چنان خوب رویی بدان دلربایی

دریغت نیاید بهر کس نمایی؟

مرا مصلحت نیست، لیکن همان به

که در پرده باشی و بیرون نیایی

نه پیدا توانمت دیدن نه پنهان

بلایی دلم را، بلایی، بلایی

وفا را بعهد تو دشمن گرفتم

چو دیدم ترا فتنه بر بی وفایی

من آنروز از خویش بیگانه کشتم

که افتاد با تو مرا آشنایی

اگر نه امید وصال تو بودی

ز دیده برون کردمی روشنایی

نباشد ترا هیچ غم بی دل من

کسی دید خود عید بی روستایی؟

من و می از این پس که در دور حسنت

نیاید ز دلهای ما پارسایی