هر زمان از بیخودی خواهم که آن رو بنگرم
چون رسم نزدیک نتوانم که آن سو بنگرم
در سجود افتم چو بینم قبله دیدار او
رخ نهم بر خاک کان محراب ابرو بنگرم
هرکجا روی نکو یابم نشان، آنجا روم
واندر آن صورت ترا بینم، چو نیکو بنگرم
آنکه پهلو میزند ابروی او با ماه نو
تا کیش با دیگران پهلو به پهلو بنگرم
حد شاهی نیست بر خاک درش ره یافتن
من همان بهتر که از دور آن سر کو بنگرم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار به احساس عشق و دل تنگی خود اشاره میکند. او هر زمان که بخواهد به معشوقش بنگرد، از دوریاش ناراحت میشود و نمیتواند نزدیک او باشد. در سجود و عبادت خود به یاد معشوقش است و سعی میکند با هر نشانهای به او نزدیک شود. شاعر از زیبایی و جذابیت چهره معشوقش صحبت میکند و میگوید که وجود او برایش نقش منبع حس عشق و زیبایی را دارد. همچنین به این نکته اشاره میکند که حتی اگر نتواند به او نزدیک شود، بهتر است از دور او را تماشا کند.
هوش مصنوعی: هر بار که در حالتی از بیخودی قرار میگیرم و میخواهم به آن طرف نگاه کنم، نمیتوانم به آنجا بروم و فقط میتوانم با یاد آن لحظه سر کنم.
هوش مصنوعی: وقتی او را میبینم، به سجده میافتم و سرم را به خاک میگذارم؛ زیرا میخواهم با نگاهی به ابروی او، بساط بندگیام را چیده باشم.
هوش مصنوعی: هرجایی که نشانهای از خوبی و زیبایی ببینم، به آنجا میروم و در آنجا صورت تو را میبینم، اگر با دقت نگاه کنم.
هوش مصنوعی: آن کسی که ابروی او به زیبایی ماه نو میماند، چرا من باید به دیگران نگاه کنم و پهلو به پهلوی آنها قرار بگیرم؟
هوش مصنوعی: بهتر است که از دور نگاه کنم به آن کوچهای که در آن درب قرار دارد، چون برای من ممکن نیست که به آنجا نزدیک شوم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چون من بی صبر و دل خواهم که آن رو بنگرم
اول از بیم رقیب این سو و آن سو بنگرم
سوزدم جان ز آرزوی آن خط و عارض به باغ
سایه سنبل چو بر گلهای خود رو بنگرم
بر میان صد رشته جان با کمر بستی گره
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.