حلقه زلف را گشاد مده
عمر سوداییان به باد مده
کشته بادا به خنجر بیداد
هرکه آموزدت که داد مده
ناقه عزم تیزپای مرا
جز به کوی خود ایستاد مده
بنشین خوش درون دیده من
جای مردم درین سواد مده
چون دهی زاد رهروان غم و درد
هیچ کس را ز من زیاد مده
یاد من کن به لطف لیک مرا
آنچه من کرده ام به یاد مده
نامرادی مراد جامی بس
راه او جز بدین مراد مده
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق شاعر در مورد عشق و زندگی می‌پردازد. شاعر از محبوبش می‌خواهد که از محبت و دوستی‌اش کم نکند و عمر عاشقان را هدر ندهد. او تاکید می‌کند که نباید فرصت‌های زندگی را از دست داد و به یادآوری گذشته و اشتباهاتش پرداخته و درخواست می‌کند که محبوبش به او توجه کند اما از یادآوری خطاهایش خودداری کند. در نهایت، شاعر به بیان ناامیدی و عدم تطابق خواسته‌های خود با واقعیت می‌پردازد و از محبوب می‌خواهد که فقط به او وفادار بماند و در زندگی‌اش نقش مثبت ایفا کند.
هوش مصنوعی: زلف‌های خود را رها نکن، زیرا که این کار عمر عاشق‌ها را به هدر می‌دهد و آن را به باد می‌سپارد.
هوش مصنوعی: هر که به تو آموزش می‌دهد که حق و انصاف را ندهی، باید با خنجر ناعدالتی کشته شود.
هوش مصنوعی: هرگز اجازه نده که شتر تندرو من در مسیرهای دیگر توقف کند و تنها به سمت کوی خود برود.
هوش مصنوعی: بنشین با آرامش در چشم من، و مردم را از این تاریکی دور کن.
هوش مصنوعی: وقتی به مسافران زندگی هدیه می‌دهی، هیچ کس را به من اضافه نکن که غم و درد داشته باشد.
هوش مصنوعی: به یاد من باش با kindness و لطف، اما آنچه من انجام داده‌ام را فراموش کن و به یاد نیاور.
هوش مصنوعی: بهترین خواسته‌ها و آرزوهایم را بی‌فایده و بی‌تنظیم می‌یابم، زیرا هیچ راهی برای رسیدن به آنها جز از این مسیر نامناسب وجود ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
باده کم خور، خرد به باد مده
خویش را یاد او به یاد مده
گفت شاها، ز لطف دادم ده
ما مرادم مکن، مرادم ده
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.