تا به کی افزایش تن کاهش جان تا به کی

خانه ویران از پی تعمیر زندان تا به کی

وادی خونخوار عشق است این نه بازار هوس

ترک سر باید در این ره فکر سامان تا به کی

دل بر دلبر بیفکن جان بر جانان فرست

این غم دل تا بچند این انده جان تا به کی

با قضای حق چه خیزد از رضای این و آن

کیست این یا چیست آن این تا به چند آن تا به کی

زلف ساقی گیر و جامی از می باقی طلب

در غم فانی توان بودن پریشان تا به کی

سر به پای دوست دارد گر به زلفش همسری

ای شب هجران نمی‌آیی به پایان تا به کی

دل نماند عشق کی ماند نهان در دل نشاط

آتش اندر پنبه بتوان کرد پنهان تا به کی