حرف آخر قافیه

شماره ۱: ای نقش بسته نام خطت با سرشت ما

شماره ۲ - استقبال از حافظ: بیا ای از خط سبزت هزاران داغ بر دل‌ها

شماره ۳: لبالب است ز خون جگر پیاله ما

شماره ۴: ابر آمد و بگریست بر اطراف چمن‌ها

شماره ۵: ساقی به آب خضر نشان ده پیاله را

شماره ۶: جان بهر تو در بلاست ما را

شماره ۷: به خود ره نیست در کوی تو مشتاقان شیدا را

شماره ۸ - استقبال از کمال خجندی: چشم تو برانداخت به می، خانه ما را

شماره ۹: اشک چو پرده می‌درد، خلوتیان راز را

شماره ۱۰: خطت که درد و داغ تو نو می‌کند مرا

شماره ۱۱: تلخ است بی‌تو صبر، دل غم فزوده را

شماره ۱۲: بسوخت آتش عشق تو بی‌گناه مرا

شماره ۱۳: خرابیم، از دل ای بی‌رحم گه‌گه یاد کن ما را

شماره ۱۴: زلف تو در کمند جنون می‌کشد مرا

شماره ۱۵: ای در بهار حسن تو گل‌ها و لاله‌ها

شماره ۱۶: دلم گر داشت وقتی خرمی‌ها

شماره ۱۷: کجایی ای ز رویت لاله را ناب

شماره ۱۸: سروی از باغ ارم سایه بر این خاک انداخت

شماره ۱۹: خطت که سبزه بر اطراف یاسمین انداخت

شماره ۲۰: خطت بر لاله تر مشک چین ریخت

شماره ۲۱ - استقبال از سعدی: منم ز دست تو پا بسته در کمند ارادت

شماره ۲۲: چو سبزه ترت از برگ یاسمین برخاست

شماره ۲۳: تا خاک آستانه جانان مقام ماست

شماره ۲۴: خطش به گرد عارض مهوش برآمده است

شماره ۲۵: بازم خدنگ غمزه زنی بر دل آمده است

شماره ۲۶: مرا در عشق بهبودی نمانده است

شماره ۲۷: ابرو ز من متاب، که دل دردمند تست

شماره ۲۸: چشم ستمگرت که بخون در کمین نشست

شماره ۲۹ - استقبال از کمال خجندی: جفای تو بر دل به غایت خوش است

شماره ۳۰: خلق را دلها کباب از چشم پر خون منست

شماره ۳۱: مرا سری است که بر خاک آستانه اوست

شماره ۳۲: گر نمی‌سوزد دلم، این آه دردآلود چیست؟

شماره ۳۳: با طره تو سنبل شوریده‌حال چیست؟

شماره ۳۴ - استقبال از کمال خجندی: کدام دل که ز عشقت اسیر محنت نیست؟

شماره ۳۵: کدام عشوه که در چشم پر خمار تو نیست

شماره ۳۶: مرا گر با تو روی همدمی نیست

شماره ۳۷: امروز نسیم سحری بوی دگر داشت

شماره ۳۸: دوش از رخ تو بزم گدایان چراغ داشت

شماره ۳۹: صبا تا ز زلف تو بویی نداشت

شماره ۴۰: وقتی دل آواره در آن کو گذری داشت

شماره ۴۱: عمر بگذشت و دلم جز عاشقی کاری نیافت

شماره ۴۲: ساقی، به غم تو عقل و جان رفت

شماره ۴۳: کسی که عاشق روی تو شد بباغ نرفت

شماره ۴۴: ای دل ایام هجر شد بنیاد

شماره ۴۵: تا ز شب بر مهت نقاب افتاد

شماره ۴۶: دل بهر تو در ملامت افتاد

شماره ۴۷: تا دل ز کف اختیار ننهاد

شماره ۴۸: باز آی، که دل بی تو سر خویش ندارد

شماره ۴۹: باز این سر بی سامان، سودای کسی دارد

شماره ۵۰ - استقبال از قاسم انوار: هر کسی موسم گل گوشه باغی دارد

شماره ۵۱: خدنگ او که بجان مژده هلاک برد

شماره ۵۲: خاک من باد از سر کوی تو گر بیرون برد

شماره ۵۳: مرا عشقت از ره برون می‌برد

شماره ۵۴: دل زلف ترا گرفت، بد کرد

شماره ۵۵: گرم عشقت عنان دل نگیرد

شماره ۵۶: هر دم ز عشق، بر دل من صد بلا رسد

شماره ۵۷: ای خوش آن شب که به بالین من آن ماه رسد

شماره ۵۸: چو سرو قد تو در جویبار دیده رسد

شماره ۵۹: کسی کش مهر خوبان کار باشد

شماره ۶۰: مبارک، منزلی کان خانه را ماهی چنین باشد

شماره ۶۱: یار خط بر روی زیبا می‌کشد

شماره ۶۲ - استقبال از امیر همایون اسفراینی: دل بی‌رخ تو جانب گلشن نمی‌کشد

شماره ۶۳: باغ را باز مگر مژده گلریز آمد

شماره ۶۴: چمن سرسبز شد ساقی، گل و نرگس به باغ آمد

شماره ۶۵: چو شمشاد قدت در گلشن آمد

شماره ۶۶: چو ساقی آن قدح لاله گون بگرداند

شماره ۶۷: گر من از خاک درت رفتم، دل شیدا بماند

شماره ۶۸: ما برفتیم و دل آواره در کویت بماند

شماره ۶۹: یار با ما چنانکه بود، نماند

شماره ۷۰: تا بر گل تو جعد گره‌گیر بسته‌اند

شماره ۷۱: ای بی‌خبر از گریه خونین‌جگری چند

شماره ۷۲: جان به یاد تو یاد کس نکند

شماره ۷۳: بیدلان کوی تو مقام کنند

شماره ۷۴: عید شد، خوبان به عزم مجلس و می می‌روند

شماره ۷۵: فصل نوروز است و خلقی سوی صحرا می‌روند

شماره ۷۶: به زنجیر زلفت دل ماست در بند

شماره ۷۷: پیکان غمزه را چو بتان آب می‌دهند

شماره ۷۸: وقت گل، خوبان چو بزم عیش در صحرا نهند

شماره ۷۹: خوبرویان چو خدنگ نظری بگشایند

شماره ۸۰: سرو تو مگر ز پا نشیند

شماره ۸۱: بتان که شیوه جور و ستیز می‌جویند

شماره ۸۲: رفتیم، اگر چه دل به غمت دردمند بود

شماره ۸۳: شبی که کوی تو ما را مقام خواهد بود

شماره ۸۴: آن یار خشم رفته که با ما بجنگ بود

شماره ۸۵: عمری دهان تنگ توام در خیال بود

شماره ۸۶: رفت آنکه به وصل تو مرا دسترسی بود

شماره ۸۷: عید است و خلقی هر طرف، دامنکشان با یار خود

شماره ۸۸ - استقبال از سعدی: سوی باغ آن سروبالا می‌رود

شماره ۸۹: بی‌لبت هردم ز چشم درفشان خون می‌رود

شماره ۹۰: گر به عمری ز من دلشده‌ات یاد آید

شماره ۹۱: باغ را چون گل رعنا ز سفر باز آید

شماره ۹۲: نصیب من ز تو گر درد و آه می‌آید

شماره ۹۳: زلف تو سراسر شکن و تاب نماید

شماره ۹۴: چو دل چوگان زلفت در نظر دید

شماره ۹۵: با روی تو از سمن که گوید؟

شماره ۹۶: دل که پیش تو راز می‌گوید

شماره ۹۷: ای فتنه را دو نرگس شوخ تو رازدار

شماره ۹۸: ای به لطف از آب حیوان پاک‌تر

شماره ۹۹: ای هر دم از جفای تو دل را غمی دگر

شماره ۱۰۰: سرو ما را هر زمان دل می‌کشد سوی دگر

شماره ۱۰۱ - استقبال از سعدی: نه کنج وصل تمنا کنم نه گنج حضور

شماره ۱۰۲ - استقبال از کمال خجندی: ای سر زلف ترا دل‌های مشتاقان اسیر

شماره ۱۰۳: سفر گزیدم و داغ تو بر دلست هنوز

شماره ۱۰۴: عید شد، ما را دل دیوانه زندانی هنوز

شماره ۱۰۵: غم روی تو دارد دل، همین بس

شماره ۱۰۶: ای دوست، شبی به کوی ما باش

شماره ۱۰۷: در این گلشن چه سازد بلبل از زاری و فریادش

شماره ۱۰۸: دلم که چشم تو هر لحظه میزند تیرش

شماره ۱۰۹: گل نو آمد و هر کس به عیش و عشرت خویش

شماره ۱۱۰: هرکس گرفته دامن سرو بلند خویش

شماره ۱۱۱: هر کسی پهلوی یاری به هوای دل خویش

شماره ۱۱۲: هر که کوی تو ساخت مسکن خویش

شماره ۱۱۳: پرده بگشا ز روی چون مه خویش

شماره ۱۱۴ - استقبال از کمال خجندی: کنون که موسم عیش است و باده گلرنگ

شماره ۱۱۵: من که چون شمع از غمت با سوز دل در خنده‌ام

شماره ۱۱۶: اگر چه خاک درت ز آب دیده گل کردم

شماره ۱۱۷: ای خسته ز تو روان مردم

شماره ۱۱۸: بیک کرشمه که بر جان زدی، ز دست شدم

شماره ۱۱۹: چو نتوانم که در خیل غلامانت کمر بندم

شماره ۱۲۰: مهی شد کان رخ زیبا ندیدم

شماره ۱۲۱: خوش آن شب کان مه رخسار و زلف پر شکن دیدم

شماره ۱۲۲: من ار پیش یار آبرویی ندارم

شماره ۱۲۳: هر زمان از بی‌خودی خواهم که آن رو بنگرم

شماره ۱۲۴: خوش آن عیدی که اول دیده بر روی تو اندازم

شماره ۱۲۵: هر شب از مستی به سوی خانه ره گم می‌کنم

شماره ۱۲۶ - استقبال از سلمان ساوجی: با تو عمری شد که لاف دوستداری می‌زنم

شماره ۱۲۷: چمن بشکفت و سبزه خط کشید و سرو بالا هم

شماره ۱۲۸: ای در غم تو حاصل من درد و داغ هم

شماره ۱۲۹: هر شب بدل حکایت خود در میان نهم

شماره ۱۳۰: بر بوی تو هر روز به گشت چمن آیم

شماره ۱۳۱: تو شهریار جهان، ما غریب شهر توایم

شماره ۱۳۲: ما دل به چین زلف دلارام بسته‌ایم

شماره ۱۳۳: ما جان بتمنای تو در بیم نهادیم

شماره ۱۳۴: دلا ز عشق بتان چند یار غم باشیم

شماره ۱۳۵: ما از حریم وصل تو با خاک در خوشیم

شماره ۱۳۶: چشم تو خورد باده و من در خمار از آن

شماره ۱۳۷: جان شد آواره و دل بهر تو افگار همان

شماره ۱۳۸: ما را غمی است از تو که گفتن نمی‌توان

شماره ۱۳۹: مرا چشمی است از لعل تو در خون جگر پنهان

شماره ۱۴۰: ای باد، پرده زان گل نو رسته باز کن

شماره ۱۴۱: چو کلک صنع چنین رفت بر صحیفه «کن »

شماره ۱۴۲: تا خط تو برطرف مه آورد شبیخون

شماره ۱۴۳: بر طرف مهت غالیه خم به خم است این

شماره ۱۴۴: باده گلرنگست و ساقی یار و نوروزی چنین

شماره ۱۴۵: ما حق شناس پیر مغانیم و دیر او

شماره ۱۴۶: عیسی دم است یار و دلم ناتوان از او

شماره ۱۴۷: ای غنچه را خون در جگر، از لعل رنگ‌آمیز تو

شماره ۱۴۸: ای در درون خسته نشان خدنگ تو

شماره ۱۴۹: رخ تو رشک مه و آفتاب شد هر دو

شماره ۱۵۰: ای باد صبحدم، خبر یار من بگو

شماره ۱۵۱ - استقبال از کمال خجندی: زهی از خطت نرخ عنبر شکسته

شماره ۱۵۲: منم با درد همزانو نشسته

شماره ۱۵۳: مائیم و دلی ز دست رفته

شماره ۱۵۴: ساقیا، لطفی بکن جامی بده

شماره ۱۵۵: من از خاک درت رفتم، متاعم را به غارت ده

شماره ۱۵۶: زهی عشقت آتش بجان در زده

شماره ۱۵۷: ای گل نو به سفر رفته و سالی مانده

شماره ۱۵۸ - استقبال از سعدی: ای دیده بسی فتنه ز بالای تو دیده

شماره ۱۵۹ - استقبال از کمال خجندی: ای بهر قتل ما زده بر ابروان گره

شماره ۱۶۰: تا بسته‌ای به سلسله مشک‌بو گره

شماره ۱۶۱: عید است و نوبهار و جهانرا جوانئی

شماره ۱۶۲: تا گشودی دو زلف عنبرسای

شماره ۱۶۳: ای که با طره پرچین و شکست آمده‌ای

شماره ۱۶۴: ای شمع رخسار ترا، تابی به هر کاشانه‌ای

شماره ۱۶۵ - استقبال از سعدی: زهی روی تو روشن آفتابی

شماره ۱۶۶ - استقبال از کمال خجندی: تا دل به غم عشق گرفتار نیابی

شماره ۱۶۷: دلا تا ذوق هجران در نیابی

شماره ۱۶۸: ای دل، ار پی به سر کوی ارادت بردی

شماره ۱۶۹: دلا در عشقبازی ترک جان گفت، نکو کردی

شماره ۱۷۰: اگر زلف تو خم در خم نبودی

شماره ۱۷۱: لب شیرین شکرخند داری

شماره ۱۷۲: دلا از مردمی بویی نداری

شماره ۱۷۳: با اهل وفا ز هر چه داری

شماره ۱۷۴: مرا کشتی، متاب آن گوشه ابرو به عیاری

شماره ۱۷۵: دلا ز نرگس مستانه که می‌پرسی؟

شماره ۱۷۶: از سبزه رعنا خطی بر روی گلگون می‌کشی

شماره ۱۷۷: مرا دلی است بدان زلف تابدار یکی

شماره ۱۷۸: ای ز عشقت عالمی را روی در آوارگی

شماره ۱۷۹: مرا اگر چه ببینی و رو بگردانی

شماره ۱۸۰: ای بی خبر از سوز دل و داغ نهانی

شماره ۱۸۱ - در باب بار ندادن بایسنقر به وی در مجلسی: ای که در بزم طرب جام دمادم می‌زنی

شماره ۱۸۲ - استقبال از کمال خجندی: دولت وصلش میسر کی شود بی‌جست‌و‌جوی؟

شماره ۱۸۳: خال که بر عارض مهوش نهی

شماره ۱۸۴: چه حالتست که از حال من نمی‌پرسی؟

شماره ۱۸۵: چه شوخیست که در چشم پر فتن داری؟