مرا دلی است بدان زلف تابدار یکی
مرا سری است بر آن خاک رهگذار یکی
ز لوح خاطر عاطر غبار غیر بشوی
که شرط عشق بود دل یکی و یار یکی
ببند بر همه خوبان، که نوبهار ترا
هنوز گل نشکفته است از هزار یکی
بیند دیده چو نرگس ز خوب و زشت جهان
که گل یکیست در این بوستان و خار یکی
غمین مباش گر از دل قرار شد، شاهی
چو کارهای جهان نیست برقرار یکی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و وفاداری است. شاعر از دل شیدایش برای یک معشوق خاص صحبت می‌کند و می‌گوید که به هیچ چیز جز عشق واقعی و خالص فکر نمی‌کند. او بر این نکته تأکید می‌کند که در عشق، دل و معشوق باید یکی باشند. همچنین، شاعر به زیبایی‌ها و زشتی‌های جهان اشاره می‌کند و می‌گوید که در این دنیا تنها یک گل و یک خار وجود دارد، و نهال عشق جایگاهی ویژه دارد. در پایان، شاعر به ناپایداری دنیا اشاره می‌کند و توصیه می‌کند که از غم و اندوه پرهیز کنیم، زیرا هیچ چیز در این دنیا ثابت و پایدار نیست.
هوش مصنوعی: دل من به زلف زیبای کسی دل بسته و سر من نیز در راهی است که به آن خاک می‌رسد.
هوش مصنوعی: از حافظ می‌خواهیم که به یاد داشته باشیم که در دل خود هیچ چیز غیر از عشق محبوب را جا ندهیم. زیرا عشق واقعی، قلبی واحد می‌طلبد که فقط برای معشوق باشد و کاملاً درگیر او شود.
هوش مصنوعی: ببند بر تمام زیبایی‌ها، زیرا بهار تو هنوز شکوفه‌ای از هزاران گل را نداشته است.
هوش مصنوعی: چشمان مثل نرگس، زیبایی و زشتی دنیا را می‌بینند. در این باغ، گل و خار هر دو وجود دارند، ولی در نهایت، زیبایی آنها یکی است.
هوش مصنوعی: ناراحت نباش اگر دل آرام نیست، چرا که هیچ کار دنیا پایدار نیست و همواره در حال تغییر است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ز عشق شد همه غم های بی شمار یکی
یکی هزار شد چون شود هزار یکی
ز آشکار و نهانی که می رسد به نظر
نهان یکی است درین بزم و آشکار یکی
دو برگ نیست موافق ز صنع رنگ آمیز
[...]
دو خصم داده به هم دست و این فگار یکی
یکی تو دشمن جانیّ و روزگار یکی
به خون من دو زبردست، هم زبان شده اند
نگاه مست یکی، چشم میگسار یکی
دو فتنه گر به کمین دل رمیدهٔ ماست
[...]
نخواهم از صف حوران ز صد هزار یکی
مرا بس ست ز خوبان روزگار یکی
سراغ وحدت ذاتش توان ز کثرت جست
که سایرست در اعداد بی شمار یکی
کسی که مدعی سستی اساس وفاست
[...]
به آب و رنگ، دو گل راست اعتبار یکی
گل بهشت یکی، طلعت نگار یکی
غذای روح من آمد، دو راح روحانی
شراب عشق یکی، لعل نوش یار یکی
مرا کشد به سوی خویش، دوست با دو کمند
[...]
به روشنایی افکار نغز، پی نبرد:
قلم که راه نپیمود، جز به تاریکی
درین خیال ز دست خیال باریکم:
به صورت قلم افتاده‌ام ز باریکی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.