|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از معشوق خود می‌خواهد که از حال او بپرسد و نشان می‌دهد که او در غم و حسرت است. او به کنایه می‌گوید که صحبت‌های او و عشقشان کم‌اهمیت شده و هیچ توجهی به آن نمی‌شود. شاعر به زیبایی‌های معشوق اشاره می‌کند و افسوس می‌خورد که او حتی از احوالاتش هم نمی‌پرسد. در نهایت، احساس تنهایی و ناامیدی خود را نسبت به وضعیت موجود بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: حال من چطور است که از تو نمی‌پرسم؟ چه سخنی بین ما رد و بدل شد که دیگر از من حرف نمی‌زنی؟
هوش مصنوعی: ما برای هر مجلسی آماده‌ایم و سرود و آهنگ خاص خود را داریم. اما تو نه به صدای ما گوش می‌کنی و نه درباره‌مان می‌پرسی.
هوش مصنوعی: به یاد چهره و قامت زیبایش می‌افتم، اما وای از این که تو درباره زیبایی‌های سرو و گل سمن هیچ نمی‌پرسی.
هوش مصنوعی: از گوشه‌ی اندوه به درگاه خواهش نمی‌رود، ای پادشاه! تو که همچون بلبل در قفس هستی، از باغ و چمن حال و احوال مرا نمی‌پرسی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.