خدایگان اکابر که پادشاه نجوم

طریق بندگی او به چشم دل سپرد

فلک که بر سر عالم رواست فرمانش

ز حدّ طاعت او پای ز استر نبرد

به حکم بنده نوازی چو فرصتی باشد

به چشم لطف به احوال من فرو نگرد

چو ماجرای من و روزگار می داند

که در شماتت اعدا چگونه می گذرد

حدیث منصب شغل و عمل نمی گویم

به قرض خاصه اگر در خورد غمی بخورد