تا که بر گرد سبزه لاله برست
در گمان می‌فتد که چون رخ تست
نام روی تو می‌بَرد لاله
زان دهان را بمشک و باده بشست
جز به یاد رخ تو گل نشکفت
بی مثال خطت بنفشه نرست
سرو در خدمت قدت دامن
به کمر در زدست چابک و چست
رخ و زلف تواَش نشان دادند
در چمن هر که رنگ و بویی جست
غنچه را از صبا گشایشهاست
ورچه زو بود بستگیش نخست
جان همی پرورد در آسایش
باد بیمار در هوای درست
حرکت‌های باد شیرین کار
کرد از خنده غنچه را دل سست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و ظرافت گل‌ها و طبیعت اشاره می‌کند. او با اشاره به سبزه و لاله، از زیبایی‌های چهره محبوبش یاد می‌کند و می‌گوید که هر گل و گیاهی تنها به یاد او شکوفا می‌شود. احساساتی همچون عشق و شادی در این سطرها حس می‌شود و شاعر به زیبایی و لطافت چهره محبوبش و تأثیر آن بر طبیعت اشاره دارد. همچنین، تغییرات باد و تأثیر آن بر روحیه غنچه‌ها نیز نمادی از عشق و زیبایی است که در فضای طبیعی جاری است.
هوش مصنوعی: وقتی گل لاله بر روی سبزه می‌روید، انسان در خیال خود به این فکر می‌افتد که زیبایی آن شبیه به چهره‌ات است.
هوش مصنوعی: لاله از نام زیبای تو به شوق می‌آید و دهانش را با مشکی خوشبو و باده‌ای لطیف شستشو می‌دهد.
هوش مصنوعی: جز به یاد چهره تو، هیچ گلی نمیشکفد و خط زیبایت مانند بنفشه نخواهد بود.
هوش مصنوعی: سرو به خاطر قامت زیبایت، دامنش را به کمر زده و به طرز پرتحرکی در خدمت توست.
هوش مصنوعی: در باغ، چهره و موهای تو را به نمایش گذاشتند و هر کسی که به دنبال زیبایی و عطر دل‌انگیز بود، به آنجا attracted شد.
هوش مصنوعی: غنچه به مدد نسیم صبح باز می‌شود، و اگر این نسیم نبود، ابتدا در بسته می‌ماند.
هوش مصنوعی: زندگی به من آرامش می‌دهد و روح من را پرورش می‌دهد، مانند بیماری که در هوای پاک و سالم بهبود می‌یابد.
هوش مصنوعی: نسیم ملایم با نرمی و لطافت، غنچه‌ها را به خنده و شادی واداشته و دل آنها را نرم و حساس کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گرد پرگار چرخ مرکز بست
شبه مرجان شد و بلور جمست
آمد آن رگ‌زن مسیح‌پرست
شست الماسگون گرفته به دست
کرسی افکند و برنشست بر او
بازوی خواجه عمید ببست
شست چون دید گفت عز و علا
[...]
ستد و داد جز به پیشادست
داوری باشد و زیان و شکست
آمد آن حور و دست من بربست
زدم استادوار دست به شست
ز نخ او به دست بگرفتم
چون رگ دست من به شست بخست
گفت هشیار باش و آهسته
[...]
آمد آن حور و دست من بربست
زده استادوار نیش به دست
زنخ او به دست بگرفتم
چون رگ دست من ز نیش بخست
گفت هشیار باش و آهسته
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.