‌هاست. در نهایت، اشاره میکند که کسی که از نور علی (به تعبیر معنوی) بی‌خبر است، در واقع از روشنفکران و اهل دل نیست.
هوش مصنوعی: هر کسی که فراق و دوری محبوبش را احساس نکند، نمی‌تواند طعم وصل و نزدیکی به او را بچشد.
هوش مصنوعی: کسی که در کنار محبوب خود باشد و تنها به او توجه کند، روزگارش خوش و پُر از شادی است.
هوش مصنوعی: اگر زاهد از عیب نوشیدنی‌نوشان خبر دهد، نشان از این است که به رحمت و لطف خداوند بی‌توجهی کرده است.
هوش مصنوعی: عشق همچون شاهبازی است که تنها هدفش شکار دل‌هاست و چیزی جز آن برایش اهمیت ندارد.
هوش مصنوعی: کسی که از درد و رنج خود شکایت میکند، نشان‌دهنده آن است که دلش از حال و روزش بی‌خبر است.
هوش مصنوعی: هر که نور وجود علی را نشناسد و درک نکند، نمی‌تواند به افرادی که در روشنایی و آگاهی هستند، برسد و از آنها رد شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.