ای دل از جان پیش جانان دم مزن
پیش جانان ای دل از جان دم مزن
زخم اگر داری دل از مرهم بشوی
درداگر داری ز درمان دم مزن
گل اگر چینی منال از زخم خار
وصل اگر جوئی ز هجران دم مزن
آن کمال ابرو گرت قربان کند
زیر تیغش باش قربان دم مزن
از سروسامان چه گوئی نزد یار
سر فدایش کن ز سامان دم مزن
دل منور ساز از نور علی
وز فروغ مهر تابان دم مزن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به دل خود می‌گوید که در برابر محبوب و جانان هیچ‌گاه دم نزند و از درد و رنج‌هایش سخن نگوید. او تأکید می‌کند که اگر زخمی دارد، بهتر است از مرهمش دوری کند و در برابر وصال محبوب، از هجرانش صحبت نکند. همچنین به زیبایی و کمال محبوب اشاره می‌کند و می‌گوید که باید سر فدای او شود. به‌طور کلی، شاعر به آرامش در برابر عشق و محبوب تأکید دارد و می‌خواهد دلش از نور و روشنایی پر شود.
هوش مصنوعی: ای دل، در نزد محبوب نمی‌توان از جان سخن گفت، پس از عشق و جانان خود سخن نگو.
هوش مصنوعی: اگر زخمی بر دل داری، به دنبال مرهم نرو، و اگر دردی حس می‌کنی، درباره‌ی درمان صحبت نکن.
هوش مصنوعی: اگر گل را بچینی، به زخم خاری دچار می‌شوی. اگر به دنبال وصالی هستی، از حرف زدن درباره‌ی جدایی خودداری کن.
هوش مصنوعی: اگر آن ابرو به کمال و زیبایی، تو را قربانی کند، بهتر است که در برابرش تسلیم شوی و نگوید که من قربانی نیستم.
هوش مصنوعی: از اینکه بخواهی از وضع و آینده‌ام بگویی، چه فایده دارد؟ نزد محبوب، من تمام وجودم را فدای او کرده‌ام، پس درباره هیچ چیز دیگر صحبت نکن.
هوش مصنوعی: دل خود را روشن کن از نور علی و از روشنایی خورشید مهربانی او سخن مگو.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ذرّه‌ای از مهر تابان دم مزن
قطره‌ای از بحر عمان دم مزن
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.