بزرگی را همی دانم که هرگز

چو او کس نیست در افساد حالی

نفاق و بخل مقرونست در وی

چو قوّتهای و همّی و خیالی

بدان ریش چو جاروب از همه سوی

فراهم می کند خاشاک مالی

امامی را چه گویم؟ کز دیانت

بگرداند به یک نان قبله حالی

بود از لقمة خود محترز لیک

به خوان دیگران برلایبالی

به نان این و آن عمری بسر برد

نباید خواستش از خود حلالی