زانسان که بوسه از لب دلبر بود لذیذ
خوردن شراب ناز ز ساغر بود لذیذ
دشنام تلخ زان لب شیرین لعل فام
در کام جان چو ماده احمر بود لذیذ
معشوق اگر همه قدح زهر میدهد
عشاق را بکام چه شکر بود لذیذ
جام طهور در صف رندان پاکباز
خوردن ز دست ساقی کوثر بود لذیذ
فردا شراب ناب چو نور علی مرا
نوشیدن از کف تو بمحشر بود لذیذ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره لذت‌های عشق و شراب است. شاعر به زیبایی بوسه‌ای از معشوق را با نوشیدن شراب مقایسه می‌کند و از تلخی دشنام‌های معشوق که به اندازه شیرینی لب‌هایش جذاب است، سخن می‌گوید. شاعر بیان می‌کند که حتی اگر معشوق زهر هم به عاشقان بدهد، این تجربه برای آنها لذیذ خواهد بود. همچنین، اشاره‌ای به صفای رندان و نوشیدن شراب از دست ساقی کوثر دارد و به تمثیل مرگ و روز قیامت می‌پردازد که در آن نیز لذت نوشیدن شراب را حس می‌کند. این اشعار به احساسات عمیق و شادی‌های ناشی از عشق و مستی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: بوسه‌ای که از لب محبوب گرفته می‌شود، شیرین و لذت‌بخش است و نوشیدن شراب ناز از جام نیز، خوشایند و دلپذیر است.
هوش مصنوعی: دشنامی که از آن لب شیرین و زیبا صادر می‌شود، همچون ماده‌ای دلپذیر برای جان است.
هوش مصنوعی: اگر محبوب، همه‌ی زهر را به عاشقان می‌چشاند، پس در چه چیزی باید شکر گزار بود که لذت‌بخش است؟
هوش مصنوعی: نوشیدن جام پاک و زلالی که در دستان ساقی بهشتی قرار دارد، برای انسان‌های پاکباز و رند بسیار خوشمزه و دلپذیر است.
هوش مصنوعی: فردا شراب خوشگوار و خالصی که همچون نور علی است، از دست تو در محشر نوشیدن لذتی خواهد داشت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.