لب آن شوخ طالب علم خندان است در واقع
چو باز این غنچه شد حالم گلستان است در واقع
سخن با آنکه او با من به لفظ خویش می‌گوید
نمی‌دانم چرا عالم پریشان است در واقع
به سر دستار می‌پیچد و من با خویش می‌گفتم
که بر گرد سرش گردیدن آسان است در واقع
میان او که در دست تصور در نمی‌آید
چرا در دست تصویر قلمدان است در واقع
اگر صد جان ستاند در عوض بوسی دهد زان لب
بده بستان عزیز من که ارزان است در واقع
نمک‌پاش است لعلش در تبسم بر جراحت‌ها
چه شورش‌ها در این کنج نمک‌دان است در واقع
اگر نه روی او قصاب را نور نظر باشد
چرا چون چشم قربان‌گشته حیران است در واقع
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی عشق و زیبایی است که شاعر به آن اشاره می‌کند. او از لب‌های خندان معشوقش صحبت می‌کند و می‌گوید که در واقع زندگی او مانند گلستان است. شاعر می‌گوید که با وجود کلمات معشوق، احساساتی در دلش به هم ریخته و آشفته است. در ادامه، او به آرزوهایی که در سر دارد و زیبایی معشوق اشاره می‌کند و بیان می‌کند که بوسه از لب‌های او، ارزش بیشتری از جانش دارد. همچنین، با استعاره‌های زیبا از عشق و درد و شادی می‌گوید که عشق او همواره در حال جدال و تلاطم است. در نهایت، او می‌پرسد چرا عشقش چون قربانی شده، حیرت‌زده و گیج است. این احساسات عمیق و زیبای عاشقانه در اشعار به نمایش گذاشته شده‌اند.
هوش مصنوعی: لبخند آن دختر ناز و دانشجو نشان می‌دهد که در واقع وقتی این غنچه باز شود، حال من شبیه یک گلستان خواهد بود.
هوش مصنوعی: با اینکه او با من صحبت می‌کند و حرف‌هایش میان ما رد و بدل می‌شود، نمی‌دانم چرا اوضاع و احوال این دنیا اینقدر آشفته و نامنظم است.
هوش مصنوعی: شخصی دستار خود را بر سر می‌پیچد و من با خودم فکر می‌کنم که دور این دستار گشتن کار ساده‌ای است در حقیقت.
هوش مصنوعی: در اینجا به تضاد بین واقعیت و تصویر اشاره شده است. گوینده می‌گوید که در دنیای تصورات، چه چیزی قابل درک و ملموس نیست، اما در دنیای واقعی، این تصورات به شکل‌هایی قابل لمس مانند قلمدان تبدیل می‌شوند. به نوعی، می‌خواهد بگوید که آنچه در ذهن می‌گذرد ممکن است در واقعیت وجود داشته باشد، هرچند که قابل تصور نباشد.
هوش مصنوعی: اگر بخواهی صد جان را فدای یک بوسه از آن لب زیبا کنی، این کار ارزش چندانی ندارد، چون بوسه‌ی تو از عشق من بسیار گرانبها و ارزشمند است.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی توصیف می‌کند که چگونه لبخند و نگاه عاشقانه می‌تواند همچون نمک بر زخم‌ها باشد، و این نمک‌پاشی باعث ایجاد شور و شوقی در دل می‌شود. در واقع، این احساسات و شور و نشاط در دل انسان‌ها به وضوح احساس می‌شود، درست مانند نمک که به زندگی طعمی خاص می‌بخشد.
هوش مصنوعی: اگر نگاه محبوب بر صورت قصاب نمی‌افتاد، پس چرا این چشم قربانی‌شده در حیرت و شگفتی است؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.