نه دسترسی به یار دارم

نه طاقت انتظار دارم

هر جور که از تو بر من آید

از گردش روزگار دارم

در راه غمت کنم هزینه

گر یک دل و گر هزار دارم

این خسته تنی چو موی باریک

از زلف تو یادگار دارم

من کانده تو کشیده باشم

اندوه زمانه خوار دارم

در آب دو دیده غرقه گشتم

و امید لب و کنار دارم

دل بردی و رفتی و همین بود

من با تو بسی شمار دارم

دشنام همی‌دهی مرا باش

من با دو لب تو کار دارم

گر دریابم شبی ز بوسش

حقّا که دومه فگار دارم