دل از قید دو عالم رسته خوشتر

بر آن زلف مسلسل بسته خوشتر

بده دل با یکی پس دیده بر بند

چویار آمد درون، در بسته خوشتر

از این ره چون بباید باز گشتن

بدین چستی مران، آهسته خوشتر

توانایی تن سستی جان است

قوی گو باش جان، تن خسته خوشتر

تنا دام دل و زندان جانی

سراپایت بهم بشکسته خوشتر

وصال دوستان جوییم و یاران

چو آن نبود، برخ در بسته خوشتر

نه تن،جان هم بر آن منظر حجابیست

نشاط این پرده هم بگسسته خوشتر