چو ترک سرکشم بر عزم میدان پشت زین گیرد
چو گوی اندر خم چوگان سر مردان دین گیرد
به کس چون خلعت وصلش پسندم کز حسد میرم
اگر خاکش ببوسد دامن و باد آستین گیرد
کله چون کج نهاده لب می آلوده برون آید
به یک عشوه ز شاهان جهان تاج و نگین گیرد
ننالم گر خورم صد تیر بر جان از کمان او
ندارم تاب آن کز من خم ابروش چین گیرد
ز نورسته خطش گرد شکر مردم معاذالله
ز روزی کش غبار مشک گرد یاسمین گیرد
من بیخواب هر شب آستانش را کنم بالین
به قصد آنکه آنجا شایدم خواب پسین گیرد
خط سبزش به بالای لب نوشین به آن ماند
که طوطی رنگ پرهای مگس در انگبین گیرد
به هر محمل چو مجنون غیر لیلی کس نمی بیند
چه دور از وی اگر دنبال هر محمل نشین گیرد
گیاه درد و غم را بیخ گردد رگ رگ جامی
چو با اندوه هجران جای در زیر زمین گیرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر احساسات عمیق خود را درباره عشق و فراق بیان می‌کند. او با تصویرسازی‌هایی از میدان نبرد و چوگان، به قدرت و جاذبه معشوق اشاره می‌کند و از حسادت و آرزوهای خود برای وصال محبوب سخن می‌گوید. شاعر در توصیف زیبایی معشوق از واژه‌ها و تصاویر شاعرانه استفاده می‌کند و به عواطف خود، مانند اندوه و درد ناشی از جدایی، می‌پردازد. همچنین، او به وفاداری و عشق بی‌پایان خود اشاره کرده و در تلاش برای نزدیکی به محبوب، قدرت و زیبایی او را ستایش می‌کند.
هوش مصنوعی: وقتی که ترک جوانمرد و با اراده به میدان می‌آید، مانند گوی که در پیچ و خم بازی چوگان می‌چرخد، مردان واقعی دین را نیز به همراه خود می‌کشد و از آنها پشتیبانی می‌کند.
هوش مصنوعی: من هیچ‌کس را مانند او که به وصالش دست یابم، نمی‌پسندم. چون او را حسودان ببینند، از حسد می‌میرند اگر کسی بخواهد دامنش را ببوسد و باد، آستینش را بگیرد.
هوش مصنوعی: سری که خم شده است، با لب‌های آلوده به شراب، تنها با یک حرکت فریبنده، تاج و جواهراتی از شاهان دنیا به دست می‌آورد.
هوش مصنوعی: اگرچه صد تیر از کمان او به جانم برسد و ناله کنم، باز هم تاب و توان آن را ندارم که از ابروی خمیده‌اش به تن بیاید.
هوش مصنوعی: از زیبایی و ظرافت خطش مانند شیرینی شکر است، و معاذالله، به خاطر روزی که از بس درشت و غلیظ است، غبار مشک به دور یاسمن می‌نشیند.
هوش مصنوعی: هر شب بدون خواب به درگاه او می‌روم و سرم را بر آن می‌گذارم، تا شاید آنجا خواب خوبی ببینم.
هوش مصنوعی: خط سبز او بالای لبش مانند طوری است که طوطی رنگ پرهای مگس را در عسل می‌گیرد.
هوش مصنوعی: در هر وسیله نقلیه‌ای که مجنون سوار می‌شود، هیچ‌کس جز لیلی را نمی‌بیند، حتی اگر از او دور باشد. اگر کسی بخواهد به‌دنبال او برود، باید به هر محملی که مجنون سوار می‌شود، توجه کند.
هوش مصنوعی: درد و غم مانند ریشه‌ی گیاهی در وجود انسان نفوذ می‌کند، و همچون جامی پر از احساسات، وقتی که به خاطر جدایی و دوری دلتنگ می‌شویم، احساس عمیق‌تری پیدا می‌کنیم. این احساسات در عمق وجود ما ریشه می‌زنند و ما را به چالش می‌کشند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خوشم کاب دو چشم من همه روی زمین گیرد
مبادا گرد غیری دامن آن نازنین گیرد
ز تیر غمزه اش خود را نگه داری، چو آن کافر
کمان را زه کند، ز ابرو ره مردان دین گیرد
ازان افسانه های خوش که دل می گوید از عشقش
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.