مرا سیّ و دو خدمتکار بودند
همه یک خانه و یک روی و یک رای
و شاقانی چو مروارید خوشاب
سمن دیدار و خندان و شکر خای
همه سر تیز و سخت و چست و چالاک
همه پاکیزه روی و چهره آرای
یکایک از بن دندان بکارم
زده صف در صف و استاره بر پای
همه ثابت قدم انگام کوشش
همه در وقت راحت لذّت افزای
اگر خود فی المثل یک لقمه بودی
بخوردندی همه با هم بیکجای
بهر کاری که من فرمود میشان
بکردندی نجنبیدندی از جای
کنون بعضی از ایشان خود نماندند
ز آسیب سپهر حادثه زای
ز خان و مان بیفتادند ناکام
مگر جاجا یکی تنها و دروای
دوسه ناخوش قد زشت تبه رنگ
ز یکدیگر جدا بیگانه آسای
همه بی مغز و سست و کندوکاهل
بفرسوده ز چرخ عمر فسای
به روز از دست اینم بانگ و فریاد
به شب از رنج آنم ناله و وای
همی جنبد و زوری نیست در پای
نه در ایشان و نه در کار فرمای
منم اکنون و این یک لقمة گوشت
خداوندا بر این تنها ببخشای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به وصف حال خدمتیارانش می‌پردازد. او می‌گوید که سی و دو خدمتکار داشته که همه شاد و چالاک و یکسان بودند و در کارها بسیار کوشا بودند. اما اکنون برخی از آنها از دست رفته‌اند و فقط چند نفر باقی مانده‌اند که حال خوبی ندارند و از یکدیگر جدا افتاده‌اند. شاعر احساس تنهایی می‌کند و از خداوند درخواست رحمت می‌نماید. در نهایت، او تنها با یک لقمه گوشت خود را مواجه می‌بیند و غمزده است.
هوش مصنوعی: من دو سیاه‌پوست و خدمتکار داشتم که همه در یک خانه زندگی می‌کردند و همگی یک‌نظر و یک‌دل بودند.
هوش مصنوعی: چشم‌ها چون مروارید می‌درخشند و در این حال، بوی عطر گل سمن به مشام می‌رسد، در حالی که چهره‌ها شاداب و لبخند بر لب دارند.
هوش مصنوعی: همه افرادی که ویژگی‌های تندی، سختی و سرعت را دارند، همه پاک و زیبا به نظر می‌رسند و چهره‌هایشان آراسته است.
هوش مصنوعی: هر کدام از دندان‌هایم مانند چوبی محکم در صف هستند و به زیبایی در کنار هم قرار گرفته‌اند.
هوش مصنوعی: همه در زمان تلاش و کوشش ثابت قدم هستند، اما در زمان آسایش و راحتی، لذت را افزایش می‌دهند.
هوش مصنوعی: اگر تو به عنوان یک لقمه غذایی بودی، همه افراد به طور مشترک تو را می‌خوردند و به یکجا می‌رسیدند.
هوش مصنوعی: برای هر کاری که من از آنها خواستم، آنها بی‌حرکت ماندند و از جای خود تکان نخوردند.
هوش مصنوعی: حالا برخی از آنها دیگر از آسیب‌ها و حوادثی که زمان بر باد آورده بود، باقی نمانده‌اند.
هوش مصنوعی: از خانه و کاشانه‌اش رانده شده و ناکام مانده است، مگر اینکه کسی تنها در آنجا بماند.
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف افرادی می‌پردازد که ظاهری نامناسب و زشت دارند و به خاطر شرایط خاصی از یکدیگر و دیگران فاصله گرفته و بی‌حالت و بی‌توجه هستند. مانند افرادی که به دلیل ناخوشی و نازیبایی، از جمع دور شده و در تنهایی به سر می‌برند.
هوش مصنوعی: همه انسان‌ها بی‌انگیزه و ضعیف و تنبل هستند، که به خاطر گذر زمان و بی‌تحرکی، عمرشان به هدر می‌رود.
هوش مصنوعی: در طول روز از تب و تاب و مشکلات زندگی، با فریاد و صداهای بلند مواجه هستم و در شب، از درد و رنج آنچه بر من گذشته، ناله و شکایت می‌کنم.
هوش مصنوعی: حرکت و جنبش وجود دارد، اما هیچ نیرویی در پاهای آنها و نه در کار کسی که آنها را هدایت می‌کند، نیست.
هوش مصنوعی: من حالا اینجا هستم و فقط یک لقمه گوشت دارم. ای خدا، لطفاً این را به من ببخش.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ز کین دل همی جوشید بر جای
زمانی دیر و آنگه جست برپای
خداوندا چنین گفتست حاسد
که می‌باشد مرا جای دگر رای
به معبودی که مستغنی است ذاتش
ز خواب و خورد و فرزند و زن و جای
که گر تا ره به دهلیز تو دانم
[...]
خداوندا در توفیق بگشای
نظامی را ره تحقیق بنمای
مرا دیدار خود آن لحظه بنمای
گره یکبارگیم از کار بگشای
نخواهی کَز بزرگان جُور بینی
عزیزِ من، به خُردان بَرببخشای
اگر طاقت نداری صَدْمَتِ پیل
چرا باید که بَر موران نهی پای؟
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.