حرف آخر قافیه

شماره ۱: اول به نام آنکه زد این بارگاه را

شماره ۲: ای ذات پاکت از همه ماسوا، سوا

شماره ۳: ساقی بیا که باز خراب است حال ما

شماره ۴: ای کز دو زلف سرکشت داریم در تن تاب‌ها

شماره ۵: نهاده حسن تو بنیاد دلربایی را

شماره ۶: خط سبز از رخت چون سر زند جان می‌کند پیدا

شماره ۷: تا گشود از بهر گفتاری لب خاموش را

شماره ۸: ز جوش عاشقان گرم است بزم آن شاه خوبان را

شماره ۹: ز سنبل بند بر دل می‌گذارد موی این صحرا

شماره ۱۰: اگر آن شمع بزم دل رود مستانه در صحرا

شماره ۱۱: می‌رساند از ره ظلمت به منزل مور را

شماره ۱۲: توان دیدن ز روی پیرهن چون گل صفایش را

شماره ۱۳: ز تأثیر محبت سوخت در دل کینه عاشق را

شماره ۱۴: در خون جگر همچو حباب است دل ما

شماره ۱۵: ز هر جانب که آن سرو روان خندان شود پیدا

شماره ۱۶: بیایید ای حریفان تا مگر جوییم راهی را

شماره ۱۷: پیچ و تاب زلف مشکینت شده زنجیرها

شماره ۱۸: صیاد به من تنگ چنان کرده قفس را

شماره ۱۹: عشقت چو شمع سوخت سراپا تن مرا

شماره ۲۰: بکش از رخ نقاب و بر فروزان عارض گل را

شماره ۲۱: چند روزی شد که حیرانم نمی‌دانم چرا

شماره ۲۲: تا نگاه دل‌فریبش در نظر دارد مرا

شماره ۲۳: افزود عکس رویش خوش بر صفای مینا

شماره ۲۴: بازآ که دل از داغ تو آراسته تن را

شماره ۲۵: تا کرده محبت هدف تیر تو جان را

شماره ۲۶: ای خرم از نسیم وصالت بهارها

شماره ۲۷: دل پر از افغان و ظاهر خالی از جوشیم ما

شماره ۲۸: کی ز جور دهر کم فرصت الم داریم ما

شماره ۲۹: مگر آن آتشین‌خو آگه از بخت من است امشب

شماره ۳۰: گفتگویت در تبسم می‌کند شکر در آب

شماره ۳۱: عمریست در خیال تو از روز تا به شب

شماره ۳۲: گر شود آن شوخ با من مهربان دارم عجب

شماره ۳۳: روشن شده از حسن تو کاشانه‌ام امشب

شماره ۳۴: هر کجا عکس جمال یار می‌افتد در آب

شماره ۳۵: چو رخ برتافت دیدم طره گیسوی یار امشب

شماره ۳۶: دعوی لبت دمی که به مرجان کند در آب

شماره ۳۷: چو عکس خویش نمودار می‌کند مهتاب

شماره ۳۸: دارم از دست تو شب تا صبح با چشمی پر آب

شماره ۳۹: ای دل بیهده گفتار ادب باش ادب

شماره ۴۰: از تو در خاطر هر ذره تمنایی هست

شماره ۴۱: بس ‌که بر جانم ز مژگانت خدنگ افتاده است

شماره ۴۲: برده دل از من پری‌رویی نمی‌گویم که کیست

شماره ۴۳: دیده خون‌بار ما چون گشت گریان مفت ماست

شماره ۴۴: عالمی را سوختی از جلوه ای رعنا بس است

شماره ۴۵: از لبش گفتار و گفتار از دهن نازک‌تر است

شماره ۴۶: نخلی است روزگار و مرا تیشه شیشه است

شماره ۴۷: خاک رخسارش که دل در پیچ و تاب انداخته است

شماره ۴۸: چرخ از آن روزی که سرگردانی خود دیده است

شماره ۴۹: آخر آن وحشی نگه بر دل ره تدبیر بست

شماره ۵۰: چرخ مینا رنگ هر زهری که در پیمانه ریخت

شماره ۵۱: کوکبم شد تار و سالم خشک و ماهم پاک سوخت

شماره ۵۲: از قدت امروز گلشن را صفای دیگر است

شماره ۵۳: مهر تو به هر سینه عیان است و عیان نیست

شماره ۵۴: رفته‌رفته رفتم از یادت ببین احوال چیست

شماره ۵۵: شبم به محنت و روزم به هجر یار گذشت

شماره ۵۶: آن شوخ دل‌آرا رخ زیباش لطیف است

شماره ۵۷: بر هر که نیک دیده گشادم فنای تو است

شماره ۵۸: روزی که کرد گردون غم‌های یار قسمت

شماره ۵۹: هر داغ دل ز پرتو حسنت ستاره‌ای است

شماره ۶۰: ای خوش آن عالم که در وی راه پای غم نداشت

شماره ۶۱: می‌کنم طوفی نمی‌دانم که طوف کوی کیست

شماره ۶۲: پیش شمشیر تو تسلیم شدن دین من است

شماره ۶۳: یک نفس بی یاد جانان زندگانی مشکل است

شماره ۶۴: در کف عاشق به غیر برگ کاهی بیش نیست

شماره ۶۵: اگر داغ جنون خون بر دل ما می‌کند مرد است

شماره ۶۶: به رخ شکستن طرف کلاه بابت کیست

شماره ۶۷: یاد تو مونس شب تار دل من است

شماره ۶۸: با تو همین یک سخنم آرزو است

شماره ۶۹: در شهربند عمر که کس را دلیل نیست

شماره ۷۰: آن کس که بار عشق به آهی کشیده است

شماره ۷۱: منم که وصف تو آرایش بیان من است

شماره ۷۲: بر سر تو را چو طره کاکل شکسته است

شماره ۷۳: آتشین‌خو دلبری دارم که عالم زار اوست

شماره ۷۴: سرم ز مندل و دوشم گر از عبا خالی است

شماره ۷۵: ماییم که جز اشک ندامت بر ما نیست

شماره ۷۶: آنکه همچون جان تنگت دست در آغوش داشت

شماره ۷۷: کوی یار است و به هر گوشه بلا ریخته است

شماره ۷۸: باد رنجور آن تنی کز درد او بیمار نیست

شماره ۷۹: آرام نگاهت ز دل سنگ گرفته است

شماره ۸۰: سیر دنیا یک قدم نشو و نمایی بیش نیست

شماره ۸۱: خال عنبربو جدا و خط مشکین‌مو جداست

شماره ۸۲: تن چه باشد چاردیوار بنای عاریت

شماره ۸۳: خوشه خرمن ما را دل صد چاک بس است

شماره ۸۴: روی بر آیینه ز آن رخسار می‌گویم حدیث

شماره ۸۵: همرهان بر سینه بی دلدار سنگ ما عبث

شماره ۸۶: ای وصل تو را آرزوی دل شده باعث

شماره ۸۷: از کج‌نهاد سرنزند جز بیان کج

شماره ۸۸: ای خطت از قلمرو خوبی ستانده باج

شماره ۸۹: خون می‌خورم ز عشق و مدارم گرفته اوج

شماره ۹۰: روز اول چون حباب از هم‌نشینی‌های موج

شماره ۹۱: خط چو سر زد عارض دلدار می‌یابد فرح

شماره ۹۲: رفت شب تا پرده از رخسار بگشاید صباح

شماره ۹۳: دمید خط ز لب یار و شد بهار قدح

شماره ۹۴: مبین به عارض آن سبز گندمین گستاخ

شماره ۹۵: تنها در این هوا نه همین آب کرده یخ

شماره ۹۶: ای با رخ تو خال سفید و سیاه و سرخ

شماره ۹۷: آن را که داغ عشقش پا تا به سر نباشد

شماره ۹۸: کی تواند هر طبیبی چاره هجران کند

شماره ۹۹: ندارد مرگ هر کس کشته آن تیر مژگان شد

شماره ۱۰۰: بوی عود و بید در مجمر مشخص می‌شود

شماره ۱۰۱: به عشقی کرده‌ام در بحر مأوا تا چه پیش آید

شماره ۱۰۲: بیرون خیالت از دل غافل نمی‌رود

شماره ۱۰۳: اسیران را زیانی از گرفتاری نمی‌باشد

شماره ۱۰۴: به هر نفس دلم از داغ یار لرزد و ریزد

شماره ۱۰۵: عزیزا چون به من دل مهربان کردی خوشت باشد

شماره ۱۰۶: هر دم از شوق تو چشم اشکبارم گل کند

شماره ۱۰۷: در حدیث لعلش آتش از زبانم می‌چکد

شماره ۱۰۸: برافکندی ز رخ تا پرده ظلمت از جهان گم شد

شماره ۱۰۹: لبش بر گردن عاشق بسی حق نمک دارد

شماره ۱۱۰: نگاهم چون دچار عارض آن دل‌ربا گردد

شماره ۱۱۱: عاقبت کوی تو ما را مسکن دل می‌شود

شماره ۱۱۲: دلم شبی که به شکر لبی خطاب ندارد

شماره ۱۱۳: گاه آبادم نماید گاه ویرانم کند

شماره ۱۱۴: سر در ره جانانه فدا شد چه به جا شد

شماره ۱۱۵: عجب مدار گرم دل ز دیدگان بچکد

شماره ۱۱۶: نشستن با تو و بر خود نبالیدن ستم باشد

شماره ۱۱۷: آن سرو سیم‌اندام من چون از گلستان بگذرد

شماره ۱۱۸: تا دست شانه در شکن زلف یار بود

شماره ۱۱۹: ز وصلش دور بودم جان ز بس می‌رفت و می‌آمد

شماره ۱۲۰: دلم تا کرد یاد از آن رخ جانانه روشن شد

شماره ۱۲۱: روز نوروز علاج شب هجران نکند

شماره ۱۲۲: چون خونم از دو دیده گریان روان شود

شماره ۱۲۳: از ازل در رحم آنگه که حیاتم دادند

شماره ۱۲۴: لب‌تشنه نیاز چو بی‌تاب می‌شود

شماره ۱۲۵: تنم به هیچ مکان بی رخت قرار ندارد

شماره ۱۲۶: روزی که خط به گرد رخش جلوه‌گر شود

شماره ۱۲۷: عشق آن روزی که با دل‌ها نمک را تازه کرد

شماره ۱۲۸: مگر تیر جفای یار پر در بسترم دارد

شماره ۱۲۹: خوبان چو خنده بر من بی‌تاب کرده‌اند

شماره ۱۳۰: از دل اول، باده مهر کارها را می‌برد

شماره ۱۳۱: خورشید تف از عارض تابان تو دارد

شماره ۱۳۲: عشق بی‌دردسر نمی‌باشد

شماره ۱۳۳: قوتی نه در تن من نه توانی مانده بود

شماره ۱۳۴: عمر چون بی آرزوی لعل جانان بگذرد

شماره ۱۳۵: وصالت بی‌کسان را جمله کس باشد اگر باشد

شماره ۱۳۶: هرکجا آیینه رخسار او پیدا شود

شماره ۱۳۷: درشتی از مزاج سخت‌طینت کم نمی‌گردد

شماره ۱۳۸: از آن رو سرمه دنباله‌دارش قصد جان دارد

شماره ۱۳۹: در دل به جز از عکس رخ دوست نگنجد

شماره ۱۴۰: نه دل جدا ز تو بیدادگر توانم کرد

شماره ۱۴۱: اسیران جای هم از خاک دامن‌گیر هم دارند

شماره ۱۴۲: بیا که بی گل رویت دلم قرار ندارد

شماره ۱۴۳: دل من چون به هوای سفری برخیزد

شماره ۱۴۴: در دل خیال یار بسی جلوه می‌کند

شماره ۱۴۵: آن کس که شبی دیده بیدار ندارد

شماره ۱۴۶: ز من دل برده دلداری که از اهل وفا رنجد

شماره ۱۴۷: چون شام قدر بر همه مستور می‌شود

شماره ۱۴۸: هر دل که تیر غمزه او را هدف شود

شماره ۱۴۹: سوختم از هجر تا جانان به فریادم رسد

شماره ۱۵۰: خوب‌رویان چون سپاه غمزه را رو می‌دهند

شماره ۱۵۱: نه همین زآتش عشقت دل و جان می‌سوزد

شماره ۱۵۲: عشق‌بازان جمله گلچین گلستان تواند

شماره ۱۵۳: به چشم عبرت اوضاع جهان گر، دیدنی دارد

شماره ۱۵۴: ای تیغ غمزه تو به وقت غضب لذیذ

شماره ۱۵۵: پس از دیدار قاصد چون فتادم دیده بر کاغذ

شماره ۱۵۶: می‌کند هر دم به قصدم چرخ تقدیر دگر

شماره ۱۵۷: صبح وصال را اثر آمد هزار شکر

شماره ۱۵۸: چو باز کرد شکرخنده شد اسیر شکر

شماره ۱۵۹: ای خرم آن زمان که بود یار در کنار

شماره ۱۶۰: بتی دارم به حسن از کافرستان کافرستان‌تر

شماره ۱۶۱: ندیدم چون تو شوخ از سرکشی برگشته‌مژگان‌تر

شماره ۱۶۲: دارم بتی ز کج کلهان کج‌کلاه‌تر

شماره ۱۶۳: شد مرا تا دل ز عکسی روی آن جانانه پر

شماره ۱۶۴: عشق داد از درد او هر لحظه پیغام دگر

شماره ۱۶۵: آب شد دل دست و پا از من نمی‌آید دگر

شماره ۱۶۶: شده‌ست از بس که روز از ماه و ماه از سال رسواتر

شماره ۱۶۷: ای کعبه ارباب وفا کوی رفوگر

شماره ۱۶۸: در قفس جا دارم و غافل ز صیادم هنوز

شماره ۱۶۹: تار قانون جهان ساز نگردد هرگز

شماره ۱۷۰: آن روز که کردند به دل تخم وفا سبز

شماره ۱۷۱: با دل غم‌دیده‌ای صیدافکن عاشق‌نواز

شماره ۱۷۲: گر شوی آشنا به سوز و گداز

شماره ۱۷۳: بازم از خون جگر دیده تر شد لبریز

شماره ۱۷۴: در دلم عیشی که می‌بینم غم یار است و بس

شماره ۱۷۵: آنچه ناید هرگزم از دست تدبیر است و بس

شماره ۱۷۶: غرقه دریای عشقیم از کنار ما مپرس

شماره ۱۷۷: حجاب از رخ چو بردارد نگاهش

شماره ۱۷۸: گه انیس دشت و گاهی محرم گلزار باش

شماره ۱۷۹: به نوعی گرم رفت از سینه بیرون تیر مژگانش

شماره ۱۸۰: کنی گر رو به صحرا روی صحرا می‌شود آتش

شماره ۱۸۱: ای دل همیشه طالب دیدار یار باش

شماره ۱۸۲: قانع دلا به خشک و تر روزگار باش

شماره ۱۸۳: مهی دارم که هرگه پرده بردارد ز رخسارش

شماره ۱۸۴: به پاسبانی یک قطره آب گوهر خویش

شماره ۱۸۵: ماییم و درد و داغ دل بی‌قرار خویش

شماره ۱۸۶: هزار حیف کزین عمر پنج‌روزه خویش

شماره ۱۸۷: صدای بال جبریل است آواز پر تیرش

شماره ۱۸۸: بدان قرار که تن را بود به جان اخلاص

شماره ۱۸۹: عشق آمد و مرا ز الم می‌کند خلاص

شماره ۱۹۰: می‌کند بی‌گنه‌ام هر نفس آن یار قصاص

شماره ۱۹۱: منم فتاده به راه تو خاکسار مشخص

شماره ۱۹۲: ای پای تا به سر همه عضوت تمام، فیض

شماره ۱۹۳: چندان‌که حمد و سجده بود در نماز فرض

شماره ۱۹۴: می‌دهد هر ساعتی چشمش شرابم ز اعتراض

شماره ۱۹۵: می‌رسد هر لحظه زخم تازه بر جان بی‌غلط

شماره ۱۹۶: دل به دهر حیله‌گر دادم غلط کردم غلط

شماره ۱۹۷: یار هجران وفا کند به غلط

شماره ۱۹۸: چون سبزه از کنار گلستان دمیده خط

شماره ۱۹۹: به هر کجا که روی باشدت خدا حافظ

شماره ۲۰۰: گوییا خط عارض آن دل‌ربا را کرده حفظ

شماره ۲۰۱: مرا که هست ز هر باب کردگار حفیظ

شماره ۲۰۲: من که در بزم تو دارم راه پایی همچو شمع

شماره ۲۰۳: ای ز رخسار تو شب سوختن آموخته شمع

شماره ۲۰۴: هم در زمین و هم به سما می‌کنم سماع

شماره ۲۰۵: ای قد تو چون معنی برجسته مصرع

شماره ۲۰۶: لب آن شوخ طالب علم خندان است در واقع

شماره ۲۰۷: ز دیدن تو شود دیده را حیا مانع

شماره ۲۰۸: بسوز بر تن خاکی ز داغ یار چراغ

شماره ۲۰۹: تنها نه دل لاله کباب است در این باغ

شماره ۲۱۰: رویت از آیینه ای دلدار می‌گیرم سراغ

شماره ۲۱۱: روز و شب در بزم دوران بی‌قرارم همچو دف

شماره ۲۱۲: دیده تا چند به دیوار تو یا شاه نجف

شماره ۲۱۳: مقصد عاشق همین یار است دنیا بر طرف

شماره ۲۱۴: گر نخواهی سازدت در بزم بی‌مقدار حرف

شماره ۲۱۵: غم از آیینه خاطر زدودم تا شدم عاشق

شماره ۲۱۶: گشت آن روزی که پیدا در سرم سودای عشق

شماره ۲۱۷: می‌روم تا کوی جانان آخر از تأثیر عشق

شماره ۲۱۸: کم خور ای روشن‌ضمیر از سفره دو نان نمک

شماره ۲۱۹: ای در نظرم نشو و نمای تو مبارک

شماره ۲۲۰: پس از وفاتم اگر بگذری تو بر سر خاک

شماره ۲۲۱: دهری که از او کام روا نیست چه حاصل

شماره ۲۲۲: عالم همه باطل غم عالم همه باطل

شماره ۲۲۳: برنمی‌آید به کار کس ثبات بی‌محل

شماره ۲۲۴: نمی‌رفتم برون از جاده گر هشیار می‌بودم

شماره ۲۲۵: ز حرف مدعی از الفت دلدار می‌ترسم

شماره ۲۲۶: ای شمع دل‌افروز به قربان تو گردم

شماره ۲۲۷: بیا که بی تو دمی نیست که اضطراب ندارم

شماره ۲۲۸: تا بار عشق بر دل پرغم گذاشتیم

شماره ۲۲۹: ما اسیران همه مرغان خوش‌الحان همیم

شماره ۲۳۰: شد گرم تمنای تو سودای نگاهم

شماره ۲۳۱: من آن نخلم که چون در موسم حاصل ثمر ریزم

شماره ۲۳۲: به عشق تو گر سر نبازم چه سازم

شماره ۲۳۳: تا خون خویش در ره جانانه ریختیم

شماره ۲۳۴: میان خوب‌رویان تا نمودند انتخاب از هم

شماره ۲۳۵: در عشق عاقبت به بلا مبتلا شدیم

شماره ۲۳۶: چگونه پیش تو آیم فسانه‌ای که ندارم

شماره ۲۳۷: زآتش عشق تو در هرجا که مأوا می‌کنم

شماره ۲۳۸: ای خوش آن روز که از خواب گران برخیزم

شماره ۲۳۹: عاشقم عاشقم به یار قسم

شماره ۲۴۰: در هر دو جهان عاقل و فرزانه نباشم

شماره ۲۴۱: بر میان تاری ز زلف یار می‌خواهد دلم

شماره ۲۴۲: مردیم ز غم تا به تو خودکام رسیدیم

شماره ۲۴۳: شبی ای مه به پابوست رسیدن آرزو دارم

شماره ۲۴۴: سوختم مهر یار را نازم

شماره ۲۴۵: درون آشیان از بیضه تا من سر برآوردم

شماره ۲۴۶: گر در این ظلمت چراغی پیش پا می‌داشتم

شماره ۲۴۷: ای ز آتش حسن تو شبستان وفا گرم

شماره ۲۴۸: کارم ز عقل راست نشد بر جنون زدم

شماره ۲۴۹: کجاست دیده که رو سوی یار خویش کنم

شماره ۲۵۰: به بزم دهر حرف دشمنی عام است می‌دانم

شماره ۲۵۱: تا چون نگه توان شد دور از میان مردم

شماره ۲۵۲: بهر قتلم داد پیغامی که من می‌خواستم

شماره ۲۵۳: با آنکه در قلمرو هستی یگانه‌ام

شماره ۲۵۴: گفت دلبر بر من از حسرت نگر گفتم به‌چشم

شماره ۲۵۵: همان به دیده غباری که داشتم دارم

شماره ۲۵۶: زنم گردم غبار خاطر دلدار می‌گردم

شماره ۲۵۷: روزی به دو زانو بر دلدار نشستم

شماره ۲۵۸: به چشم کم مبین بر آن من در خسته‌جانی هم

شماره ۲۵۹: ساقی کجاست کز می گلگون نشسته باشیم

شماره ۲۶۰: شدم تسلیم درکوی تو منزل را تماشا کن

شماره ۲۶۱: ساقی بیا و در قدح از لطف باده کن

شماره ۲۶۲: داغ دل را کرد از چاک آشکارا پیرهن

شماره ۲۶۳: نه همچون خال بر کنج لبش جا می‌توان کردن

شماره ۲۶۴: عمری است سراسر که به آزار منم من

شماره ۲۶۵: خوش عشرتی است با دل دانا گریستن

شماره ۲۶۶: کی شود معلوم هر بیگانه‌ شرح حال من

شماره ۲۶۷: سرکن سخن از آن لب و دفع ممات کن

شماره ۲۶۸: شوی هرجا دچار چشمش اظهار محبت کن

شماره ۲۶۹: ای که خاک آستانت سجده‌گاه عاشقان

شماره ۲۷۰: سراپایم چمن شد بس گل حسرت دمید از من

شماره ۲۷۱: عالما علم ز دل‌ها نه تو داری و نه من

شماره ۲۷۲: حسن تو از نور است و جان، نیمی از این نیمی از آن

شماره ۲۷۳: من نمی‌گویم که منع نرگس غماز کن

شماره ۲۷۴: مرا که نیست دمی روح در بدن بی تو

شماره ۲۷۵: عالمی را کرده سرگردان طواف کوی تو

شماره ۲۷۶: درد او هرچند بسیار است در جان باش گو

شماره ۲۷۷: رفتی ز چشم و ماند به‌جا ماجرای تو

شماره ۲۷۸: بیا ای بلبل از من گفتگوهای حزین بشنو

شماره ۲۷۹: حدیث شام هجر از بلبل طرف چمن بشنو

شماره ۲۸۰: به خطش می‌توان گردید رام آهسته آهسته

شماره ۲۸۱: می‌رسی از راه و بهر ما صفا آورده‌ای

شماره ۲۸۲: شد از فراق توام قامت کشیده خمیده

شماره ۲۸۳: منم در عاشقی هم‌طالع پروانه افتاده

شماره ۲۸۴: ای نگه با نظرت هم می و هم میخانه

شماره ۲۸۵: با صبر ساختم به وفا می‌برم پناه

شماره ۲۸۶: کی جز لبش به جای دگر می‌برم پناه

شماره ۲۸۷: ترک سر ناگفته دل بر مهر جانان بسته‌ای

شماره ۲۸۸: ای شب‌چراغ دل‌ها صهباست در پیاله

شماره ۲۸۹: دلا به کار جهان اضطراب یعنی چه

شماره ۲۹۰: ز خود در عشق چون پروانه باید بی‌خبر گردی

شماره ۲۹۱: تا کی به بزم شوق غمت جا کند کسی

شماره ۲۹۲: تا کی فراق‌نامه‌ات انشا کند کسی

شماره ۲۹۳: شود بس از نگاهی عارض آن تندخو رنگی

شماره ۲۹۴: به قدر دوستی بر حال مشتاقان نظر داری

شماره ۲۹۵: آنکه رخ بنمود و روشن ساخت جان در تن تویی

شماره ۲۹۶: رخ نمودی عاشقم کردی گذشتی یار هی

شماره ۲۹۷: یاد ما هرگز نکردی یار هی

شماره ۲۹۸: جان من گر شدی از صحبت من سیر بگوی

شماره ۲۹۹: می‌کنم کعبه صفت طوف سر کوی کسی

شماره ۳۰۰: هرگز به کام دل ننشستیم رو‌به‌روی

شماره ۳۰۱: ای مهر دل‌فروز گل روی کیستی

شماره ۳۰۲: ای تندخو ز چیست که یارم نمی‌شوی

شماره ۳۰۳: نفس در سینه‌ام چون ناله تار است پنداری

شماره ۳۰۴: در کعبه و بتخانه ز حسن تو صنم های

شماره ۳۰۵: بس که کردم گریه شد خونابم از اعضا تهی

شماره ۳۰۶: بازآ که ز دل زنگ‌زدا بلکه تو باشی

شماره ۳۰۷: بینا نیم آن لحظه که با ما تو نباشی

شماره ۳۰۸: بگذشت ز حد کار دل زار کجایی

شماره ۳۰۹: به خود چند ای دل بی‌طاقت از افسانه‌ها پیچی

شماره ۳۱۰: مگر آن زمان به حال دل من رسیده باشی

شماره ۳۱۱: بشنوی گر ز من غمزده پندی مردی

شماره ۳۱۲: در ره عشق اگر پیرو دردی مردی

شماره ۳۱۳: در زمان ما نمی‌بارد سحاب زندگی

شماره ۳۱۴: بر رخ هر آرزو در بند تا محرم شوی

شماره ۳۱۵: بتی دارم که لعلش با لب کوثر کند بازی

شماره ۳۱۶: مطلع نگاهم شد باز کرده آغوشی

شماره ۳۱۷: نیست هم‌دردی که بردارد ز دل بار کسی