فهرست زیر شامل اشعاری است که در نسخه‌های دیوان‌های هر دو سخنور آمده است و به هر دو منتسب است:
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۵ :: کمال‌الدین اسماعیل » ترکیبات » شمارهٔ ۷ - و قال ایضاً یمدحه
سعدی (بیت ۱): کارم چو زلف یار پریشان و دَرهم‌ست - پشتم به سان ابروی دلدار پرخَم‌ست
کمال‌الدین اسماعیل (بیت ۹): کارم چو زلف یار پریشان و در همست - پشتم به سان ابروی دلدارم بر خمست
در این بخش شعرهایی را فهرست کرده‌ایم که در آنها سعدی مصرع یا بیتی از کمال‌الدین اسماعیل را عیناً نقل قول کرده است:
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹۰ :: کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۹
سعدی (بیت ۸): دشنام همی دهی به سعدی - من با دو لب تو کار دارم
کمال‌الدین اسماعیل (بیت ۸): دشنام همی‌دهی مرا باش - من با دو لب تو کار دارم
در این بخش مجموعه شعرهایی از دو شاعر را که توأماً هموزن و همقافیه هستند در گروه‌های مجزا فهرست کرده‌ایم:
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶:ما را همه شب نمی‌برد خواب - ای خفتهٔ روزگار دریاب
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۳ - ایضا له:مخدوم بزرگ، صدر منعم - ای پایۀ تو ورای القاب
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۴:این بوی روح‌پرور از آن خوی دلبر است - وین آب زندگانی از آن حوض کوثر است
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۲۳:در چشمت ار حقیر بود صورت فقیر - کوته نظر مباش که در سنگ گوهرست
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۴۲ - وله ایضا:در شعر من بعیب نگیرند اهل فضل - گر جای جای قافیه بعضی مکرّرست
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۸:چو نیست راه برون آمدن ز میدانت - ضرورتست چو گوی احتمال چوگانت
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۷۳ - وله ایضا:زهی به ذروة کیوان رسیده ایوانت - شکوه هفت سپهر از چهار ارکانت
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵۴:جان من! جان من فدای تو باد - هیچت از دوستان نیاید یاد
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۳۵:هر که دندان به خویشتن بنهاد - خیر دیگر به کس نخواهد داد
سعدی » گلستان » باب پنجم در عشق و جوانی » حکایت شمارهٔ ۱۸:گر تضرع کنی و گر فریاد - دزد زر باز پس نخواهد داد
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۳۳ - و قال ایضاً یمدحه:اصفهان خرّمست ومردم شاد - این چنین عهدکس ندارد یاد
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۸۲ - ایضا له:هر که این هر دو قطعه بر خواند - که ازین پیش کردم آنرا یاد
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۸۳ - وله ایضا:دوش خر بنده کرد پیشم یاد - کاسبک خواجه زندگی بتو داد
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۸۴ - وله ایضا:خواجه از بخل در مسلمانی - اعتقادی برای خود بنهاد
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۳:هر که می با تو خورد عربده کرد - هر که روی تو دید عشق آورد
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۵۴:مرد دیگر جوان نخواهد بود - پیریش هم بقا نخواهد کرد
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۵۵:ملک ایمن درخت بارورست - زو قناعت به میوه باید کرد
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۳۳:شادمانی مکن که دشمن مرد - تو هم از مرگ جان نخواهی برد
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۱۷:ای بسا اسبِ تیزرو که بماند - که خرِ لنگْ جان به منزل برد
سعدی » گلستان » باب سوم در فضیلت قناعت » حکایت شمارهٔ ۲۲:بخور، ای نیک‌سیرتِ سَره‌مَرد - کان نگون‌بخت گِرد کرد و نخوَرد
سعدی » گلستان » باب سوم در فضیلت قناعت » حکایت شمارهٔ ۲۷:گرچه بیرون ز رزق نتوان خوَرد - در طلب کاهلی نشاید کرد
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۴۶:یار با ما وفا نخواهد کرد - با خودم آشنا نخواهد کرد
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۵:کسی به عیب من از خویشتن نپردازد - که هر که می‌نگرم با تو عشق می‌بازد
سعدی » رسائل نثر » شمارهٔ ۶ - تقریرات ثلاثه:به عمر خویش ندیدم من این چنین علوی - که خمر می‌خورد و کعبتین می‌بازد
سعدی » رسائل نثر » شمارهٔ ۶ - تقریرات ثلاثه:پیام صاحب عادل علاء دولت و دین - که دین به دولت ایام او همی نازد
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۱۵ - وله ایضا:همیشه نعمت دنیا بسوی آن یا زد - که او جزای بدیها به نیکوی سازد
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۱۶ - وله ایضا فی الشّکایة:دل مرا چو سپهر از غمی بپردازد - هم از نخست بسیج دگر غم آغازد
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۹:کسی که روی تو دیده‌ست حال من داند - که هر که دل به تو پرداخت صبر نتواند
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۱۹:به روزگارِ سلامت، شکستگان دریاب - که جبرِ خاطرِ مسکین بلا بگرداند
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۵۹ - وقال ایضا یمدح الاتابک الاعظم سعد بن زنگی طاب ثراواه اوان استخلاصه من المواخذه:ایا شهی که ضمیرت بچشم گوشۀ فکر - رموز غیب ز لوح ازل فروخواند
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳۷:یار باید که هر چه یار کند - بر مراد خود اختیار کند
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۶۴ - ایضاً له:ای بزرگی که دست تریبتت - پای اقبال استوار کند
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۳:به بوی آن که شبی در حرم بیاسایند - هزار بادیه سهلست اگر بپیمایند
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۶۰ - وله ایضا:بزگوارا این خواجگی همه آنست - که روی از پس پرده به خلق ننمایند
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۴:چه سرو است آن که بالا می‌نماید - عنان از دست دلها می‌رباید
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۵:نگفتم روزه بسیاری نپاید - ریاضت بگذرد سختی سر آید
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۳۴:چه باشد گر ز من یادت نیاید - که از دوری فراموشی فزاید
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۷۸ - وله ایضاً:خطی زاری بسی ناخوشتر از ریش - که الحق جز ستردن را نشاید
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۶:به حسن دلبر من هیچ در نمی‌باید - جز این دقیقه که با دوستان نمی‌پاید
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۹:فراق را دلی از سنگ سختتر باید - مرا دلیست که با شوق بر نمی‌آید
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۰:مرو به خواب که خوابت ز چشم بِرباید - گرت مشاهدهٔ خویش در خیال آید
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۲۰:حقیقتیست که دانا سرای عاریتی - ز بهر هشتن و پرداختن نفرماید
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۲۱ - در مدح صاحب دیوان:سفینهٔ حکمیات و نظم و نثر لطیف - که بارگاه ملوک و صدور را شاید
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۱۴:گمان مبر که جهان اعتماد را شاید - که بی‌عدم نبود هر چه در وجود آید
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۷۷ - و قال ایضاً یمدحه:بزرگوارا! صدرا ! مرا چنان باید - که خاک پای تو بر اوج چرخ بفزاید
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۸۱ - وله ایضا:امام ملّت و مفتیّ مشرق و مغرب - بیان کند که شریعت چه حکم فرماید
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۸۲ - ایضا له:اگر به کم ز منی داد شغل من خواجه - روا بود که مرا صد امید بفزاید
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۳:آفتاب است آن پری‌رخ؟ یا ملائک؟ یا بشر؟ - قامت است آن؟ یا قیامت؟ یا الف؟ یا نیشکر؟
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۸۲ - وقال ایضاًفی مدح الاتابک الاعظم مظفّرالدّنیاوالدّین ابی بکر بن سعد زنگی طاب مثواه و یصف الفلک:کیست آن سیّاح، کورا هست بر دریا گذر - مسرعی کو سال و مه بی پای باشد در سفر؟
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۴:آمد گه آن که بوی گلزار - منسوخ کند گلاب عطار
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۸:شرط است جفا کشیدن از یار - خمر است و خمار و گلبن و خار
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۳۱:بردند پیمبران و پاکان - از بی‌ادبان جفای بسیار
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۳۴:زاهد که درم گرفت و دینار - زاهدتر از او یکی به دست آر
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۷۳:سرهنگ لطیف خوی دل دار - بهتر ز فقیه مردم آزار
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۹۷ - وله ایضا:ای رتبت تو ورای مقدار - وی همّت تو ستاره آثار
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۰۱ - وله ایضا:ای دل سیه لطیف دیدار - وی سیم تن خجسته آثار
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۰:ای به خلق از جهانیان ممتاز - چشم خلقی به روی خوب تو باز
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۱:متقلب درون جامه ناز - چه خبر دارد از شبان دراز
سعدی » گلستان » دیباچه:گر کسی وصف او ز من پرسد - بیدل از بی‌نشان چه گوید باز؟
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۱۸:آن که چون پسته دیدمش همه مغز - پوست بر پوست بود همچو پیاز
سعدی » رسائل نثر » شمارهٔ ۴ - رساله در عقل و عشق:گر کسی وصف او ز من پرسد - بیدل از بی‌نشان چه گوید باز
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۱۵ - وله ایضا:ای ترا جمع گشته در ره آز - همّت کوته و امید دراز
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۸:رها نمی‌کند ایام در کنار منش - که داد خود بستانم به بوسه از دهنش
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۱۱ - وقال ایضاً یمدح الامیر الکبیر السعّید ضیاء الدّین احمد بن ابی بکر البیا بانکی:درست گشت همانا شکستگّی منش - که نیک از ان بشکست زلف پر شکنش
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۴۷:جزای آن که نگفتیم شکر روز وصال - شب فراق نخفتیم لاجرم ز خیال
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۳۶ - پند و موعظه:توانگری نه به مال است پیش اهل کمال - که مال تا لب گور است و بعد از آن اَعمال
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۵۹:چنانکه مشرق و مغرب به هم نپیوندند - میان عالم و جاهل تألفست محال
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۶۱:کَسان که تلخیِ حاجت نیازمودَستَند - تُرُش کنند و بِتابند روی از اهلِ سؤال
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۱۳:قرار بر کفِ آزادگان نگیرد مال - نه صبر در دلِ عاشق نه آبْ در غربال
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۲۵ - وله ایضا یمدحه و یهنّیه بالزّفاف:چو خیل زنگ بیار استند صفّ جدال - سپاه روم هزیمت گرفت هم در حال
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۲۸ - وله ایضا:محقّق است که چیزی که آن رسد به کمال - بود هر آینه آن چیز را نهیب زوال
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷۷:شکست عهد مودّت نگار دلبندم - برید مهر و وفا یار سست‌پیوندم
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۴۵ - ایضا له:ایا رسیده ز فضل و هنر بدان رتبت - که تیر چرخ خطابت کند خداوندم
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸۳:می‌روم وز سر حسرت به قفا می‌نگرم - خبر از پای ندارم که زمین می‌سپرم
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۳۶ - و قال ایضاً یمدح سلطان الشّریعهٔ رکن الدّین:ای بزرگی که چو من راه مدیحت سپرم - همه بر شارع اقبال بود رهگذرم
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸۴:نرفت تا تو برفتی خیالت از نظرم - برفت در همه عالم به بی دلی خبرم
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸۵:یک امشبی که در آغوش شاهد شکرم - گرم چو عود بر آتش نهند غم نخورم
سعدی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شمارهٔ ۱۳:مرا به صورت شاهد نظر حلال بود - که هرچه می‌نگرم شاهدست در نظرم
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۸:مرا که زهره نباشد که در رخت نگرم - بیا بگو که ز وصل تو بر چگونه خورم؟
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹۰:نه دسترسی به یار دارم - نه طاقت انتظار دارم
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۹:نه دسترسی به یار دارم - نه طاقت انتظار دارم
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۱:گر تیغ برکشد که محبان همی‌زنم - اول کسی که لاف محبت زند منم
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۲۹ - و قال ایضا فی الجربات:کوه بلاشدست ز رنج جرب تنم - بیچاره من که کوه بناخن همی کنم
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۴۴:یا رب آن روی است یا برگ سمن؟ - یا رب آن قد است یا سرو چمن؟
سعدی » مواعظ » مثنویات » شمارهٔ ۴۵:ای خداوندان طاق و طمطراق - صحبت دنیا نمی‌ارزد فراق
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۶۰ - ایضاله:صاحب عادل شهاب ملک و دین - ای درونت مهبط روح الامین
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹۳:سرمست بتی لطیف ساده - در دست گرفته جام باده
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۹۲ - و له ایضا فی صفة صندوقچه:ای از پی حلّ و عقد دایم - در بند و گشایش او فتاده
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۹۳ - ایضا له:ای خواجه بدیدمت دل تو - چون عارض یار تست ساده
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰۰:تا کی‌ام انتظار فرمایی - وقت نامد که روی بنمایی؟
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۱۲:همه چشمیم تا برون آیی - همه گوشیم تا چه فرمایی
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۵۷:تا کی‌ام انتظار فرمایی؟ - وقت نامد که روی بنمایی؟
کمال‌الدین اسماعیل » ملحقات » شمارهٔ ۲۸ - ایضاً له:ای ز وصف مکارمت قاصر - هر فصیحی و مدحت‌آرایی
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰۲:تو با این لطف طبع و دلربایی - چنین سنگین‌دل و سرکش چرایی؟
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰۷:گرم راحت رسانی ور گزایی - محبت بر محبت می‌فزایی
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۹۴:خداوندان نعمت را کرم هست - ولیکن صبر به بر بینوایی
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۹۵:طبیبی را حکایت کرد پیری - که می‌گردد سرم چون آسیایی
سعدی » گلستان » دیباچه:بمانَد سالها این نظم و ترتیب - ز ما هر ذرّه خاک افتاده جایی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۴۵ - فی مدح ابن بدرالدّین باسمعیل:بنامیزد چنان فرّخ لقایی - که گویی سایۀ پرّ همایی
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰۶:دریچه‌ای ز بهشتش به روی بگشایی - که بامداد پگاهش، تو روی بنمایی
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۶۰ - تنبیه و موعظت:دریغ روز جوانی و عهد برنایی - نشاط کودکی و عیش خویشتن رایی
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۶۱ - تغزل و ستایش صاحب دیوان:شبی و شمعی و گوینده‌ای و زیبایی - ندارم از همه عالم دگر تمنایی
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۹۳:امید عافیت آنگه بود موافق عقل - که نبض را به طبیعت شناس بنمایی
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۹۶:ضمیر مصلحت اندیش هر چه پیش آید - به تجربت بزند بر محک دانایی
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۷۸:امید عافیت آن گه بود موافق عقل - که نبض را به طبیعت شناس بنمایی
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۹۰ - وقال ایضاً فی الموعظة والنصیحة:مرا دلیست ز انواع فکر سودایی - که هیچ گونه رهش نیست سوی دانایی
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۹۲ - و قال ایضاً:بزرگوارا در انتظار بخشش تو - نمانده است مرا بیش از این شکیبایی
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۳۱:ای از بهشت جزوی و از رحمت آیتی - حق را به روزگار تو با ما عنایتی
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۷۵ - در مدح رکن الدّین صاعد گوید:ای از بسیط جاه تو گردون ولایتی - وی از سپاه رای تو خورشید رایتی
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۶۲:دو چشم مست تو برداشت رسم هشیاری - و گر نه فتنه ندیدی به خواب، بیداری
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۶۴:مرا دلیست گرفتار عشق دلداری - سمن بری صنمی گلرخی جفاکاری
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۶۵:من از تو روی نپیچم گرم بیازاری - که خوش بود ز عزیزان تحمل خواری
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۵۶ - در پند و ستایش:بزن که قوت بازوی سلطنت داری - که دست همت مردانت می‌دهد یاری
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۵۷ - در ستایش:گرین خیال محقق شود به بیداری - که روی عزم همایون ازین طرف داری
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۲۰۴:اگر ممالک روی زمین به دست آری - وز آسمان بربایی کلاه جباری
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۲۰۶:شنیده‌ام که فقیهی به دشتوانی گفت - که هیچ خربزه داری رسیده؟ گفت آری
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۲۰۷:گر از خراج رعیت نباشدت باری - تو برگ حاشیت و لشکر از کجا آری؟
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۴۵:کجایی ای به دو رُخ آفتابِ دلداری؟ - چگونه‌ای که نه‌ای هیچ جایْ دیداری؟
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۷۳ - وقال ایضاً بمدح الصاحب عمیدالدین الفارسی:بدیدمت نه سر آن معاملت داری - که دست بازکشی یکدم از ستمکاری
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۱۹ - ایضا له:جهان لطف و کرم افتخار اهل قلم - که نیست فضل و هنر را به از تو غمخواری
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۲۰ - در مدح صدر قوام الملّة و الدّین ابراهیم بنداری گوید و به دمشق فرستد.:نسیم باد صبا هیچ عزم آن داری - که این تکاسل طبعیّ خویش بگذاری
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹۱:سخت زیبا می‌روی یک بارگی - در تو حیران می‌شود نظارگی
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۵۱:گر بخواهی کشتنم یکبارگی - رحمتی آخر برین بیچارگی
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹۴:تَرَحَّمْ ذِلَّتی یا ذَا المعالی - وَ واصِلْنی اِذا شَوَّشْتَ حالی
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۲۱۶:نظر کردم به چشم رای و تدبیر - ندیدم بِه زِ خاموشی، خِصالی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۲۷ - و له ایضا:بزرگی را همی دانم که هرگز - چو او کس نیست در افساد حالی
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۰۴:زنده بی دوست خفته در وطنی - مَثَلِ مرده‌ایست در کفنی
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۰۵:سروقدی میان انجمنی - به که هفتاد سرو در چمنی
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۲۸:مَطَلب، گر توانگری خواهی - جز قناعت که دولتیست هَنی
سعدی » خبیثات و مجالس الهزل » خبیثات » شمارهٔ ۴۸:خوش بود عیش با شکر دهنی - ارغوان روی و یاسمن بدنی
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۵۴:ترسم آن نوش ز لب کم سخنی - در زبانها فتد به بی دهنی
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۰۸:ای سرو حدیقه معانی - جانی و لطیفه جهانی
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۲۲۳:یاران کجاوه، غم ندارند - از منقطعان کاروانی
سعدی » گلستان » باب سوم در فضیلت قناعت » حکایت شمارهٔ ۲۷:سَمْعی اِلیٰ حُسْنِ الْاَغانی - مَنْ ذَا الَّذی جَسَّ الْمَثانی؟
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۸۶ - وله ایضاً:تنها هرگز نخورد خواجه - در مدّت عمر خویش نانی
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۸۷ - وله ایضاً:نانیست درین جهان و آبی - از دیدۀ آدمی نهانی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۲۹ - وله ایضا:ای لطف تو آب زندگانی - وی ذات تو عالم معانی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۳۱ - ایضا له:آن ریش فلان مزد قانی - ریشیست عظیم باستانی
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۱۰:بنده‌ام گر به لطف می‌خوانی - حاکمی گر به قهر می‌رانی
سعدی » گلستان » باب چهارم در فواید خاموشی » حکایت شمارهٔ ۱۴:گر تو قرآن بر این نَمَط خوانی - ببری رونقِ مسلمانی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۳۲ - ایضا له:جو همی خواستم پریر به شعر - از که؟ از نا خوشی گرانجانی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۳۳ - ایضا له:کرده یی ژار با من انعامی - که کم و کیف آن تو خود دانی
-
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۱۶:نگویم آب و گل است آن وجود روحانی - بدین کمال نباشد جمال انسانی
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۲۲۱:مقابلت نکند با حجر به پیشانی - مگر کسی که تهور کند به نادانی
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۶۳:کرم به جای فروماندگان چو نتوانی - مروتست نه چندانکه خود فرومانی
سعدی » گلستان » باب سوم در فضیلت قناعت » حکایتِ شمارهٔ ۱۰:ز بخت، روی‌تُرُش‌کرده، پیشِ یارِ عزیز - مرو، که عیش بر او نیز تلخ گردانی
سعدی » گلستان » باب سوم در فضیلت قناعت » حکایت شمارهٔ ۱۹:ز قدر و شوکتِ سلطان نگشت چیزی کم - از التفات به مهمان‌سرایِ دهقانی
سعدی » گلستان » باب ششم در ضعف و پیری » حکایت شمارهٔ ۱:ندیده‌ای که چه سختی همی‌رسد به کسی - که از دهانش به در می کنند دندانی
سعدی » گلستان » باب هفتم در تأثیر تربیت » جدال سعدی با مدعی در بیان توانگری و درویشی:توانگران را وقف است و نذر و مهمانی - زکات و فطره و اعتاق و هدی و قربانی
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۸۵ - و قال ایضاً یمدحه:بگویم و نکند رخنه در مسلمانی - تویی که نیست ترا در همه جهان ثانی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۳۴ - وله ایضا:جهان فضل و فضایل امام ربّانی - که قایمست بتو قوّت مسلمانی
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴:چون دل ز هوای دوست نتوان پرداخت - درمانش تحمل است و سر پیش انداخت
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۱:از بس که تنم ز آتش دل بگداخت - نتوان تنم از شمع همی باز شناخت
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶:روزی گفتی «شبی کنم دلشادت - وز بند غمان خود کنم آزادت»
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۳:شاها چو به داد داد هر کس دادت - داد طرب امروز بباید دادت
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷:صد بار بگفتم به غلامان درت - تا آینه دیگر نگذارند برت
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۶:روزی گیرم میان تو چون کمرت - یا همچو قبا تنگ در آرم ببرت
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸:آن یار که عهدِ دوستاری بشکست - می‌رفت و منش گرفته دامان در دست
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹:شب‌ها گذرد که دیده نتوانم بست - مردم همه از خواب و من از فکر تو مست
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰:هشیار سری بوَد ز سودای تو مست - خوش آن که ز روی تو دلش رفت ز دست
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱:آن کیست که دل نهاد و فارغ بنشست - پنداشت که مهلتی و تأخیری هست
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲:تدبیر صواب از دل خوش باید جست - سرمایهٔ عافیت کفافست نخست
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۲:خیری که برآیدت به توفیق از دست - در حق کسی کن که درو خیری هست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۹:باور نکنی که از من عشوه پرست - بر بود دل شکسته آن نرگس مست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۰:ای عزم تو بر شکستن عهد درست - ز آمد شدن تو پای اومید سست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۱:دی توبت من ز آستین برزد دست - بشکست پیاله را و پنداشت که رست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۲:غمگین دل من که شادمان از غم تست - عمری گم کرد و جز رضای تو نجست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۳:ترکم سوی آماجگه آمد سرمست - چون غمزۀ خود تیر و کمان اندر دست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۴:این ساغر می که بر کف دست من است - دانی که چراست نازنینم پیوست؟
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۵:عید آمد و ساز پارسایی بشکست - گل نیز چو روزه رخت برخواهد بست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۶:تا هست ترا چراغ دانش در دست - از پای طلب همی نباید بنشست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۷:چون دید بگاه رفتن از عزم درست - بر رهگذر لب پی جانم شده سست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۸:فرزند ترا اگر بکوهست نشست - از کان هرگز قیمت گوهر نشکست
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲:وه وه که قیامت‌ست این قامت راست - با سرو نباشد این لطافت که تو راست
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳:آن کس که خطای خویش بیند که رواست - تقریر مکن صواب نزدش که خطاست
سعدی » دیوان اشعار » ملحقات و مفردات » شمارهٔ ۲۷:می‌میرم و همچنان نظر بر چپ و راست - تا آنکه نظر در او توان کرد کجاست؟
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۸۰:می‌میرم و همچنان نظر بر چپ و راست - تا آنکه نظر در او توان کرد کجاست؟
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۹:ای ترک حصاری همه چیزت بنواست - الّا یک چیز کز تو آن عین خطاست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۰:یک روز شبی چو شمع برخواهم خاست - ورنیز زبانم ز کسان باید خواست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۱:ای دل اگرت بوصل دلدار هواست - مرگ خود و زندگیت ازو باید خواست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۲:تا دل بهوا جویی مهرت برخاست - هر شب غم تو تا بسحر مونس ماست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۳:در چاه ز نخدانت دل ما بنواست - وان خال سیاه تو بدین حال گواست
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷:خیزم بروم چو صبر نامحتمل‌ست - جان در قدمش کنم که آرامِ دلست
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۱۲:این بار نه بانگ چنگ و نای و دهلست - کاین بار شکار شیر و جنگ مغلست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۴:هر چند که روی لاله بس دلگسلست - در هجر تو چشم من زر و بیش خجلست
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸:آن ماه که گفتی ملک رحمانست - این بار اگرش نگه کنی شیطانست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۰:تیغ تو که لب تا لب او دندانست - دندان اجل در لب او پنهانست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۱:از بس که رخ لاله خوش و خندانست - چشم تر نرگس اندر و حیرانست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۲:وقتی که درو راحت درویشانست - از من بشنو گر بتوانی دانست
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۰:از بس که بیازرد دل دشمن و دوست - گویی به گناه مسخ کردندش پوست
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۱:ای در دل من رفته چو خون در رگ و پوست - هرچ آن به سر آیدم ز دست تو نکوست
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۲:چون حال بدم در نظر دوست نکوست - دشمن ز جفا گو ز تنم برکن پوست
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۳:غازی ز پی شهادت اندر تک و پوست - وان را که غم تو کشت فاضلتر ازوست
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۴:گر دل به کسی دهند باری به تو دوست - کت خوی خوش و بوی خوش و روی نکوست
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۵:گر زخم خورم ز دست چون مرهم دوست - یا مغز برآیدم چو بادام از پوست
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۶:گویند رها کنش که یاری بدخوست - خوبیش نیرزد به درشتی که دروست
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵:گر خود ز عبادت استخوانی در پوست - زشتست اگر اعتقاد بندی که نکوست
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۱۰:خواهی که به طبعت همه کس دارد دوست - با هر که در اوفتی چنان باش که اوست
سعدی » مجالس پنجگانه » شمارهٔ ۲ - مجلس دوم:دشمن که جفایی کند آن شیوۀ اوست - باری تو جفا مکن که معشوقی و دوست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۰:گازر بچه را سپید کاری آهوست - در آب بسان مردم چشم نکوست
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۷:شب نیست که چشمم آرزومند تو نیست - وین جان به لب رسیده در بند تو نیست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۵:خون باد دل ارشاد بپیوند تو نیست - جان برخی اگر بر سر سوگند تو نیست
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۰:روی تو به فال دارم ای حور نژاد - زیرا که بدو بوسه همی نتوان داد
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹:دادار که بر ما در قسمت بگشاد - بنیاد جهان چنانکه بایست نهاد
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۲۲:پیشِ که بر آورم ز دستت فریاد؟ - هم پیشِ تو از دستِ تو گر خواهم داد
سعدی » خبیثات و مجالس الهزل » خبیثات » شمارهٔ ۱۰:آن شیفته را چو باد در بوق افتاد - آن گنبد سیم‌رنگ بر باد بداد
سعدی » خبیثات و مجالس الهزل » خبیثات » شمارهٔ ۱۱:آن عهد به یاد داری و دولت و داد - کز عاشق بیچاره نمی‌‌کردی یاد؟
سعدی » خبیثات و مجالس الهزل » خبیثات » شمارهٔ ۱۲:گفتم که بیا پیش من ای حور‌نژاد - گفتا که بیار تا چه‌ام خواهی داد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۴:بلبل بسپیده دم همی زد فریاد - کین آتش گل در همه گلزار افتاد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۵:دمی می رفتم مست و کش و خرّم و شاد - آن ماه دو هفته پیش من باز افتاد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۶:وقتی که بتم گره بر آن زلف نهاد - از سختی بند بر قفا می افتاد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۷:از بس که سوی چمن برد بوی تو باد - وز بس که کند گل ز دور خار تو باد
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۲:نوروز که سیل در کمر می‌گردد - سنگ از سر کوهسار در می‌گردد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۲۴:چون کار زمانه بر گذر می‌گردد - هردم همه کارها دگر می‌گردد
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۳:کس عهد وفا چنانکه پروانهٔ خرد - با دوست به پایان نشنیدیم که برد
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱:ای قدر بلند آسمان پیش تو خرد - گوی ظفر از هر که جهان خواهی برد
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲:شاها سم اسبت آسمان می‌سپرد - از کید حسود و چشم بد غم نخورد
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۱۳:از مایهٔ بیسود نیاساید مرد - مار از دم خویش چند بتواند خورد
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۲۶:در گرگ نگه مکن که بزغاله برد - یک روز ببینی که پلنگش بدرد
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۴:دانی که چه گفت زال با رستمِ گرد؟ - دشمن نتوان حقیر و بیچاره شمرد
سعدی » گلستان » باب سوم در فضیلت قناعت » حکایت شمارهٔ ۲۷:صیّاد نه هر بار شَگالی ببَرَد - افتد که یکی روز پلنگش بخورَد
سعدی » رسائل نثر » شمارهٔ ۱ - در تقریر دیباچه:دل عشق تو را واقعۀ نوح شمرد - زان روی سفینه‌ای فراهم آورد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۲۸:چون دید بر آورده غم از جانم گرد - بی فایده بسیار پشیمانی خورد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۲۹:دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد - جان هم بغم تو داد بر بستر درد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۰:هر کس که در آن قامت موزون نگرد - او را بقیاس خویش کوته شمرد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۱:آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد - یک نیمه از آن صافی و یک نیمش درد
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۲:آن دوست که آرام دل ما باشد - گویند که زشتست بهل تا باشد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۸۷:گل خواست که چون روی تو زیبا باشد - وین خود چه خیالست و چه سودا باشد؟
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۳:آن را که جمال ماه پیکر باشد - در هرچه نگه کند منور باشد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۸۸:آن را که چو تو نگار در خور باشد - باید که ز سیم و زر توانگر باشد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۸۹:ساقی که بلطف سمن تر باشد - زنجیر برونهی نه در خور باشد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۰:گر قامت بنده زین بخم تر باشد - بر پای بسان چنبرش سر باشد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۱:لعل لب او که درج گوهر باشد - در وی چو زبان نهی نه در خور باشد
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۵:هر سرو که در بسیط عالم باشد - شاید که به پیش قامتت خم باشد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۷:شمعم که غذای چشمم از نم باشد - خنده همه گریه سور ماتم باشد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۸:بسیار بدیدم و چو تو کم باشد - یاری که برنج یار خرم باشد
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۷:بیچاره کسی که بر تو مفتون باشد - دور از تو گرش دلیست پر خون باشد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۰۱:نالیدن بلبل ار چه موزون باشد - از نالۀ او مرا جگر خون باشد
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۶:در چشم من آمد آن سهی سرو بلند - بربود دلم ز دست و در پای افکند
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۷:در خرقهٔ توبه آمدم روزی چند - چشمم به دهان واعظ و گوش به پند
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۸:گویند مرو در پی آن سرو بلند - انگشت‌نمای خلق بودن تا چند؟
سعدی » گلستان » باب پنجم در عشق و جوانی » حکایت شمارهٔ ۲۰:در چشم من آمد آن سهی سرو بلند - بربود دلم ز دست و در پای فکند
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۹۱:پند است خطاب مهتران آن گه بند - چون پند دهند و نشنوی بند نهند
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۲۲:هر گوهر معنی که دلم کرد پسند - تا ناطقه را ازو کنم عقدی چند
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۲۳:گفتی که بگو حال دل غم پیوند - تا چند نهان کنی ز من؟ آخر چند؟
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۲۴:دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند - آمد گل و بلبل بر او رخت افکند
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۲۵:ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند - از من بر خواجه بر زمین بوسی چند
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۹:کس با تو عدو محاربت نتواند - زیرا که گرفتار کمندت ماند
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸:بس چون تو ملک زمانه بر تخت نشاند - هر یک به مراد خویشتن ملکی راند
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹:نه هر که ستم بر دگری بتواند - بیباک چنانکه می‌رود می‌راند
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۲۶:یارم چو سوار سوی میدان راند - از دشمن و دوست جان و دل بستاند
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۲۷:ایّام بر آنست که تا بتواند - یک روز مرا بکام خود ننشاند
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۲۸:پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند - شمعی که تو افروخته بودی بنشاند
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۷:با دوست به گرمابه درم خلوت بود - وانروی گلینش گل حمام آلود
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۴:آن گل که هنوز نو به دست آمده بود - نشکفته تمام باد قهرش بربود
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۵:افسوس بر آن دل که سماعش نربود - سنگ است و حدیث عشق با سنگ چه سود؟
سعدی » خبیثات و مجالس الهزل » خبیثات » شمارهٔ ۲۳:چون دید که پیریم سپیدی بفزود - برگشت و ارادتی زیادت ننمود
سعدی » خبیثات و مجالس الهزل » خبیثات » شمارهٔ ۲۴:خلق از تو به رنجند و خدا ناخشنود - لعنت به تو می‌بارد و بر گَبر و جهود
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۶۳:گر زانکه ترا غم دلی روی نمود - بس تنگ دلیت از آن نبایست افزود
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۶۴:روزی دل من ز جست و جویی ناسود - پای طلبم ز بس تکاپو فرود
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۶۵:گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود - لبخند یی از سر رعونت بنمود
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۶۶:روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود - از ساده دلی رخ تو بر وی بخشود
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۶۷:انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود - از بلعجبیم طرفه دستی بنمود
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۶۸:ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود - مگذار که او از تو بود ناخشنود
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۶۹:تیغ تو گیاهیست که مردم درود - وز زخم زبان برو خطایی نرود
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۳:گر تیر جفای دشمنان می‌آید - دل تنگ مکن که دوست می‌فرماید
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۴:من چاکر آنم که دلی برباید - یا دل به کسی دهد که جان آساید
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۰:گر تیر جفای دشمنان می‌آید - دلتنگ مشو که دوست می‌فرماید
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۲۲:سلطان که به منزل گدایان آید - گر بر سر بوریا نشیند شاید
سعدی » گلستان » باب پنجم در عشق و جوانی » حکایت شمارهٔ ۴:دردا که طبیبْ صبر می‌فرماید - وین نفسِ حریص را شکَر می‌باید
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۰۳:گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید - بهتان چنین نهی تو بر من شاید
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۰۴:باغ از گل و لاله ار چه می آراید - بی روی تو دل دمی کجا آساید
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۰۵:این مردم چشم من همی نا ساید - در جستن تو جهان همی پیماید
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۷:هرچند که هست عالم از خوبان پر - شیرازی و کازرونی و دشتی و لُر
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۷:فرق است میانِ آن که یارش در بر - تا آن که دو چشمِ انتظارش بر در
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۳۲:ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر - در خدمت تو صف زده در یکدیگر
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۳۳:مانند دو چشمیم من و آن دلبر - در نیک و بد زمانه با هم یاور
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۳۴:تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر - هرگز نرسی بوصل آن سیمین بر
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۳۵:تا کرد مرا دیده بروی تو نظر - اندر سر من نماند از عقل اثر
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۳۶:در طبع تو ناکسی و در دست تو زر - گشتند مکقیم چون گهر در خنجر
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۱:تا سر نکنم در سرت ای مایهٔ ناز - کوته نکنم ز دامنت دست نیاز
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۲:نامردم اگر زنم سر از مهر تو باز - خواهی بکشم به هجر و خواهی بنواز
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۷۸:در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز - چون گل بکفم چند درست آید باز
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۷۹:در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز - کم می آمد معانی خوب فراز
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۸۰:کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز - تکبیر زدیم چار بر پنج نماز
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۳:ای ماه شب‌افروز شبستان‌افروز - خرم تن آنکه با تو باشد شب و روز
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۴:یا روی به کنج خلوت آور شب و روز - یا آتش عشق بر کن و خانه بسوز
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۸۳:چون می شنوم برطمع خودپیروز - زین پس منم ودلی قناعت اندوز
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۵:رویی که نخواستم که بیند همه کس - الا شب و روز پیش من باشد و بس
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۶:گر بیخبران و عیبگویان از پس - منسوب کنندم به هوی و به هوس
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۸۸:احوال منت باور اگر نیست ز کس - ور این دو گواهت از رخ و اشک نه بس
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۹:گویند مرا صوابرایان به هوش - چون دست نمی‌رسد به خرسندی کوش
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۷:سودی نکند فراخنای بر و دوش - گر آدمیی عقل و هنرپرور و هوش
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۱۲:رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش - کو روی ترا چنان کشد در اغوش
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۱۳:امشب منم و جام می و نوشانوش - فردا بوداع دستها در آغوش
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۱:یا همچو همای بر من افکن پر خویش - تا بندگیت کنم به جان و سر خویش
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۲۳:بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش - تا بگشادم بگریه چشم تر خویش
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۲:ای بی‌تو فراخای جهان بر ما تنگ - ما را به تو فخرست و تو را از ما ننگ
سعدی » گلستان » باب سوم در فضیلت قناعت » حکایت شمارهٔ ۲۷:غوّاص اگر اندیشه کند کامِ نهنگ - هرگز نکند دُرِّ گرانمایه به چنگ
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۴۴:خصم تو که دارد رخ زرد و دل تنگ - پیوسته چو تیغ می‌زند سر بر سنگ
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۴۵:از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ - وز واقعه ها اگر چه دارم صد رنگ
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۴۶:هرگز بکسی... ل این دل تنگ - وز خوی بدت نه صلح پیداست نه جنگ
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۳:گر دست دهد دولت ایام وصال - ور سر برود در سر سودای محال
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۵۰:ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال - وی مرغ کرم را ز سخایت پروبال
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۵۱:خاک سر کوی آن بت مشکین خال - می بوسیدم دوش باومید وصال
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیمانشاه و ارسل به:چون نیست مرا به خدمتت راه وصال - سر بر خط دیوان تو دارم همه سال
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۵:خورشید رخا من به کمند تو درم - بارت بکشم به جان و جورت ببرم
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۶:هر سروقدی که بگذرد در نظرم - در هیأت او خیره بماند بصرم
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۹۳:آن روز که بر خاطر عالی گذرم - از عجب چو نرگس همه در خود نگرم
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۹۴:بی روی تو صدره بگل ار برگذرم - ممکن نبود که نیز در وی نگرم
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۹۵:گر آب خورم درد شود بر جگرم - ور خواب کنم گرد شود در بصرم
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۷:شبهای دراز بیشتر بیدارم - نزدیک سحر روی به بالین آرم
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۹۶:بس اشک که از دیده بحاصل آرم - از آب دو چشم پای در گل آرم
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۴:من بندهٔ بالای تو شمشاد‌تنم - فرهاد تو شیرین‌دهن خوش‌سخنم
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۵:هر گه که نظر بر گل رویت فکنم - خواهم که چو نرگس مژه بر هم نزنم
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۲۳:گفتی که بمه نگه کن انگار منم - روی توام آرزوست، مه را چکنم؟
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۲۴:در گوش تو گر جای نگیرد سخنم - ور غم نخوری بحالم ، ای سر و بنم
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۷:گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم - صوفی شوم و گوش به منکر نکنم
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۳۶:نه گفته بدی عهد مزور نکنم - کس را بجهان با تو برابر نکنم
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۱:چون می‌کشد آن طیرهٔ خورشید و مهم - من نیز به ذل و حیف تن در ندهم
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۲:من با دگری دست به پیمان ندهم - دانم که نیوفتد حریف از تو بهم
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۴۲:از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم - و آمد ز پریشانی از آن سان برهم
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۵:یاران به سماع نای و نی جامه‌دران - ما، دیده به جایی متحیر نگران
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۷۶:در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران - چون دیدۀ نرگس از پی جان نگران
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۷۷:برخیز و مخور غم جهان گذران - بنشین و جهان بشادمانی گذران
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۶:یرلیغ ده ای خسرو خوبان جهان - تا پیش قدت چنگ زند سرو روان
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۴:امروز که دستگاه داری و توان - بیخی که بر سعادت آرد بنشان
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۶۹:خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان - سر در سر نیزه کرد مانند سنان
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۷۰:نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان - باریک کنی همه تن خود چو میان
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۷۱:قومی شده نازنده باسرار نهان - قومی شده نازنده باسباب جهان
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۷۲:ای ترک سمن روی من ای جان و جهان - از بهر خدا این چه میانست و دهان؟
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۷۳:زان پس که فدای عشق تو کردم جان - بر من ز چه خشمناکی ای جان‌و‌جهان
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۷۴:دلدار مرا اگر فراخست دهان - گل را نه هم از خنده دهانست چنان
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۷۵:چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان - در سینۀ تنگ لفظ شیرین پنهان
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۱:ای دست تو آتش زده در خرمن من - تو دست نمی‌گذاری از دامن من
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۰۰:ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من - ناگشته بپرسشی بپیرامن من
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۰۱:گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من - روشن کنی از جمال خود مسکن من
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۰۲:شمعم که شدست جان من دشمن من - صد تو غم دل گرفته پیرامن من
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۵:ما را نه ترنج از تو مرادست نه به - تو خود شکری پسته و بادام مده
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۴۶:از بند سخن لبم چو بگشاد گره - از خشم در ابروانش افتاد گره
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۴۷:چون دید که رکد غمزۀ خیره سته - بر قصد دلم کمان ابرو برزه
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۶:نه سرو توان گفت و نه خورشید و نه ماه - آه از تو که در وصف نمی‌آیی آه
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۴۸:ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه - کز دست تو دارم همه احوال تباه
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۴۹:ای راه وصال تو درازی کوتاه - جز بندگی تو هر چه کردیم، گناه
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۵۰:یاران منا، چه بودتان از ناگاه - کاندر پی یکدیگر برفتید بگاه؟
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۱:هرگز بود آدمی بدین زیبایی؟ - یا سرو بدین بلند و خوش بالایی؟
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۸:گر کان فضائلی وگر دریایی - بی‌راحت خلق باد می‌پیمایی
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۵۳:من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی - عشق آمد و داد از توام بر نایی
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۵۴:ای سرو که سر بر آسمان می سایی - وز قدّ بلند لاف می پیمایی
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۵۵:مانند گل دو رنگی ای بینایی - بی زر رخ گلگون بکسی ننمایی
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۵۶:مشتاق توام ، روی بمن ننمایی - بیمار توان، بپرسشم نگرایی
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۵۷:گل گرچه کند دعوی شهر آرایی - او چون رخ تو کجاست در زیبایی؟
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۵۸:یک روز بکوی عاشقان بر نایی - وز بهر تماشا نظری نگشایی
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۵۹:کی بر کنم از تو من دل ای بینایی - کز عشق تو گشته ام بدین رسوایی؟
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۲:گیرم که به فتوای خردمندی و رای - از دایرهٔ عقل برون ننهم پای
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۱:گل گرچه بنکوییست انگشت نمای - سرو ارچه بشاهدیست بستان آرای
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۲:ز آمد شدن تو گرچه باشم در وای - تا ظن نبری کز تو بگردانم رای
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۳:گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای - باشم سوی خویش مرگ را راهنمای
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۴:هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای - گر هست ترا بخدمت جانان رای
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۵:هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای - برخاسته یی بقصد آن شهر آرای
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۶:شد در سر کار این دل کار افزای - صبر و خرد و هر چه مرا بدبر جای
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۷:با آنکه تن ضعیف من شمع آسای - از جنبش بادی بنشیند بر جای
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۸:در پنجه شدم با قدح مرد گرای - تا کرد چنانم که نجنبم از جای
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۵:گفتم بکنم توبه ز صاحبنظری - باشد که بلای عشق گردد سپری
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۶:هر روز به شیوه‌ای و لطفی دگری - چندانکه نگه می‌کنمت خوبتری
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۰:فردا که به نامهٔ سیه درنگری - بس دست تحسر که به دندان ببری
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۱:گویند که دوش شحنگان تتری - دزدی بگرفتند به صد حیله‌گری
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۹۲:از غایت جنگجویی و فتنه گری - گر گل بکفت فتد دهانش بدری
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۹۳:زلف تو که چون او نبود خیره سری - مشکیست کز وسوخته شد هرجگری
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۷:ای بلبل خوش سخن چه شیرین نفسی - سرمست هوی و پای‌بند هوسی
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۱۰:ما راست دلی که نیست خالی نفسی - هر گوشۀ او ز سر صاحب هوسی
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۱۱:درجنگ ترا بیازمودیم بسی - همچون سپهرخودی فگنده ...سی
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۰:کردیم بسی جام لبالب خالی - تا بو که نهیم لب بران لب حالی
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۱۹:چون نیست حدیث وصلت از زر خالی - هم نرم کنم ترا بچیزی مالی
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۲۰:چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی - پروای گل و سمن ندارم حالی
-
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۶:گر دولت و بخت باشد و روزبهی - در پای تو سر ببازم ای سرو سهی
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۶:تا دل به غرور نفس شیطان ندهی - کز شاخ بدی کس نخورد بار بهی
سعدی » گلستان » باب چهارم در فواید خاموشی » حکایت شمارهٔ ۴:آن کس که به قرآن و خبر زو نرهی - آن است جوابش که: جوابش ندهی
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۹:معشوق هزار دوست را دل ندهی - ور می‌دهی آن دل به جدایی بنهی
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۵۰:با آنکه بکس دست بپیمان ندهی - زنجیر کنی از زور بر دست نهی
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۵۱:دل در سر زلف تونه زان بست رهی - کورا دو هزار بند بر بند نهی
-
سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱:ثنا و حمد بی‌پایان خدا را - که صنعش در وجود آورد ما را
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۴ - ایضا له:ایا صدری که شد پیش ضمیرت - همه اسرار گردون آشکارا
-
سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶:ای یار ناگزیر که دل در هوای توست - جان نیز اگر قبول کنی هم برای توست
سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷:مقصود عاشقان دو عالم لقای توست - مطلوب طالبان به حقیقت رضای توست
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۵ - وله ایضا:ای سروری که مخزن اسرارغیب رابهتر - بهتر کلیدخاطر مشکل گشای تست
-
سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰:فلک با بخت من دائم به کین است - که با من بخت و دوران هم به کین است
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۵۵ - وله ایضا:بهار ار چه بهشتی راسیتنست - دل رنجور او با ما به کینست
-
سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۲:اگر لذت ترک لذت بدانی - دگر شهوت نفس، لذت نخوانی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۳۰ - وله ایضا:بجان آفرینی که نزدیک عملش - ز پیدا تفاوت ندارد نهانی
-
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۶ - موعظه و نصیحت:هر آن نصیبه که پیش از وجود ننهادست - هر آن که در طلبش سعی می‌کند بادست
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۴ - وله ایضا:خدا یگان شریعت پناه اهل هنر - که امر جزم ترا روزگار منقادست
-
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۸ - اندرز و نصیحت:خوش است عمر دریغا که جاودانی نیست - پس اعتماد بر این پنج روز فانی نیست
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۳۷:اگر بمُرد عَدو، جایِ شادمانی نیست - که زندگانیِ ما نیز جاودانی نیست
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۶۵ - فی الشّکایه:مرا که هیچ نصیبی ز شادمانی نیست - بسی تفاوتم از مرگ و زندگانی نیست
-
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰ - در نصیحت و ستایش:جهان بر آب نهاده‌ست و زندگی بر باد - غلام همّت آنم که دل بر او ننهاد
سعدی » مواعظ » مراثی » در مرثیهٔ اتابک ابوبکر بن سعد زنگی:به اتّفاق، دگر دل به کَس نباید داد - زِ خستگی که درین نوبت اتّفاق افتاد
سعدی » گلستان » باب هفتم در تأثیر تربیت » حکایت شمارهٔ ۱۹:فرشته خوی شود آدمی به کم خوردن - وگر خورد چو بهایم بیوفتد چو جماد
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۱۰۷:بر آنچه می‌گذرد دل منه که دجله بسی - پس از خلیفه بخواهد گذشت در بغداد
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۳۴ - و قال ایضاً یمدحه:درین جناب همایون که تا قیامت باد - بیمن معدلت صدر روزگار آباد
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۸۰ - وله ایضا:هر آن سعادت کاندر ضمیر افلاکست - نثار حضرت عالیّ مجد دینی باد
-
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲ - توحید:فضل خدای را که تواند شمار کرد؟ - یا کیست آنکه شکر یکی از هزار کرد؟
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۴۹ - و قال ایضآ یمدح الصّدر السّعید عمادالاسلام الخجندی:بر هر زمین که مردم چشمم گذار کرد - آنرا ز آرزوی رخت لاله زار کرد
-
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵ - در وصف بهار:بامدادی که تفاوت نکند لیل و نهار - خوش بود دامن صحرا و تماشای بهار
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۸۸ - و قال ایضاً یمدح الصدر السّعید رکن الدیّن صاعد:هرکرا بخت مساعد بود و دولت یار - ابدالدّهر مظفّر بود اندر همه کار
-
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۶ - در ستایش شمس‌الدین محمد جوینی صاحب دیوان:به هیچ یار مده خاطر و به هیچ دیار - که برّ و بحر فراخست و آدمی بسیار
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۷ - مطلع دوم:کجا همی روَد این شاهد شکر گفتار؟ - چرا همی نکند بر دو چشم من رفتار؟
سعدی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شمارهٔ ۱۰:تو آن نه‌ای که به جور از تو روی برپیچند - گناه تست و من استاده‌ام به استغفار
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۲۹:برای ختم سخن دست بر دعا داریم - امیدوار قبول از مهیمن غفار
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۳۰:به قفل و پرهٔ زرین همی توان بستن - زبان خلق و به افسون دهان شیدا مار
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۳۳:چو رنج بَرنَتَوانی گرفتن از رنجور - قدم زِ رفتن و پرسیدنش دریغ مَدار
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۳۷:نگین ختم رسالت پیمبر عربی - شفیع روز قیامت محمد مختار
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۳۹:نهاد بد نپسندد خدای نیکوکار - امیر خفته و مردم ز ظلم او بیدار
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۸۵ - ایضاًله ویمدح السّلطان غیاث الدّین بیرشاه بن محمّد و یصف الفرس:خدای داد بملک زمانه دیگر بار - طراوتی نه باندازۀ قیاس وشمار
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۸۶ - سوگند نامه:امید لذّت عیش از مدار چرخ مدار - که در دیار کرم نیست زآدمی دیّار
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۹۰ - و له ایضا فی مذمة الشعراء:بچشم عقل نگه می کنم یمین و یسار - ز شاعری بتر اندر جهان ندیدم کار
-
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۸ - در مدح امیر انکیانو:بس بگردید و بگردد روزگار - دل به دنیا در نبندد هوشیار
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۳۹:هر که خیری کرد و موقوفی گذاشت - رسم خیرش همچنان بر جای دار
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۹۸ - ایضا له:حسن رایت دانم ار آگه شود - زینچ من کردم درین وقت اختیار
-
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۹ - تغزل در ستایش شمس‌الدین محمد جوینی صاحب دیوان:نظر دریغ مدار از من ای مه منظور - که مه دریغ نمی‌دارد از خلایق نور
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۴۸:نماند حاتمِ طایی ولیک تا به ابد - بمانْد نامِ بلندش به نیکویی مشهور
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۹۶ - وله ایصاً یمدحه:زهی بسیرت محمود در جهان مذکور - زهی بدیدۀ تعظیم از آسمان منظور
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۱۰ - وله ایضا:جناب عالی نزدیک و من بخدمت دور - بنزد عقل همانا که نیستم معذور
-
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۳۱ - در وصف شیراز:خوشا سپیده‌دمی باشد آنکه بینم باز - رسیده بر سرِ الله اکبرِ شیراز
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۳۲ - در لیلةالبراة فرموده‌است:شبی چنین در هفت آسمان به رحمت باز - ز خویشتن نفسی ای پسر به حق پرداز
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۴۳:جزای نیک و بد خلق با خدای انداز - که دست ظلم نماند چنین که هست دراز
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۴۴:گروهی از سر بی‌مغز بیخبر گویند - بریده به سر بدگوی تا نگوید راز
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۰۱ - وقال ایضاٌ و یصف الشیب:رسول مرگ ز ناگه بمن رسید فراز - که کوس کوچ فروکوفتند، کار بساز
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۰۲ - وقال ایضاً یمدح الصّاحب الکبیر نظام الملک:چو بخت تیرۀ من روشنی نهاد آغاز - مرا به حضرت صدر جهان کشید نیاز
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۰۳ - و قال ایضاً یمدحه:هزار جان مقدّس غریق نعمت و ناز - نثار صدر قوی شوکت ضعیف نواز
-
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۳۳ - در مدح امیر سیف‌الدین (محمد):شکر و فضل خدای عزوجل - که امیر بزرگوار اجل
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۲۳ - ایضا له:هیچ حاصل ز فضل و دانش نیست - اندرین روزگار بی حاصل
کمال‌الدین اسماعیل » ملحقات » شمارهٔ ۱۲ - و قال ایضاً:ای زمین تو آسمان زحل - آستان تو قبله گاه امل
-
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۴۰:جهان بگشتم و آفاق سر به سر دیدم - به مردمی که گر از مردمی اثر دیدم
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۳۴ - فی الصّدر رشید الدّین:جهان بگشتم و آفاق سربسر دیدم - بمردمی اگر از مردمی اثر دیدم
-
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۴۲ - در انتقال دولت از سلغریان به قوم دیگر:این منتی بر اهل زمین بود از آسمان - وین رحمت خدای جهان بود بر جهان
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۴۶ - وقال ایضاً یمدحه:این ابر نم گرفته ز دریای بی کران - درد دل منست، در او اشک من نهان
-
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۴۳ - در وداع ماه رمضان:برگ تحویل می‌کند رمضان - بار تودیع بر دل اِخْوان
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۶۱ - این قطعه در مدح صدر جمال الدّین گوید و او را وسیلت بخدمت شمس الدّین خوارزمی کند:مجلس محترم جما الدّین - ای هنر او شمایل تو بیان
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۶۴ - وله ایضا:گشت یکباره حضرت خواجه - مجمع ناکسان و بی هنران
-
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۴۴ - در مدح شمس‌الدین حسین علکانی:تمام گشت و مزین شد این خجسته مکان - به فضل و منت پروردگار عالمیان
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۴۵ - در ستایش علاء الدین عطاملک جوینی صاحب دیوان:شکر به شکر نهم در دهان مژده دهان - اگر تو باز برآری حدیث من به دهان
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۴۶ - مطلع دوم:تو را که گفت که برقع برافکن ای فتان - که ماه روی تو ما را بسوخت چون کتان
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۵۹:به نیکی و بدی آوازه در بسیط جهان - سه کس برند رسول و غریب و بازرگان
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۹۹:هزار باره چراگاه خوشتر از میدان - ولیکن اسب ندارد به دست خویش عنان
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۴۸ - وقال ایضا یمدح السلطان جلال الدنیاوالدین منکرنی بن محمدبن خوارزمشاه:بسیط روی زمین بازگشت آبادان - بیمن سایۀ چتر خدایگان جهان
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۴۹ - ایضاً له یمدح الصّاحب تاج الدّین شرف الملک علی بن کریم الشرق:جهان شداز نفحات نسیم،مشک افشان - چنانکه ازدم مجمرغلالۀ جانان
-
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۴۸ - در ستایش صاحب دیوان:تبارک الله از آن نقشبند ماء مهین - که نقش روی تو بستست و چشم و زلف و جبین
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۶۱ - وقال ایضایمدحه:گرفت پایۀ تخت خدایگان زمین - قرارگاه همایون براوج علییّن
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۶۳ - و قال ایضاً:زهی رسیده بجایی که بر سپهر برین - دعای جان تو گشتست ورد روح امین
-
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۵۱ - پند:ای که پنجاه رفت و در خوابی - مگر این پنج روزه دریابی
سعدی » مواعظ » مثنویات » شمارهٔ ۲۵:هر که بی‌مشورت کند تدبیر - غالبش بر غرض نیاید تیر
سعدی » مواعظ » مثنویات » شمارهٔ ۲۶:ای پسندیده حیف بر درویش - از برای قبول و منصب خویش
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۱۱:ای زبردستِ زیردست‌آزار - گرم تا کی بماند این بازار؟
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۳۷:گر نشیند فرشته‌ای با دیو - وحشت آموزد و خیانت و ریو
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۱۰ - ایضا له:آدمی را چهار حالت هست - در دو گیتی ز باقی و فانی
-
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۵۲ - پند و اندرز:به نوبت‌اند ملوک اندرین سپنج سرای - کنون که نوبتِ تست ای ملک به عدل گرای
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۶۶:نداند آنکه درآورد دوستان از پای - که بی‌خلاف بجنبند دشمنان از جای
سعدی » گلستان » باب هفتم در تأثیر تربیت » حکایت شمارهٔ ۱۷:نه هر که موی شکافد به تیر جوشن‌خای - به روز حملهٔ جنگاوران بدارد پای
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۷۶ - و له ایضاً یمدحه بعد وفات ابیه و یذکر جلوسه القضاء الرباسه:باقتصاد ارادت نهاد حکم خدای - اساس مصلحت روزگار بر شوو آی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۱۱ - وله ایضا:زهی شکوه تو از روی ملک رنگ زدای - ضمیر تو بهمه کار خیر راهنمای
-
سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۵۴ - در ستایش:به خرمی و به خیر آمدی و آزادی - که از صروف زمان در امان حق بادی
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۳۸:مرا دلیست هوس خانۀ غم آبادی - که گر بدور فتادی مرا به افتادی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۰۹ - ایضا له:شهاب دین که زبانم پر از مدایح تست - زهی که هست ز تو جان فضل را شادی
-
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷:بالای قضای رفته فرمانی نیست - چون درد اجل گرفت درمانی نیست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۵۱:احدات زمانه را چوپایانی نیست - و احوال جهان را سر و سامانی نیست
-
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵:نادان همه جا با همه کس آمیزد - چون غرقه به هر چه دید دست آویزد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۸۲:پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد - هر جا که غمی بود در او آویزد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۸۳:باز این چشمم چه فتنه می انگیزد - کز دزدی و خون هیچ نمی پرهیزد
-
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶:هر کس که درست قول و پیمان باشد - او را چه غم از شحنه و سلطان باشد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۰۰:پیوسته ترا حال پریشان باشد - خرج تو همه ز کیسۀ جان باشد
-
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۷:جایی که درخت عیش پربار بود - در در نظر و گهر در انبار بود
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۷۳:آسوده تنی کز تو بتیمار بود - شادان دل آن کز تو بغم خوار بود
-
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۱:هرکس به نصیب خویش خواهند رسید - هرگز ندهند جای پاکان به پلید
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۱۹:گفتم که برآید آبی از چاه امید - افسوس که دلو نیز در چاه افتاد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۰۱:شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید - مثل تو نه چشم دید و نه گوش شنید
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۰۲:چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید - غمّازی کرد و پرده بروی بدرید
-
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۲:درویش که حلقهٔ دری زد یک بار - دیگر غم او مخور که درها بسیار
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۱۵:تو بر سرِ قدرِ خویشتن باش و وقار - بازیّ و ظرافت به ندیمان بگذار
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۱۰۵:قاضی چو به رشوت بخورد پنج خیار - ثابت کند از بهر تو ده خربزه‌زار
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۳۷:تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار - کاری بنوا دارد و برگی بسیار
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۳۸:بستند گرو با نفس مشک تتار - بوی گل و باد سحر وزلف نگار
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۳۹:در کار سخن رنج کشیدم بسیار - و اکنون زسخن شدم بیک ره بیزار
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۴۰:تا هست گل سعادت ای دوست ببار - دست از طرب و نشاط و می باز مدار
-
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۸:ای صاحب مال، فضل کن بر درویش - گر فضل خدای می‌شناسی بر خویش
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۹:بوی بغلت می‌رود از پارس به کیش - همسایه به جان آمد و بیگانه و خویش
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۴۴:جایی نرسد کس به توانایی خویش - الا تو چراغ رحمتش داری پیش
سعدی » گلستان » باب پنجم در عشق و جوانی » حکایت شمارهٔ ۴:آن کس که مرا بکشت، باز آمد پیش - مانا که دلش بسوخت بر کشتهٔ خویش
سعدی » خبیثات و مجالس الهزل » خبیثات » شمارهٔ ۳۴:آمد به نماز آن صنم کافرکیش - ببرید نماز مؤمنان و درویش
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۱۸:ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش - بس باد جفا و دوریت باز اندیش
-
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۰:تا دل ز مراعات جهان برکندم - صد نعمت را به منتی نپسندم
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۸۵:از عمر عزیز خود برین خرسندم - کآن روز که در غصّه بشب پیوندم
-
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۱:چون ما و شما مقارب یکدگریم - به زان نبود که پردهٔ هم ندریم
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۵۲:چشم تو کزو در هوس یک نظریم - گفتم نظری از و بجانی بخریم
-
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۳:بشنو به ارادت سخن پیر کهن - تا کار جهان را تو بدانی سر و بن
سعدی » خبیثات و مجالس الهزل » خبیثات » شمارهٔ ۳۷:بشنو سخن فراخ و دل تنگ مکن - کان دوست نباشد که برنجد ز سخن
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۶۳:ای مدح تو آورده قلم را بسخن - وی ناطقه در وصف کفت بسته دهن
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۶۴:با دیده دلم گفت: چو از دست تو من - خون گشتم و ساختم در آتش مسکن
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۶۵:گر باد شوم، در آیمت پیرامن - ورکرد شوم، نشینمت بر دامن
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۶۶:در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن - هر گه که ره گریز جویم ز تو من
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۶۷:نرگس که در انتظار گل بود چو من - یک چند نهاده چشم بر طرف چمن
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۶۸:خصمم که بگفت و گو درآمد با من - ریش چو جوال دیدمش تا دامن
-
سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۳:تا کی به جمال و مال دنیا نازی - آمد گه آنکه راه عقبی سازی
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۰۳:چشمت بکر شمه از سر طنازی - دی گفت شبی بوصل من پردازی
-
سعدی » مواعظ » قصاید و قطعات عربی » شعر ۲۲ - وله ایضا:انا دلادل ابنة الکرم لابناء الکرام - اجلب الراحة والراح لقلب المستهام
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۳۰ - و قال ایضآ یمدح الصّدر السّعید رکن الدّین صاعد:خفتۀ بیدار بودم دوش کز دارالسلام - مسرع باد صبا آورد سوی من پیام
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۳۱ - و قال ایضآ یمدح الصّاحب المعّظم نظام الدّین محمّد طاب ثراه و یصف الدّوات:چیست آن دریا که دارد در دل کشتی مقام - ماهیش بر خشک لیکن جزر و مدّش بر دوام
-
سعدی » دیوان اشعار » ملحقات و مفردات » شمارهٔ ۱۷:چه درد دلست اینچه من درفتادم - که در دام مهر تو دلبر فتادم؟
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۲:چو درد دلست این که من درفتادم؟ - که در دام عشق تو دلبر فتادم
-
سعدی » دیوان اشعار » ملحقات و مفردات » شمارهٔ ۲۴:چنان خوب رویی بدان دلربایی - دریغت نیاید به هر کس نمایی
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۵۸:چنان خوب رویی بدان دلربایی - دریغت نیاید بهر کس نمایی؟
-
سعدی » دیوان اشعار » ملحقات و مفردات » شمارهٔ ۲۵:هر شبی با دلی و صد زاری - منم و آب چشم و بیداری
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۲۰۵:ای پسندیده حیف بر درویش - تا دل پادشه به دست آری
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۳:ای که شخصِ مَنَت حقیر نمود - تا درشتی هنر نپنداری
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۳۵:چون نداری کمال ِ فضل آن به - که زبان در دهان نگه داری
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۴۸:نرگسا! چیستت که پنداری - دوش برخاستی ز بیماری
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۴۹:هر شبی با دلی و صد زاری - منم و آب چشم و بیداری
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۲۱ - وله ایضا:این همه سرکشی مکن بر من - گرچه معزولم و تو بر کاری
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۲۲ - وله ایضا:در ضمیرم اگر چه کم گویم - سخن نغز هست بسیاری
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۵:یکی از بخت کامران بینی - دیگری تنگ عیش و کوته‌دست
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۲۵:دست بر پشت مار مالیدن - به تلطف نه کار هشیارست
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۴۴:جنگ و زورآوری مکن با مست - پیش سرپنجه در بغل نه دست
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۳:تا که بر گرد سبزه لاله برست - در گمان می‌فتد که چون رخ تست
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۲ - این قطعه در مدح شمس الملّة و الدین شمس الدّین خوارزمی گوید::ای کریمی که پایۀ قدرت - برتر از اوج چرخ گرانست
کمال‌الدین اسماعیل » ملحقات » شمارهٔ ۴ - وله ایضا:منعما شکرهای انعامت - بزبان قلم نیاید راست
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۷:عیب آنان مکن که پیش ملوک - پشت خم می‌کنند و بالا راست
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۱۶:راستی موجبِ رضایِ خداست - کس ندیدم که گم شد از رهِ راست
سعدی » گلستان » باب سوم در فضیلت قناعت » حکایتِ شمارهٔ ۱۰:نانم افزود و آبرویم کاست - بینوایی بِهْ از مذلّتِ خواست
سعدی » گلستان » باب هفتم در تأثیر تربیت » حکایت شمارهٔ ۳:هر که در خردیش ادب نکنند - در بزرگی فلاح از او برخاست
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۷ - وله ایضا:ای بزرگی که از میا من و تو - همه حاجات اهل فضل رواست
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۲۲:پدرم بندهٔ قدیم تو بود - عمر در بندگی به سر بردست
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۶ - وله ایضا:چون چناری میان تهیست فلان - که همه آبها زین خوردست
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۳۱:دهل را کاندرون زندان بادست - به گردون می‌رسد فریادش از پوست
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۵۶ - وله ایضا:ایا صدری که آمد چرخ نیلی - یکی از بندگان چاپلوست
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۳۶:شهی که پاس رعیت نگاه می‌دارد - حلال باد خراجش که مزد چوپانیست
سعدی » رسائل نثر » شمارهٔ ۶ - تقریرات ثلاثه:شهی که حفظ رعیّت نگاه می‌دارد - حلال باد خراجش که مزد چوپانیست
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۶۰ - ایضا له:بزرگوارا دانی که نه ز تقصیرست - اگر دعا گو بر درگه تو پیدا نیست
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۴۹:پسر نورسیده شاید بود - که نود ساله چون پدر گردد
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۹۵ - ایضا له:خواجۀ خواجگان خطیر الرّین - کز کفت بحر بی خطر گردد
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۵۸:تو خود جفا نکنی بی‌گناه بر بنده - وگر کنی سر تسلیم بر زمین دارد
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۳۲ - و قال ایضاً:زبان و خاطر من رای افرین دارد - غلام آنم کورا خرد برین دارد
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۶۳:مر تو را چون دو کار پیش آید - که ندانی کدام باید کرد
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۰۷ - ایضا له:چون محرّم رسید و عاشورا - خنده بر لب حرام باید کرد
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۷۷:حریف عمر به سر برده در فسوق و فجور - به وقت مرگ پشیمان همی خورد سوگند
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۲۴:نیافرید خدایت به خلق حاجتمند - به شکر نعمت حق در به روی خلق مبند
سعدی » گلستان » باب هفتم در تأثیر تربیت » حکایت شمارهٔ ۱۷:به کارهای گران مرد کاردیده فرست - که شیر شرزه در آرد به زیر خمّ کمند
سعدی » خبیثات و مجالس الهزل » خبیثات » شمارهٔ ۲۱:حریف عمر به سر برده در فسق و فجور - به وقت مرگ پشیمان همی خورد سوگند
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۳۸ - ایضا له:به ذات خویش اگر چند مرد نیک بود - و لیک صحبت بد نیک را تباه کند
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۳۹ - وله ایضا:کسی که او نظر عقل در زمانه کند - چنان سزد که همه کار عاقلانه کند
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۷۸:یاد دارم زِ پیرِ دانشمند - تو هم از من به یاد دار این پَند
سعدی » مواعظ » مثنویات » شمارهٔ ۲۴:هر که را باشد از تو بیم گزند - صورت امن ازو خیال مبند
سعدی » گلستان » باب چهارم در فواید خاموشی » حکایت شمارهٔ ۳:نشنیدی که صوفی‌یی می‌کوفت - زیرِ نعلینِ خویش میخی چند؟
سعدی » گلستان » باب هفتم در تأثیر تربیت » حکایت شمارهٔ ۵:گرچه دانی که نشنوند بگوی - هر چه دانی ز نیکخواهی و پند
سعدی » گلستان » باب هفتم در تأثیر تربیت » حکایت شمارهٔ ۹:پسری را پدر وصیت کرد - کای جوانبخت یاد گیر این پند
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۳۷ - و له ایضاً:ای که جزیاد مخلوق تو نخورد - لاله چون جام پر شراب کند
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۰۱:رحمت صفت خدای باقیست - و آن را که خدای برگزیند
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۶۷ - و قال ایضاً:اسبی دارم که هرگز ایزد - قانع ترازو نیافریند
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۰۸:متکلف به نغمه در قرآن - حق بیازرد و خلق را بربود
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۶۲ - وله ایضاً:دوش مخدوم من که تا جاوید - باد از جاه و بخت خود خشنود
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۶۳ - وله ایضا فی التّجرید:اندرین مرغزار کشت و درود - تیره و خیره چند خواهی بود؟
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۱۷ - ظاهرا در مدح صاحب دیوان است:به سمع خواجه رسانید اگر مجال بود - که ای خزانهٔ ارزاق را کف تو کلید
سعدی » خبیثات و مجالس الهزل » خبیثات » شمارهٔ ۲۸:قلم به یاد تو در مشت من نمی‌گنجد - که دیر شد که نرفته‌ست در دوات امید
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۷۶ - و له ایضاً و یهنئه بولادة ابنه جلال الاسلام:مرا ز خواب برانگیخت دوش وقت سحر - نسیم باد صبا چون زگلستان بوزید
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۱۸:ناگهان بانگ در سرای افتد - که فلان را محلِّ وعده رسید
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۸۰ - ایضا له:مدحتی گفتمت که چون زیور - در همه مجمعی کنند پدید
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۲۸:بود در خاطرم که یک چندی - گرچه هستم به اصل و دانش خر
سعدی » مواعظ » مثنویات » شمارهٔ ۱۳:زخم بالای یکدگر بزنند - بخراشند و مرهمی نکنند
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۳۱:زنِ بد در سرایِ مردِ نکو - هم در این عالم است دوزخِ او
سعدی » گلستان » باب هفتم در تأثیر تربیت » حکایت شمارهٔ ۴:پادشاهی پسر به مکتب داد - لوح سیمینش بر کنار نهاد
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۹۴ - ایضا له:کاه وجو خواستم ز تو من خر - زانکه این هر دو بد مرا در خور
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۹۵ - ایضا له:دوش با طبع خویشتن گفتم - که چه داری؟ بیار شعری تر
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۳۵:عنکبوت ضعیف نتواند - که رود چون درندگان به شکار
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۳۸:هاونا گفتم از چه می‌نالی - وز چه فریاد می‌کنی هموار
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۴۰:هر که مشهور شد به بی‌ادبی - دگر از وی امید خیر مدار
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۱:هر که را، جامه پارسا، بینی - پارسا دان و نیک‌مرد انگار
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۲:عذرِ تقصیرِ خدمت، آوردم - که ندارم به طاعت استظهار
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۳۸:گفتِ عالِم به گوشِ جان بشنو - ور نماند به گفتنش کردار
سعدی » گلستان » باب سوم در فضیلت قناعت » حکایتِ شمارهٔ ۱۲:نخورَد شیر، نیم‌خوردهٔ سگ - ور بمیرد به سختی اندر غار
سعدی » گلستان » باب هفتم در تأثیر تربیت » حکایت شمارهٔ ۱۸:خر که کمتر نهند بر وی بار - بی‌شک آسوده‌تر کند رفتار
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۲۵:بلبلا! مژدهٔ بهار بیار - خبر ِ بد به بوم باز گذار
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۵۸:اندک اندک به هم شود بسیار - دانه دانه است غله در انبار
سعدی » رسائل نثر » شمارهٔ ۱ - در تقریر دیباچه:ایستاده سفینه ای بر خشک - بحرهای روان در آن بسیار
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۸۹ - و قال ایضاً یمدح الصّاحب شهاب الدّین عزیزان الساوی:ای جناب تو قبلۀ احرار - مملکت را برایت استظهار
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۹۱ - فی الّذم:دی مرا گفت دوستی که مرا - با فلان خواجه از پی دو سه کار
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۹۹ - وله ایضا:منم ان چرب دست شیرین کار - کاب طبع مراست آتش بار
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۰۰ - وله ایضا:ای ترا کرده لطف حق مخصوص - به بزرگیّ و مال و جاه و یسار
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۰۲ - وله ایضا:گفته بودی مرا که چیزی گوی - که نبایدت کرد استغفار
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۰۳ - وله ایضا:ای کریم جهان، خبر داری؟ - که شدم ز انتظار تو بیمار
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۳۶:فریاد پیرزن که برآید ز سوز دل - کیفر برد ز حملهٔ مردان کارزار
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۸۷ - و قال ایضآ یمدح الصّدر السّعید رکن الدّین صاعد:منّت خدایرا که علی رغم روزگار - منصور گشت رایت صدر بزگوار
کمال‌الدین اسماعیل » ملحقات » شمارهٔ ۱۳ - و قال فی الشکایة:یا رب تو آگهی که درین اندر سال عمر - روزی بکام من نگذشتست روزگار
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۴۲:دل منه بر جهان که دور بقا - می‌رود همچو سیل سر در زیر
سعدی » گلستان » باب هفتم در تأثیر تربیت » حکایت شمارهٔ ۱۴:ندهد هوشمند روشن‌رای - به فرومایه کارهای خطیر
سعدی » گلستان » باب هفتم در تأثیر تربیت » حکایت شمارهٔ ۱۶:بر غلامی که طوع خدمت توست - خشم بی حد مران و طیره مگیر
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۱۳ - وله ایضا:تا توانی به صید دلها کوش - زانکه دلها ترا کنند دلیر
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۸۵:هان ای نهاده تیر جفا در کمان حکم - اندیشه کن ز ناوک دلدوز در کمین
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۶۲ - و قال ایضآ یمدح الصّدر السّعید رکن الدّین صاعد:برخیّ آن دو عارض و آن زلف نازنین - جان من ار چه نیست بدین حال نازنین
-
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۹۲:نخواهی کَز بزرگان جُور بینی - عزیزِ من، به خُردان بَرببخشای
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۱۲ - وله ایضا:مرا سیّ و دو خدمتکار بودند - همه یک خانه و یک روی و یک رای
-
سعدی » مواعظ » مثنویات » شمارهٔ ۴:نظر کن درین موی باریک سر - که باریک بینند اهل نظر
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۷ - وله ایضا:ندانم چه افتاد مال ترا - که چون خاطرت در پراکندگیست
-
سعدی » مواعظ » مثنویات » شمارهٔ ۶:چه نیکو گفت ابراهیم ادهم - چو ترک مُلک و دولت کرد و خاتم
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۳۰:شکم زندانِ باد است ای خردمند - ندارد هیچ عاقل باد در بند
سعدی » گلستان » باب پنجم در عشق و جوانی » حکایت شمارهٔ ۱۸:نباید بستن اندر چیز و کس دل - که دل برداشتن کاریست مشکل
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۲۴ - وله ایضا:کمال الدّین که چرخ پیر نارد - جوانی چون تو در انواع کامل
-
سعدی » مواعظ » مثنویات » شمارهٔ ۱۱:هیچ دانی که چیست دخل حرام - یا کدامست خرج نافرجام
سعدی » گلستان » باب پنجم در عشق و جوانی » حکایت شمارهٔ ۴:تو که در بندِ خویشتن باشی - عشق‌بازِ دروغ‌زن باشی
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۳۶:چون در آید مِه از تویی به سخن - گرچه به دانی، اعتراض مکن
کمال‌الدین اسماعیل » ملحقات » شمارهٔ ۲۲ - وقال ایضاً:هرچه آن از مراسم سخن است - روزگارش گذاشتست بمن
-
سعدی » مواعظ » مثنویات » شمارهٔ ۱۸:غم نه بر دل که گر نهی بر کوه - کوه گردد ز بار غصه ستوه
سعدی » مواعظ » مثنویات » شمارهٔ ۲۰:همه فرزند آدمند بشر - میل بعضی به خیر و بعضی شر
سعدی » مواعظ » مثنویات » شمارهٔ ۴۲:هر که آمد بر خدای قبول - نکند هیچش از خدا مشغول
سعدی » گلستان » دیباچه:به چه کار آیدت ز گل طبقی؟ - از گلستان من ببر ورقی
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۶:نکند جورپیشه سلطانی - که نیاید ز گرگ چوپانی
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۲۵:مهتری در قبولِ فرمان است - ترکِ فرمان دلیلِ حِرمان است
سعدی » گلستان » باب سوم در فضیلت قناعت » حکایت شمارهٔ ۲۰:به لطافت چو بر‌نیاید کار - سر به بی‌حرمتی کِشَد ناچار
سعدی » گلستان » باب پنجم در عشق و جوانی » حکایت شمارهٔ ۱:هر که سلطان مریدِ او باشد - گر همه بد کند، نکو باشد
سعدی » گلستان » باب پنجم در عشق و جوانی » حکایت شمارهٔ ۴:آن شنیدی که شاهدی به نهفت - با دل از دست رفته‌ای می‌گفت:
سعدی » گلستان » باب پنجم در عشق و جوانی » حکایت شمارهٔ ۱۷:بوسه دادن به روی دوست چه سود - هم در این لحظه کردنش بدرود
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۶۳:آن که در راحت و تنعم زیست - او چه داند که حال گرسنه چیست
سعدی » خبیثات و مجالس الهزل » المجالس فی الهزل و المطایبات » المجلس الثالث:پیل اگر زخم سیخ او بیند - مرگ را بر حیات بگزیند
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۳۵:تا به کف جامِ مِی توانم دید - زهد و سالوس کی توانم دید؟
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۳۰ - و له ایضاً یمدحه حین وصول بشارة انصافه:بوی فصل بهار می آید - آب با روی کار می آید
کمال‌الدین اسماعیل » ملحقات » شمارهٔ ۱۷ - و قال:هیچ صحبت مباد با عامت - که چو خود مختصر کند نامت
-
سعدی » مواعظ » مثنویات » شمارهٔ ۱۹:سخن زید نشنوی بر عمرو - تا ندانی نخست باطن امر
سعدی » مواعظ » مثنویات » شمارهٔ ۲۱:همه دانند لشکر و میران - که جوانی نیاید از پیران
سعدی » گلستان » باب ششم در ضعف و پیری » حکایت شمارهٔ ۲:تا توانم دلت به دست آرم - ور بیازاری ام نیازارم
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۰ - و قال ایضاً یمدحه:ای بزرگی که آستانۀ تو - روز بازار زمرۀ فضلاست
-
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۷:رفتن چو ضرورتست و منزل بگذاشت - من خود ننهم دلی که بر باید داشت
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۵۷:آمد بر من چو بر کفم زر پنداشت - چون دید که زر نداشتم ره بگذاشت
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۵۸:فصّاد چو بر رگ تو نشتر بگماشت - خون در تن من ازین تغابن نگذاشت
-
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۹:گر راه نمایی همه عالم راهست - ور دست نگیری همه عالم چاهست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۵:بشنو سخن باد که چون دلخواهست - بنشین که نه وقت آتش و خر گاهست
-
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۱۵:بیچاره که در میان دریا افتاد - مسکین چه کند که دست و پایی نزند
سعدی » گلستان » باب پنجم در عشق و جوانی » حکایت شمارهٔ ۲۰:انگور نوآورده ترش طعم بود - روزی دو سه صبر کن که شیرین گردد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۱:گردون که همه گرد جفا می گردد - پیرامن رخت عمر ما می گرد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۲:آن باده که چشم عیش روشن دارد - همواره ز دست من نشیمن دارد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۳:دریاب گرت دست رسی خواهد بود - کین عالم فانی نفسی خواهد آمد
-
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۲۱:غریب شهر کسان تا نبوده باشد مرد - ازو درست نیاید غم غریبان خورد
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۱:مکن نماز بر آن هیچ کس که هیچ نکرد - که عمر در سرِ تحصیلِ مال کرد و نخورد
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۴۳ - وله ایضاً فیه:فلک جنابا در آرزوی حضرت تو - بسی بگشت بسرآسمان عالم کرد
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۹۶ - ایضا له:خدایگان اکابر که پادشاه نجوم - طریق بندگی او به چشم دل سپرد
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۹۷ - وله ایضا:به عمرهای چنین تیز تاز زود گذر - فراقهای چنین دیر یاز در نخورد
-
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۴۱:چه داند خوابناک مست مخمور - که شب را چون به روز آورد رنجور
سعدی » گلستان » باب سوم در فضیلت قناعت » حکایت شمارهٔ ۲۷:چه خوش گفت آن تهی‌دستِ سلحشور: - جویِ زر بهتر از پنجاه من زور.
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۹۹:زهی در حسرت آن چشم مخمور - فتاده نرگس سرمست رنجور
-
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۴۸:به کین دشمنان باطل میندیش - که این حیفست ظاهر بر تن خویش
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۷:نبیند مدّعی جز خویشتن را - که دارد پردهٔ پندار در پیش
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۸۸:گه اندر نعمتی مغرور و غافل - گه اندر تنگدستی خسته و ریش
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۴:مکن بر من ستم جانا از ین بیش - بکارت می نیاید به بیندیش
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۱۹ - ایضا له:مرا گفتند مولانا چنین گفت - که جزو شعر خادم دید در پیش
-
سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ ۶۸:آن گوی که طاقت جوابش داری - گندم نبری به خانه چون جو کاری
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۹۴:گر بردارم بی تو سر از بیناری - در پا آیم چو عبهر از بیماری
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۹۵:زلف تو که دید آن بصورت ماری - گرد شکر تو مور خط بسیاری
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۹۶:بر رغم من ار گرفته بودی یاری - آنگه که زرم نبود گفتم: آری
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۹۷:زلفی که بدوست هر دلی را کاری - در زیر کلاه کرد پنهان ، آری
-
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۵:شوربختان به آرزو خواهند - مُقبلان را زوال نعمت و جاه
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۷۱:مردکی خشک مغز را دیدم - رفته در پوستین صاحب جاه
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۷۵:ای به ناموس کرده جامه سپید - بهر پندار خلق و نامه سیاه
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۹۰ - ایضا له:خواجگانی که پیش ازین بودند - عرض خود داشتند نیک نگاه
-
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۱۳:ما را به جهان خوشتر از این یک دم نیست - کز نیک و بد اندیشه و از کس غم نیست
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۱۳:ای آن که به اقبالِ تو در عالم نیست - گیرم که غمت نیست، غم ما هم نیست؟
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۰:بی روی تو غمگسار من جز غم نیست - یک لحظه دلم ز خویشتن خرّم نیست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۱:امشب که نشان روز در عالم نیست - بالای شب از روز قیامت کم نیست
-
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۱۵:آنان که به کنجِ عافیت بنشستند - دندانِ سگ و دهانِ مردم بستند
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۳۵:زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند - یکباره در روزه بما در بستند
-
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۱۶:بس گرسنه خفت و کس ندانست که کیست - بس جان به لب آمد که بر او کس نگریست
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۱۷:شخصی همه شب بر سرِ بیمار گریست - چون روز بشد، بمرد و بیمار بزیست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۸:گفتم: ز تو خوبتر درین شهر بسیست - گفتا که چو من بعالم اندر هم نیست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۹:دی گفت ندیدمت درین روزی بیست - خیرست، کم آمدن چرا؟ موجب چیست؟
-
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۱۶:مکن فراخ‌رَوی در عمل، اگر خواهی - که وقتِ رفعِ تو، باشد مجالِ دشمن تنگ
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۲۱ - و قال ایضاً یمدحه:خدایان صدور جهان شهاب الدّین - که مملکت ز شکوه تو می بر داورنگ
-
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۲۰:مسکین‌خر اگر چه بی‌تمیز است - چون بار همی‌بَرَد عزیز است
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۹۶ - وله ایضا:اندیشه بکردم از سپاهان - دوزخ به سه چار چیز خوشتر
-
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۲۰:آتشِ سوزان نکند با سپند - آنچه کند دودِ دلِ دردمند
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۷۷:باد صبا بین که چها می کند - کس نکند آنچه صبا می کند
-
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۳۸:چو کاری بی فُضولِ من بر آید - مرا در وی سخن گفتن نشاید
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۲۸:اگر دنیا نباشد، دردمندیم - وگر باشد، به مهرش پای‌بندیم
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۹ - وله ایضآ عند عیادته ایّام:زهی دیدار تو فال سعادت - ترا می زبید آیین سیادت
-
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۳۳:گلِ سرخش چو عارضِ خوبان - سنبلش همچو زلفِ محبوبان
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۵۰:نیک سهل است زنده بی جان کرد - کشته را باز زنده نتوان کرد
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۱۴ - ایضا له:صدر مطلق کمال دین که چو تو - در جهان نیست داهی و گربز
-
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۳۳:تا مرا هست و دیگرم باید - گر نخوانند زاهدم، شاید
سعدی » گلستان » باب پنجم در عشق و جوانی » حکایت شمارهٔ ۲۰:پنجه در صید برده ضیغم را - چه تفاوت کند که سگ لاید
سعدی » خبیثات و مجالس الهزل » خبیثات » شمارهٔ ۲۶:مردکی صافی از غرض باید - تا گواهی ازو درست آید
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۸۳ - وله ایضا:نیم مستست چشم دلبر من - خوابش از هیچگونه می ناید
-
سعدی » گلستان » باب چهارم در فواید خاموشی » حکایت شمارهٔ ۱:نورِ گیتی‌فروزِ چشمهٔ هور - زشت باشد به چشمِ موشکِ کور
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۰۹ - وله ایضا:دختران سخن که دارمشان - در نهان خانۀ دماغ بزور
-
سعدی » گلستان » باب پنجم در عشق و جوانی » حکایت شمارهٔ ۲:خواجه با بندهٔ پری‌رخسار - چون در آمد به بازی و خنده
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۹۷ - وله ایضا:ای دل و جان بیاد تو زنده - همه فانی تو حیّ پاینده
-
سعدی » گلستان » باب پنجم در عشق و جوانی » حکایت شمارهٔ ۱۳:جمعی چو گل و لاله به هم پیوسته - تو هیزمِ خشک در میانی رَسْتَه
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۵۳:هر گه که ز جور تو من دل خسته - در کار تو پاره یی شوم آهسته
-
سعدی » گلستان » باب پنجم در عشق و جوانی » حکایت شمارهٔ ۱۷:طبع تو را تا هوس نحو کرد - صورت صبر از دل ما محو کرد
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۳۷:دل ز غم عشق تو کی جان برد؟ - تا که جفای تو برین سان بود
-
سعدی » گلستان » باب پنجم در عشق و جوانی » حکایت شمارهٔ ۲۰:ملامت کن مرا چندان که خواهی - که نتوان شستن از زنگی سیاهی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۴۲ - ایضا له:فرستادم بخدمت کاردی خوب - که ارزد گوهر او هر چه خواهی
-
سعدی » گلستان » باب ششم در ضعف و پیری » حکایت شمارهٔ ۳:سالها بر تو بگذرد که گذار - نکنی سوی تربت پدرت
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۱ - وله ایضا:از برای محقری ادرار - بارها داده ایم درد سرت
-
سعدی » گلستان » باب هفتم در تأثیر تربیت » حکایت شمارهٔ ۱۵:وه که هر گه که سبزه در بستان - بدمیدی چه خوش شدی دل من
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۳۲:بجز از غصّه های مشکل من - چیست از روزگار حاصل من؟
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۷۶ - وله ایضا:بجز از غصّه های مشکل من - چیست از روزگار حاصل من؟
-
سعدی » گلستان » باب هفتم در تأثیر تربیت » حکایت شمارهٔ ۱۷:نیفتاده بر دست دشمن اسیر - به گِردش نباریده باران تیر
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۹۷ - وله ایضاً یمدحه:زهی چون خرد در جهان ناگزیر - حریم جنابت سپهر اثیر
-
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۱۴:با مردم سهل خوی دشخوار مگوی - با آن که در صلح زند جنگ مجوی
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۴۳:تیری، که چو در خود کشمت دور شوی - ماهی، که شوی غریب هرمه بنوی
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۴۴:بر خاک در تو دوش ای سلسله موی - با بی خوابی کرده بدم روی بروی
-
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۳۰:یکی یهود و مسلمان، نزاع می‌کردند - چنان که خنده گرفت از حدیثِ ایشانم
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۴۲ - و قال ایضاً:بعهدهای گذشته امین من آن بود - که شعر خوانم بر آنکه سیم بستانم
-
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۴۵:سایه پرورده را چه طاقت آن - که رود با مبارزان به قتال
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۲۵ - ایضا له:ای جبین تو مطلع اقبال - وی جناب تو مقصد آمال
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۲۶ - ایضا له:بنده ات بود گرسنه پیرار - پار زن کرد و بچّه زاد امسال
-
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۶۰:عام نادان پریشان روزگار - به ز دانشمند ناپرهیزگار
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۳۶:اهل تو بازار گوهر بشکند - زلف تو ناموس عنبر بشکند
-
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۶۷:شنیده‌ای که سکندر برفت تا ظلمات - به چند محنت و خورد آن که خورد آب حیات
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۸ - ایضا له:سپهر شعبده‌باز از درون پردهٔ غیب - لطیفه‌ای دگر آورد کاهلا صلوات
-
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۹۳:از تو به که نالم که دگر داور نیست - وز دست تو هیچ دست بالاتر نیست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۹:آن دل که بجز سوی غمت رهبر نیست - بی روی دلفروز توام در خور نیست
-
سعدی » رسائل نثر » شمارهٔ ۶ - تقریرات ثلاثه:پادشه سایۀ خدا باشد - سایه با ذات آشنا باشد
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۵۲ - وله ایضاً:هر که در...هلد بغا باشد - ور مزکّی شهر ما باشد
-
سعدی » مجالس پنجگانه » شمارهٔ ۳ - مجلس سوم:بر درگه عزّتت همه خلق زبون - کس را نرسد که این چرا و آن چون
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۰۹:چون خواب نیاییم بدین چشم درون - وز دل نشوی دمی چو اندیشه برون
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۱۰:جانا ز پی وصال چون گشت کنون - آمیزش ما ز ناخن و گوشت فزون
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۱۱:هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون - از نالۀ من بناله آید گردون
-
سعدی » خبیثات و مجالس الهزل » خبیثات » شمارهٔ ۱۷:دیوار چه حاجت که مُنقَّش باشد - یا عود و شکر بر سر آتش باشد؟
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۳:آنرا که دل از غمی مشوّش باشد - باد سحرش آب بر اتش باشد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۴:یاد تو کند کسی که خامش باشد - مست تو بود کسی که باهش باشد
-
سعدی » خبیثات و مجالس الهزل » خبیثات » شمارهٔ ۴۲:گر خوبتر از روی تو باغی بودی - پایم همه روزه راه آن پیمودی
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۹۱:گر دوش بتم تالۀ من بشنودی - با سنگ دلی بر دل من بخشودی