هر کسی موسم گل گوشه باغی دارد
ساکن کوی تو از روضه فراغی دارد
من در این کوی خوشم، گرچه به جنت رضوان
مجلس خرم و آراسته باغی دارد
لاله بین چاک زده پیرهن خون آلود
مگر او نیز ز سودای تو داغی دارد
دل من در شب گیسوی تو ره گم کرده است
مگرش روی تو در پیش چراغی دارد
فکر سودای سر زلف تو دارد شاهی
ظاهر آنست که آشفته دماغی دارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این غزل به زیبایی و جذابیت معشوقه‌اش اشاره می‌کند و بیان می‌کند که هرکس در زندگی خود بخشی زیبا و دلپذیر دارد. او خود در کوی معشوق خوشحال است و اگرچه بهشت هم وجود داشته باشد، باز این عشق او را راضی می‌کند. لاله‌ای که در پیراهن خونین خود چاک خورده، نشان از عشق و داغ عاشقانه دارد. دل شاعر در شب به خاطر زیبایی گیسوی معشوق راهش را گم کرده و به دنبالش می‌گردد. در نهایت، او به فکر زلف معشوقه‌اش است، حتی اگر آن ظاهراً حالتی آشفته و پریشان داشته باشد.
هوش مصنوعی: هر کسی در زمان blooming و شکوفایی خود، محلی خاص و دلپذیر دارد، اما من که در کنار تو هستم، از زیبایی و دلنشینی دوری می‌کنم.
هوش مصنوعی: من در این مکان زیبا و دل‌انگیز خوشحال و راضی‌ام، حتی اگر بهشت نعمت‌ها و باغ‌های شاداب و زیبا داشته باشد.
هوش مصنوعی: در چاک پیراهن خونینی که بر تن دارد، لاله‌ای شکفته است. آیا او نیز از عشق تو دلی آتشین دارد؟
هوش مصنوعی: دل من در شب تار گیسوان تو گم شده است، شاید که تصویر تو در برابر چراغی وجود داشته باشد.
هوش مصنوعی: شاهی که به نظر می‌رسد، دچار آشفتگی ذهنی است، به خیال و آرزوی زیبایی موهای تو می‌اندیشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
لاله از آتش سودای تو داغی دارد
غنچه از بوی خوشت تازه دماغی دارد
گلشن چشم من از خون جگر گلزارست
قامت سرو تو گر میل به باغی دارد
راه دل گر چو شب زلف تو باشد تاریک
[...]
هر دلی در دو جهان چشم و چراغی دارد
دل ما در دو جهان بی تو فراغی دارد
هیچ جانیست که بوی تو بدانجا نرسد
بشنود نکهت آن هر که دماغی دارد
این همه قصه «احییت لکی اعراف » چیست؟
[...]
گرچه دل ز آتش هجران تو داغی دارد
باز حال رخت از لاله فراغی دارد
همه شب شمع رخت روشنی دیده ماست
ای خوش آن کس که چنین چشم و چراغی دارد
ما و کوی تو و صوفی و بهشت و رضوان
[...]
باز دل چشم هوس در پی داغی دارد
باز پروانه ما رو به چراغی دارد
می‌رود بی‌سر و پا، سر به هوا، ناپروا
باز شوریده‌دل، آشفته دماغی دارد
عمرها پای طلب داشت به دامان شکیب
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.