این سرما و آن خم زنجیر اوست

میبرد تا هر کجا تقدیر اوست

حل شود این عقده های پیچ پیچ

رشته ی ما درید تدبیر اوست

گاه آبادش کند گاهی خراب

ملک ما در قبضه ی تسخیر اوست

کشته ی او زنده ماند جاودان

آب حیوان بر لب شمشیر اوست

گر براهش خاک گردد جان چه باک

خاک این ره باز دامنگیر اوست

عکس تیغ اوست بر ابروی یار

وان خم مو، تابی از زنجیر اوست

چشم ترکان بی سبب خونریز نیست

هر نگهشان ناوکی از تیر اوست

خنگ گردون لنگ در صید نشاط

نی سواری از پی نخجیر اوست