گنجور

 
امیر شاهی

فصل نوروز است و خلقی سوی صحرا می‌روند

بی‌نصیب آنانکه در می قول مطرب نشنوند

رخ نمودی، مردمان را چشم بر ابروی تست

عید شد، باریک‌بینان دیده بر ماه نوند

من که در شب‌های محنت سوختم، زانم چه سود

کاین بتان خورشید‌رخسارند یا مه‌پرتوند

می‌رود خلقی به استقبال، کآمد گل به باغ

تو بمان باقی، کزین بسیار آیند و روند

پندگویان شاهی درمانده را دل می‌دهند

حال او دانند اگر روزی چنین بیدل شوند

 
 
 
گنجور را از دست هوش مصنوعی نجات دهید!
میلی

حیف خوبان کاین‌چنین میخواره و هر جا روند

پیش خود بر پا و خود را و نصیحت نشنوند

توسن کین گرم می‌رانند و جانها در عنان

همچو صید زخمدار افتان و خیزان می‌دوند

من سگ آن وحشیان خانه‌پرور کز حیا

[...]

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه