حرف آخر قافیه

شماره ۱: صبح شد برخیز و برزن دامن خرگاه را

شماره ۲: بر سر کوی خرابات مقامی‌ست مرا

شماره ۳: صبح است و گشادند در دیر مغان را

شماره ۴: هر بلایی کزو رسید مرا

شماره ۵: ای فروغ ماه از شمع شبستان شما

شماره ۶: تهی کردیم از نامحرمان هم دیده و دل را

شماره ۷: نشناخت دل از زلف تو ویرانه خود را

شماره ۸: دادم بغمت شادی این هر دو جهان را

شماره ۹: بگذر ای ناصح فرزانه ز افسانه ما

شماره ۱۰: نام تو کلید بستگی‌ها

شماره ۱۱: درد چون نیست چه تأثیر بود درمان را

شماره ۱۲: جز بجان کس نشناسد صفت جانان را

شماره ۱۳: منع نظاره روا نیست تماشایی را

شماره ۱۴: آب گو بگذر ز سر این خانه را

شماره ۱۵: یا رب که چشم بد نرسد آن نگاه را

شماره ۱۶: به یاد آرید یاران مردن حسرت‌نصیبی را

شماره ۱۷: پیداست سر وحدت از اعیان اماتری

شماره ۱۸: شمیم باد بهاری ببین و فیض سحاب

شماره ۱۹: حل العزام خلو اذا مهجة کئیب

شماره ۲۰: از عاشقان چه خوشتر رسوایی و ملامت

شماره ۲۱: گاه کاخ است نه وقت چمن است

شماره ۲۲: حلقه‌ای خواهم به گوش ای عشق از زنجیر دوست

شماره ۲۳: رخی بغیر رخ دوست در مقابل نیست

شماره ۲۴: خار از آن باغ بپای دل ماست

شماره ۲۵: بر آستان بنشین گر بخانه راهی نیست

شماره ۲۶: در دلم جلوه نما یا شمری فرسنگ است

شماره ۲۷: فرخنده پیکریست که سر در هوای تست

شماره ۲۸: تنها نه من که چشم جهانی به روی تست

شماره ۲۹: صبح است و بهار است و گل و نقل و نبید است

شماره ۳۰: دلگشا بی یار زندان بلاست

شماره ۳۱: کشور دل از جهانی دیگر است

شماره ۳۲: بیا که نوبت مستی عشق و شرب مدام است

شماره ۳۳: سرتاسر عالم به تن امروز سری نیست

شماره ۳۴: هر کرا دل، دلبری را منزل است

شماره ۳۵: در عشق هیچ مرحله جای درنگ نیست

شماره ۳۶: قرارگاه جهان بر مدار تقدیر است

شماره ۳۷: بهر جا بنگرم بالا و گرپست

شماره ۳۸: زنده بی عشق کسی در همه ی عالم نیست

شماره ۳۹: گرچه ما را پای تا سرجرم و سر تا پا خطاست

شماره ۴۰: حاصل هر دو جهان خوشه ای از خرمن ماست

شماره ۴۱: روز طرب و خرمی دولت و دین است

شماره ۴۲: این سرما و آن خم زنجیر اوست

شماره ۴۳: غم به جایی فکند رخت که غمخواری هست

شماره ۴۴: شمشیر بدست آمد سر مست زجام است

شماره ۴۵: از خواجگان کرامت و از بندگان خطاست

شماره ۴۶: فصل گل است و موسم دیوان و گاه نیست

شماره ۴۷: مهی امشب مگر در خانه ماست

شماره ۴۸: راه بیرون شدن از هر دو جهانم هوس است

شماره ۴۹: سرم خوش است و دو عالم به مدعای من است

شماره ۵۰: جانم بلب و جام لبالب ز شراب است

شماره ۵۱: خاک بادا بسری کش اثر از سنگی نیست

شماره ۵۲: بستم ز دعا لب که دعا بی هوسی نیست

شماره ۵۳: زاهد ار ره ندهد خانه ی خماری هست

شماره ۵۴: جان و جانان، دل و دلبر به هم است

شماره ۵۵: آگاه کسی ز کار ما نیست

شماره ۵۶: شاهد ما چه غم ار پرده دروقلاش است

شماره ۵۷: فرخنده طایری که گرفتار دام تست

شماره ۵۸: گر بسوزیم بآتش همه گویند سزاست

شماره ۵۹: وقت آن شد که ز میخانه در آیم سر مست

شماره ۶۰: گر شهر حرام است و گرماه صیام است

شماره ۶۱: مثال این تن خاکی و خاک، آب و حباب است

شماره ۶۲: عشق آفت و حسن دلفریب است

شماره ۶۳: شمشیر تو چشمه ی حیات است

شماره ۶۴: رقیب را مگر الفت بپاسبان باقیست

شماره ۶۵: اگرت دیده و دل شیفته و گریان نیست

شماره ۶۶: جز بر این در سری به سامان نیست

شماره ۶۷: درد ما را نوبت بهبودی است

شماره ۶۸: نوبت عیداست و عید دولت و دین است

شماره ۶۹: حاصل انجام جز کشته ی آغاز نیست

شماره ۷۰: نوبت خرمی بستان است

شماره ۷۱: عالمی در شادی و ما را غم است

شماره ۷۲: سر نهادیم به سودای کسی کاین سر ازوست

شماره ۷۳: زان شعله که در دلم نهان است

شماره ۷۴: قاصدی مژده رسان در راه است

شماره ۷۵: ای جمالت شمع هر جا محفلی ست

شماره ۷۶: چشم صاحبنظران خیره بر آن ایوان است

شماره ۷۷: این چه دشت است که سرتاسر آن گردی نیست

شماره ۷۸: دوست می‌گفتم ترا زاول نه آن می‌بینمت

شماره ۷۹: چه شتابی از پی من تو که رنجه شد سمندت

شماره ۸۰: هر کرا دل با خدای مطلق است

شماره ۸۱: حاجت به عرض حاجت و اظهار حال نیست

شماره ۸۲: پیوند غمت گسستنی نیست

شماره ۸۳: بعد از این فارغ ز غوغای جهان می‌خواهمت

شماره ۸۴: مثال هستی با نیستی روان و تن است

شماره ۸۵: بدردم ننگرد درمانم این است

شماره ۸۶: ما هم چو پرده برفکند آفتاب چیست

شماره ۸۷: سلسله ای ساخته کاین جعد موست

شماره ۸۸: روز آسایش و آرایش و دین و دنیاست

شماره ۸۹: من نه آن غرقه که از بحر برندش به کنار

شماره ۹۰: کشتن عاشق مباحستی مباح

شماره ۹۱: هم سبزه سر زد از چمن و هم سمن ز شاخ

شماره ۹۲: حاجتی دارم و حاشا که بگفتار آید

شماره ۹۳: من و از خون دل پیمانه‌ای چند

شماره ۹۴: من و دل را بکویی منزلی بود

شماره ۹۵: دل از سر کویت هوس خانه ندارد

شماره ۹۶: نه دست من همین بهر هلاکم دامنت گیرد

شماره ۹۷: اگر اینست غم عشق فزون خواهد شد

شماره ۹۸: دل عاشق اگر غمگین پسندند

شماره ۹۹: این نکویان که بلای دل اهل نظرند

شماره ۱۰۰: از سر کوی سلامت سفری می‌باید

شماره ۱۰۱: هر چه جز ذکر تو افسانه لاطایل بود

شماره ۱۰۲: هر نفس مجلس ما دوش معطر می‌شد

شماره ۱۰۳: شادمان غمزده و غمزدگان دلشادند

شماره ۱۰۴: پنجه از خون دل ماست که رنگین دارد

شماره ۱۰۵: دو چشم مست تو فرهنگ هوشیارانند

شماره ۱۰۶: تن به جان زنده و جان زنده به جانان باشد

شماره ۱۰۷: سوی جانان جانم از تن می‌برند

شماره ۱۰۸: تا به کی این صبح و این شام مکرر بگذرد

شماره ۱۰۹: عشق از اول رخنه در تن می‌کند

شماره ۱۱۰: روزی آخر رخت از پرده عیان خواهم کرد

شماره ۱۱۱: دفتر دانش سراسر سوختند

شماره ۱۱۲: گذری باد بر آن زلف معنبر دارد

شماره ۱۱۳: بدین درگه یکی را سر شکستند

شماره ۱۱۴: عمر بگذشت و نماندست جز ایامی چند

شماره ۱۱۵: دل از پی خطا شد و گامی خطا نکرد

شماره ۱۱۶: راز ما خلوتیان بر سر بازار افتاد

شماره ۱۱۷: ای مبارک شب فیروز امید

شماره ۱۱۸: طاعت از دست نیاید گنهی باید کرد

شماره ۱۱۹: مژده ای دل که شهنشاه جهان باز آمد

شماره ۱۲۰: گر آزرده گر مبتلا می‌پسندد

شماره ۱۲۱: باده عشق ترا دل جام شد

شماره ۱۲۲: رفت خیالش زدیده کو بدر آمد

شماره ۱۲۳: بوی جان از نفس باد صبا می‌آید

شماره ۱۲۴: باز صحن باغ را مرآت محفل کرده‌اند

شماره ۱۲۵: بهار و موکب منصور شه ردیف هم آمد

شماره ۱۲۶: آمد این سیل که بنیاد من از جا ببرد

شماره ۱۲۷: دوش با یاد توام باز حکایت‌ها بود

شماره ۱۲۸: آنکه کین ورزد به من آگه ز مهر من نشد

شماره ۱۲۹: دل به دلبر، جان به جانان می‌رسد

شماره ۱۳۰: هر کرا بر سر آن کو گذری می‌باید

شماره ۱۳۱: ستم آخر شد و بیداد به بنیاد آمد

شماره ۱۳۲: عشق است کاگهان را غافل همی پسندد

شماره ۱۳۳: ناصح اگر بر آن رخ نیکو نظر کند

شماره ۱۳۴: شدی از قصه ی ما گر ملول افسانه ای دیگر

شماره ۱۳۵: بصید ما نظر افکند شهسوار دگر

شماره ۱۳۶: باز صبح است ای ندیم آن راح ریحانی بیار

شماره ۱۳۷: وقت است که تن جان شود و جان همه دلدار

شماره ۱۳۸: طفلی پی دیوانه زهر خانه درین شهر

شماره ۱۳۹: دل از قید دو عالم رسته خوشتر

شماره ۱۴۰: در چشمه خضر شعله طور

شماره ۱۴۱: شکرانه بازوان پر زور

شماره ۱۴۲: عقل با عشق کی شود دمساز

شماره ۱۴۳: زلف بر پا فکنده از سر ناز

شماره ۱۴۴: ابر بر طرف گلستان گوهر افشان است باز

شماره ۱۴۵: چون به عکس آری نظر خورشید تابان است و بس

شماره ۱۴۶: نگه مست و چشم هشیارش

شماره ۱۴۷: زین گرفتاری چه می‌جویی دلا آزاد باش

شماره ۱۴۸: در کف عشق نهادیم عنان دل خویش

شماره ۱۴۹: دیده ام و شنیده ام عاشقی و ملامتش

شماره ۱۵۰: نتوان داشت نگه باز زچشم سیهش

شماره ۱۵۱: مردود خلق گشتم و گشتم پسند خویش

شماره ۱۵۲: شکر نعمت آورم یا عذر ار تقصیر خویش

شماره ۱۵۳: یا بیا افتادگان را دست گیر، افتاده باش

شماره ۱۵۴: جوی شهد است لعل سیرابش

شماره ۱۵۵: هیچ عاقل به خانه بندد نقش

شماره ۱۵۶: لبم از آتش دل میزند جوش

شماره ۱۵۷: اگر چه ناصح ما مشفق است و خیر اندیش

شماره ۱۵۸: زبان بعرض نیازی مگر گشودم دوش

شماره ۱۵۹: افکنده سبزه بر کنف بوستان بساط

شماره ۱۶۰: آگه از زخمم نگشتی ای شکار افکن دریغ

شماره ۱۶۱: خدا بر لب ولی دل در هوا غرق

شماره ۱۶۲: بگیر دست دل و سر بر آور از افلاک

شماره ۱۶۳: بی عشق کس بدوست نیابد ره وصول

شماره ۱۶۴: روشن از طلعت خورشید شود خانه ی گل

شماره ۱۶۵: این خیال خودپرستانند غافل کان جمال

شماره ۱۶۶: عاشقان را عشق بس باشد کفیل

شماره ۱۶۷: دیوانه و مست و باده نوشیم

شماره ۱۶۸: هوای خود چو نهادم رضای او چو گزیدم

شماره ۱۶۹: زشست شهسواری ناوکی تعویذ پر دارم

شماره ۱۷۰: وقت شد وقت کزین جمع کناری گیریم

شماره ۱۷۱: عجب نبود بگلشن جا اگر فصل خزان دارم

شماره ۱۷۲: روز کی چند پی زهد و سلامت گیرم

شماره ۱۷۳: سلطان ملک فقرم و عشق است لشکرم

شماره ۱۷۴: هر چه جویند ز ما در طلب آن باشیم

شماره ۱۷۵: نوید لطف همی میرسد نهفته بگوشم

شماره ۱۷۶: جز رنج خمار ابدی نشئه ندیدیم

شماره ۱۷۷: بازو مساز رنجه که ما خود فتاده‌ایم

شماره ۱۷۸: جان چو میرفت چرا زیست تنم

شماره ۱۷۹: من که دارای جهان سخنم

شماره ۱۸۰: پیر میخانه کند بر رخ اگر در بازم

شماره ۱۸۱: ناله ها بر لب و از ناله اثرها داریم

شماره ۱۸۲: از بس گداختم ز غمت ناتوان شدم

شماره ۱۸۳: نه هشیارم توان گفتن نه مستم

شماره ۱۸۴: ما بندگان نه در خور این پایه بوده‌ایم

شماره ۱۸۵: نه در دل فکر درمانم نه در سر قصد سامانم

شماره ۱۸۶: چند دارد دل از اندوه جهان نا شادم

شماره ۱۸۷: دوشینه بر مراد دل آمد بسر شبم

شماره ۱۸۸: ای از صباح رویت روشن شب امیدم

شماره ۱۸۹: من نه آنم که دل آزرده ز بیداد شوم

شماره ۱۹۰: بندگان را به کف از جود تو حکمیست قدیم

شماره ۱۹۱: آخر این روز بشب میرسد این صبح بشام

شماره ۱۹۲: شب عید است بیا تا لب ساغر گیریم

شماره ۱۹۳: من بدین ساعد سیمین که تو داری دانم

شماره ۱۹۴: به یاد نیست جز اینم که من به یاد تو باشم

شماره ۱۹۵: روزی که نبینند نشانی بجهانم

شماره ۱۹۶: تا چه گفتند که خاموش شدیم

شماره ۱۹۷: از جان گذشته‌ایم و به جانان رسیده‌ایم

شماره ۱۹۸: منم کاکنون به عالم غم ندارم

شماره ۱۹۹: طلعت دوست عیان میخواهم

شماره ۲۰۰: بر چشمه ی نوش لبش افتاد چو راهم

شماره ۲۰۱: ز آتش عشق نخستین قسم

شماره ۲۰۲: غم عالم نبرد ره به دلم

شماره ۲۰۳: زبان بر بند ای ناصح زپندم

شماره ۲۰۴: اگر ره است و اگر بیره از قفای تو باشم

شماره ۲۰۵: بر آن سرم که به پیمانه دست بگشایم

شماره ۲۰۶: بی تو میل گل و گلشن نکنم

شماره ۲۰۷: چه غم ار نه برگ و باری و نه زاد راه دارم

شماره ۲۰۸: همین نه بنده ی حکم و مطیع فرمانم

شماره ۲۰۹: هوسی کرده‌ام امروز که دیوانه شوم

شماره ۲۱۰: گفتم از میکده یک چند سوی خانه شوم

شماره ۲۱۱: زتست پای گریزم ز تست دست ستیزم

شماره ۲۱۲: آمدم تا رسم تو در عاشقی پیدا کنم

شماره ۲۱۳: در دست نفس سرکش مقهور و مضطریم

شماره ۲۱۴: تمام عیبم و از عیب خویش بی خبرم

شماره ۲۱۵: تا در پناه درگه خاقان اکبریم

شماره ۲۱۶: دهر خرم از چه از عید کیان

شماره ۲۱۷: گفتم که فاش میکند از پرده راز من

شماره ۲۱۸: گویند جان خواهد ز من این جان و این جانان من

شماره ۲۱۹: خرم آنان کافرید از نور خود یزدانشان

شماره ۲۲۰: چند گویی که سرانجام چو خواهد بودن

شماره ۲۲۱: صبح باز آمد و شب گشت نهان

شماره ۲۲۲: صبح عید و دهر خرم از بهار است اینچنین

شماره ۲۲۳: ماه بزم افروزم امشب بی نقاب است آنچنان

شماره ۲۲۴: دگرانند بهر سو نگران

شماره ۲۲۵: لله الحمد نمردیم و بدیدیم چنین

شماره ۲۲۶: گر نمیخواهی غمینم ساختن،شادم مکن

شماره ۲۲۷: دل بدست آرو هر چه خواهی کن

شماره ۲۲۸: خیر مقدم عشق آمد باز و غم رفت از میان

شماره ۲۲۹: شب آمد و دل باز نیامد ز در او

شماره ۲۳۰: او میرود ز پیش و من اندر قفای او

شماره ۲۳۱: شاها هلال ماه نو از آفتاب خواه

شماره ۲۳۲: دوش آمد ببرم می زده خواب آلوده

شماره ۲۳۳: توانایی چه جویی، خستگی به

شماره ۲۳۴: بهار و عید مبارک ببخت شاهنشاه

شماره ۲۳۵: دیدیم کرانه تا کرانه

شماره ۲۳۶: ساقیا برخیز کز پیمانه ای

شماره ۲۳۷: بیا بصاحب ما بین که تاعیان نگری

شماره ۲۳۸: دارد شب نومیدی ما صبح امیدی

شماره ۲۳۹: ز ما گمگشتگان پرسید از آن کوی

شماره ۲۴۰: هوسی میبردم سوی کسی

شماره ۲۴۱: نه جا بسایه ی شاخی نه پا بحلقه ی دامی

شماره ۲۴۲: در اول جذب عشق از جانب جانانه بایستی

شماره ۲۴۳: هم ز کارم منع کردی هم بکارم داشتی

شماره ۲۴۴: خامش ای دل منشین کو بودش رحم بسی

شماره ۲۴۵: مگو مرگ است بی او زندگانی

شماره ۲۴۶: نشاید ار چو تویی در کنار من باشی

شماره ۲۴۷: چرا چو ابر نگریی چرا چو باد نکوشی

شماره ۲۴۸: ای شیفته ی روی نکوی تو جهانی

شماره ۲۴۹: برون از خویشتن یک ره اگر گامی دو بگذاری

شماره ۲۵۰: گر نه رخسار وی آشوب جهان بایستی

شماره ۲۵۱: دل دگر با که سپارم که تو در جان منی

شماره ۲۵۲: در همه کون و مکان نیست جز اینم هوسی

شماره ۲۵۳: ترسم از چشم بد خلق رسد بر تو گزندی

شماره ۲۵۴: تا به کی افزایش تن کاهش جان تا به کی

شماره ۲۵۵: بهزار نامه دارم ز تو حسرت جوابی

شماره ۲۵۶: در بلورین خانه عکس طلعت داراستی

شماره ۲۵۷: سرو سیمین که دیده در چمنی

شماره ۲۵۸: پای سروی و گوشه ی چمنی

شماره ۲۵۹: موکب شاه جهان آمده است و از پی

شماره ۲۶۰: من و اندیشه ی باری که ندارد یاری

شماره ۲۶۱: بیا دور ساقی بگیریم جامی

شماره ۲۶۲: تو بدین شکل و شمایل که به خود می‌نگری

شماره ۲۶۳: ای روی دلارایت آرایش زیبایی

شماره ۲۶۴: من در این جمع و پریشان دلم از غوغایی

شماره ۲۶۵: بیا از دور ساقی گیر جامی

شماره ۲۶۶: مرهم دل‌های ریش از مشک ناب آورده‌ای

شماره ۲۶۷: سرم خوش است برآنم که از سر مستی

شماره ۲۶۸: من فاش کنم غم نهانی

شماره ۲۶۹: زهر سو بر بن در بینوایی

شماره ۲۷۰: روزها رفت و نکردی بسوی ما نظری

شماره ۲۷۱: ای جم از این می اگر جامی زنی

شماره ۲۷۲: یک بار نخواندند و نگفتند کجایی

شماره ۲۷۳: شب تیره وره سخت، چنین سست چرایی

شماره ۲۷۴: این شهد نمیرسد بکامی

شماره ۲۷۵: ای نفس اگر بخود نفسی نیک بنگری

شماره ۲۷۶: در عشق روانیست نه دعوی نه گواهی

شماره ۲۷۷: ما را که جام نبود رنجیم کی ز سنگی

شماره ۲۷۸: نه دل به دست یاری نه سر به زیر باری

شماره ۲۷۹: نبود عجب ار برقی در خرمن ما بینی

شماره ۲۸۰: با ما سخن ز نیک و بد کار می‌کنی

شماره ۲۸۱: با بنده صادق چه عتابی چه عطایی

شماره ۲۸۲: پیوند عهدهاست که از هم گسسته‌ای

شماره ۲۸۳: یک شب نهان ز غیر بر ما نیامدی

شماره ۲۸۴: سقی من وابل لامن طلالی