حرف آخر قافیه

شماره ۱: انما الله واحد و احد

شماره ۲: زهی از دو رخ شاه دنیا و دین

شماره ۳: برآمد شاه عشق از طور سینا

شماره ۴: عاشقم اما نمی گویم کجا

شماره ۵: به اسرار حقیقت نیست جز پیر مغان دانا

شماره ۶: هلال الکاس لم تکمل بشمس الراح کملها

شماره ۷: الا یا ایها الساقی می آمد حل مشکل‌ها

شماره ۸: نات سلمی و لکن لاخ برق من مغانیها

شماره ۹: به افسون گر گشایی مهر این لعل شکرخارا

شماره ۱۰: بر طرف رخ نهادی آن جعد مشکسا را

شماره ۱۱: سر چو ز جیب برزنی جلوه بامداد را

شماره ۱۲: کو قاصدی که شرح غم اشتیاق را

شماره ۱۳: عارض ز خط آراسته شد نوش لبم را

شماره ۱۴: نبرد کعبه ام از خاطر این تمنا را

شماره ۱۵: جز هوای وصل تو در سر هوس نبود مرا

شماره ۱۶: پاره پاره دل حزین مرا

شماره ۱۷: عید شد و عالمی کشته جولان تو را

شماره ۱۸: چنان محروم خواهد یار از دیدار خود ما را

شماره ۱۹: خار غم بیخ فرو برده در آب و گل ما

شماره ۲۰: به سبز خطی یار و سفیدمویی ما

شماره ۲۱: ای خسته دل شکسته ما

شماره ۲۲: گر در دلم از داغ نوت ماند اثرها

شماره ۲۳: هر شبی از تو درین گوشه کاشانه جدا

شماره ۲۴: دستم از جور رقیب است ز دامان حبیب

شماره ۲۵: زلف معشوق به دست دگران است امشب

شماره ۲۶: ای سیه تر دل سنگین تو از روی رقیب

شماره ۲۷: ای دل به بوسه بر لب هر نازنین مچسپ

شماره ۲۸: زهی فراق تو چون مرگ هادم اللذات

شماره ۲۹: پیش قدت دست خدمت بسته هر سروی که هست

شماره ۳۰: چو عشق بر دوجهان حرف اتحاد نوشت

شماره ۳۱: صبحدم داشتم از غنچه نشکفته شگفت

شماره ۳۲: تا کرد جا به گوشم آوازه جمالت

شماره ۳۳: ماهی که خاست در شهر از رفتنش قیامت

شماره ۳۴: گنج مراد را که بر او قفل ابتلاست

شماره ۳۵: روی خوش تو مطلع صبح صباحت است

شماره ۳۶: امشب ز شغل شاعریم حال دیگر است

شماره ۳۷: آن شاخ گل که تازه بر و سایه پرور است

شماره ۳۸: تا آن ذقن ز خط شده گوی معنبر است

شماره ۳۹: این کلبه نشیمن نیاز است

شماره ۴۰: به ابروان مه من در خم فلک طاق است

شماره ۴۱: جهد مل کن که باز عهد گل است

شماره ۴۲: چو در طریق ارادت نگار ما دودل است

شماره ۴۳: توسنت را رکاب ماه نو است

شماره ۴۴: واله عشق تو را تمییز خار از گل کی است

شماره ۴۵: بود بهار من آن روز اگرچه فصل دی است

شماره ۴۶: ای رشک شاخ طوبی بالای دلربایت

شماره ۴۷: رفت آنکه کام خواهم از لعل جانفزایت

شماره ۴۸: همانا آیت سجده ست خط از مصحف رویت

شماره ۴۹: بلبلا هر شب تو را این ناله های زار چیست

شماره ۵۰: حسنت از خط رونق دیگر گرفت

شماره ۵۱: ما را به غم تو هیچ کم نیست

شماره ۵۲: کهن رواق فلک منزل اقامت نیست

شماره ۵۳: رخت خطی به مشک تر نوشته ست

شماره ۵۴: دلم نقطه درد افتاده است

شماره ۵۵: بیدلی را بلایی افتاده ست

شماره ۵۶: از دو چشم تو مست بسیار است

شماره ۵۷: خط به گرد رخت درآمده است

شماره ۵۸: شیوه عقل از دل دیوانه بیرون کردنیست

شماره ۵۹: از تنگهای شکر ناب آن دهن به است

شماره ۶۰: به غمزه چشم تو درس ستمگری آموخت

شماره ۶۱: آن غمزه زن چو گرد گلستان برآمده ست

شماره ۶۲: داد از تو که هیچت روش داد نمانده ست

شماره ۶۳: رند دردی کش که با می دارد ایمانی درست

شماره ۶۴: نماند جا که تر از ابر دیده ما نیست

شماره ۶۵: راهت از دیده رفتنم هوس است

شماره ۶۶: ای خوش آن عاشق که با یار خود است

شماره ۶۷: خیال لعل لبت با صفای سینه خوش است

شماره ۶۸: چو نقشبند ازل نخل دلربای تو بست

شماره ۶۹: منم که دعوی عشق تو رسم و راه من است

شماره ۷۰: طالب علم نظر شو خود جز این تحصیل چیست

شماره ۷۱: باز عید آمد و مهر از دهن خم برخاست

شماره ۷۲: آن چه نور است که از وادی بطحا برخاست

شماره ۷۳: جز مرغ غمت کرده به دل خانه کسی نیست

شماره ۷۴: ساقیا دور فلک منشور عید آورده است

شماره ۷۵: تا کی از شوق لبت تشنه جگر خواهم زیست

شماره ۷۶: مه که از خجلت آن شمع شکرلب بگریخت

شماره ۷۷: منجم می کند از ماه و خور بحث

شماره ۷۸: آن مه که یافت امشب ازو عیش ما رواج

شماره ۷۹: ز لعلت آن ز وی قدر شکر هیچ،

شماره ۸۰: بر آفتاب سلسله پرشکن مپیچ

شماره ۸۱: سر درگلیم تن شبم آمد به گوش روح

شماره ۸۲: ای صیقل جبین تو داده جلای روح

شماره ۸۳: نهاده سر به رخت زلف عنبرین گستاخ

شماره ۸۴: قامتت نیزه و رخسار تو ای عشوه پسند

شماره ۸۵: باغبان می خواست برد شاخی از سرو بلند

شماره ۸۶: زهی جمال تو خورشید آسمان شهود

شماره ۸۷: سر زلفت گره بر کار من زد

شماره ۸۸: چو می دم با لب جانان من زد

شماره ۸۹: سحرگاهان که از باد صبا بوی بهاران زد

شماره ۹۰: نظاره جمال تو بیهوشی آورد

شماره ۹۱: خط تو خضر را به سیه پوشی آورد

شماره ۹۲: غمت از دل به رخم اشک جگرگون آرد

شماره ۹۳: دل که در باغ ز هر گل غم یارش گیرد

شماره ۹۴: خوشا بادی که ره سوی تو گیرد

شماره ۹۵: لبت دل دزد و من از وی شکر دزد

شماره ۹۶: رقیب کیست که بوسه به خاک پات دهد

شماره ۹۷: آمد نسیم و رایحه مشکبار داد

شماره ۹۸: در دیار مصر اگر یوسف رخی پیدا شود

شماره ۹۹: تیر مژگان کان دو چشم خوابناک انداختند

شماره ۱۰۰: دلم ز هجر رخت رو به کلبه غم کرد

شماره ۱۰۱: نرگس آسا چو سر از خاک بدر خواهم کرد

شماره ۱۰۲: عشرت خسرو و شیرین سحرم یاد آید

شماره ۱۰۳: شبم ز مرغ چمن این نوا به گوش آمد

شماره ۱۰۴: خطت از لعل آتشگون برآمد

شماره ۱۰۵: به بزم گل ز لبت جام را چو کام بر آمد

شماره ۱۰۶: یار به کف ساغر شراب درآمد

شماره ۱۰۷: رخنه ز غم در دل خراب درآمد

شماره ۱۰۸: گهی که از درم آن ترک شوخ شنگ درآید

شماره ۱۰۹: هر آفتاب که از مطلع جمال برآید

شماره ۱۱۰: پریوشی که به رخ رسم دلبری داند

شماره ۱۱۱: دلم به ماه تمام از رخت عبارت کرد

شماره ۱۱۲: ای خوش آنان که خم طره یاری گیرند

شماره ۱۱۳: باده چون بی غش و ساقی چو پریوش باشد

شماره ۱۱۴: سفر خوش است اگر یار همسفر باشد

شماره ۱۱۵: ز بس آه غمت زین جان آتشناک خواهم زد

شماره ۱۱۶: چو ترک سرکشم بر عزم میدان پشت زین گیرد

شماره ۱۱۷: چون صبا شانه درآن طره خم در خم زد

شماره ۱۱۸: هر شیشه می با تو چو در محفلم افتد

شماره ۱۱۹: به باغ لاله و گل رونق بهارانند

شماره ۱۲۰: صبحدم دردکشان نقب به میخانه زدند

شماره ۱۲۱: آن که تیغ مهر او در سینه صد چاکم زند

شماره ۱۲۲: دل دید لبت وز دو جهان بی خبر افتاد

شماره ۱۲۳: برهنگان چمن باز سبزپوش شدند

شماره ۱۲۴: چو رند خط به حریفان دردخواره نویسد

شماره ۱۲۵: خوبرویان جهان رسم وفا نشناسند

شماره ۱۲۶: بر دل عاشق چو زخم از نشتر خاری رسد

شماره ۱۲۷: دوستان از ناله زارم صدایی بشنوید

شماره ۱۲۸: منم امروز حریف قدح آشامی چند

شماره ۱۲۹: چو خندان جام می کام از لب لعل تو بردارد

شماره ۱۳۰: گر روی بی تو مرا داغ جگر تازه شود

شماره ۱۳۱: چون رسوم شاهی از دور فلک بنیاد شد

شماره ۱۳۲: دي چو به بوستان تو را جا به کنار آب شد

شماره ۱۳۳: بر سر از چتر مرصع سایه ات می گستردند

شماره ۱۳۴: ز آب حیات مشک خطا را سرشته‌اند

شماره ۱۳۵: اشکم به گلو گر ره فریاد نبندد

شماره ۱۳۶: بر لبم تا نفسی می رود و می آید

شماره ۱۳۷: چو یار زلف معنبر نبندد و نگشاید

شماره ۱۳۸: حیفم آید ز خدنگ تو که بر خاک افتد

شماره ۱۳۹: دل خون و جگر پرخون بار دگرم شب شد

شماره ۱۴۰: عاشقان از خطت چو یاد کنند

شماره ۱۴۱: از سرو قدت کج نظران را چه گشاید

شماره ۱۴۲: هر شبم بی تو به صد غم بگذرد

شماره ۱۴۳: کی بود کی که شب محنت من روز شود

شماره ۱۴۴: از تنت گر قبا گشاده شود

شماره ۱۴۵: رخت که بر مه رخشان خطی ز نیل کشید

شماره ۱۴۶: مدت رفتن آن مه به سفر دیر کشید

شماره ۱۴۷: کس رخت را چو گل نظاره نکرد

شماره ۱۴۸: چون قدح کز شراب پر گردد

شماره ۱۴۹: داغ هجرم لب خشک از مژه تر می‌سازد

شماره ۱۵۰: دلم از رشک صبا می لرزد

شماره ۱۵۱: رخ نمودی صفا همین باشد

شماره ۱۵۲: دل تو غیر جفا نپسندد

شماره ۱۵۳: مست چشمت شراب را چه کند

شماره ۱۵۴: زان بت آزری خبر که دهد

شماره ۱۵۵: ز ایام خرمی نفس دیگرم نماند

شماره ۱۵۶: چو از تن تیر تو جان را بدزدد

شماره ۱۵۷: ماهی چو رخت فلک ندارد

شماره ۱۵۸: معاشران چو می لعل در پیاله کنند

شماره ۱۵۹: با تو یکجا نمی توانم بود

شماره ۱۶۰: زان شست و شو که در چمن از ژاله می‌رود

شماره ۱۶۱: دل باز سراسیمه سیمین ذقنی شد

شماره ۱۶۲: مرا بر نوک مژگان بس که خون دل جگر بندد

شماره ۱۶۳: سرت ز عارضه دهر دردمند مباد

شماره ۱۶۴: بیا که قاصد فرخنده پی ز راه رسید

شماره ۱۶۵: گریه تلخ من از خنده آن لب نگرید

شماره ۱۶۶: خشتی که روز مرگ مرا زیر سر نهند

شماره ۱۶۷: رقم می زد قلم وصف لب لعل تو بر کاغذ

شماره ۱۶۸: قدت سرویست جانا سایه پرور

شماره ۱۶۹: عید شد و اندر کنار و بوسه با هم هر دو یار

شماره ۱۷۰: ای به نظاره کرده رو موکب ماه من نگر

شماره ۱۷۱: گر کنی سایه ام ای سرو خرامان بر سر

شماره ۱۷۲: به رخسار و جبین و روی و عارض بردی ای دلبر

شماره ۱۷۳: فصل دی کوته بود ساقی برای عیش روز

شماره ۱۷۴: ندارم دریغ از غمت هیچ چیز

شماره ۱۷۵: من به خون غرق و لب لعل تو در خنده هنوز

شماره ۱۷۶: آید به برم چون تو نگاری نه و هرگز

شماره ۱۷۷: در لطف بود گل ز تو افزون نه و هرگز

شماره ۱۷۸: یا به شمشیر جفا در جگرم چاک انداز

شماره ۱۷۹: آن سرو ناز کیست نهاده کلاه کژ

شماره ۱۸۰: چو دید اشک روان مرا ستاره شناس

شماره ۱۸۱: خنده ای زد لب تو بر من گریان که مپرس

شماره ۱۸۲: منم امروز و حالتی که مپرس

شماره ۱۸۳: دل سپردم به دلبری که مپرس

شماره ۱۸۴: لطافت لب او بین و از زلال مپرس

شماره ۱۸۵: تیر باران رسد از قوس قزح بر نرگس

شماره ۱۸۶: تا به چشمت شده در ناز برابر نرگس

شماره ۱۸۷: مشو فریفته حسن صورت ای درویش

شماره ۱۸۸: آشیان می سازد از خس بلبل بی صبر و هوش

شماره ۱۸۹: چون نهفتی آن دو رخ بگشا لب خندان خویش

شماره ۱۹۰: نگار من که باشد خانه از کوی وفا دورش

شماره ۱۹۱: خوشا منازل سلمی و ربع و اطلالش

شماره ۱۹۲: خط عنبرین بر شکر مکش

شماره ۱۹۳: دم زد دل از سر غمت از سرزنش خون کردمش

شماره ۱۹۴: ای چو گلبرگ طری عارض زیبای تو خوش

شماره ۱۹۵: ای به سرم دمبدم تیغ جفای تو خوش

شماره ۱۹۶: نازنینا یک شبی با عاشقان دمساز باش

شماره ۱۹۷: چمن کامسال بینی ناامید از فیض بارانش

شماره ۱۹۸: نه به لطف از ستم دوست توان یافت خلاص

شماره ۱۹۹: چو خوش دمیده تو را خط به گرد آن عارض

شماره ۲۰۰: چون نسخه جمال تو خالیست از غلط

شماره ۲۰۱: دلم که بی تو ز هیچ آرزو ندارد حظ

شماره ۲۰۲: زآتش عشقت علم زد رشته جانم چو شمع

شماره ۲۰۳: عمرها آن که به سویم گذری داشت دریغ

شماره ۲۰۴: کجا شد آنکه ز بغداد مستقر سلف

شماره ۲۰۵: صوفی شهر آن به انواع فضایل متصف

شماره ۲۰۶: حشمت میفروش بین بر در او ز هر طرف

شماره ۲۰۷: شب نهان آن مستم از بالای سر بگذشت حیف

شماره ۲۰۸: دنت منازل من کنت منه بالاشواق

شماره ۲۰۹: به خود گمان من آن بود در بدایت عشق

شماره ۲۱۰: بیا ساقی بیار آن باده پاک

شماره ۲۱۱: مراست بی رخ تو شادیی به غم نزدیک

شماره ۲۱۲: شکر آمد ز خنده تو به تنگ

شماره ۲۱۳: از در بسته و دیوار بلند تو به تنگ

شماره ۲۱۴: هرکس آرد دامن صلحت به چنگ

شماره ۲۱۵: مصطفایی به صفای دو رخ و لعل تو آل

شماره ۲۱۶: بیا که فصل بهار است و محتسب معزول

شماره ۲۱۷: در دهانت شک است و آن دو سه خال

شماره ۲۱۸: قد بدا الصبح علی اسعد فال

شماره ۲۱۹: ای پای دل ز زلفت در عنبرین سلاسل

شماره ۲۲۰: شراب لعل بده ساقیا که یک دو سه دم

شماره ۲۲۱: دور از توام افتاده بر بستر درد و غم

شماره ۲۲۲: ای تنت سیم و بر و ساعد و بازو همه سیم

شماره ۲۲۳: گاهی که کشی تیغ نهم گردن تسلیم

شماره ۲۲۴: بیا کز روی ساقی وقت گل برقع براندازیم

شماره ۲۲۵: ما به راه طلب وصل تو نعل افکندیم

شماره ۲۲۶: رخصتم ده که سر زلف سیاهت گیرم

شماره ۲۲۷: سحر به گوشه محراب زاریی کردم

شماره ۲۲۸: من آن نیم که ز تو دست دارم و بروم

شماره ۲۲۹: دیده پر نم ز غم زمزم و بطحا دارم

شماره ۲۳۰: چون من بی صبر و دل خواهم که آن رو بنگرم

شماره ۲۳۱: زان نرنجم که ز خود کرده گرانت بینم

شماره ۲۳۲: ای پیک دوست پیش آ کت دست و پا ببوسم

شماره ۲۳۳: ندیدم از دو چشمت شوختر چشم

شماره ۲۳۴: به ترک عاشقی ای پندگو مده پندم

شماره ۲۳۵: یاد آن روزی که با خوبان سری می‌داشتم

شماره ۲۳۶: طره از روی چو مه بگشا که بگشاید دلم

شماره ۲۳۷: ای زده نوبت غمت ناله صبحگاهیم

شماره ۲۳۸: شب از گریه چندان گهر سفته ام

شماره ۲۳۹: به روز وصل پیاپی نمای دیدارم

شماره ۲۴۰: کیم من که وصلت تمنا کنم

شماره ۲۴۱: ز سیلی غمت از دیده خون همی بارم

شماره ۲۴۲: نوازشنامه ای آورد باد از حضرت جانان

شماره ۲۴۳: تو نازنین جوانی و من پیر ناتوان

شماره ۲۴۴: دانی که چیست بر رخم این اشک لاله گون

شماره ۲۴۵: خدایا به آن سرو نازم رسان

شماره ۲۴۶: به بستان می‌گذر وز چهره گل‌ها را خجل می‌کن

شماره ۲۴۷: نگارا ز درماندگان یاد می کن

شماره ۲۴۸: نگارا شبی همنشین باش با من

شماره ۲۴۹: بیا ای شهره در عشقت به شهر حسن مشهوران

شماره ۲۵۰: تیغ مژگان را به خون عشقبازان تیز کن

شماره ۲۵۱: هرگز ندیدم رسم حبیبان

شماره ۲۵۲: ساغر مه نو باشد خالی شده مپسند آن

شماره ۲۵۳: ای در دهن تنگت جلاب شکر پنهان

شماره ۲۵۴: ریزد شکر لبت به خط سبز در سخن

شماره ۲۵۵: بود خیال تو یارم چه یار بهتر ازین

شماره ۲۵۶: دلاکرشمه آن شاه نازنینان بین

شماره ۲۵۷: ای تو را روی وفا با دگران

شماره ۲۵۸: خواهم ای گل که ز شوق تو بگریم چندان

شماره ۲۵۹: شدم به صحبت پیر مغان سحرگاهان

شماره ۲۶۰: خوش آنکه در چمن ای نازنین تو باشی و من

شماره ۲۶۱: عجب در عربده‌ست امروز با من ترک مست من

شماره ۲۶۲: چه کاریست خوش دل به جانان سپردن

شماره ۲۶۳: ای ماه که می نپرسی از من

شماره ۲۶۴: زلفت که رفت رونق مشک سیاه ازو

شماره ۲۶۵: شد وقت گل به باده مرا طیلسان گرو

شماره ۲۶۶: ای شده روی زمین زیر زمینم بی تو

شماره ۲۶۷: ای ترک نازنین بشکن گوشه کلاه

شماره ۲۶۸: بر رخت گل گل که تأثیر شراب انداخته

شماره ۲۶۹: بود جمله لطف آن زنخدان ساده

شماره ۲۷۰: بر سر کویت ز من خشک استخوانی مانده

شماره ۲۷۱: بیا ساقی که شد با می پرستان عهد گل تازه

شماره ۲۷۲: ای ز غمزه چشم تو بر جان و دل ناوک زده

شماره ۲۷۳: حلقه زلف را گشاد مده

شماره ۲۷۴: تو پریرویی و عالم ز تو پر دیوانه

شماره ۲۷۵: ای ز چشمم اشک خونین ریخته

شماره ۲۷۶: یار زلف دوتا به هم بسته

شماره ۲۷۷: گر هر حرام بودی چون باده مست کاره

شماره ۲۷۸: دلا بین ز توبه به کارم گره

شماره ۲۷۹: ای سر کوی تو اقلیم بلا

شماره ۲۸۰: از صومعه آن به که به میخانه بری پی

شماره ۲۸۱: ای آن که گرد مه ز خط مشکین هلالی بسته‌ای

شماره ۲۸۲: گل زد به باغ صبحدم اورنگ خسروی

شماره ۲۸۳: چه عجب بود ز تو ای پسر که به حال ما نظری کنی

شماره ۲۸۴: با این همه کین با من بیدل که تو داری

شماره ۲۸۵: یار شد شهرگرد و هر جایی

شماره ۲۸۶: به شب فروخته رو خانه که می‌پرسی

شماره ۲۸۷: ای که افسانه این دیده تر می‌پرسی

شماره ۲۸۸: به سوی خویش مرا رخصت گذر ندهی

شماره ۲۸۹: شنیده ام که ز من یاد می کنی گاهی

شماره ۲۹۰: می زند راه دلم شکل سهی بالایی

شماره ۲۹۱: داغ جفا که برکسان زآتش کین خود نهی

شماره ۲۹۲: ای شهره در زمانه به شیرین شمایلی

شماره ۲۹۳: هرگز ای شوخ سوی خسته دلی دیدی نی

شماره ۲۹۴: منم به کنج خرابات عشق شیفته حالی

شماره ۲۹۵: نگارا بر گرفتاران ببخشای

شماره ۲۹۶: هر روز که در میدان چوگان زدن آغازی